ඩ‍නේරිස් - 01-1

ඇගේ සොහොයුරා ගවොම ඉහළට කර ඔසවාගෙන සිටියේ ඇයට එය හොඳින් දැක ගත හැකි වනු පිණිසය. "මේක හරිම ලස්සනයි. එන්ට අල්ලලා බලන්ට ‍මේ රෙද්ද කොච්චර සිනිඳු ද කියලා."

ඩැනී එය අතගෑවාය. එය කෙතරම් සිනිඳු ද යත් ඇගේ අතැඟිලි අතරින් ලිස්සා ගියේ වතුර මෙනි. මෙතරම් සිනිඳු ඇඳුමක් ඈ මීට පෙර කිසිම දිනෙක ඇඳ නොසිටි අතර එය ඇයව බිය පත් කලේය. ඇය වහා තම අත පස්සට ඇද ගති. "මේක ඇත්තටම මට ද?"

"මැජිස්ටර් ඉල්ලීරියෝගෙන් තෑග්ගක්." විසේරිස් සිනාසෙමින් කීවේ ය. අද රෑ ඇගේ සොහොයුරා හොඳ මනෝභාවයකින් සිටී. "මේකෙ පාට නිසා ඔයාගෙ ඇස් දෙකේ දම් පාට තවත් තියුණු ‍වෙලා පේනවා. ඔයාට තව රත්තරන් මුතු මැණික් හෙමත් ලැ‍බෙයි. ඉල්ලීරි‍යෝ පොරොන්දු වුනා. අද රෑ ඔයා කුමාරියක් වගේ පේන්ට ඉන්ට ඕන."

කුමාරියක්! කුමාරියක් යනු කවරාකාරයේ කෙනෙකුදැයි ඇයට අමතක වී ‍ගොසිනි. සමහරවිට ඇය එවැන්නක් කිසිදා නොදැන ඉන්නට ඇත. "ඇයි එයා මෙච්චර දේවල් ගොඩක් අපට දෙන්නෙ? එයා මොනවද අපෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ?" ඇය ඇසුවාය. වසර බාගයකට වඩා මඳක් වැඩි කාලයක් තිස්සේ ඔවුහු ඉල්ලීරියෝගේ නිවසේ ජීවත්වෙමින් ඔහුගේ ආගන්තුක සත්කාර භුක්ති විඳිති. නමුදු පෙන්ටොස් නම් වූ මේ නිදහස් නගරයේ එවැනි තෑගි කිසිදු මිලක් ‍හෝ යටි අදහසක් හෝ නොමැතිව නොපැමිණෙන බව තේරුම් ගැනීමට තරම් වසර දහතුනක් වයස් වූ ඩැනී මෝරා සිටියා ය.

"ඉල්ලීරියෝ මෝඩයෙක් නෙවෙයි." විසේරිස් කීය. ඔහු ඇවිස්සුනු එළ නිල් පැහැ දෑසකින් හා ස්නායු කම්පිත දෑතකින් හෙබි කෙට්ටු තරුණයෙකි. "මැජිස්ටර් දන්නවා සිංහාසනේට නැග්ගට පස්සෙ මං මගෙ යාළුවො අමතක කරන ජාති‍යෙ කෙනෙක් නෙවෙයි කියලා."

ඩැනී කිසිත් කීවේ නැත. මැජිස්ටර් ඉල්ලීරියෝ යනු කුළුබඩු, මුතු මැණික්, මකර අස්ථි සහ තවත් නොයෙකුත් දෑ වෙළෙඳාම් කරන්නෙකි‍. කට කතාවලට අනුව නම්, ඔහුට නිදහස් නගර නවයේමත්, ඊට එපිටින් වූ වයෙස් ඩොත්රැක් හා ජේඩ් මුහුද අසබඩ ප්‍රදේශවල පවා මිතුරෝ සිටිති. එලෙසම කට කතාවලට අනුව, නියම මිල පැමිණි විට බොහොම කැමැත්තෙන් විකුණා නොදැමුනු මිතුරෙකුද ඔහුට කෙදිනකවත් නොසිටියේ ය. වීදි වල කෙරෙන කට කතා වලට ඩැනී සවන් දී තිබුනු අතර ඇය මෙවැනි දේ අසා තිබිණි. නමුත් තම සොහොයුරා සිහින ලෝකයේ සැරිසරන මෙවැනි වේලාවට එවැනි අනවශ්‍ය දේ පවසා ඔහුත් සමග වාද ‍නොකිරීමට තරම් ඩැනී ඔහුව තේරුම් ගෙන සිටියා ය. අවදි වුනු විට ඔහු ගේ කෝපය තරම් නරක තවත් දෙයක් නැත. විසේරිස් එයට කීවේ 'මකරා ගේ අවදිවීම' යනුවෙනි.

ඇගේ ‍සොහොයුරා ගවොම දොර පසෙකින් එල්ලුවේ ය. "ඉල්ලීරියෝ වහල්ලු එවයි ඔයාව නාවන්ට. ඔය ඉස්තාල ගඳ නැති කරගන්ට වග බලාගන්ට. ඛාල් ඩ්‍රෝගෝ ට අශ්වයො දාස් ගානක් ඉන්නවා. එයා අද රෑට බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ වෙනස් විදියේ වෙළඹක්." ඔහු ඇයව තියුණු ලෙස නිරීක්ෂණය කලේ ය. "ඔයා මොකද ඔය තාමත් උරහිස් එල්ලන් ඉන්නෙ? කෙලින් හිටගන්නවා." ඔහු තම දෑතින් ඇගේ උරහිස් පිටුපසට තල්ලු කලේ ය. "එයාලට පෙන්නන්ට ඔයා දැන් ගෑනියෙක් කියලා." ඇගේ වැඩෙන ළැම මතින් යාන්තමට ඇදී ගිය ඔහුගේ අතැඟිලි පයෝධර තුඩක් මත නතර විය. "හොඳින් මතක තියා ගන්ට ඔයා අද රෑ මාව අසමත් කරන්ට එපා. ඔයා එහෙම කලොත් ඒක ඔයාට බොහොම නරකට බලපාවි. ඔයාට මකරව නැගිට්ටවන්ට ඕන නෑ නේද?" ඔහු ඇඟිලි තදින් තෙරපූ අතර ඒ කෙනිත්තීම ඇගේ උඩු කබාය හරහා ඇයව කුරිරු ලෙස රිදවී ය. "ඔවුද නැද්ද?" ඔහු නැවතත් ඇසුවේ ය.

"නෑ." ඩැනී යටහත් පහත් ලෙස පිළිතුරු දුන්නා ය.

ඇගේ සොහොයුරා සිනාසුනි. "බොහොම හොඳයි. මතක තියාගන්ට මගේ ලස්සන නංගි, එයාලා මගේ රාජ්‍ය කාලය ගැන ඉතිහාසය ලියද්දි එයාලා කියයි අද රැයින් තමා ඒක පටන් ගත්තෙ කියලා."

ඔහු පිටව ගිය පසු තම කාමරයේ ජනේලය වෙත ගිය ඩැනී උකටලී ලෙසින් මුහුද බොක්ක දෙස බලා සිටින්නට විය. පෙන්ටොස් හි ගඩොලින් තැනුනු හතරැස් කුළුණු බැස යන හිරු පසුබිමේ කළු පැහැ ඡායා මෙන් දිස් විය. සිය නිශා ගින්න දල්වන රතු පූජකයින් ගේ ගීතිකා ගායනාවන් හා වැරහැලි ඇඳගත් කුඩා ළමුන් වීදියේ ක්‍රීඩා කරමින් නගන ‍ඝෝෂාවත් ඩැනී ට ඇසුණි. නිරුවත් දෙපයින් හා වැරහැලි දැවටුනු ගතින් යුතුව ඔවුන් හා එක්වීමට ඇත්නම් කියා එක් මොහොතකට ඇය ප්‍රාර්ථනා කලා ය. අතීතයක් හෝ අනාගතයක් හෝ නැති, ඛාල් ඩ්‍රෝගෝ ගේ මන්දිරයේ භෝජන සංග්‍රහවලට සහභාගි වීමට නැති නිදහස් ජීවිතයක්!

බසින ඉරට එහා පටු මුහුදෙන් එතෙර කොහේ හෝ තැනක කොළ පැහැ හෙල් හා මලින් වැසී ගිය තැනිතලා හා විසල් ගංගාවන් ගහන, විභූතිමත් අඳුරු නිල් පැහැ කඳු අත‍රේ අහස උසට නැගුනු බලකොටුවලින් ගැවසීගත්, සන්නාහයෙන් සැරසී සිය වංශාධිපතියාගේ ධජය සෙව‍ණේ යුදට යන නයිට්වරුන්ගෙන් පිරුණු සුන්දර දේශයක් ඇත. ඩොත්රැකිවරු එය රයෙෂ් අන්දාලි හෙවත් අන්දාල්වරුන්ගේ දේශය කියා හැඳින්වූහ. නිදහස් නගරවල මිනිස්සු වෙස්ටෙ‍රෝස් හා හිරු බසින රාජධානි ගැන කතා කීහ. ඇගේ සොහොයුරා එය හැඳින්වූයේ 'අ‍පේ භූමිය' යන සරල නමෙනි. "අපේ ලේ උරුමය. සටකපටි කමෙන් අපෙන් උදුරගත්තු අපේ උරුමය. ඒත් ඒක තාමත් අපටයි අයිති. ඒක හැමදාමත් අපටයි අයිති. කෙනෙකුට මකරුන්ගෙන් හොරකං කරන්ට බෑ. මකරුන්ට හැම දෙයක්ම මතක තියෙනවා." ඔහු කියන්නට පුරුදුව සිටියේ ය.

සමහරවිට මකරාට එය මතක ඇති, එනමුත් ඩැනීට ඒ කිසිවක් මතක නැත. සිය සොයුරා මේ කියන 'අපේ භූමිය' හෝ පටු මුහුදෙන් එතෙර රාජධානිය ඇය කිසිදා දැක නැත. කාර්ස්ටලී රොක් සහ ඉයරී, හයිගාර්ඩ්න් සහ ඒරින් මිටියාවත, ඩෝර්න් සහ මුහුණු දූපත, මේවා ඇයට නිකංම නිකං හිස් වචන ගොඩක් පමණි. කැරැලිකාර හමුදාවල ආගමනය හමුවේ ඔවුන් කින්ග්ස් ලෑන්ඩින්ග්වලින් පලා එද්දී විසේරිස් අට හැවිරිදි වූ අතර ඩනේරිස් ඇගේ මවගේ කුසේ වැඩෙන කලළයක් විය.

නමුත් ඇගේ සොහොයුරා බොහෝ විට ඇයට කියා ඇති විස්තර ඔස්සේ ඇය චිත්ත රූප මවාගන්නට පුරුදුව සිටියා ය. මැදියම් රැයේ ඩ්‍රැගන්ස්ටෝන් කරා පලා යෑම, නැවේ කළු පැහැ රුවල් මත සඳ එළිය වැටී දිලිසුණු සැටි. ඇගේ ‍වැඩිමහලු සොහොයුරා රේගාර් ටාර්ගේරියන්, ගංගා ත්‍රිශූලයේ රුධිරයෙන් නැහැවී ගිය දිය කඳ මැද්දේ 'රාජ්‍යය පැහැර ගත් එකා' හා සටන් වැද තමා ආදරය කල කාන්තාව වෙනුවෙන් දිවි පිදූ සැටි. විසේරිස් විසින් 'රාජ්‍යය පැහැර ගත් එකාගේ බල්ලන්' යනුවෙන් හඳුන්වන ලැනිස්ටර් හා ස්ටාර්ක් වංශාධිපතියන් විසින් කින්ග්ස් ලෑන්ඩින්ග් කොල්ල කෑ සැටි. රේගාර් ගේ උරුමක්කරු වූ කුඩා කුමරුවා ඇගේ තුරුළින් උදුරාගෙන ඇගේ දෑස් ඉදිරියේ මරා දමද්දී ඩෝර්න් හි ඊලියා කුමරිය හඬා වැටුනු සැටි. සිහසුන් කාමරයේ දී රජුන්මරන්නා විසින් සිය රන්වන් අසිපතෙන් ඇගේ පියා ගේ බොටුව සිඳ දැමූ සැටි.

ඔවුන් ගේ පලායාමෙන් මාස නවයකට පසු ගිම්හාන කුණාටුවක් විසින් ඩ්‍රැගන්ස්ටෝන් දූපත උඩුයටිකුරු කිරීමට තැත් කරන අතරතුරේ දී ඇය මෙලොව එළිය දුටුවා ය. කුණාටුව කෙතරම් බලවත් වීද යත් ටාර්ගේරියන් නාවික බලඇණිය වරායේ නවත්වා තිබියදීම සම්පූර්ණයෙන්ම මුහුදුබත් විය. දරු උපතේ දී ඇගේ මව මෙලොව හැර ගිය අතර විසේරිස් ඒ වෙනුවෙන් ඇයට කිසිදා සමාව නොදුනි.

ඇයට ඩ්‍රැගන්ස්ටෝන් ගැන පවා හරිහමන් මතකයක් නැත. රාජ්‍යය පැහැර ගත්තා ගේ සොහොයුරා අලුතෙන් මුහුදු බට සිය නැවු කණ්ඩායමත් සමග දූපත වටලෑමට පෙර ඔවුන්ට එයින්ද පලා ඒමට සිදු විය. වරෙක ඔවුන්ට අයත් ව තිබූ රාජධානි සප්තකයෙන් ඒ වනවිට ඉතිරිව තිබුනේ ඩ්‍රැගන්ස්ටෝන් - ඔවුන්ගේ වංශයේ පෞරාණික මුල් බිම - පමණක් වූ නමුදු එයද වැඩි කලක් ඔවුන් අත රැඳුනේ නැත. බලකොටුවේ ආරක්ෂක භට කණ්ඩායම විසින් ඔවුන්ව මුදලට සතුරාට පාවා දීමට සැලසුම් සැකසෙමින් තිබින. එනමුදු එක් රැයක සෙර් විලෙම් ඩැරී හා තවත් පක්ෂපාතී පුද්ගලයන් සිවුදෙනෙකු රහසේම ඔවුන් දෙදෙනා හා ඔවුන්ගේ කිරි මව ද රැගෙන පලා ගියේ බ්‍රාවෝසියානු මුහුදු වෙරළේ රැකවරණය පතමිනි.

ඇයට සෙර් විලෙම් ගැන මීදුමක් වැනි මතකයක් තිබේ. දෑස් අඩක් නොපෙනෙනමුත් සිය ‍ලෙඩ ඇඳේ සිට මහහඬින් ගොරවමින් අන්‍යයන්ට විධාන නිකුත් කල වලසෙක් වැනි දැවැන්ත මිනිසා ඇයට යාන්තමින් මතකය. ඔහු සිය සේවකයින්ට බෙහෙවින් සැරපරුෂ වුවද ඩැනීට අතිශයින් කරුනාවන්ත විය. ඔහු නිතරම ඇය ඇමතූයේ 'පුංචි කුමාරි' නැතහොත් 'මගේ ආර්යාව' වැනි නම් වලිනි. ඒ ඔවුන් බ්‍රාවෝස් වල රතු දොරක් සහිත විසල් නිවසේ පදිංචිව සිටි කාලය යි‍. එහි ඩැනීට ඇගේම කියා කාමරයක් පවා තිබිනි. සෙර් වි‍ලෙම් මියගිය පසු ඔවුන් සතුව ඉතිරිව තිබූ සුළු මුදලත් සේවකයින් විසින් සොරකම් කරන ලද අතර වැඩි කලක් යන්නට මත්තෙන් ඔවුන්ව එම නිවසින් පලවා හැරිනි. එම රතු දොර ඔවුන් වෙනුවෙන් සදහටම වැසුනු දවසේ ඩැනී හැඬුවා ය. එදා පටන් ඔවුන් ගෙවූයේ අහිගුණ්ඨික දිවියකි. බ්‍රාවෝස් සිට ම(ර්) දක්වාත්, ම(ර්) සිට ටයිරෝෂ් දක්වාත්,එතැන් සිට කොහෝර් සහ වොලන්ටිස් සහ ලයිස් දක්වාත් ඔවුන් ගමන් කලේ ඒ කිසිදු තැනෙක වැඩි කලක් නොරැඳෙමිනි. ඇයගේ සොහොයුරා එ‍සේ කලේ රාජ්‍යය පැහැර ගත්තා ‍ගේ කුලියට මිනී මරන්නන් ඔවුන් පසු පස එති යි යන තර්කය පදනම් කර ගනිමිනි.

මුලදී නම් මැජිස්ටර්වරුනුත්, වෙළෙඳ කුමාරවරුනුත් අනෙකුත් නගර නායකයනුත් ටාර්ගේරියන් වංශයේ අවසාන සාමාජිකයින් දෙදෙනාව තම නිවෙස්වල ආගන්තුක සත්කාරයට කැඳවීමට පසුබට වූයේ නැත. නමුත් වසර ගනන් ගෙවී යද්දී, රාජ්‍යය පැහැර ගත්තා තම සිහසු‍නේ තව තවත් තැන්පත් වෙද්දී මේ දොරවල් එකින් එක වැසී යන්නට වූ අතර ඔවුන් ගේ ජීවිත ක්‍රමයෙන් දුෂ්කර වන්නට විය. වසර කිහිපයකට පෙර ඔවුන්ට තමා සතු අවසාන වස්තු කිහිපය පවා විකුණා දමන්නට සිදු විය. මේ වන විට සිය මවගේ කිරුළ විකුණා ලද මුදල් පවා සියල්ල සිඳී ගොසිනි. පෙන්ටොස්වල මුඩුක්කු, පටු මං හා වයින් සාප්පු වල ඇගේ සොහොයුරා හැඳින්වෙන්නේ 'හිඟන රජා' යනුවෙන් බව ඩැනී දනියි. ඔවුන් ඇයව අමතන්නේ කෙසේදැයි දැනගැනීමටවත් උවමනාවක් ඩැනී ට නැත.

"අපි දවසක ඒ ඔක්කොම ආපහු ගන්නවා මගේ නංගී." ඔහු ඇයට පොරොන්දු විය. "රත්තරන්, මුතු මැණික්, ‍සේද, ඩ්‍රැගන්ස්ටෝන්, කින්ග්ස් ලෑන්ඩින්ග්, යකඩ සිංහාසනය, රාජධානි සප්තකය. අපෙන් ගත්ත මේ හැම දෙයක්ම අපි ආපහු ගන්නවා." විසේරිස් ජීවත් වූයේ ඒ දවස වෙනුවෙනි. ඩනේරිස්ට උවමනා වූ එකම දෙය නම් රතු දොරක් සහිත අර විසල් නිවසත්, ඇගේ කාමරයේ ජනේලයට පිටතින් තිබුනු ලෙමන් ගසත්, ඇයට අහිමිව ගිය ළමා කාලයත් පමණි.

Viserys Targaryen: "When they write the history of my reign, sweet sister, they will say that it began tonight."