කැට්ලින් 04-1

"අපට තව පැයක් ඇතුළත කින්ග්ස් ලෑන්ඩින්ග් වලට ගොඩ බහින්ට පුළුවන් උත්තමාවනි."

ගරාදි වැටෙන් මෑත් වී ආපසු හැරුනු කැට්ලින් ආයාසයෙන් මුවට සිනහවක් නගා ගත්තා ය. "ඔබේ හබල්කාරයො බොහොම හොඳට අපට සේවය කලා කපිතාන්. මගේ කෘතඥතාව වෙනුවෙන් ඒ හැමදෙනාටම රිදී කාසියක් පිරිනමන්ට මම අදහස් කරගෙන ඉන්නවා."

කපිතාන් මොරියෝ ටර්නිටිස් දුන්නක් මෙන් දෙකට නැමී ඇයට ආචාර කලේ ය. "ඔබතුමී ඕනවටත් වඩා ත්‍යාගශීලීයි ස්ටාර්ක් ආර්යාවනි. ඔබතුමී වගේ උසස් උත්තමාවක් කැටුව යන්ට ලැබිච්ච ගෞරවේම ඇති එවුන්ට තෑග්ගක් විදියට."

"ඒ වුනත් එයාලා මේ රිදී කාසි බාරගනියි."

මොරියෝ සිනහවක් පෑවේ ය. "ඔබතුමී කියනවානං." ඔහු ව්‍යක්ත අන්දමින් පොදු භාෂාව කතා කල අතර එහි යාන්තමට මෙන් ටයිරෝෂි උච්චාරණයක් තැවරී තිබින. ඔහු ඇයට පැවසූ අන්දමට නම් හබල්කරුවෙකු, සුක්කානම හසුරුවන්නෙකු හා අන්තිමේදී තමාගේම වෙ‍ළෙඳ නෞකාවක් හිමි කපිතාන්වරයෙකු වශයෙන් ඔහු වසර තිහක් පුරාවට පටු මුහුද තරණය කර තිබින. කුඹගස් දෙකකින් හා හබල් සැටකින් යුක්ත හම්බානක් වූ 'ස්ටොන් ඩාන්සර්' ඔහු විසින් සතුකරගත් සිවුවන මෙන්ම වේගවත්ම නෞකාව විය.

නිසැක වශයෙන්ම කැට්ලින්ට හා සෙර් රඩ්‍රික් කසල්ට ධවල වරායෙන් සොයා ගත හැකි වූ වේගවත්ම නෞකාව එය විය. ටයිරෝෂිවරුන් ගේ මුදල් වලට ඇති කෑදරකම මනාව දැන සිටි සෙර් රඩ්‍රික් මුලින්ම එයට විරෝධය පල කර සිටියේ ය. ඒ වෙනුවට 'සොයුරියන් තිදෙනා' වෙතින් මසුන් මරන්නන් ගේ සුලුප්පුවක් කුලියට ගනිමුයැයි ඔහු යෝජනා කර සිටියේ ය. එනමුදු කැට්ලින් හම්බාන පිළිබඳ සිය මතයේම එල්බ ගෙන සිටි අතර ඒ අදහස ඵලදායක වූ බැව් පසුව ඔවුන්ට වැටහුනි. ගමන පුරාවටම පාහේ සුළඟ ඔවුන්ට එදිරිව සිටි අතර හම්බාන සතු හබල් නොමැති වී නම් ‍මේ වනවිටත් ඔවුන් අතැඟිලි සමීපයේ ගාටමින් සිටිනා බැව් නිසැක ය.

තමා කින්ග්ස් ලෑන්ඩින්ග් වලට කෙතරම් ලඟ දැයි කැට්ලින් කල්පනා කලා ය. ඇ‍ගේ අතැඟිලි වෙලා තිබුනු හණ ‍වෙලුම්පටිවලට යටින් තුවාල තවමත් පුපුරු ගැසුවේ ය. ඇගේ වමතේ අවසන් ඇඟිලි දෙක තව දුරටත් නවන්නට කොහෙත්ම නොහැකි වූ අතර සෙසු ඇඟිලිද නැවත කිසිදාකත් පෙර පැවති තරම් නම්‍යශීලි නොවනු ඇත. එනමුදු බ්‍රැන් ගේ ජීවිකය බේරා ගැනීම වෙනුවෙන් එය ඉතා සුළු මිලක් වනැයි ඇය සිතුවා ය.

ඒ මොහොතේ සෙර් රඩ්‍රික් නැවු තට්ටුව මත ප්‍රාදුර්භූත විය. "ම‍ගේ හොඳ මිත්‍රයා," ‍මොරියෝ සිය කොළ පැහැ ගැන්වූ රැවුල අතරින් කීවේ ය. "ඔබ මෙහෙම හොඳ සනීපෙන් ඉන්නවා දකින්නට ලැබීමත් සතුටක්."

"ඔවු." සෙර් රඩ්‍රික් එකඟ විය. "පහුගිය දවස් දෙකක් පුරාවටම මට මැරෙන්ට උවමනා නැති වෙලයි තිබුනෙ." ඔහු කැට්ලින් දෙසට හිස නැමී ය. "මගේ ආර්යාවනි."

සැබැවින්ම ඔහු ‍ගේ පෙනුම යහපත් විය. ඔවුන් ධවල වරායෙන් පිටත් වද්දී සිටියාට වඩා මඳක් කෙට්ටු වී තිබුනද ඔහු නැවතත් සුපුරුදු තත්ත්වයට පැමිණ තිබින. ඇමේ දැඩි සුළඟත් පටු මුහුදේ රළු බවත් ඔහුට ඔරොත්තු දී නොතිබින. ඩ්‍රැගන්ස්ටෝන් සමීපයේදී අනපේක්ෂිත අයුරින් කුණාටුවකට මුහුණ දීමට සිදු වූ මොහොතේ ඔහු නැවු තට්ටුව මතින් මුහුදට වැටෙන්නට ගිය අතර මොරියෝ ගේ මිනිසුන් තිදෙනෙකු විසින් බේරාගන්නා තෙක් කඹයක එල්ලී යන්තම් දිවි බේරා ගෙන සිටීමට ඔහුට හැකි විය.

"කපිතාන් මට කිය කියා හිටියෙ අපේ ගමන ඉවර වෙන්ට කිට්ටුයි කියලා." කැට්ලින් කීවා ය.

සෙර් රඩ්‍රික් ආයාසයෙන් වියළි සිනහවක් මුවට නගා ගත්තේ ය. "මෙච්චර ඉක්මනට?" ඒ විභූතිමත් උඩු රැවුල නොමැති කල ඔහු ගේ මුහුණ විසුළු ‍පෙනුමක් ගෙන තිබින. එමෙන්ම වඩා කුඩා, සාහසික බවින් අඩු, වසර දහයකින් පමණ වැඩිමල් පෙනුමක් ඔහුට ලැබී තිබින. එනමුදු, ඇමේ වූ දැඩි සුළං නිසා අත්වැට මතින් නැමී මුහුදට ඔක්කාරය කරමින් සිටි තෙවතාවකදීම සිය රැවුළ වමනයෙන් තෙමා ගත්තාට පසුව සේලරුවකු ගේ දැලිපිහියට රැවුළ බිලි දෙනු හැර වෙනත් විකල්පයක් ඔහුට ඉතිරි වී නොතිබින.

"ඔබලාට කතා කරගන්ට ඉඩ දීලා මම යන්නම්." කපිතාන් මොරියෝ කිවේ ය. ඔවුන් දෙදෙනාට හිස නමා ආචාර කල ඔහු පිටව ගියේ ය.

නෞකාව මුහුදු ජලය මතින් බත්කූරෙකු මෙන් ඉගිල ගියා ය. ඇ‍ගේ හබල් රිද්මයානුකූල ලතාවකට මෙන් ඉහළ පහළ ගියේ ය. ගරාදි වැට දෑතින් අල්ලාගත් සෙර් රඩ්‍රික් ඔවුන් පසුකරමින් යන වෙරළ තීරය දෙස බලා සිටින්නට විය. "මට ඔබට නියම විදියේ ආරක්ෂකයෙක් වෙන්ට බැරි වුනා."

කැට්ලින් ඔහු ‍ගේ අත යන්තමින් ස්පර්ෂ කලා ය. "අපි අපට අවශ්‍ය තැනට පරිස්සමින් ඇවිල්ලා තියෙනවා. ඒකයි වඩා වැදගත් ‍සෙර් රඩ්‍රික්‍." සිය සළුව පසෙකින් අත දැමූ කැට්ලින් ඉණෙහි පැළඳ සිටි කිනිස්ස අත ගෑවා ය. ධෛර්යය වඩවා ගනු පිණිස වරින් වර එය අත ගා බැලීමට ඇය පසුගිය දින කිහිපය තිස්සේ පුරුදුව සිටියා ය. "දැන් අපට තියෙන්නෙ රජ මාළිගාවෙ ප්‍රධාන සටන් පුහුණුකාරයා මුනගැහෙන එකයි. එයා විශ්වාස කරන්ට පුළුවන් කෙනෙක් වෙන්ටයි කියලා අපි යාඥා කරමු."

"සෙර් ආරොන් සැන්ටගාර් කියන්නෙ හරිම අහංකාර මිනිහෙක්. ඒත් එයා අවංක මිනිහෙක්." සිය උඩුරැවුල අත ගෑම පිණිස ඔහු අත ඉහළට එසවූ නමුත් නැවත වතාවත් එය ඔහුට මතක් කර දුන්නේ ඔහු ගේ විභූතිමත් උඩුරැවුල තවදුරටත් ඔහු සතු නොවන බවයි. ඔහුගෙන් දිස් වූයේ අන්දුන් කුන්දුන් වූ ස්වභාවයකි. "එයාට සමහරවිට පුළුවන් වේවි මේ ආයුධය අඳුරගන්ට. ඔවු... ඒත්, ම‍ගේ ආර්යාවනි, වෙරළට ගොඩ බැහැපු ගමන් අපි ලොකු අවදානමක් ගන්නවා. අනික, රාජසභාවෙ ඉන්න සමහරුන්ට ඔබව දැක්ක ගමන් අඳුරගන්ට පුළුවන් වේවි."

කැට්ලින් ගේ මුව තදින් පියැවී ගියේ ය. "සුළැඟිල්ලා." ඇය මිමිනුවා ය. ඇය ඉදිරියේ ඔහු ගේ මුහුණ පෙනී නොපෙනී ගියේ ය. කුඩා ‍කොලුවකු ගේ මුහුණක්. එනමුදු ඔහු තව දුරටත් කුඩා කොලුවකු නොවී ය. ඔහු ගේ පියා මීට වසර කිහිපයකට පෙර මිය ගොස් තිබුනු අතර ඔහු දැන් බේලිෂ් උතුමානන් විය. එනමුදු තවමත් බො‍හෝ දෙනෙක් සුළැඟිල්ලා යනු‍වෙන් ඔහු හඳුන්වන්නට පුරුදුව සිටියහ. මීට බොහෝ කලකට පෙර රිවර්රන්හිදී ඇගේ සොයුරු එඩ්මුයර් විසින් ඒ නම ඔහුට තබා තිබින. ඔහු ගේ පවුල සතු වූ කුඩා බල‍කොටුව අතැඟිලිවල කුඩාම ඇඟිල්ලේ පිහිටා තිබුනු අතර පෙටයර්ද සිය වයසට වඩා ප්‍රමාණයෙන් කුඩා කොලුවකු විය. මේ නිසාම ඒ නම ඔහුට මැනවින් ගැලපුනි.

සෙර් රඩ්‍රික් උගුර පෑදුවේ ය. "බේලිෂ් උතුමානන් වරක්.. ආහ්!" කියාගන්නට සුදුසු වචනයක් සොයමින් ඔහු මඳක් තැතනුවේ ය.

කැට්ලින් මේ වනවිට ඒ සුකුමාලකමින් මිදී සිටියා ය. "එයා මගේ තාත්තගෙ ආරක්ෂාව යටතේ හැදුන දරුවෙක්. අපි හැමෝම රිවර්රන්වල එකටයි හැදු‍නෙ වැඩුනෙ. මම එයා ගැන හිතුවෙ සහෝදරයෙක් හැටියටයි. ඒත් එයාගෙ හිතේ මා ගැන... සහෝදරකමකට වඩා වැඩි දෙයක් තිබුනා. මාව බ්‍රැන්ඩන් ස්ටාර්ක්ට පොරොන්දු වුනා කියලා කිවුව ගමන් පෙටයර් මගේ අත ගන්ට එයාට ඇති අයිතිය වෙනුවෙන් සටන් කරන්ට සූදාණම් වුනා. ඒක මහ පිස්සුවක්. බ්‍රැන්ඩන්ට එතකොට විස්සක්, පෙටයර්ට යාන්තං පහ‍ළොව පිරුනා විතරයි. පෙටයර්ගෙ ජීවිතේ බේරන්ට කියලා බ්‍රැන්ඩන්ට බැගෑපත්වෙන්ට මට සිද්ධවුනා. ඉතින් බ්‍රැන්ඩන් එයාව නොමරා තුවාලයක් විතරක් කරලා එයාව ඉතුරු කලා. ඒ සිද්දියෙන් පස්සෙ මගෙ තාත්තා එයාව ආපහු යැවුවා. එදායින් පස්සෙ මම තාමත් එයාව දැකලා නෑ." පින්නක් මෙන් විසිරෙන මුහුදු දියට ඇය සිය මුහුණ එසෙවුවේ හමන සුළඟින් සියලු මතකයන් පලවා හැරිය හැකියැයි සිතන්නාක් මෙනි. "බ්‍රැන්ඩන් මැරුනට පස්සෙ එයා මට රිවර්රන් වලට ලියුමක් එවුවා. ඒත් මම ඒක කියවන්නෙවත් නැතුව පුච්චලා දැම්මා. ඒ වෙද්දි මම දැනගෙන හිටියා ‍නෙඩ් එයාගෙ සහෝදරයා වෙනුවට මාව කසාද බඳිනවා කියලා."

සෙර් රඩ්‍රික් ගේ අතැඟිලි නැවත වතාවක් ඔහුට අහිමි උඩුරැවුල පිරිමදින්නට ඉහළට එසවුනි. "සුළැඟිල්ලා දැන් රාජසභාවෙ උපදේශකයෙක්."

"මම දැනගෙන හිටියා එයා දවසක ඉහළටම නගිනවා කියලා." කැට්ලින් පිළිතුරු දුනි. "එයා හරි සූරයි. පුංචි කොල්ලෙක් කාලෙ වුනත්. ඒ වුනත් සූරකම කියන්නෙ එකක්, ඥානවන්තකම කියන්නෙ තව එකක්. මට හිතාගන්ට බෑ මේ අවුරුදු ගාන ඇතුළත එයා කොච්චර වෙනස් වෙලා ඇද්ද කියලා."

ඔවුන්ට ඉහළින් කුඹගස මත රඳවා සිටි සේලරුවා නෞකාවේ ගමනාන්තය ළඟා වූ බව හඬ ගෑවේ ය. කඩිනම් ගමනින් නැවු තට්ටුව මතට පැමිණි කපිතාන් මොරියෝ සේලරුවන්ට විධාන නිකුත් කරන්නට විය. කුඩා කඳුගැට තුනක් මුදුනේ පිහිටි කින්ග්ස් ලෑන්ඩින්ග් කෙමෙන් කෙමෙන් ඔවුන් ගේ දර්ශන පථයට හසුවෙද්දී ඔවුන් වටා ස්ටොන් ඩාන්සර්හි නැවු තට්ටුව කඩිගුලක් මෙන් ඇවිස්සී ගි‍යේ ය.

වසර තුන්සීයකට පෙර මේ කඳු ගැට වැසී තිබුනේ වනාන්තරයෙන් බව කැට්ලින් දැන සිටියා ය. කළුදියදහර නම් වූ ඒ ගැඹුරු වේගවත් ගංගාව මුහුදට ගලාබසිනා මෝය කටේ උතුරු ඉවුරේ පදිංචි වී සිටි මසුන් මරන්නන් ස්වල්පයක් හැරෙන්නට එවකට එහි අන් කිසිවෙකුත් නොවී ය. ඩ්‍රැගන්ස්ටෝන්හි සිට නැවු නැගි ජයග්‍රාහක ඒගොන් සිය හමුදාවත් සමග ගොඩ බැස්සේ මෙතැනටය. දැවයෙන් හා මැටියෙන් නිමකල සිය පළමු බලකොටුව ඔහු විසින් ගොඩනංවන ලද්දේ මේ කඳුගැට තුනෙන් උසම කඳුගැටය මුදු‍නේ ය.

එනමුදු දැන් ‍මේ නගරය වෙරළ තීරයේ ඇසට හසුවන මානය ඉක්මවා පැතිර තිබින. මන්දිර හා ලතා මණ්ඩප හා ධාන්‍යාගාර, ගඩොලින් තැනූ ගබඩා හා දැවමුවා තානායම් හා වෙළෙඳුන් ගේ සල්පිල්, සුරාසල් හා සොහොන් පිටි හා ගණිකා මඩම් යනාදී මේ සියල්ල එකට වෙලී පැවතින‍. මාළු වෙළෙඳපළේ කලිකලහය මෙතරම් ඈතක සිටි කැට්ලින්ට පවා ඇසිය හැකි විය. මේ ගොඩනැගිලි මධ්‍යයේ ගස්වලින් සෙවන වුනු පුළුල් මාවත්, අතුරු වීථි හා ‍දෙදෙනෙකුට මාරු වීමට අසීරු තරම් පටුමං දසත විහිද පැවතින‍. විසෙන්යා ගේ කඳුගැටය මුදුනේ සිය පළිඟු කුළුණු හතෙන් විභූතිමත් වූ බේලර් ගේ සප්තකය පිහිටා තිබින. නගරයේ අනෙක් පස රේනිස් ගේ කඳුගැටය මුදුනේ කළු පැහැ බිත්තිවලින් යුත් 'මකරාවාටය' දැකිය හැකි විය. එහි දැවැන්ත ශිඛර ගෝලාර්ධය මේ වනවිට නටඹුන් වී තිබුනු අතර සියවසක් මුළුල්ලේ එහි ලෝකඩ දොරවල් වසා දමා තිබින. මේ දෙකට මැද්දෙන් පිහිටා තිබුනු 'සොයුරියන් ගේ වීථිය' ඊයක් ‍මෙන් හරි කෙලින් වැටී තිබින. මේ සියල්ල වට කල නගර ප්‍රාකාර උස්ව ශක්තිමත්ව නැගී සිටියේය.

වෙරළ තීරය පුරා තොටුපළ සිය ගණනක් විසිරී පැවති අතර වරාය නැවු වලින් තදබද වී පැවතින‍. ගැඹුරු දියේ මසුන් අල්ලන බෝට්ටු හා ගංදියේ දුවන බෝට්ටු මත නැගී සිටි හබල් කරුවන් කළුදියදහර හරහා සිය බෝට්ටු එහා මෙහා පැදවූහ. බ්‍රාවොස් හා පෙන්ටොස් හා ලයිස් වෙතින් පැමිණි වෙළෙඳ නෞකා සිය භාණ්ඩ ගොඩබාමින් සිටියහ. ඉබ්න් තොටමුණේ සිට පැමිණි තාර මෙන් කළු පැහැ බඳින් යුත් තල්මස් දඩයම් නැවක් සමීපයේ නැංගුරම් ලා තිබුනු රැජිණ ගේ අලංකාර විනෝද පාරුව කැට්ලින් නිරීක්ෂණය කලා ය. ගඟේ තරමක් ඉහළට වන්නට රුවල් ඇකිලූ රන්වන් පැහැ සිහින් බඳකින් යුතු යුධ නෞකා දුසිමක් පමණ නවතා තිබින.

මේ සියල්ලටම ඉහළින් ඒගොන් ගේ කඳුගැටය මුදුනේ වූ රතු බලකොටුව පහතින් තිබෙන කලිකලහය දෙස රවාගත් බැල්මෙන් බලා සිටියේ ය. එහි වූ දැවැන්ත සිලින්ඩරාකාර කුළුණු සත, මුදුනේ තිබුනු යකඩින් තැනූ පවුරු හා අටලුවලින් ආරක්ෂා විය. සුවිසල් මුරකපොලු, කවාකාර ආරුක්කුවලින් හැඩවුනු ශාලා හා ආවරණය කෙරුනු පාලම්, බැරැක්ක හා දඟගෙවල් හා ධාන්‍යාගාර, දුනුවායන් ගේ අට්ටාලවලින් පිරුනු සද්දන්ත රැකවල් පවුරු යන මේ සියල්ලම රතු පැහැ ගලින් නිම කෙරුනේ විය. ජයග්‍රාහක ඒගොන් විසින් එය තැනවීම ආරම්භ කල අතර ඔහු ගේ පුත් ක්‍රෑර මේගර් විසින් එහි නිමාව දුටුවේ ය. බලකොටුව තනා නිමවීමෙන් පසු මේගර් විසින් එය තැනීමට දායකවුනු ගල් වඩුවන්, ලී වඩුවන් හා අනිකුත් සියලුම කම්කරුවන් ගේ හිස ගසා මරා දැමී ය. මකරාධිපතියන් විසින් නිමවුනු මෙම බලකොටුවේ රහස් දැනගත හැක්කේ මකර රුධිරය ඇත්තවුන්ට පමණක් බවට ඔහු සපථ කලේ ය.

එනමුදු දැන් මේ බලකොටුවේ පවුරු මුදුනේ දිදුලමින් තිබුනු ධජ කළු පැහැති ඒවා නොව රන් පැහැ ඒවා විය. කලෙකදී එහි සිටි ගිනිපිඹින හිස් තුනේ මකරා වෙනුවට එහි දැන් උඩඟු ලෙසින් බලා සිටින්නේ බරතියන් වංශයේ ලාංඡනය වන කිරුළ ලූ ගෝනා ය.

විසල් සුදු පැහැ රුවලින් යුතු, උස් කුඹගස් සහිත, ගිම්හාන දූපත්වලට අයත් හංස නෞකාවක් වරායෙන් පිටත් ‍වෙමින් තිබින. ඒ පසෙකින් වරායට ඇතුළු වූ ස්ටොන් ඩාන්සර් සිය නැවතුම් තොටුපළ වෙත ඇදෙන්නට වූවා ය‍‍‍‍.

"මගේ ආර්යවනි, අසනීපෙන් ඇඳට වෙලා ඉන්න දවස් ටිකේ මම ටිකක් කල්පනා කරලා බැලුවා කොහොමද මේ වැඩේ කරන්ට හොඳම විදිය කියලා. ඔබ බලකොටුවට ඇතුළුවෙන්ට එපා. ඒ වෙනුවට මම ගිහිල්ලා සෙර් ආරොන්ව මුනගැහිලා එයාව එක්කන් එන්නම් වෙන රහස් තැනකට."

කැට්ලින් මහළු නයිට්වරයා දෙස නිරීක්ෂණාත්මක බැල්මක් හෙලුවා ය. හම්බාන මේ වන විට ජැටිය ‍වෙත ළඟාවෙමින් තිබුනු අතර කපිතාන් මොරියෝ නිදහස් නගරවල භාවිත වන ග්‍රාම්‍ය වැලීරියන් බසින් බෙරිහන් දෙමින් සිය සේලරුවන්ට විධාන නිකුත් කරමින් සිටියේ ය. "ඔබත් මං තරම්ම අවදානමක් ගන්නවා නේ." ඇය කීවා ය.

සෙර් රඩ්‍රික් සිනහවක් පෑවේ ය. "මම හිතන්නෙ නෑ. අද උදේ වතුර තලියකින් මගේ මූන දැකපු වෙලාවෙ මටවත් ඒක අඳුරගන්ට බැරි වුනා. උඩුරැවුල නැතුව මාව දැකපු අන්තිම කෙනා මගේ අම්මා. එයා මැරිලා දැන් අවුරුදු හතලිහක් වෙනවා. මම විශ්වාස කරනවා මට පරෙස්සමින් මේ වැඩේ කරගන්ට පුළුවන් වෙයි කියලා මගේ ආර්යාවනි."

මොරියෝ ගේ හඬ නැවතත් ගිගුම් දුනි. එකාවන්ව ගංදියෙන් ඉහළට එසවුනු හබල් හැට ආපස්සට හබල් ගෑවේ නෞකාවේ වේගය අඩුකරලනු පිණිස ය. තවත් අණක් නිකුත් වුනු අතර එවර හබල් සියල්ල නැවු බඳ තුළට රූටාගෙන ගියේ ය. නෞකාව ජැටියේ පසෙක වදිද්දී ටයිරෝෂි සේලරුවන් කඹ ගැටගසනු පිණිස පිටතට පැන්නහ. මොරියෝ කලබල ගමනින් ඔවුන් වෙත පැමිණියේ මුව පුරා රුඳුනු විසල් සිනාවක්ද ඇතුව ය. "කින්ග්ස් ලෑන්ඩින්ග් මගේ ආර්යාවනි, ඔබතුමී අණදුන්නු විදියටම. කිසිම නැවක් මේ තරම් ඉක්මනින් මේ ගමන ඉවර කරන්ට නැතුව ඇති. ඔබතූමීගෙ බඩු බාහිරාදිය බල‍කොටුවට උස්සන් යන්ට මොකුත් උදවුවක් එහෙම ඕනද?"

"අපි බලකොටුවට යන්නෙ නෑ. ඔබට සමහරවිට කියන්ට පුළුවන් වෙයි අපට නවතින්ට හොඳ තානායමක් ගැන එහෙම. ගඟෙන් වැඩිය දුර නැති, නිදහස් පිරිසුදු සැපපහසු තැනක්."

ටයිරෝෂියා සිය කොළ පැහැ රැවුල පිරිමැද්දේ ය. "මං හිතනවා. ඔබතුමන්ලා ගේ උවමනාකම්වලට ගැලපෙන විදියේ තැන් දෙකතුනක්ම මං දන්නවා. ඒත් ඊට කලින්.. සමාවෙන්ට මං මෙහෙම කියනවට.. අපේ පොරොන්දු වෙච්චි ගාස්තුවෙ ඉතුරු බාගෙ ගෙවලා ඉන්නවද. ඒත් එක්කම ඔබතුමී අර පොරොන්දු වෙච්චි අමතර රිදි කාසි ටිකත්. රිදී කාසි හැටක් මං හිතන්නෙ."

"හබල්කාරයින්ට." කැට්ලින් ඔහුට මතක් කර දුන්නා ය.

"ආහ්! ඔවු, අනිවාර්යයෙන්ම." මොරියෝ කීය. "ඒ වුනත් අපි ආපහු ටයිරොෂ්වලට යනකං ඒ ටික මගෙ බාරෙ තිබ්බනං හොඳයි කියලයි මං හිතන්නෙ. නැත්තං උංගෙ ගෑනුන්ටයි ළමයින්ටයි දෙවි පිහිට තමා. ඔය රිදී කාසි ටික උංට මෙහෙදිම දුන්නොත් මගේ ආර්යාවනි, උං එක රෑකින් ඒක නාස්ති කරගනියි, සූදු කෙලලා හරි ඔය ‍වෙන මොනාට හරි වියදං කරලා හරි."

"සල්ලි නාස්ති කරන්ට ඊටත් වඩා නරක ක්‍රම තියෙනවා." සෙර් රඩ්‍රික් කතාවට මැදිහත් විය‍. "සීත කාලෙ එනවා."

"මිනිහෙකුට පුළුවන් එයා වෙනුවෙන් තමන්ම තීරණ ගන්ට." කැට්ලින් කීවා ය. "මේ මිනිස්සු ඒ රිදී කාසි උපයගත්තා. උං ඒක කොහොම වියදම් කරනවද කියන එක මට අයිති වැඩක් නෙවෙයි."

"ඔබතුමී කියන විදියකට ම‍ගේ ආර්යාවනි." මොරියෝ ‍දෙකට නැවෙමින් සිනාමුවින් යුතුව පිළිතුරු දුන්නේ ය.

නිසැක වනු පිණිස හබල්කරුවන්‍ ‍ගේ රිදී කාසි කැට්ලින් විසින් සියතින්ම ඔවුන්ට ගෙවා දැමුවා ය. මොරියෝ විසින් විසෙන්යා ගේ කඳුගැටයේ මැදක පිහිටි තානායමක් ඔවුන්ට නිර්දේශ කර තිබින. එය ආඳ පටුමගෙහි වූ පැරණි ගොඩනැගිල්ලක් විය. එහි අයිතිකාරිය නොරිස්සුම් මුහුණකින් හෙබි මැහැල්ලක් වූ අතර ඇය සිය ආගන්තුකයින් දෙස සැකමුසු බැල්මක් හෙලුවා ය. එනමුදු ඇගේ කාමර හොඳින් වාතාශ්‍රය ලැබෙන විශාල ඒවා වූ අතර මොරියෝ දිවුරා කියූ පරිදි නම් ඇගේ මාළු ඉස්ටුව මුළු රාජධානි සප්තකයේම ඇති රසවත්ම ඉස්ටුව විය. මේ හැමටම වඩා වැදගත් වූයේ ඇය සිය ආගන්තුකයින් ගේ නම්ගම් විමසා නොසිටීම ය.

"ඔබ අමුත්තන් ගේ ශාලාවෙන් ඈත් වෙලා ඉන්න තරමට හොඳයි, මම හිතන්නෙ." කාමරය තුළ සිය බඩුබාහිරාදිය තැන්පත් කර අවසන් වූ පසු සෙර් රඩ්‍රික් කීවේ ය. "මේ වගේ තුට්ටු දෙකේ තැනක වුනත් අපි දන්නෙ නෑ කවුරු අපි දිහා බලාගෙන ඉන්නවද කියලා." ඔහු මුදු දම්වැල් වලින් සැදුනු සන්නාහයක් හැඳ කිනිස්සක් හා දිගු අසිපතක් පැළඳ සිටි අතර ඊට උඩින් හිස වැසිය හැකි අන්දමේ අඳුරු කබායක් හැඳ සිටියේ ය. "මම සෙර් ආරොන් එක්ක රෑ වෙන්ට ඉස්සෙල්ලා එන්නම්." ඔහු පොරොන්දු විය. "ඔබ දැන් ටිකක් විවේක ගන්ට මගේ ආර්යාවනි."

කැට්ලින්ට දැඩි විඩාවක් දැනෙන්නට විය. මුහුදු ගමන දිගු මෙන්ම වෙහෙස ගෙන දෙන්නක් විය. එමෙන්ම, ඇය දැන් පෙර සිටි තරුණිය ද නොවේ. කාමරයේ කවුළු පිටත පටුමගට හා පියැසි වලට විවර වූ අතර මඳක් ඈතින් ගංගාව දැකිය හැකි විය. තානායමෙන් පිට වූ සෙර් රඩ්‍රික් ඉක්මන් ගමනින් මාවතේ සෙනග අස්සේ නොපෙනී යන දෙස ඇය බලා සිටියා ය. ඉන්පසු ඔහු ‍දුන් උපදෙස අනුව කෙටි විවේකයක් ලබන්නට අදහස් කලා ය. ඇඳේ මෙට්ටය ඇය පුරුදුව සිටි අන්දමේ පිහාටු මෙට්ටයක් ‍නොව පිදුරු අතුරා සකස්කරන ලද්දක් වුවද සුව නින්දකට වැටෙන්නට එය කිසිසේත්ම බාධාවක් නොවී ය.

ඇය නැවත පිබිදුනේ කිසිවකු කාමරයේ දොරට මහ හයියෙන් තඩිබාන හඬිනි.

Catelyn Stark: “A wife is allowed to yearn for her husband, and if a mother needs her daughters close, who can tell her no?”