එඩාර්ඩ් - 02-2

"ඔබට මේ මකරාට අත තියන්ට බැහැ, එහෙම නේද?"

රජතුමා ගේ මුහුණ පුළුටු වී කට ඇදවී ගියේ ය. "බෑ. දෙයියන්ට සාප වෙන්ට ඕන. කාලකන්නි පෙන්ටොෂි වෙළෙන්දෙක් ඒකියි, ඒකිගෙ සහෝදරයවයි උගෙ වතුයායෙ හංගන් ඉන්නවා. ඒ මදිවට උංගෙ ආරක්ෂාවට නපුංසක හමුදාවකුත් දාලා. දැන් ඔන්න ඌ ඒකිව බාර දීලා ඩොත්රැකි එවුන්ට. මම උං දෙන්නවම මරන්ට තිබුනෙ මීට අවුරුදු ගානකට කලින්. ඒ කාලෙ මෙච්චර අමාරුවක් තිබුනෙ නෑ. ඒ වුනාට ජොන් උඹ වගේම මට හරහට හිටියා. මම තමයි ලොකුම මෝඩයා. මම ඌට ඇහුම්කණ් දුන්නා."

"ජොන් ඒරින් කියන්නෙ බොහොම ඥානවන්ත මිනිහෙක්. හොඳ 'අතක්'."

රොබර්ට් මහ හඬින් හුස්මක් පිට කලේ ය. ඔහු ගේ ක්‍රෝධය පැමිණි වේගයෙන්ම බැහැරවෙමින් තිබින. "කියන විදියටනං මේ ඛාල් ඩ්‍රෝගෝට ලක්ෂයක හමුදාවක් ඉන්නවලු. ඒ ගැන ජොන් මොකක් කියයිද?"

"එයා කියයි මුහුදෙන් එහා පැත්තෙ ඉන්නකං ලක්ෂයක් නෙවෙයි, ලක්ෂ දහයක ඩොත්රැකි හමුදාවක් වුනත් අපේ රාජධානියට තර්ජනයක් නෙවෙයි කියලා." නෙඩ් පිළිතුරු දුන්නේ ය. "‍මේ ම්ලේච්ඡයන්ට නැවු නෑ. උං මුහුදට බයයි."

රජතුමා නොසන්සුන් අයුරින් සිය සෑදලය මත හැරුනේ ය. "සමහරවිට එහෙම වෙන්ට පුළුවන්. ඒ වුනත් මේ නිදහස් නගරවල ඕන තරම් නැවු තියෙනවා. උඹට මම මේ කියන්නෙ නෙඩ්, මම කැමැති නෑ මේ කසාදෙට. ‍මේ රාජධානි සප්තකයේ තාමත් මිනිස්සු ඉන්නවා මට 'රජකම පැහැර ගත්ත එකා' කියලා කියන. උඹට අමතකද කොච්චරනං වංශාධිපති පවුල් යුද්ධෙදි ටාර්ගේරියන්ලා ‍වෙනුවෙන් සටන් කලාද කියලා? දැනට උං කල් මර මර ඉන්නවා. ඒත් අවස්ථාවක් ආවොත් උං මාව නිදි ඇ‍ඳේදිම මරලා දායි. මගේ ළමයිනුත් මාත් එක්කම මරලා දායි. හිඟන රජා ඩොත්රැකි හමුදාවකුත් එක්ක මෙහාට ගොඩ බැස්සොත් මෙහෙ ඉන්න ද්‍රෝහියො ඔක්කොම ටික ඌට එකතු වෙයි."

"මිනිහට මෙහාට ගොඩ බහින්ට හම්බවෙන්නෙ නෑ. මොකක් හරි ක්‍රමේකින් ආවොත් අපි මිනිහව ආපහු මුහුදටම තල්ලු කරලා දාමු. අපි නැගෙනහිරට ආරක්ෂකයෙක් පත් කරගත්තට පස්සෙ -"

රජතුමා ගෙරවී ය‍. "මේ අන්තිම වතාවටයි කියන්නෙ. මම අර ඒරින් කොල්ලව ආරක්ෂකයා විදියට පත් කරන්නෙ නෑ නෑ නෑමයි. මම දන්නවා ඒ කොල්ලා උඹේ බෑනා කියලා. ඒ වුනත් මේ ටාර්ගේරියන්ලා ඩොත්රැකියොත් එක්ක ඇඳට නගින වෙලාවෙ, රාජධානියෙන් හතරෙන් පංගුවක් ලෙඩ ගානෙ ඉන්න පුංචි කොල්ලෙකුට බාර දෙන්ට තරං මට පිස්සු නෑ."

"ඒක හරි. ඒත් දැන් අපට කොහොමහරි නැගෙනහිරට ආරක්ෂකයෙක් උවමනායි. රොබර්ට් ඒරින් ඒ තනතුරට ගැලපෙන්නෙ නැත්තම් එතනට ඔබේ සහෝදරයෙක් නම් කරන්ට. අපි දැක්කනෙ ස්ටෝර්ම්ස් එන්ඩ් වටලපු වෙලාවෙ ස්ටැනිස් කොච්චර හොඳට සටන් මෙහෙයෙවුවද කියලා."

සිය අදහස රජතුමා ගේ සිතට කිඳා බසින තෙක් නෙඩ් මඳක් නිහඬව සිටියේ ය. රජතුමා රැවුම් මුහුණින් යුතුව බලා සිටිමුත් කිසිවක් නොකීවේ ය. පෙනුනු හැටියට නම් ඔහු යම් අපහසු තත්ත්වයකට මුහුණ දුන්නා වැන්න.

"ඒ කියන්නෙ..," නෙඩ් පරීක්ෂාකාරී අයුරින් රජු දෙස බලමින් කීවේ ය. "ඔබ දැනටමත් වෙන කාටවත් ඒ තනතුර දෙන්ට පොරොන්දු වෙලා නැත්තම්."

"මම එහෙම කරලා නම්?"

"ඒ ජේමි ලැනිස්ටර්. එහෙම ‍නේද?"

සිය අසුට සන් කල රොබර්ට් කන්ද දිගේ පහළට, ‍සොහොන් ගොඩැලි දෙසට අසු මෙහෙයවන්නට විය. නෙඩ් ඔහුට සමගාමීව අසු පැන්නවූ අතර රජතුමා දිගටම ඉදිරියට දෑස් දල්වා බලා සිටියේ හරියට ඔහු දෙස කෙලින් බලන්නට බැරුවාක් මෙනි. "ඔවු." ඔහු අන්තිමේදී කී‍වේ මේ සංවාදය අවසන් බව හඟවන්නට මෙනි.

"රජුන් මරන්නා." නෙඩ් කීවේ ය. සවනට වැටුනු ආරංචි සියල්ල ඇත්ත එහෙනම්! තමා මේ සිටින්නේ බෙහෙවින් අන්තරායදායක අඩියක බව ඔහුට තේරුනි. "එයා බො‍හොම දක්ෂ, ඒ වගේම ධෛර්‍යසම්පන්න කෙනෙක්. ඒ ගැන සැකයක් නෑ." නෙඩ් ඉතා පරෙස්සමින් වචන තෝරා බේරාගෙන කතා කලේය. "ඒ වුනත් රොබර්ට්, එයාගෙ තාත්තා තමා බටහිර පැත්තේ ආරක්ෂකයා. නියම කාලෙ ආවහම තාත්තාගෙන් පස්සෙ ‍සෙර් ජේමි ඒ තනතුරට පත් වෙයි. එක මනුස්සයෙක් නැගෙනහිරයි බටහිරයි දෙකම පාලනය කරන එක සුදුසු නෑ නේද?" සිය සිතේ කලබලයක් ඇති කිරීමට මූලික වූ ඇත්තම කාරණය නෙඩ් නොකියා හැරියේ ය. මෙම පත්කිරීම මගින් රාජධානියේ හමුදාවලින් බාගයකම පාලනය ලැනිස්ටර්වරුන් සතු වනු ඇත.

"සතුරා යුද්ධ භූමියට එන්ට කලින් යුද්ධය පටන්ගන්ට ඕන නෑ." රජතුමා මුරණ්ඩු අයුරින් කීවේ ය. "දැනට ටයිවින් උතුමානන් හරියට කාර්ස්ටලී රොක් වගේම බොහොම සනීපෙන් ජීවත්වෙනවා. මම හිතන්නෙ නෑ ජේමි ඒ තරම් ඉක්මනින් ඒ තනතුරට පත් වෙයි කියලා. මේ කාරණය ගැන මට තවත් කරදර කරන්ට එපා නෙඩ්. මම තීරණයක් අරන් ඉවරයි."

"මගේ ස්වාමිනී. මම අවංකවම මගේ අදහස කියන්ටද?"

"මට උඹව නවත්තන්ට බෑ."

"ඔබට ජේමි ලැනිස්ටර්ව විශ්වාස කරන්ට පුළුවන්ද?"

"එයා මගේ බිරිඳ ‍ගේ නිවුන් සහෝදරයා. රාජ්‍යාරක්ෂක බලකායෙ දිවුරුම් දීපු සාමාජික‍යෙක්. මිනිහගෙ ජීවිතය, වස්තුව, ගෞරවය ‍මේ හැම එකක්ම බැඳිලා තියෙන්නෙ මටයි."

"හරියට ඒ කාලෙ ඒවා ඒරිස් ටාර්ගේරියන්ට බැඳිලා තිබුනා ව‍ගේ." නෙඩ් සිහිපත් කර දුනි.

"ඇයි මම මිනිහව අවිශ්වාස කරන්නෙ? හැමදාමත් මම කියපු හැම දෙයක්ම එයා කලා. මම දැන් වාඩිවෙලා ඉන්න සිංහාසනය මට ලබා දුන්නෙ මිනිහගෙ කඩුවෙ උදවුවෙන්."

'ඔබ වාඩි වෙලා ඉන්න සිංහාසනය කෙලෙසුවේ ඒ කඩුවෙ උදවුවෙන්.' නෙඩ් සිතූ මුත් ඒ වදන් මුවින් පිට නොකිරීමට පරෙස්සම් විය. "එයා දිවිහිමියෙන් පොරොන්දුවක් දුන්නා එයාගෙ රජතුමාගෙ ජීවිතය ආරක්ෂා කරනවා කියලා. ඊට පස්සෙ එයා තමන්ගෙ කඩුවෙන් ඒ රජතුමාගෙ බෙල්ල කපලා මැරුවා."

"උඹ අපා හතෙන් එකකටම පලයං! ඒ වෙලා‍වෙ කවුරු හරි කෙනෙක් ඒරිස්ව මරන්ට ඕන." රජතුමා කී‍වේ හදිසියේම අසු නවතමිනි. "ජේමි ඒ වැඩේ කලේ නැත්තම් ඒක කරන්ට වෙන්නෙ එක්කො උඹට නැත්තම් මට."

"ඒක වෙනස් දෙයක්. අපි රාජ්‍යාරක්ෂක බලකායෙ දිවුරුම් දීපු සාමාජිකයො වෙලා හිටියෙ නෑ." සිදුවූ සියළුම දේ ගැන සම්පූර්ණ සත්‍යය දැන ගැනීමට රොබර්ට්ට අවස්ථාව පැමිණ ඇති බව නෙඩ් සිතුවේ ය. "මගේ ස්වාමිනී! ඔබට මතකද ත්‍රිශූලයේ සටන?"

"මම මගේ ඔටුන්න දිනුවෙ එතැනදිනෙ. මම කොහොමද එතන අමතක කරන්නෙ?"

"රේගාර් ගෙ පහරක් නිසා ඔබට තුවාල වුනා." නෙඩ් සිහිපත් කර දුනි. "ඒක නිසා ටාර්ගේරියන් හමුදාව සී සී කඩ වෙලා පලා යද්දි උංව ලුහුබඳින්ට ඔබ බාර දුන්නෙ මටයි. රේගාර් ගෙ හමුදාවෙ වැඩි හරිය පලා ගියේ කින්ග්ස් ලෑන්ඩින්ග් වලටයි. අපිත් ඒ පස්සෙන්ම එලෙවුවා. ඒරිස් හිටියෙ රතු බලකොටුව ඇතුළෙ, එයාට පක්ෂපාතී දාස් ගානක පිරිසකුත් එක්ක. මම බලාපොරොත්තු වුනේ බල‍කොටුවෙ දොරටු හැම එකක්ම වහලා තියෙයි කියලයි."

රොබර්ට් නොඉවසිලිවන්ත ලෙසින් හිස සෙලවී ය. "ඒ වෙනුවට උඹට දකින්ට ලැබුනෙ අපේ සෙබළු ඒ වෙනකොටත් නගරය අත් පත් කරන් ඉන්න විදියයි. මොකක්ද එතන තියෙන ප්‍රශ්නය?"

"අපේ සෙබළු නෙවෙයි. ලැනිස්ටර් සෙබළු. බලකොටු පවුරු වලින් එල්ලිලා තිබුනෙ ලැනිස්ටර් සිංහ කොඩි. ඔටුන්න දාපු ගෝනා නෙවෙයි. අනික උං නගරය අත් පත් කරන් තිබුනෙ වංචාවෙන්."

මේ යුද්ධය වසරකට ආසන්න කාලයක් ඇවිලී ගියේ ය. ලොකු කුඩා වංශාධිපති පවුල් රැසක් රොබර්ට් ‍ගේ ධජය සෙවනේ එක් වූ අතර තවත් පවුල් බො‍හොමයක් ටාර්ගේරියන් රජ පවුලට පැවැති පක්ෂපාතීත්වය එලෙසින්ම පවත්වාගෙන ගියහ. කාර්ස්ටලී රොක්හි ලැනිස්ටර්වරුන් මෙම යුද්ධයට සහභාගි නොවී දුරස්ව සිටියේ දෙපසින්ම කෙරුනු ආරාධනාවන් බැහැර කරමිනි. ඉදින් ටයිවින් ලැනිස්ටර් උතුමානන් සෙබළුන් දොලොස් දහසක හමුදාවක්ද සමග කින්ග්ස් ලෑන්ඩින්ග්හි දොරටු අසල පෙනී සිට රජතුමාට තමා ගේ පක්ෂපාතීත්වය ප්‍රකාශ කල විට තමා දෙවියන්ට කල යාඥා ප්‍රතිඵලදායක වී යැයි ඒරිස් ටාර්ගේරියන් සිතුවේ ය. ඒ අනුව පිස්සු රජා සිය අවසාන පිස්සු නියෝගය නිකුත් කලේ ය. ඔහු සිය නගර‍යේ දොරටු සිංහයන්ට විවර කර දුන්නේ ය.

"වංචාව කියන්නෙ ටාර්ගේරියන්ලා හොඳට දන්න කියන දෙයක්." රොබර්ට් තුළ නැවතත් කේන්තිය ඇවිලෙමින් තිබින. "ලැනිස්ටර්ලා උංට අනිත් පැත්තට උංගෙ බෙහෙතම දුන්නා. ඒක උංට නුසුදුසු දෙයක් නෙවෙයි. ඔය ගැන හිත හිතා නින්ද කඩාගන්නෙ මොකටද?"

"ඔබ එතන හිටියෙ නෑ." නෙඩ් කීවේ දොම්නස් ස්වරයෙනි. නින්ද නොයාම ඔහුට නුහුරු දෙයක් නොවේ. ඔහු පසුගිය වසර දහහතර තිස්සේ ජීවත් වූයේ බොරු ගොඩක් මධ්‍යයේ ය. එනමුදු ඒ බොරු තවමත් රාත්‍රියට ඔහු ගේ මනසේ හොල්මන් කරයි. "ඒ යුද්ධය දිනුව විදියෙ කිසිම ගෞරවනීය බවක් තිබුනෙ නෑ."

"උඹේ ඔය ගෞරවනීය බව අනික් එවුන්ම අරන් ගියාවෙ!" රොබර්ට් මැසිවිලි නැගී ය. "ටාර්ගේරියන්ලා කවදද ගෞරවය කියන එක ගැන දැනගෙන හිටියෙ? උඹේ සොහොන් ගුහාවට ගිහිල්ලා අහපං ලියානාගෙන් කොහොමද මකරාගෙ ගෞරවය කියලා."

"ඔබ ත්‍රිශූලයේ දී ලියානා වෙනුවෙන් පලිය ගත්තා." නෙඩ් කීවේ රජතුමා අසලින් අසු නවතමිනි. 'මට පොරොන්දු වෙන්ට නෙඩ්.' ඇගේ මිමිනීම ඔහුට තවමත් ඇසේ.

"එහෙම කලා කියලා එයා ආපහු ආවෙ නෑ." රොබර්ට් දුරකට දෑස් දල්වාගෙන කීවේ ය. "දෙයියන්ට සාප වෙන්ට ඕන. මට ලැබුනෙ නිකංම නිකං හිස් ජයග්‍රහනයක් විතරයි. ඔටුන්නක්.... මම යාඥා කලේ මට ඒ ‍කෙල්ලව ආපහු ලබා දෙන්ට කියලයි. උඹේ නංගි, පරෙස්සමින්.. ආයෙමත් මගේ වෙලා.. ඒක එහෙම නේද වෙන්ට තිබුනෙ? මම උඹෙන් අහන්නෙ නෙඩ්, මොකක්ද මේ ඔටුන්නෙන් ඇති පලේ? අපි රජෙක් වුනත් ගොපල්ලෙක් වුනත් අපේ යාඥාවලට දෙයියො කණ් දෙන්නෙ නෑ."

"දෙවියන් කරන දේ ගැන මට උත්තර බඳින්ට බෑ මගේ ස්වාමිනී... එදා මම සිහසුන් ශාලාවට ගියාම මට දකින්ට ලැබුන දේ. ඒරිස් බිම ලේ විලක් මැද මැරිලා හිටියා. ලැනිස්ටර් සෙබළු හැමතැනම. ජේමි එයාගෙ රත්තරන් පාට සන්නාහයට උඩින් රාජ්‍යාරක්ෂක බලකායෙ සුදු සළුව පැළඳගෙන හිටියා. මිනිහා එයාගෙ නයිට්වරු හැමෝටම ඉහළින් යකඩ සිංහාසනයෙ වාඩි වෙලයි හිටියෙ. එයා පැළඳගෙන හිටියෙ සිංහයෙකුගෙ ඔළුවක හැඩේට හදාපු හිස්වැස්මක්. අහ්! ඒ වෙලාවෙ මිනිහා දිස්නෙ ගහපු හැටි."

"මේක හැමෝම දන්න දෙයක්නෙ."

"මම ඒ වෙනකොටත් අශ්වයා පිටෙයි හිටියෙ. මම ශාලාව දිගටම අශ්වයා පිටින්ම ගියා. ගිහිල්ලා සිංහාසනය ඉස්සරහ නැවතිලා ඉහළ බැලුවා, මිනිහා දිහාව. මිනිහගෙ රත්තරන් කඩුව දණිස් දෙක උඩ තියාගෙනයි හිටියෙ. ඒකෙ එතකොටත් රජතුමාගෙ ලේ තැවරිලා තිබුනා. මගේ මිනිස්සු මට පිටිපස්සෙන් කාමරේට පි‍රෙන්ට පටන් ගත්තා. එත‍කොට ලැනිස්ටර් සෙබළු අයින් වුනා. මම වචනයක්වත් කිවුවෙ නෑ. දිගටම එයා දිහා බලාගෙන නැවතිලා හිටියා. අන්ති‍මේදී ජේමි හිනා‍වෙලා නැගිට්ටා. හිස්වැස්ම ගලවලා අතට අරන් මිනිහා මට මෙන්න මෙහෙම කිවුවා. "බය‍‍වෙන්ට එපා ස්ටාර්ක්. අපේ රොබර්ට් එනකං මම ඒක උණුහුම්ව තියාගන්ට හැදුව විතරයි. අනික ඒක එච්චර සැපපහසුත් නෑ."

හිස පස්සට ගැස්සූ රජතුමා මහහඬින් සිනාසුනේ ය. "උඹ කියන්නෙ ලැනිස්ටර් මගෙ සිංහාසනේ ටික වෙලාවකට වාඩි වෙලා හිටිය නිසා මම මිනිහව අවිශ්වාස කරන්ට ඕනැයි කියලද? ජේමිට එතකොට අවුරුදු දාහතයි නෙඩ්. කොළුවෙකුට වඩා යාන්තං පොඩ්ඩක් වැඩිමල්."

"කොල්ලෙක් හරි මිනිහෙක් හරි, එයාට ඒ සිංහාසනේට අයිතියක් නෑ."

"සමහරවිට මිනිහට ටිකක් මහන්සි දැනෙන්ට ඇති. රජවරු මරනවා කියන්නෙ හරිම වෙහෙසකර වැඩක්. දෙයියො දනී. ඒ මලමගුල් කාමරේ පස්ස තියාගන්ට වෙන තැනක් තියෙනවයැ. අනික මිනිහා කිවුවෙ සම්පූර්ණ ඇත්ත. ඒක කිසිම සැපපහසුවක් තියෙන පුටුවක් නෙවෙයි." රජතුමා හිස දෙපසට වැනී ය. "හරි, දැන් මම දන්නවා මොකක්ද ජේමිගෙ රහස් පාපය කියලා. ඒක අමතක කරලා දාන්ට පුළුවන්‍. ව‍රෙන් නෙඩ්, අපි ඉස්සරහට යමු. උඹට මතකනෙ අපි කො‍හොමද ඒ කාලෙ අශ්වයො පැද්දෙ කියලා. මට ආයෙමත් විඳගන්ට ඕන හුළඟ මගෙ කෙහෙරැළි අස්සෙන් යනකොට දැනෙන සනීපය කොහොමද කියලා." අසුට සන් කල ඔහු සොහොන් ගොඩැල්ලට ඉහළින් පිම්මේ අසු පැන්නවූ අතර පස් හා මඩ වර්ෂාවක් ‍මෙන් අසු කුරවලට යටින් විහිදුනි.

මොහොතක් යනතෙක් නෙඩ් ඔහු පසුපසින් අසු විහිදුවේ නැත. තවත් කීමට දෙයක් ඉතිරිව නොතිබුනු අතර ඔහුට විශාල බලාපොරොත්තු විරහිත භාවයක් දැ‍නෙන්නට විය. තමා මේ ගමන පැමිනියේ මන්දැයි හා තමා මෙතැන සිටින්නේ මන්දැයි ඔහු දහස්වන වරටත් සිතා බැලී ය. සිය රජු ගේ දෑස් පාදා ඔහුට ඥානය පහල කරවීමට ඔහු ජොන් ඒරින් නොවේ. හැමදාමත් පුරුදු පරිදි රොබර්ට් තම සිතැඟි අනුව කටයුතු කරනු ඇත. නෙඩ් කියන කරන කිසිම දෙයකින් ඒ අදහස් වෙනස් නොවනු ඇත. ඔහු සිටිය යුතු වන්නේ වින්ටර්ෆෙල් වල ය. ඔහු සිටිය යුතු වන්නේ බ්‍රැන් පසෙකින් සිට වැලපෙනා කැට්ලින් සමග ය.

එතෙකුදු වුව, මිනිසෙකුට හැමදාමත් තමා සිටිය යුතු ස්තානයේ සිටින්නට ලැබෙන්නේ නැත. සුසුමක් හෙලූ එඩාර්ඩ් ස්ටාර්ක් අසුට සන් කර සිය රජතුමා පසුපසින් අසු පන්නවන්නට විය.

Eddard Stark: “So the slaver has become a spy. I would rather he become a corpse.”

Robert Baratheon: “Spies are more useful than corpses.”