එඩාර්ඩ් 04-2

අන්තිමේදී සුළැඟිල්ලා දැවයෙන් නිමකල, ගරාවැටුනු, තුන්මහල් ගොඩනැගිල්ලක් සමීපයේ සිය අසු නැවැත්වීය. වැඩිවන අඳුර මධ්‍යයේ එහි කවුළු පහන් එළියෙන් දීප්තිමත්ව බැබලින. සංගීතය හා රළු සිනහ හඬ එයින් පිටතට ඇසෙන්නට විය. දොර පසෙකින් අලංකාර පහනක් දම්වැලකින් එල්ලා තිබින.

නෙඩ් ස්ටාර්ක් කෝපයෙන් යුතුව සිය අසු පිටින් බැස්සේ ය. "ගනිකා මඩමක්." ඔහු කීවේ සුළැඟිල්ලාව උරහිසෙන් අල්ලා රළු අයුරින් තමා දෙසට හරවමිනි. "උඹ මෙච්චර දුර මාව එක්කන් ආවෙ ගනිකා මඩමකටද?"

"ඔබේ බිරිඳ ඇතුළෙ ඉන්නවා." සුළැඟිල්ලා කීවේ ය.

ඒ අවසාන අවමානය විය. "බ්‍රැන්ඩන් උඹට කරුනාවන්ත වුනා වැඩියි." නෙඩ් කීවේ කුඩා මිනිසාගේ ගෙලින් ඔසවා වැරෙන් බිත්තියේ ගසමිනි. සිය කිනිස්ස ඇදගත් ඔහු එහි තුඩ කුඩා එළු රැවුලට පහළින් ගෙලට තද කලේ ය.

"ම‍ගේ උතුමානනි එපා." කටහඬක් කෑ ගැසුවේ ය. "එයා ඇත්ත කියන්නෙ." ඔහුට පිටුපසින් අඩි ශබ්දයක් ඇ‍සෙන්නට විය.

කිනිස්ස අතේ ඇතිව ආපසු හැරුනු නෙඩ් තමා දෙසට ඉක්මනින් එන සුදු පැහැ හිසකෙසින් යුතු මහලු මිනිසකු දුටුවේ ය‍. දුඹුරු පැහැ රළු ඇඳුමක් හැඳ සිටි ඔහු දුවන අත‍රේ ගෙලට යටින් වූ රැළි ලෙළ දුන්නේ ය. "මේක උඹට අයිති වැඩක් නෙවෙයි." නෙඩ් කී‍වේ ය‍. එනමුදු ඊළඟ මොහොතේ ඔහු ඒ පුද්ගලයාව හඳුනා ගත්තේ මවිතයට පත්ව කිනිස්ස පහත් කලේ ය‍. "සෙර් රඩ්‍රික්?"

රඩ්‍රික් කසල් හිස වැනුවේ ය‍‍. "ඔබතුමාගෙ ආර්යාව උඩුමහලේ බලන් ඉන්නවා."

නෙඩ් ට මුළා වූ සෙයක් දැනින. "කැට්ලින් ඇත්තටම මෙහෙ ඉන්නවා? මේක සුළැඟිල්ලාගෙ විහිළුවක් නෙවෙයිද එහෙනම්?" ඔහු කිනිස්ස නැවත කොපු‍වේ ලෑවේ ය.

"ඒක එහෙම වුනා නම් කොච්චර හොඳද නේද ස්ටාර්ක්?" සුළැඟිල්ලා කීය. "මගෙ පස්සෙන් එන්ට. පුළුවන් තරං රජතුමාගෙ අත නෙවෙයි, නිකං සාමාන්‍ය ගෑනු සොඬෙක් වගේ පේන්ට ඉන්ට. ඒ කාටවත් ඔබව අඳුරගන්ට බැරිවෙන්ටයි. සමහරවිට ඔය යන ගමන් කෙල්ලෙක්ගෙ තනයක් දෙකක් මිරිකුවත් කමක් නෑ."

ඔවුහු ගොඩනැගිල්ල තුළට වැදුනහ. මිනිසුන්ගෙන් පිරී ගිය ප්‍රධාන ශාලාවේ මහත ගැහැණියක් ග්‍රාම්‍ය ගීත ගයමින් සිටියා ය. හන හා සේද රෙද්දෙන් සැරසුනු ලස්සන තරුණ කෙල්ලෝ සිය ආදරවන්තයින් ගේ උකුළු මතට වී තොඳොල් වෙමින් උන්හ. කිසි කෙනෙක් නෙඩ් වෙත සුළු හෝ අවධානයක් නොදැක්වූහ. සෙර් රඩ්‍රික් පහත මාලයේ නතර වූ අතර නෙඩ් ව තෙවන මහලට කැඳවා ගෙන ගිය සුළැඟිල්ලා බරාඳය දිගේ ගොස් දොරක් විවර කලේ ය.

කාමරය තුළ කැට්ලින් බලාපොරොත්තුවෙන් සිටියා ය. ඔහු දුටු ඈ කෑ ගසමින් ඔහු වෙත දිව විත් ඔහුව දැඩිව බදා ගත්තා ය.

"මගේ ආර්යාවනි." නෙඩ් විස්මයෙන් කොඳුලේ ය.

"ආහ්! බොහොම හොඳයි. ඔබ එහෙනම් එයාව අඳුරගත්තා." සුළැඟිල්ලා කීවේ කාමරයේ දොර වසමිනි.

"මම බයේ හිටියෙ ඔයා කවදාවත් එන එකක් නෑ කියලා මගේ උතුමානනි." ඔහු ගේ පපුවට හේත්තු වී ඇය මිමිනුවා ය. "පෙටයර් මට හැම විස්තරයක්ම ගෙනාවා. එයා මට කිවුවා ආර්යායි කුමාරයායි අතර සිද්දවෙච්ච ප්‍රශ්න ගැන. ම‍ගේ කෙල්ලො දෙන්නා කොහොමද?"

"දෙන්නම තවම දුක් වෙනවා. ඒ වගේම දෙන්නම තවම තරහින් ඉන්නෙ. කැට් මට තේරෙන්නෙ නෑ. ඔයා මොනවද මේ කින්ග්ස් ලෑන්ඩින්ග්වල කරන්නෙ?මොකක්ද සිද්දවුනේ? ඒ බ්‍රැන් ද? එයා..." ඔහු ගේ මුවට නැගුනු වචනය 'මැරිලාද' යන්න වුවද ඔහුට එය කියා ගත නොහැකි විය.

"ඒ බ්‍රැන් ගැන තමා. ඒත් ඔයා හිතන දේ නෙවෙයි."

නෙඩ්ට අතරමං වූ සෙයක් දැනින. "එහෙනම් මොකක්ද? ඇයි ඔයා මෙහෙ ඉන්නෙ මගෙ වස්තුවෙ? මොකක්ද මේ තැන?"

"ඔබට පේන දේම තමා." සුළැඟිල්ලා කීවේ කවුළුව අසල වූ පුටුවකට බරවෙමිනි. "ගනිකා මඩමක්. ඔබට හිතාගන්ට පුළුවන්ද කැට්ලින් ටලී වගේ කෙනෙක් හංගන්ට මීට වඩා හොඳ තැනක්? කවුරුවත් විශ්වාස කරන්නෙ නෑ එයාව දැක්කත්. ඇත්තම කියනවා නම් මට තමා මෙතැන අයිති. ඒක නිසා ඒ වැඩ ටික සූදානම් කරන එක එච්චර අමාරුවක් වුනේ නෑ. මට වැඩියක්ම ඕන වුනේ කැට් මෙහෙ කින්ග්ස් ලෑන්ඩින්ග්වල ඉන්නවා කියන එක ලැනිස්ටර්ලාගෙන් වසන් කරන්ටයි."

"ඇයි?" නෙඩ් ඇසුවේ ය. ඊළඟ මොහොතේ ඔහු ඇයගේ දෑත් දුටුවේ ය. ඇය ඔහුව බදා සිටින නුහුරු විලාසය, ඇඟිලි වල ඇති ගැඹුරු රතු පැහැ තුවාල කැළැල්, වම‍තේ නැමිය නොහැකි අවසාන ඇඟිලි දෙක, මේ සියල්ල දුටුවේ ය. "ඔයාට තුවාල වෙලා." ඇගේ දෑත් සිය සුරතින් ගත් ඔහු ඒවා හරවා බැලී ය. "දෙයියනේ! මේවා බොහොම ගැඹුරු කැපුම්... කඩු පාරකින් වෙච්චි එකක්ද නැත්තං... කොහොමද මේක වුනේ මගේ ආර්යාවනි?"

සිය සළුව තුළින් කිනිස්සක් ඇද ගත් කැට්ලින් එය ඔහු ගේ අත්ල මත තැබුවා ය. "මේ කිනිස්ස එවලා තිබුනෙ බ්‍රැන්ගෙ උගුරු දණ්ඩ කපලා දාන්ට."

"ඒත්... කවුද... ඇයි එහෙම..."

ඇය ඔහු ගේ දෙතොල් මත ඇඟිල්ලක් තැබුවා ය. "ඉන්ට මම ඔක්කොම විස්තරේ කියන්නම් මගෙ වස්තුවෙ. ඔයා අහගෙන ඉන්ටකො. එතකොට ඉක්මන්."

ඉදින් ඔහු නිහඬව අසා සිටියදී ඇය සම්පූර්ණ විස්තරයම කීවා ය. පුස්තකාල කුළුණේ ගින්න, වාරිස්, සෙබළුන්, සුළැඟිල්ලා මේ හැම දෙයක්ම කීවා ය. ඇය කතාව නිම කල පසු තෝන්තු වී ගිය හිසින් යුතු එඩාර්ඩ් ස්ටාර්ක් කිනිස්සද අතැතිව මේසය අසලින් වාඩි විය. 

'එහෙනම් බ්‍රැන් ගේ වෘකයා දරුවාගේ ජීවිතය බේරුවා' ඔහු නොපැහැදිළි මනසින් යුතුව කල්පනා කලේ ය. හිම මත වෘක පැටවුන් සොයාගත් දිනයේ ජොන් පැවසූයේ කුමක් ද? 'මේ පැටවු ඇවිල්ලා තියෙන්නෙ ඔබේ දරුවන්ට හිමි වෙන්ටමයි මගෙ උතුමානෙනි.' ඒත් ඔහු සන්සා ගේ පැටවා මරා දැම්මේය. ඌ කුමන වරදක් කලාට ද? ඔහුට මේ දැනෙන්නේ වරදකාරී හැඟීමක් ද නැතිනම් බියක් ද? මේ වෘක පැටවුන් සැබැවින්ම එවන ලද්දේ දෙවියන් විසින් නම් ඔහු මේ සිදු කර ඇත්තේ කවර නම් මුග්ධ ක්‍රියාවක් ද?

අසීරුවෙන් මුත් නෙඩ් කිනිස්ස හා එහි කතාව ගැන සිය සිත යොමු කලේ ය. "පුංචි යකාගෙ කිනිස්ස." නමුත් ඔහුට කිසිදු දෙයක් තේරුම් ගත හැකි වූයේ නැත. ඔහු ‍ගේ අතැඟිලි මකරාස්ථියෙන් කල සිනිඳු මිට වටා තදින් එතුනි. ඔහු එයින් වැරෙන් මේසයට ඇන්න අතර තලය ලීය තුළ ගැඹුරට ඇනී ගියේ ය. "ඇයි ටිරියන් ලැනිස්ටර්ට බ්‍රැන්ව මරන්ට ඕන? ඒ දරුවා එයාට කිසිම හානියක් කරලා නෑ?"

"ස්ටාර්ක්ලාගෙ කණ් දෙක මැද්දෙ හිම ඇරෙන්ට වෙන මොකුත් නැද්ද?" සුළැඟිල්ලා ඇසී ය. "පුංචි යකා මේක තනියෙන් කලා වෙන්ට බෑ."

නැගිට සිටි නෙඩ් කාමරය තුළ එහා මෙහා සක්මන් ක‍ලේ ය. "රැජිණට මේකෙ සම්බන්ධයක් තියෙනවා නම්, නැත්තම් රජතුමාට... දෙයියන්ටම පෙනිච්චාවෙ. මට ඒක විශ්වාස කරන්ට බෑ." එනමුදු මේ වදන් පවසද්දී ඔහුට සිහිපත් වූයේ එක්තරා දිනෙක, උතුරුකරයේ සීතල උදෑසනකදී රොබර්ට් පැවසූ වදන් ය. ටාර්ගේරියන් කුමරිය ඝාතනය කිරීමට මිනීමරුවකු යැවීම ගැන ඔහු නෙඩ් හා දොඩා තිබින. ඔහුට රේගාර් ගේ බිළිඳු කුමරා මතක් විය. සුනුවිසුනු වී ගිය හිස්කබලෙන් යුතු කුඩා කුමරා සහ රජතුමා ඒ නොදුටුවාක් මෙන් ඉවත හැරුනු අයුරු. ඒ විලසින්ම එදා ඩැරී උතුමානන් ගේ සභා ශාලාවේදී ඔහු ඉවත හැරුනු අයුරු. අතීතයේ එක්තරා දිනෙක ලියානා බැගෑපත්ව ආයාචනා කල පරිද්දෙන්ම එදා සන්සා ආයාචනා කල අයුරු ඔහුට මේ දැනුත් ඇසෙන්නාක් මෙනි.

"ගොඩක් වෙලාවට අපට හිතන්ට පුළුවන් රජතුමා මේ ගැන දන්නෙ නෑ කියලා." සුළැඟිල්ලා කීය. "මේ පළමුවෙනි වතාව නෙවෙයි. අපේ හොඳ රොබර්ට් පුරුදුවෙලා ඉන්නවා එයාට දකින්ට ඕන නැති දේ දැක්කෙ නෑ වගේ අහක බලන් ඉන්ට."

මීට දිය යුතු පිළිතුරත් නෙඩ් සතුව නොවී ය. දෙපළු කර දමන ලද මස්කාරයා ගේ පුතා ගේ අහිංසක මුහුණ ඔහු ඉදිරියේ මැවී පෙනෙන්නට විය. රජතුමා මේ ගැන වදනකුදු නොදෙඩී ය. නෙඩ් ගේ හිස බමන්නට විය.

සුළැඟිල්ලා අලස ගමනින් මේසය අසලට අවුත් ලීයේ ඇමිනී තිබුනු කිනිස්ස ගලවා ගත්තේ ය‍. "අනිත් එක, මේ සැක කිරීම වුනත් රාජද්‍රෝහී ක්‍රියාවක්. රජතුමාව සැක කරනවා කියන්නෙ, ඔබේ කටින් වචන ටික පිටවෙන්ටත් කලින් ඔබට සිද්දවෙනවා ඉලියන් පේය්න් එක්ක හැප්පෙන්ට. රැජිණ... ඔබට සාක්කි හොයාගන්ට පුළුවන් වුනොත්.. ඔබට පුළුවන් වුනොත්, රොබර්ට් ඔබට ඇහුම්කන් දුන්නොත්.. එහෙම වුනොත් සමහරවිට.."

"අපට සාක්කි තියෙනවා." නෙඩ් කීය. "අපට මේ කිනිස්ස තියෙනවා."

"මේක? බොහොම ලස්සන වානේ කෑල්ලක්. ඒ වුනාට මේක දෙපැත්තම කැපෙනවා මගේ උතුමානනි. කිසිම සැකයක් නෑ පුංචි යකා දිවුරයි එයා වින්ටර්ෆෙල්වල ඉන්දැද්දි මේක නැතිවුනා නැත්තං හොරකම් කලා කියලා. එයා කුලියට ගත්ත මිනීමරුවාත් මැරිච්ච එකේ කවුද ඉන්නෙ එයා කියන්නෙ බොරුයි කියලා කියන්ට? මම දෙන උපදේශය මේක ගඟට විසිකරලා දාලා එහෙම එකක් තිබුනා කියලා අමතක කරලා දාන්ට කියලයි."

නෙඩ් ඔහු දෙස සීතල බැල්මක් හෙලුවේ ය. "බේලිෂ් උතුමානනි. මම වින්ටර්ෆෙල්වල ස්ටාර්ක් කෙනෙක්. මගේ පුතා අබ්බගාතයෙක් වෙලා වැටිලා ඉන්නවා. සමහරවිට එයා මැරෙන්ට වැටිලා ඉන්නවා වෙන්ටත් පුළුවන්. අපට හිම ගොඩක ඉඳලා හම්බවුන වෘක පැටියෙක් නොවෙන්ට එයයි කැට්ලිනුයි දෙන්නම මෙලහට මැරිලා. ඔබ ඇත්තටම විශ්වාස කරනවානම් මට ඒක අමතක කරලා දාන්ට පුළුවන්ය කියලා, මට කියන්ට තියෙන්නෙ ඔබ එදා මගේ සහෝදරයත් එක්ක සටන් කරන්ට ආ දවසේ වගේම තාමත් මෝඩයි කියලයි."

"මම මෝඩයෙක් වෙන්ට පුළුළුන් ස්ටාර්ක්... ඒ වුනත් මම තාමත් ජීවතුන් අතර ඉන්නවා. ඔබේ සහෝදරයා දැන් අවුරුදු දාහතරක් තිස්සෙ එයාගෙ සීතල මිනී වලේ දිරාපත් වෙනවා. ඔබටත් ඕන නම් එයාගෙ පැත්තකට වෙලා දිරාපත් වෙන්ට, මම ඒක වළක්වන්ට යන්නෙ නෑ. ඔබට ඕන ඒක නම්, බොහොම ස්තූතියි, මම ඔබේ පැත්තට නෑවිත් ඉන්නම්."

"මම, ම‍ගේ කැමැත්තෙන්, මගේ පැත්තට එක්කහු කරගන්න අවසානම කෙනා ඔබයි බේලිෂ් උතුමානනි."

"ඔබ මට බොහොම තදින් රිද්දනවා." සුළැඟිල්ලා හදවත මතුයෙහි අතක් තැබී ය. "මට හැමදාමත් දැනුන දෙයක් තමා ස්ටාර්ක්ලා කියන්නෙ හරිම හිරිහැරදායක කට්ටියක් කියන එක. ඒ වුනත් මට තේරුම් ගන්ට බැරි මොනවදෝ මන්දා හේතු ගොඩක් නිසා කැට් ඔබට ආදරය කරනවා. එයා වෙනුවෙන් මම ඔබව පණ පිටින් තියාගන්ට උත්සාහ කරන්නම්. මට පිළිගන්ට වෙනවා ඒක මහ මෝඩ උත්සාහයක්. ඒ වුනත් මට කිසිමදාක ඔබේ බිරිඳට කිසිම දේකට බෑ කියන්ට බෑ."

"ජොන් ඒරින්ගෙ මරණය ගැන අපට තියෙන සැකය මම පෙටයර්ට කිවුවා." කැට්ලින් කීවා ය. "එයා පොරොන්දු වුනා ඇත්ත මොකක්ද කියලා හොයාගන්ට ඔයාට උදවු කරන්ට."

මේ ප්‍රවෘත්තිය එඩාර්ඩ් ස්ටාර්ක් ‍ගේ සිතට සතුටක් ගෙන ආ‍වේ නැත. එනමුදු සත්‍යවශයෙන්ම බැලුවහොත් ඔවුන්ට උදවු උවමනා වී තිබුනු අතර එක් කලෙකදී සුළැඟිල්ලා කැට්ලින්ට සහෝදරයකු තරම් කිට්ටුවන්තයකු වී සිටියේ ය. තමා විසින් ගර්භා කොට සලකනු ලබන මිනිසුන් සමග එකට එක්වී වැඩ කිරීමට නෙඩ්ට බලකෙරුනු පළමු අවස්ථාව මෙය නොවේ. "හොඳයි." ‍නෙඩ් කීවේ කිනිස්ස සිය බඳපටියේ රුවා ගනිමිනි. "ඔයා වාරිස් ගැනත් කිවුවා. ඒ නපුංසකයත් මේ හැම දෙයක් ගැනම දන්නවද?"

"මගේ කටින් නම් දැනගන්ට ලැබුනේ නෑ." කැට්ලින් කීවා ය. "ඔයා කසාද බැන්දෙ මෝඩයෙක් නෙවෙයි එඩාර්ඩ් ස්ටාර්ක්. ඒ වුනාට වාරිස්ට තියෙනවා අරුම පුදුම හැකියාවක් අනිත් මිනිස්සු නොදන්න දේවල් දැනගන්ට. එයාට මොකක් හරි මායා බලයක් තියෙනවා නෙඩ්. මම දිවුරනවා."

"එයාට හැමතැනම ඔත්තුකාරයො ඉන්නවා. ඒක කවුරුත් දන්න දෙයක්නෙ." නෙඩ් කීවේ ඇගේ මතය බැහැර කරමිනි.

"ඒක ඊට වඩා වැඩි දෙයක්." කැට්ලින් තිර ස්වරයෙන් කීවා ය. "සෙර් රඩ්‍රික් සෙර් ආරොන් සැන්ටගාර්ව හොර රහසෙම මුනගැහිලා කතා කලා. ඒ වුනත් මකුළුවා කොහොමහරි දැනගත්තා ඒ කතා වුන දේ ගැන‍. මට බයයි ඒ මිනිහා ගැන."

සුළැඟිල්ලා සිනාසුනේ ය. "වාරිස් උතුමානන් ගැන වද වෙන එක මට බාරදෙන්ට ආර්යාවනි. මට පුළුවන් මිනිහව අල්ලෙ නටවන්ට. මම ඔබ නම් වාරිස්ට වඩා මම වදවෙන්නෙ ලැනිස්ටර්ලා ගැනයි."

ඒ බව නෙඩ්ට කියාදීමට සුළැඟිල්ලා අවශ්‍ය නොවිනි. ගංගා ත්‍රිශූලයේදී ආර්යාව සොයා ගත් දිනය ඔහු ගේ සිහියට නැගින. 'අපට වෘකයෙක් ඉන්නවා' යැයි මෘදු ස්වරයෙන් තෙපලද්දී රැජිණගේ මුහුණේ තිබුනු බැල්ම, මස්කාරයා ගේ පුතා වූ මයිකා, ජොන් ඒරින් ගේ හදිසි මරණය, බ්‍රැන් වැටී සිටි ආකාරය, පිස්සු රජා ඒරිස් ටාර්ගේරියන් සිය සිහසුන් කාමරය තුළම මියගොස් සිටි අන්දම යන මේ සියල්ල ඔහු ගේ සිහියට නැගින. "මගේ ආර්යාවනි." ඔහු කැට්ලින් දෙසට හැරෙමින් කීවේ ය. "ඔයාට තවදුරටත් මෙහෙ කරන්ට දෙයක් ඉතුරුවෙලා නෑ. මට ඕන ඔයා ඉක්මනින්ම වින්ටර්ෆෙල්වලට ආයෙමත් පිටත් වෙලා යන්ටයි. එක මිනීමරුවෙක් ආවා කියන්නෙ තව මිනීමරුවො එන්ට පුළුවන් කියන එකයි. බ්‍රැන් මැරෙනවා දකින්ට ඕන වුනේ කාට වුනත් එයාලා ඉක්මනටම දැනගනීවි දරුවා තාමත් ජීවතුන් අතර කියලා."

"මම හිතාගෙන හිටියෙ මගේ කෙල්ලො දෙන්නව බලන්ට..."

"ඒක ලොකු මෝඩ වැඩක්." සුළැඟීල්ලා කීවේ ය. "රතු බලකොටුවෙ හැමතැනම ඇස් තියෙනවා. අනික දරුවො දන්නෙ නෑ මොනාද කියන්ට ඕන මොනාද කියන්ට ඕන නැත්තෙ කියලා."

"එයා කියන්නෙ ඇත්ත මගේ වස්තුව." නෙඩ් කීවේ ඇයව වැළඳගනිමිනි. "සෙර් රඩ්‍රික් එක්ක ආපහු වින්ටර්ෆෙල්වලට යන්ට. මම කෙල්ලො දෙන්නව බලාගන්නම්. ඔයා ගෙදර ගිහිල්ලා අපේ පුතාලව පරෙස්සමින් බලාගන්ට."

"ඔබ කියන විදියට මගේ උතුමානනි." ඇය හිස එසවූ අතර නෙඩ් ඇගේ දෙතොල් සිප ගත්තේ ය. ඇ‍ගේ තුවාල වුනු අතැඟිලි දැඩිව ඔහුගේ පිට බදාගත්තේ සදහටම සිය දෑත් තුළ ඔහුව සඟවා රැකවරණය දීමට මෙනි.

"උතුමානනුයි ආර්යාවයි කැමතිද නිදන කාමරයක් පාවිච්චි කරන්ට?" සුළැඟිල්ලා ඇසුවේ ය. "ඒ වුනත් මම ඔබට අනතුරු අඟවන්ට කැමතියි ස්ටාර්ක්. මෙහෙදි අපි ඒ වගේ දේ වෙනුවෙන් ගාස්තුවක් අය කරනවා."

"අපට ටික මොහොතක් තනිවෙන්ට දෙන්ට. එච්චරයි මම ඉල්ලන්නෙ." කැට්ලින් කීවා ය.

"හොඳයි." සුළැඟිල්ලා දොර දෙසට ගියේ ය. "ගොඩක් වෙලා ගන්ට එපා. රජතුමාගෙ අතයි මමයි බලකොටුවෙ නැහැයි කියලා කවුරුහරි දැනගන්ට කලින් අපි පිටත් වෙන්ට ඕන."

ඔහු වෙත ගිය කැට්ලින් සිය දෑතින් ඔහු ගේ දෑත් අල්ලා ගත්තා ය. "ඔබ මට කරපු උදවු මම අමතක කරන්නෙ නෑ පෙටයර්. ඔබේ සෙබළු මාව හොයාගෙන ආපු වෙලාවෙ මම දැනගෙන හිටියෙ නෑ මම යන්නෙ යාළුවෙක් ගාවටද නැත්තම් සතුරෙක් ගාවටද කියලවත්. මට මුනගැහුනෙ යාළුවෙක්. නෑ, මට මුනගැහුනෙ මට නැතිවුනයි කියලා මම හිතාගෙන හිටපු සහෝදරයෙක්."

පෙටයර් බේලිෂ් මඳ සිනහවක් පෑවේ ය. "මට ඇඬුම් යන්ට එනවා වගේ මගේ ආර්යාවනි. කාටවත් කියන්ට එපා. මම අවුරුදු ගානක් රාජසභාවට ඒත්තු ගන්නන්ට හැදුවෙ මම බොහොම නපුරු, ක්‍රෑර කෙනෙක් කියලයි. ඒ ඔක්කොම උත්සාහය වතුරෙ යනවා දකින්ට මට ඕන නෑ."

ඔහු ගේ මේ වදන්වලින් බිඳක්වත් නෙඩ් විශ්වාස නොකලේ ය. එනමුදු සිය ස්වරය ආචාරශීලී මට්ටමක පවත්වා ගැනීමට ඔහු උත්සාහ කලේ ය. "ඔබට ම‍ගෙත් ස්තූතිය බේලිෂ් උතුමානනි."

"ආහ්! අන්න ඒක නම් හරිම වටිනා දෙයක්." සුළැඟිල්ලා කීවේ දොරින් පිටවෙමිනි.

ඔවුන්ට පිටුපසින් දොර වැසුනු පසු නෙඩ් සිය බිරිඳ දෙසට හැරුනේ ය. "ඔයා ගෙදර ගිය ගමන්ම මගේ මුද්‍රාව යටතේ පනිවුඩ යවන්ට හෙල්මන් ටෝල්හාර්ට්ටයි, ගැල්බට් ග්ලවර්ටයි. ඒ දෙන්නම දුනුවායො සීය ගානෙ එකතු කරලා මෝට් කේය්ලින් බලකොටුවට යවන්ට ඕන. හොඳ මුරණ්ඩු දුනුවායන් දෙසීයකට පුළුවන් හමුදාවක් ආවත් 'බෙල්ල' අල්ලන් ඉන්ට. මැන්ඩර්ලි උතුමානන්ට දන්වන්ට ධවල වරායෙ තියෙන ලොකු පොඩි බලකොටු හැම එකක්ම අලුත්වැඩියා කරලා ආරක්ෂාව තර කරන්ටයි කියලා. ඒත් එක්කම මට ඕන අද ඉඳන් තියන් ග්‍රේජෝයි ගැන ඇහැ ගහගෙන ඉන්ට. යුද්ධයක් ඇතිවුනොත් අපට එයාගෙ තාත්තාගෙ නැවු ටික උවමනා වෙනවා."

"යුද්ධයක්?" කැට්ලින් ගේ මුහුණේ ඇඳුනු බිය පැහැදිලිව විද්‍යමාන විය.

"ඒක එහෙම නොවෙන්ටත් පුළුවන්." නෙඩ් ඇයට පොරොන්දූ වූයේ එසේ නොවේවායැයි පතමිනි. ඔහු නැවතත් ඇයව සිය දෝතට මැදිකර ගත්තේ ය. "දුර්වල තැනක් දැක්කොත් ලැනිස්ටර්ලාගෙන් කිසිම සමාවක් හම්බවෙන්නෙ නෑ. ඒරිස් ටාර්ගේරියන් ඒක තේරුම් ගත්තා, ඒත් අවාසනාවට එතකොට පරක්කු වැඩියි. ඒ වුනත් මම හිතන්නෙ නෑ රාජධානියෙ බලය ඔක්කොම තමන් අතට ගන්නකම් එයාලා උතුරට පහරදෙන්ට ලෑස්ති වෙයි කියලා. ඒක එයාලට නොලැබෙන තැනට තමා අපි වැඩ කරන්ට ඕන. කිසිම දෙයක් වෙනස් නොවිච්ච ගානට මම දිගටම මේ කෝලම නටන්නම්. අමතක කරන්ට එපා ඇයි මම මෙහාට ආවෙ කියලා මගේ වස්තුව. ජොන් ඒරින්ව මරලා දැම්මෙ ලැනිස්ටර්ලායි කියලා මට සාක්කි හොයාගන්ට පුළුවන් වුනොත්..."

සිය දෑත් තුළ කැට්ලින් වෙවුලනු නෙඩ්ට දැනින. "එහෙම වුනොත්?" ඇය ඇසුවා ය. "ඊට පස්සෙ මොකක්ද කරන්නෙ මගෙ වස්තුව?"

වඩාත්ම අන්තරාදායක කොටස එය වනු ඇති බව නෙඩ් දැන සිටියේ ය. "හැම යුක්තියක්ම ගලන් එන්නෙ රජතුමාගෙනුයි." ඔහු ඇයට කීවේ ය. "ඇත්ත මොකක්ද කියලා මම හොයාගත්තට පස්සෙ මම රොබර්ට් මුනගැහෙන්ට යන්ට ඕනමයි." ඒත් එක්කම මම ප්‍රාර්ථනා කරන්ට ඕන රොබර්ට් තාමත් මම දැනගෙන හිටපු මිනිහමයි කියලා. මම ප්‍රාර්ථනා කරන්ට ඕන මම හිතා ඉන්න අන්දමට රොබර්ට් වෙනස් වෙලා නැහැයි කියලා. ඔහු නිහඬවම තමාටම තෙපලුවේ ය.

Petyr Baelish: “The master of coin finds the money. The king and the Hand spend it.”