ඩ‍නේරිස් - 01-2

දොරට පිටතින් මෘදු තට්ටු කිරීමක් ඇසින. "එන්ට." ඩැනී කීවේ ජනේලයෙන් ඉවතට හැරෙමිනි. ඉල්ලීරියෝ ගේ සේවකයෝ ඇතුළට පැමිණ ඇයට හිස නමා තම රාජකාරිවල නියැලෙන්නට වූහ. සැබැවින්ම නම් ඔවුහු මැජිස්ටර් සිය ඩොත්රැකි යහළුවන්ගෙන් තෑගි ‍ලෙස ලද වහලුන් වූහ. පෙන්ටොස්වල නීත්‍යනුකූලව වහල් මෙහෙයක් නොමැති වුවද ඔවුහු වහලුන් වූහ. පුංචි අළු පැහැ මීයකු මෙන් වූ නාකි ගැහැණිය කිසිදු දිනෙක වචනයක් හෝ නොදෙඩුවත් නිල් දෑසක් හිමි දහසය හැවිරිදි වූ අනික් දැරිය වැඩ පල අතරේ දෙදෙනාටම ඇතිවන තරමට තොරතෝංචියක් නොමැතිව දෙඩෙවුවා ය.

නාන බාල්දිය උණු වතුරෙන් පිරවූ ඔවුහු එයට සුවඳ කැවූ තෙල් මුසු කලහ. දැරිය ඩැනීට නාන බාල්දියට බැසීමට උදවු කලාය. වතුර පිලිස්සෙන තරමට උණුසුම් වූවත් ඩනේරිස් ඇකිලුනේ හෝ වේදනාවෙන් කෑ ගැසුවේ ‍හෝ නැත. ඇය උණුසුමට ප්‍රිය කල අතර එය ඇගේ සිතේ පිරිසුදු හැඟීමක් ඇති කරන ලදී. අනික් අතට ඇගේ සොහොයුරා නිතර කියා ඇති පරිදි ටාර්ගේරියන්වරුන්ට කෙදිනකවත් උණුසුම දැඩි වූයේ නැත. "අපි පැවතෙන්නේ මකරුන් ගේ වංශයෙන්. අපේ ලේ වල තියෙන්නෙ ගින්දර." මේ ඔහු නිතර පැවසූ වදනකි.

නාකි ගැහැණිය කිසිදු කතා බහකින් තොරව ඩැනී ගේ දිගු රිදී පැහැ වරලස සෝදා පිරිසුදු කලාය. දැරිය ඇගේ පිට හා දෙපා අතුල්ලන අත‍රේ දෙඩෙවු‍වේ ඩැනී කෙතරම් වාසනාවන්තද යන්නයි. "ඩ්‍රෝගෝ කොච්චර පොහොසත් ද කියනවානං එයාගෙ වහල්ලු පළඳින්නෙත් රත්තරන් කර පටි. එයා ගෙ ඛලසාර් එකේ මිනිස්සු ලක්ෂයක් ඉන්නවා. වයෙස් ඩොත්රැක් වල තියෙන එයාගෙ මාලිගාවෙ කාමර දෙසීයක් තියෙනවා. ඒකෙ දොරවල් ඔක්කොම හදලා තියෙන්නෙ රිදියෙන්." ඇය තවත් මෙවැනි බොහෝ දේ දෙඩෙවුවා ය. ඛාල් කෙතරම් කඩවසම් ද, කෙතරම් උස ද, කෙතරම් ප්‍රචණ්ඩ ද, යුද්ධයේ දී කෙතරම් නිර්භීත ද, අසුන් මෙහෙයවීමට කෙතරම් දක්ෂ ද, ඔහු ගේ ධනු ශිල්පය කෙතරම් අපූරුද. ඩනේරිස් කිසිවක් නොකියා නිහඬවම සිටියා ය. ඇය සැමදාමත් සිතුවේ නිසි වයස් පැමිණි පසු ඇය විසේරිස් හා විවාහ වනු ඇති බවයි.

ජයග්‍රාහක ඒගොන් සිය සොයුරියන් දෙදෙනා විවාහ කර ගත් දා පටන් සියවස් ගණනාවක් තිස්සේ ටාර්ගේරියන්වරු විවාහ වූයේ සොයුරු ‍සොයුරියන් සමගය. විසේරිස් ඇයට දහස් වරක් කියා ඇති පරිදි ඔවුන් සිය පරම්පරාව පිරිසුදුව තබා ගත යුතු විය. ඔවුන්ට තිබුනේ රාජකීය රුධිරය යි, වැලීරියාවේ රන්වන් රුධිරය යි, මකරුන් ‍ගේ රුධිරය යි. මකරුන් කෙදිනකවත් වනාන්තරයේ අනෙකුත් සතුන් හා සහවාසයේ යෙදුනේ නැත. එලෙසින්ම ටාර්ගේරියන්වරුත් කෙදිනකවත් සිය රුධිරය වෙනත් මිනිසුන් ගේ රුධිරය හා මුසු කෙරුවේ නැත. එනමුත් දැන් විසේරිස් ඇයව නාඳුනන ම්ලේච්ඡයෙකුට විකිණීමට සැරසෙයි.

නා හමාර වූ පසු ඇයට නාන බාල්දියෙන් බැසීමට උදවු කල වහලුන් දෙදෙනා ඇයව පිසදාන්නට වූහ. ඉන්පසු දැරිය ඇගේ දිගු කෙහෙරැළි රිදී පැහැ දිය ඇල්ලක් මෙන් කඩා හැලෙන තෙක් පීරන්නට වූ අතර නාකි ගැහැණිය ඩොත්රැකි තැනිතලාවේ සුඝන්ධ පුෂ්පයෙන් නිමවූ සුවඳ විලවුන් ඇගේ ගත ගැල්වූවා ය‍. අවසානයේ දී මැජිස්ටර් ඉල්ලීරියෝ විසින් එවන ලද ගවොම ඈ ගත දැවටූහ. කුඩා මිරිවැඩි සඟලකින් ඇගේ දෙපා වැසූ ඔවුහු හිස මත කුඩා ඔටුන්නක් රඳවා ඇමතේස්ත එබ්බවූ ඝණ රන් වළලු වලින් ඇගේ දෑත් සැරසූහ. ඒ සියල්ලටම පසු පුරාණ වැලීරියන් මිණියමින් සැරසූ රන්වන් කර පටියක් ඇයට පැලැන්දූහ.

"දැන් නං ඔබ නියමම කුමාරිකාවක් වගේ." දැරිය පැවසූයේ මේ සැරසිලි සියල්ල හමාර වූ පසුව ය. දර්පණයෙන් ‍පෙනෙන තම ප්‍රතිබිම්බය දෙස ඩැනී බැල්මක් හෙලුවා ය. කුමාරියක්! නමුත් ඇයට සිහිපත් වූයේ දැරිය කලින් පැවසූ වදන් ය. 'ඛාල් ඩ්‍රෝගෝ කොච්චර පොහොසත් ද කියනවානං එයාගෙ වහල්ලු පළඳින්නෙත් රත්තරන් කර පටි.' මේ ගැන සිතත්ම ඇගේ සිරුර පුරා සීතලක් දිවයන්නට වූ අතර නිරාවරණයවී තිබුනු දෑත පුරා හී ගඩු පිපෙන්නට විය.

ඇගේ සොහොයුරා පිටත ශාලාවේ පොකුණු ගැට්ට මත වාඩි වී බලා සිටියේ ය. ඇය පිටතට පැමිනෙත්ම නැගී සිටිය ඔහු විමර්ශනාත්මක බැල්මෙන් ඇයව නිරීක්ෂණය කරන්නට විය. "ඔහොම හිටගන්ට. රවුමක් කැරකෙන්ට. අන්න එහෙම. නියමයි. ඔයා පේන්නෙ හරිම...."

"රාජකීය තාලෙට." මැජිස්ටර් ඉල්ලීරියෝ පැවසූයේ ආරුක්කු මගට අවතීර්ණ වෙමිනි. ඔහු ඇවිද්දේ සිය දැවැන්ත ශරීරයට නොගැලපෙන තරමේ විස්මයජනක ලාලිත්‍යයකිනි. "අද මේ වාසනාවන්ත දවසේ ආලෝකයේ දෙවියන් වහන්සේ ඔහුගේ ආශීර්වාදයෙන් ඔබව තෙමනු ලැබේවා ඩනේරිස් කුමරියනි!" මැජිස්ටර් පැවසූයේ ඇගේ අතකින් අල්ලා ගනිමිනි. ඔහු හිස මඳක් ඇල කර ඇයට ආචාර කලේ යාන්තමට මුව විවර කල සිනහවක්ද සමගිනි. "ඇය නිකං හීනයක් වගේ මගේ ස්වාමීනී. හීනයක් වගේ." ඔහු විසේරිස් අමතා කීය. "ඩ්‍රෝගෝ සන්තෝසයෙන් ප්‍රමුදිත වෙයි."

"එයා හරිම කෙට්ටුයි නේ." විසේරිස් කීය. ඉල්ලීරියෝ විසින් ඔහුට ලබා දුන් අසිපතේ මිට මත ඔහු තම අත රඳවාගෙන සිටියේ ය. "ඔයාට හොඳටම විශ්වාසද ඛාල් ඩ්‍රෝගෝ මෙච්චර තරුණ ගෑනියෙකුට කැමැති වෙයි කියලා?"

"එයා වැඩිවිය පැමිණි කෙල්ලක්. මේ හොඳටම වයස ඇති." ඉල්ලීරියෝ ඔහුගේ සැක දුරු කලේ මුල්ම වරට නොවේ. "බලන්ටකො එයා දිහා. මේ රිදී පාට කොණ්ඩෙ, මේ දම් පාට ඇස්... එයාගෙ ඇඟේ දුවන්නෙ පුරාණ වැලීරියාවෙ ‍ලේ, ඒ ගැන කිසිම සැකයක් නෑ, කිසිම සැකයක් නෑ... උසස් උපතක්, පරණ රජතුමාගෙ දුව, අලුත් රජතුමාගෙ සහෝදරී. එයාට අපේ ඩ්‍රෝගෝව සතුටු කරන්ට බැරි වෙන එකක් නෑ." ඩැනී ට වැටහුනේ ඇගේ සිරුර වෙවුලමින් තිබෙන බවයි.

"මං හිතනවා." ඇගේ සොහොයුරා අතීරණාත්මක ස්වරයෙන් පැවසී ය. "ඔය ම්ලේච්ඡයන්ට තියෙන්නෙ අසාමාන්‍ය රුචියක්. පිරිමි ළමයි, අශ්වයො, බැටළුවො..."

"ඛාල් ඩ්‍රෝගෝ ඉස්සරහදී ඔහොම කතා කියන්නෙ නැතුව කට පරිස්සං කරන් ඉන්නවනං හොඳයි." ඉල්ලීරියෝ පැවසීය.

ඇගේ සොයුරා ගේ දෑස් කේන්තිය නිසා දීප්තිමත් විය. "මං මෝඩයෙක් කියලද හිතන්නෙ?"

මැජිස්ටර් මඳක් හිස නැමීය. "ඔබ රජෙක් කියලයි මං හිතන්නෙ. රජවරු සාමාන්‍ය මිනිස්සු දෙන අවවාද උපදෙස් පිළිපදින්නෙ නෑ නෙ. මට සමාවෙන්ට මං වැරැද්දක් කිවුවා නං." ආපසු හැරුනු ඔහු සේවකයන් කැඳවීම සඳහා අත්පොඩි තැලී ය.

ඔවුන් ඉල්ලීරියෝ ගේ දෝලාවේ නැගී පිටත්වන විට පෙන්ටොස් වල වීදි අඳුරෙන් පිරී තිබින. පන්දම් අතින් ගත් ‍සේවකයින් දෙදෙනෙකු පෙරටුව ගමන් ගත් අතර තවත් දුසිමක් පමණ දෝලාව ඔසවාගෙන ඒ පසුපස්සෙන් වැටින. දෝලාවේ වැසුණු තිර වලට පිටුපසින් ඩැනී ට උණුසුම් බවක් දැනින.

පසෙකින් කොට්ට මත දිග ඇදී සිටි ඇගේ ‍සොහොයුරා ගේ සිත තිබුනේ පටු මුහුදෙන් එහා ය. "අපට මිනිහගෙ මුළු ඛලසාර් එකම ඕන වෙන්නෙ නෑ." විසේරිස් කීවේ කඩු මිට මත අතැඟිලි දුවවමිනි. එනමුදු ඔහු කිසිදා සටනක් පිණිස කඩුවක් භාවිත නොකල බැවි ඩැනී දැන සිටියා ය. "දහදාහක්. ඒ ටික ඇති වෙයි. ඩොත්රැකි සොල්දාදුවො දහදාහක් එක්ක මට පුළුවන් රාජධානි සප්තකය අතු ගාලා දාන්ට. නියම උරුමක්කාරයා වෙනුවෙන් රාජධානිය නැගී හිටියි. ටිරල්, රෙඩ්වින්, ඩැරී, ග්‍රේජෝයි මේ මිනිස්සුන් ගෙ කිසිම ආදරයක් නෑ රජකම පැහැර ගත්ත එකා ගැන. ඩෝර්නිෂ්වරු බලාගෙන ඉන්නෙ ඊලියාගෙ යි එයාගෙ දරුවන්ගෙ යි පලිය ගන්ට. සාමාන්‍ය ජනතාවත් අපි එක්කයි. එයාලා බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්නෙ එයාලගෙ රජතුමා එනකං." ඔහු තැවිලි සහගත දෑසින් ඉල්ලීරියෝ දෙස බැලීය. "එහෙම ‍නේද?"

"ඒ ඔබේ ජනතාව. ඔවුන් ඔබට ආදරෙයි." මැජිස්ටර් ඉල්ලීරියෝ මිත්‍රශීලී ලෙසින් පැවසී ය. "රාජධානිය පුරාවටම බලකොටුවල මිනිස්සු ඔබ වෙනුවෙන් හොර රහසේ සවුදිය පුරනවා. ගැහැණු මකර කොඩි මහලා හංගන් ඉන්නෙ ඔබ මුහුදෙන් එ‍තෙර වෙලා එන දවස වෙනකං. මගේ ඒජන්තයො එහෙමයි කියන්නෙ."

ඩැනී ට කිසිදු ඒජන්තයෙකු නොවී ය. එමෙන්ම පටු මුහුදෙන් එහා සිදුවන දේ හෝ මිනිසුන් ගේ සිතුම් පැතුම් හෝ දැනගැනීමේ ක්‍රමයක් ද නොවී ය. නමුත් ඇය ඉල්ලීරියෝ සම්බන්ධ සියළු දේම සැක කලා මෙන් ඔහු ගේ මේ මිහිරි වදන් ද සැක කලා ය. එසේ වුවද ඇගේ සොහොයුරා ඒ සෑම වදනක්ම උරා බීවේ උනන්දුවෙන් හිස සලමිනි. "රජකම පැහැරගත්ත එකා මං මගේ අතින්ම මරලා දානවා." ඔහු පොරොන්දු විය. එනමුදු ඔහු මේ වන තෙක් කිසිදිනෙක කිසිවෙකු මරා දමා නොතිබිනි. "හරියට ඌ ම‍ගෙ සහෝදරයා රේගාර් මරලා දැම්මා වගේම. ලැනිස්ටර්වත් මරලා දානවා. රජුන්මරන්නා වත්, ඌ මගෙ තාත්තට කරපු දේට."

"ඒක තමා සුදුසුම දේ." ඉල්ලීරියෝ පැවසී ය. ඔහු ගේ දෙතොල් මත පොපියන සියුම් සිනාවක් ඩැනී දුටුවත් ඇගේ සොහොයුරා ඒ නොදිටී ය. හිස සැලූ ඔහු තිරය මෑත් කර පිටත රාත්‍රිය දෙස බලන්නට විය. ඔහු නැවතත් සිත ඇතුළෙන් ත්‍රිශූලය අසල සටන මෙනෙහි කරන බැව් ඩැනී දැන සිටියා ය.

Viserys Targaryen: "Do you take me for a fool?"

Illyrio Mopatis: "I take you for a king."