ඩ‍නේරිස් - 01-3

ඉත්ත වැලින් වැසී ගිය උස ප්‍රාකාරයකින් වට වුනු කුළුණු නවයකින් සන්නද්ධ වූ ඛාල් ඩ්‍රෝගෝ ගේ මන්දිරය මුහුදු බොක්ක අද්දර පිහිටියේ ය. ඉල්ලීරියෝ පැවසූ අන්දමට එය ඔහුට ලබා දී තිබුනේ පෙන්ටොස්හි මැජිස්ටර්වරුන් විසිනි. මේ නිදහස් වෙළෙඳ නගර සෑම විටම අස්හිමියන් වූ ඩොත්රැකිවරුන්ට ත්‍යාගශීලී විය. "ඒකෙන් කියවෙන්නෙ නෑ අපි මේ ම්ලේච්ඡයන්ට බයයි කියලා." ඉල්ලීරියෝ සිනහ මුසු මුහුණින් පැහැදිළි කලේය. "රතු පූජකයො පොරොන්දු වෙන අන්දමට නං ආලෝක‍යේ දෙවිඳුන් අපේ නගර ප්‍රාකාර ආරක්ෂා කරනවා ඩොත්රැකිවරු මිලියනයක් ආවත්.... ඒත් මොකටද නිකං අවදානමක් ගන්නෙ, අපට බොහොම අඩු මුදලකට එයාලගෙ මිත්‍රත්වය සල්ලි දීලා ගන්ට පුළුවන් නං."

ගේට්ටුව අබිසය දී ඔවුන් ගේ දෝලාව නවත්වනු ලැබූ අතර මන්දිරාරක්ෂක බලකා‍යේ සෙබළෙකු විසින් දෝලාවේ තිරය දෙපසට අදිනු ලැබී ය. ඔහුට ඩොත්රැකිවරුන්ට මෙන් තඹ පැහැ සමක් හා ආමන්ඩ් පැහැ දෑසක් තිබුනු මුත් ඔහු පැළඳ සිටියේ නිකැලැල් බලකායට අයත් උලක් සහිත පිත්තල හිස්වැසුමකි. සෙබළා මේ අමුත්තන් දෙස සීතල බැල්මක් හෙලුවේ ය. මැජිස්ටර් ඉල්ලීරියෝ ඔහුට රළු ඩොත්රැකි බසින් යමක් පැවසූ අතර ඒ බසින්ම පිළිවදන් දුන් සෙබළා ඔවුන්ට ඇතුළුවන ලෙස සන් කලේ ය.

සිය සොහොයුරා කඩු මිට තරයේ අල්ලාගෙන සිටිනු ඩැනී දුටුවා ය. ඔහුද ඇය තරමටම බිය පත් වූ සෙයකි. "ගරු සරු නැති නපුංසකයා." විසේරිස් කටු කුටු ගෑවේ දෝලාව මන්දිරය දෙසට ඇදෙද්දී ය.

"අද රෑ භෝජන සංග්‍රහයට වැදගත් මිනිස්සු ගොඩ දෙනෙක් එනවා. එහෙම මිනිස්සුන්ට සතුරො ඉන්නවා. ඛාල් එයාගෙ අමුත්තන්ට ආරක්ෂාව සපයන්ට ඕන. ඔබත් ඇතුළුව මගේ ස්වාමිනී. ඔබේ හිසට හොඳ මිලක් ‍ගෙවන්ට රාජ්‍යය පැහැර ගත්ත එකා සූදාණම්."

"ආ ඇත්තමයි! මිනිහා මීට කලිනුත් උත්සාහ කලා ඉල්ලීරියෝ. මිනිහගෙ කුලියට මිනී මරන එවුන් අපිව හැමතැනකම ලුහුබැන්දා. මං තමා අන්තිම මකරා. මං ජීවත් වෙලා ඉන්නකං මිනිහට ලේසියෙන් නින්ද යන එකක් නෑ."

දෝලාව නතර විනි. තිරය දෙපසට මෑත් වූ අතර වහලෙක් ඩැනීට බිමට බැසීම පිණිස අත දිගු කලේ ය. වහල් දැරිය කියූ පරිදි ඔහු ගේ කරපටිය රනින් නොව පිත්තලින් නිමවුනු එකක් බව ඩැනී නිරීක්ෂණය කලාය. තවමත් අසිපත් මිට මත එක් අතක් රඳවා ගත් ඇ‍ගේ සොහොයුරා ඇය පසුපසින් බිමට බට අතර මැජිස්ටර් ඉල්ලීරියෝ ගේ දැවැන්ත ශරීරය නැවත දෙපයින් සිටවීම සඳහා ශක්තිමත් මිනිසුන් දෙදෙනෙකු ගේ සහය අවශ්‍ය විය.

මන්දිරය තුළ වාතය කුළුබඩු සුවඳින් ද, මිහිරි ලෙමන් හා කුරුඳු සුවඳින් ද බර විය. වැලීරියාවේ විනාශය දැක්වෙන වර්ණවත් වීදුරුවෙන් නිමවූ කැටයමකින් අලංකාර වූ ඇතුළුවීමේ ශාලාවක් තුළින් ඔවුන්ව මන්දිරය තුළට කැඳවාගෙන යන ලදී. බිත්ති පුරා යකඩින් තැනූ ලන්තෑරුම් එල්ලා තිබුනු අතර ආරුක්කුවක් යට සිටගෙන සිටි නපුංසකයෙකු විසින් ඔවුන් ගේ පැමිණීම සභාවට දැනුම් දෙන ලදී. "අන්දාල් වරුන්ගේ ද, රයිනාර් වරුන්ගේ ද, මුල් මිනිසුන්ගේ ද රජු වන, රාජධානි සප්තකයේ ස්වාමියා හා ආරක්ෂකයා වන, ටාර්ගේරියන් වංශයේ විසේරිස්, එම නමින් යුත් තුන්වැනියා. ඔහුගේ සහෝදරිය හා ඩ්‍රැගන්ස්ටෝන්හි කුමරිය වන ඩනේරිස් ස්ටෝර්ම්බෝර්න්. ඔවුන් ගේ ගෞරවනීය සත්කාරකයා වන පෙන්ටොස් නිදහස් නගරයේ මැජිස්ටර් ඉල්ලීරියෝ මොපාටිස්."

නපුංසකයා පසු කල ඔවුහු ඉත්ත වැලින් වැසුනු කුළුණු සහිත අංගනයකට පිවිසුනහ. එහි සිටි අමුත්තන් බොහෝ දෙනෙකු රතු-දුඹරු සමින් යුතු දැවැන්ත ඩොත්රැකි අස්හිමියෝ වූහ. ඔවුන් ගේ එල්ලී වැ‍ටෙන විශාල උඩුරැවුල් යකඩ මුදු වලින් වෙලා තිබුනු අතර මනාව තෙල් ගා දිගට ගොතන ලද ඔවුන් ගේ කේශ කලාප කුඩා සීනු වලින් අලංකාර විය. එනමුදු ඔවුන් අතරේ එහා මෙහා ගිය අනිකුන් අතර පෙන්ටොස් හා ම(ර්) හා ටයිරෝෂ් වලින් පැමිණි කුලී හේවායින් හා චණ්ඩින් ද, ඉල්ලීරියෝට ද වඩා මහත රතු පූජකයෙක් ද, ඉබ්න් තොටමුණෙන් පැමිණි ලොමින් වැසුනු මිනිසුන් ද, කළුවර මෙන් කළු පැහැ ස‍මෙන් යුත් ගිම්හාන දූපත්වලින් පැමිණි වංශාධිපතියන් ද වූහ. ඔවුන් සියලු දෙනා දෙසම විස්මයෙන් ඇලලී බලා සිටි ඩනේරිස් ට හදිසියේම වැටහී ගියේ ඔවුන් අතර සිටි එකම කාන්තාව තමා පමණක් බවයි.

ඉල්ලීරියෝ කෙඳිරුවේ ය. "අර අතන ඉන්නෙ ඩ්‍රෝගෝ ගෙ ප්‍රධාන ආරක්ෂකයින් තුන්දෙනා. අර කණුව ගාව ඉන්නෙ ඛාල් මොරෝ එයාගෙ පුතා රොගොරෝ එක්ක. අර කොළ පාට රැවුලක් තියෙන කෙනා ටයිරෝෂ්වල ආර්කන් ගෙ සහෝදරයා. එයාට පිටිපස්සෙන් ඉන්නෙ සෙර් ජෝරා මෝර්මන්ට්."

මේ අවසාන නම ඩැනී ගේ අවධානය පැහැර ගත්තේ ය. "නයිට්වරයෙක්?"

"කිසිම අඩුවක් නැතුව." ඉල්ලීරියෝ සිනාසුනි. "ප්‍රධාන පූජකයාම සප්තාලේපනයෙන් අභිෂේක කරපු කෙනෙක්."

"එයා මොනවද මෙහෙ කරන්නෙ?" ඇය ඇසී ය.

"රජ්ජුරුවන්ට එයා‍ගෙ ඔළු ගෙඩිය උවමනා වෙලා තියෙනවා. බොහොම සුළු ‍නොවැදගත් දේකට. එයා අල්ලගත්ත හොර දඩයක්කාරයො කීප දෙනෙක් නිශා රැකුම් බලකායට බාර‍දෙන්නෙ නැතුව ටයිරෝෂි වහල් වෙළෙන්දන්ට විකුණලා තියෙනවා. ඒක මහ මෝඩ නීතියක්. මිනි‍හෙකුට එයාට අයිති බඩුබාහිරාදියට කැමැති දෙයක් කරන්ට පුළුවන්."

"අද රෑ ගෙවෙන්ට කලින් මට සෙර් ජෝරාට කතා කරන්ට ඕන." ඇගේ සොහොයුරා පැවසී ය. ඩැනී නයිට්වරයා දෙස කුතුහලයෙන් බැලුවා ය. ඔහු වයස හතලිහ ඉක්ම වූ, තට්ටය පෑදීගෙන එන එනමුදු ශක්තිමත් පුද්ගලයෙකි. සේද හා කපු පිළි වෙනුවට ඔහු ලොමින් හා සමින් කල ඇඳුම් වලින් සැරසී සිටියේ ය. ඔහු ගේ උඩු කබාය තද කොළ පැහැති වූ අතර එහි දෙපයින් සිට ගත් වලසෙකු ගේ රූපයක් ගෙත්තම් කර තිබින.

තමා කිසිදා නොදත් නොදුටු මවුබිමෙන් පැමිණි මේ ආගන්තුක පුද්ගලයා දෙස ඩැනී බලා සිටිය දී මැජිස්ටර් ඉල්ලීරියෝ ඇගේ උරහිස මත අතක් තැබී ය. "අන්න අර අතන ඉන්නෙ කුමරියනි, ඛාල් ඩ්‍රෝගෝ තමා." ඔහු කෙඳිරී ය.

මුලින්ම ඩැනීට උවමනා වූයේ දිව ගොස් කොහේ හෝ සැඟවීමට ය. නමුත් ඇගේ සොයුරා ඈ දෙස බලා සිටින අතර ඔහු අසතුටට පත් වුවහොත් මකරා අවදිවන බව ඈ දනී. තැවිලි සහගත සිතින් ආපසු හැරුනු ඈ විසේරිස් විසින් තමාව විවාහ කරදීමට සූදාණම් වන පුද්ගලයා දෙස බැලීය.

වහල් දැරිය කියූ දේවල් වැරැදි නැති බව ඇයට සිතිනි. ඛාල් ඩ්‍රෝගෝ ශාලාවේ සිටි උසම මිනිසාටත් වඩා අඩියක් පමණ උස් විය. එනමුදු ඔහු කෙතරම් සැහැල්ලු ලෙසින් කෙතරම් සුනම්‍ය ලෙසින් ඇවිද්දේ ද යත් ඩැනී ට සිහි වූයේ අඳුන් දිවියෙකි. ඔහුට ඇය සිතූ තරම් වයසක්ද නැත, උපරිම වසර තිහක් පමණ‍. ඔහු ගේ සම දිදුලන තඹ පැහැති ය. ඔහු ගේ ඝණකම් උඩුරැවුල රන් හා පිත්තල මුදු වලින් බැඳ සරසා ඇත.

"මං ගිහින් එයාට කතා කරලා එන්නං." ඉල්ලීරි‍යෝ පැවසී ය. "ඔයාලා මෙතනම ඉන්ට. මං එයාව ඔයාලා ගාවට එක්කන් එන්නං."

ඉල්ලීරියෝ ඛාල් වෙත යන අතරතුරේ දී විසේරිස් ඇගේ බාහුවෙන් අල්ලා ගත්තේ ය. "ඔයාට එයාගෙ දිග කොණ්ඩෙ පේනවද නංගී?"

ඩ්‍රෝගෝ ගේ දිග කොණ්ඩය රාත්‍රිය මෙන් කළු පැහැ වූ අතර සුවඳ තෙලින් නහවා තිබින. ඔහු ඇවිදින විට එහි රඳවා තිබුනු කුඩා සීනු මිහිරි නාද නැංවී ය. එය ඔහු ගේ ඉණ පටියෙනුත් පහළට දිගු වූ අතර අග්‍රය කලවයේ පසුපස ස්පර්ශ කලේ ය.

"ඔයාට පේනවද ඒක කොච්චර දිග ද කියලා?" විසේරිස් ඇසී ය. "ඩොත්රැකියෙක් යුද්ධෙන් පැරදුනොත් ඒ අවඥාව නිසා එයාලා කොණ්ඩෙ කපනවා. ඛාල් ඩ්‍රෝගෝ කවදාවත් යුද්ධෙකින් පැරදිලා නෑ. මකරාධිපති ඒගොන් ආයෙමත් ආවා වගෙයි. ඔයා එයාගෙ රැජිණ වෙන්නයි යන්නෙ."

ඩැනී ඛාල් ඩ්‍රෝගෝ දෙස බැලුවා ය. ඔහු ගේ මුහුණ දැඩි එමෙන්ම කුරිරු එකක් විය. ඒ දෑස් සීතල අගත්ති මෙන් තද පැහැ විය. ඇගේ සොහොයුරා සමහරවිට - විශේෂයෙන්ම ඇය ඔහු ගේ මකරා අවදි කල විට - ඇයට රිදවූවද ඛාල් ඩ්‍රෝගෝ ඇගේ සිත තුළ ඇති කල භීතිය තරම් බියක් ඔහු නිසා කෙදිනකවත් ඇගේ සිතේ ඇති නොවී ය. "මට එයාගෙ රැජිණ වෙන්ට ඕන නෑ." ඇය සිහින් බියපත් හඬින් කොඳුලා ය. "අනේ කරුනාකරලා විසේරිස්. මට නං බෑ. මට ගෙදර යන්ට ඕන."

"ගෙදර?" ඔහු කටහඬ පහත් කලද ඒ ස්වරයේ තිබුනු කේන්තිය ඇයට දැනුනි. "අපි කොහොමද ගෙදර යන්නෙ නංගී? උං අපේ ගෙදර අපෙන් උදුරගත්තා." අන්‍යයන්ට නොපෙනෙන අඳුරු සෙවනැල්ලක් යටට ඔහු ඈ ඇදගෙන ගියේ ය. ඔහු ගේ අතැඟිලි ඇගේ බාහුවේ සමට කා වැදී ඇයට රිද්දුවේ ය. "අපි කොහොමචද ගෙදර යන්නෙ?" ඔහු නැවත ඇසීය.

ඩැනී ගෙදර යනුවෙන් අදහස් කලේ කින්ග්ස් ලෑන්ඩින්ග් හෝ ඩ්‍රැගන්ස්ටෝන් හෝ ඔවුන්ට අහිමි වූ රාජධානිය නොව ඉල්ලීරියෝ ගේ වතුයායේ ඔවුන්ට වෙන් කර තිබුනු කාමර පෙළ යි. නමුදු ඇගේ සොහොයුරාට එය ගෙදරක් නොවී ය. අඩුම ගනනේ රතු දොරකින් යුතු විසල් නිවස පවා ඔහුට ගෙදරක් ‍නොවී ය. ඔහු ගේ අතැඟිලි තව තවත් තදින් ඇ‍ගේ මසට කා වැදින. "මං දන්නෙ නෑ." අවසානයේ දී ඇය කඳුළු පිරි දෑසින් හා බිඳුනු හඬින් කීවා ය.

"මං දන්නවා." ඔහු කීය. "අපි ගෙදර යන්නෙ හමුදාවක් එක්ක නංගී. ඛාල් ඩ්‍රෝගෝ ගේ හමුදාවත් එක්ක. අන්න එහෙම තමා අපි ගෙදර යන්නෙ. ඒ වෙනුවෙන් උඹට ඌව බඳින්ට වෙනවා නං, උඹට උගෙ ඇඳට නගින්ට වෙනවා නං උඹ ඒක කරනවා." ඔහු ඇය දෙස බලා සිනාසුනි. "මට මගෙ හමුදාව ලැබෙනවානං ඒ වෙනුවෙන් උගෙ මුළු ඛලසාර් එකම සතුටු කරන්ට වුනත් මං උඹව දෙනවා. හතලිස් දාහක් හමුදාවට යි ඕන වුනොත් උංගෙ අශ්වයින්ට යි හැමෝටම. උඹ සතුටු වෙයං උඹව දෙන්නෙ ඩ්‍රෝගෝට විතරක් නිසා. කාලයක් යද්දී උඹ ඌට කැමැති වෙන්ටත් පුළුවන්. දැන් ඔය කඳුළු පිහිදා ගනිං. අන්න ඉල්ලීරියෝ ඌත් එක්ක මෙහාට එනවා. උඹ අඬ අඬා ඉන්නවා ඌට පෙන්නන්ට මට ඕන නෑ."

ආපසු හැරුනු ඩැනී දුටුවේ එය සැබෑවක් බවයි. මැජිස්ටර් ඉල්ලීරියෝ මුව පුරා සිනාසෙමින්, හැකි සෑමවිටම දෙකට නැවෙමින් ඛාල් ඩ්‍රෝගෝව ඔවුන් සිටින දෙසට කැඳවාගෙන එමින් සිටියේ ය. ඇය දෑසේ කඳුළු බිඳු පිටි අත්ලෙන් පිසදා හැරියා ය.

"හිනාවෙයං." විසේරිස් කෙඳිරී ය. ඔහු ගේ අත අසිපත් මිට මතට ලිස්සා ගියේ ය. "අනික කෙලින් හිටගනිං. ඌට පෙන්නපං උඹට හොඳ හැඩ ඇඟක් තියෙනවා කියලා."

ආයාසයෙන් සිනහවක් මුවට නගා ගත් ඩනේරිස් කඳ ‍කෙලින් කොට සිට ගත්තා ය.

Viserys Targaryen: "How are we to go home, sweet sister? They took our home from us!"