ටිරියන් - 02

ප්‍රාකාරය කරා යන ගමන ඉතා දිගු වෙහෙසකාරී එකක් විය.

ටිරියන් ලැනිස්ටර් අන් ඕනෑම කෙනෙකු මෙන් භූමි සිතියම් ගැන දැන සිටියේ ය. නමුත් තව දුරටත් රජමාවතක් නොව පටු කැලෑ පාරක් වූ මේ 'රජමාවතේ' දෙසතියක් ගත කල පසු ඔහු අවබෝධ කරගත් කරුණක් වූයේ සිතියම් යනු එක් දෙයක් වන අතර එයින් නිරූපනය වන සැබෑ භූමිය යනු ඊට ඉඳුරාම වෙනස් දෙයක් බවයි.

ඔවුන් වින්ටර්ෆෙල්වලින් පිටත් වූයේ රජතුමා දකුණ බලා පිටත් වූ දිනයේමය. එදින සිහින් හිම වර්ෂාවක් වැටුනු අතර බලකොටුවට හා ඊට පිටින් වූ නගරයට ඔබ්බෙන් රජමාවතේදී සියළුම ධජ දරන්නන්, නයිට්වරුන්, අනිකුත් අශ්වාරෝහකයින් හා බඩු පැටවූ කරත්ත සැවොම දකුණු දෙසට හැරුනු අතර ටිරියන් සිය ගමන් සගයින් වූ බෙන්ජින් ස්ටාර්ක් හා ඔහු ගේ බෑනනුවන් සමග උතුරු දෙසට හැරුනි.

එතැන් පටන් කාලගුනය ක්‍රමයෙන් සීතල වන්නට පටන්ගත් අතර අවට පරිසරය වඩ වඩාත් නිහඬ වන්නට විය.

පාරේ බටහිර දෙස අඳුරු රළු මිටි කඳුගැටවලින් සමන්විත වූ අතර එම කඳු මුදුන් උසැති ආරක්ෂක මුරකුළුණු වලින් ගැවසී ගත්තේ ය. නැගෙනහිර දෙසට වූ භූමිය ක්‍රමයෙන් පහළට බෑවුම් වී ගොස් ඉමක් නොපෙනෙන තැනිතලාවකින් කෙලවර විය. පටු ගංගාවල වේගයෙන් ගලා යන දිය පහරට ඉහළින් ගලින් බැඳුනු පාලම් විසින් ඉවුරු දෙපස යා කෙරින. ගලින් හා දැවයෙන් නිමවූ බලකොටු වටා කුඩා ගොවිබිම් හා ගම්මාන විසිර තිබින. පාරේ ගමනාගමනය යහපත් තත්ත්වයක පැවති අතර රාත්‍රිය ගත කිරීමට ග්‍රාමීය මට්ටමේ තානායමක් සොයාගැනීම අසීරු කරුණක් නොවී ය.

එනමුදු වින්ටර්ෆෙල් සිට දවස් තුනක ගමනකින් පසු මෙම ගොවිබිම් තුනී වී ගොස් ඒ වෙනුවට වනාන්තරය මතුවන්නට විය. ඔවුන්ට අමතරව රජමාව‍තේ ගමන් කරන්නෙකු සොයාගැනීම උගහට විය. ගෙවෙන සෑම සැතපුමක් පාසාම කඳු වල උස ක්‍රමයෙන් වැඩි වන්නට වූ අතර පස් වන දවස වෙද්දී ඒවා හිමෙන් වැසුනු මුදුන් සහිත දැවැන්ත කඳු බවට පරිවර්තනය වී තිබින.

රජමාවත මේ වන විට වනාන්තරය මැද්දෙන් වැටී තිබුනු අතර ටිරියන් කිසිදා නොදුටු තරම් පැරණි අඳුරු පැහැ වූ ඕක් සහ සදාහරිත ගස් වලින් ද, කටුපඳුරු හා ගොකටුවෙන්ද මේ වනය ගැවසී ගත්තේ ය. බෙන්ජින් එය නම් කලේ 'වෘක කැලෑව' ලෙසිනි. එම නමටම ගැලපෙන පරිද්දෙන් රාත්‍රිය පුරාවටම ඔවුනට වෘක රංචුවල උඩුබුරලෑම අසන්නට ලැබින. ජොන් ස්නෝව් ගේ ඇලි වෘකයා මේ උඩුබුරලෑම් හඬට තියුණුව සවන් දුන්නද කිසි විටෙකත් පිළිතුරු හඬක් නගන්නට උත්සාහයක් නොදැරී ය. මේ සතා ගේ කිසියම් අපූර්වත්වයක් ඇතැයි ටිරියන්ට හැඟෙන්නට පටන්ගෙන තිබින.

මේ වන විට ඔවුන් ගේ කණ්ඩායමේ සාමාජිකයින් ගණන අටක් දක්වා වැඩි වී තිබින. ටිරියන් සිය සහය පිනිස ලැනිස්ටර් මිනිසුන් දෙදෙනෙකු කැඳවාගෙන ගිය අතර බෙන්ජින් ස්ටාර්ක් සතුව සිය බෑනා හා නිශා රැකුම් බලකාය වෙනුවෙන් නව අශ්වයින් කිහිප දෙනෙක් සිටියහ. නමුත් වෘක කැලෑව ආසන්නයේ වූ කුඩා වනගත බලකොටුවක් සමීපයේ දී ඔවුන්ට තවත් කළු සොහොයුරෙක් එකතු විය. සිය ගත දැවටුනු ඇඳුම් තරමටම කළු පැහැ වූ රැවුලකින් මුව වසාගත් යොරේන් වක ගැසුනු, අප්‍රසන්න මිනිසකු වුවද ගලක් මෙන් දැඩි දරදඬු මිනිසකු විය. ඔහු සමග පැමිණි පිටිසර කොල්ලන් දෙදෙනා ස්ත්‍රී දූෂණය වෙනුවෙන් වරදකරුවන් වී ලද කප්පාදු කිරීමේ දඬුවම වෙනුවට නිශා රැකුමට සේවය කිරීම තෝරාගත්තවුන් වූහ.

මිනිසුන් පස්දෙනෙක්, කොල්ලන් තිදෙ‍නෙක්, ඝෝරවෘකයෙක් හා අශ්වයන් විසිදෙනෙක්. මේස්ටර් ලුවින් විසින් බෙන්ජින් ස්ටාර්ක් හට ලබා දුන් කපුටන් පිරි කූඩුවද සමගින් ගත් විට රජමාවතේ ගමනට එක් වූ අපූරුතම පිරිසක් මෙසේ ඉදිරියට ඇදෙන්නට වූහ.

ජොන් ස්නෝව් විසින් කැළඹුනු මුහුණින් යුතුව වරින් වර යොරේන් සහ ඔහු ගේ බුම්මාගත් ගමන් සගයින් දෙදෙනා දෙසට හෙලනු ලබන බැල්ම ටිරියන් නිරීක්ෂණය කර තිබින. යොරේන් ගේ එක් උරහිසක් ඇඹරී තිබුනු අතර ඔහු වෙතින් දැඩි දුගඳක් වහනය විය. ඔහු ගේ කොණ්ඩය හා රැවුල හැඩපළු ගෙතී තිබුනු අතර එහි උකුණන් පිරී තිබින. ඔහු ගේ අණ්ඩ දැමූ පරණ ඇඳුම් කලාතුරකින්වත් සේදූ බවක් පෙ‍නෙන්නට නොතිබින. ඔහු ගේ තරුණ ගමන් සගයින් දෙදෙනා වෙතින් ඔහුටත් වඩා දුගඳ වහනය වූ අතර ඔවුන් ගේ ක්‍රෑර මුග්ධ භාවය පැහැදිලිවම දකින්නට හැකි විය.

නිශා රැකුම සෑදී තිබෙන්නේ සිය මාමා වැනි පුද්ගලයින්ගෙන් බවට මේ කොළුවා වැරැදි උපකල්පනයක් කර ඇති බවට කිසිදු සැකයක් නොවී ය. එසේ නම් යොරේන් සහ ඔහු ගේ ගමන් සගයින් දෙදෙනා ඔහුව ඒ සිහිනයෙන් අවදි කිරීමක් බඳු විය. ටිරියන්ට සැබැවින්ම මෙම කොළුවා ගැන කණගාටුවක් දැනෙන්නට විය. ඇත්තෙන්ම ඔහු තෝරාගෙන තිබුනේ දුෂ්කර ජීවිතයකි... එසේ නැතහොත් කවුරුන් හෝ කෙනෙකු විසින් ඔහු වෙනුවෙන් මෙම දුෂ්කර ජීවිතය තෝරා තිබින.

එනමුදු බෙන්ජින් ස්ටාර්ක් කෙරෙහි නම් ඔහු ගේ මේ අනුකම්පාව යොමු වූ‍යේ මඳ වශයෙනි. සිය සොහොයුරා මෙන්ම ලැනිස්ටර්වරුන් කෙරෙහි නුරුස්නා බවක් බෙන්ජින් තුළද තිබින. ප්‍රාකාරය වෙත යාමේ සිය අභිප්‍රාය ටිරියන් විසින් මුලින්ම හෙලි කල මොහොතේ ඔහු කිසිසේත්ම සතුටට පත් වූයේ නැත. "මම දැන්මම ඔබට අනතුරු අඟවනවා ලැනිස්ටර්. ප්‍රාකාරෙට ගිහින් තානායම් හොයන්ට ලෑස්ති වෙන්ට එපා." ඔහු ටිරියන් දෙස බලා කී‍වේ ය.

"ආහ්! මට නම් කිසිම සැකයක් නෑ ඔබ මට ඉන්ට ඔය කොහේ හරි තැනක් හොයලා දෙයි." ටිරියන් පිළිතුරු දුන්නේ ය. "ඔබට පේනවනෙ මම කොච්චර පොඩි එකෙක්ද කියලා."

කෙසේ වුවද රැජිණ ගේ සොහොයුරාට බැහැයි කියන්නට තරම් කිසිවෙකුත් එඩිතර නොවුනු අතර එම ගැටළුව එතැනම විසඳී ගියේ ය. එනමුදු මේ ඇතිවුනු තත්ත්වය ගැන ස්ටාර්ක් කොහෙත්ම සතුටු නොවී ය. "මම සහතිකයෙන්ම කියනවා, ඔබ මේ ගමන නිසා කිසිම වි‍නෝදයක් ලබන්නෙ නෑ කියලා." පැවසූ වදන් සනාථ කරන්නට මෙන් ගමන ඇරඹූ ‍මොහොතේ සිට ටිරියන්ට ගමන එපා කරවීමට කල හැකි සෑම දෙයක්ම සිදු කිරීමට බෙන්ජින් වග බලා ගත්තේ ය.

ගමනේ පළමු සතිය නිමා වන විට නිරන්තර අසු ධාවනය නිසා ටිරියන් ගේ කළවා හිරි වැටී තිබුනු අතර දෙපා ඇදුම් කමින් තිබින. මේ සියල්ලටත් වඩා ඔහු ඇටකටු වලට යන තෙක්ම සීතලෙන් මිදී තිබින. එසේ වතුදු ඔහු කිසිදු අවලාදයක් නොනගා සියල්ල උසුලා ගත්තේ බෙන්ජින් ස්ටාර්ක්ට සතුටු විය හැකි කාරණයක් ලබා නොදීමට තීරණය කරමිනි.

මේ සියල්ල අතරේ ටිරියන් විසින් ස්ටාර්ක්ට එරෙහිව සියුම් ජයක්ද ලබා තිබින. නිශා රැකුමේ නිර්භීත කම හා ආගන්තුක සත්කාරය නමින් ස්ටාර්ක් විසින් ඔහුට පරණ, පුස් ගඳ හමන, වලස් සමින් කල ඇතිරිල්ලක් පිරිනැමූයේ ඔහු එය ප්‍රතික්ෂේප කරතියි යන බලාපොරොත්තුවෙනි. වින්ටර්ෆෙල් සිට එන ගමනේ දී ටිරියන් සිය උණුසුම්ම ඇඳුම් රැගෙන විත් තිබුනද වැඩි දිනක් යන්නට මත්තෙන්ම ඔහුට අවබෝධ වූයේ ඒවා ප්‍රමාණවත් ‍නොවන බවයි. උතුරේ ශීතය අධික වූ අතර දිනෙන් දිනම එය තව තවත් වැඩි විය. රාත්‍රියේ උෂ්ණත්වය සෑමවිටම හිම මිදෙන මට්ටමෙන් පහත බැස තිබින. සුළං හමද්දී ශීතය ඇටමිදුළු පසා කරගෙන ගියේ හරියටම පිහියෙන් අනින්නාක් මෙනි. සිය ධීර වීර පරිත්‍යාගය ගැන ස්ටාර්ක් දැන් බෙ‍හෙවින් පසු තැවෙනවා නිසැක ය. ඔහු නොදැන සිටි පාඩම වූයේ ලැනිස්ටර්වරු කිසිදා දයාන්විතව හෝ වෙන මොනයම් අයුරකින් හෝ තමා වෙත පිදුනු දෙයක් ප්‍රතික්ෂේප කර නොමැති බවයි.

මෙසේ වෘක කැලෑව තුළින් උතුරට යද්දී බලකොටු හා ගොවිබිම් ක්‍රමයෙන් අඩු වී ගොස් අන්තිමේදී නැත්තටම නැති වී ගියේය. තවදුරටත් හිසට වහළක් වෙනුවෙන් ඔවුනට අනුන් මත යැපිය නොහැකි වූ අතර තමන් ගෙන ආ කූඩාරම් වල පිහිට පතන්නට සිදු විය.

මෙවැනි වේලාවට ස්ටාර්ක්, යොරේන් හා අනිකුත් මිනිසුන් විසින් කඳවුර ඉදිකර, අශ්වයින්ට සාත්තු කර අනිකුත් වැඩ කටයුතුවල නියැලෙද්දී අතකින් ගත් පොතක් හා වයින් බඳුනක් ඇතිව විවේක ගන්නට ටිරියන් පුරුදුව සිටියේ ය. ‍මේ දේවල් සඳහා අනිකුන් ඔහුගෙන් උදවු බලාපොරොත්තු නොවූ අතර එසේ කරන්නට ගියහොත් උදවුවලට වඩා තමාගෙන් ඔවුනට ලැබෙන්නේ බාධා බව ටිරියන් ද අත්දැකීමෙන් දැන සිටියේ ය. එඩාර්ඩ් ස්ටාර්ක් උතුමානන් ගේ අනුමැතිය යටතේ ඔහු වින්ටර්ෆෙල්හි පුස්තකාලයෙන් දුර්ලභ පොත් කිහිපයක් ඉල්ලාගෙන තිබින. ඉදින් අද දිනයේ දී මකරුන් ගේ ඉතිහාසය හා ගතිගුණ ගැන ලියැවුනු පොතක් ද ගිම්හාන දූපත්වල නිපදවන ලද සුමිහිරි වයින් බඳුනක් ද අතින් ගත් ටිරියන් කඳවුරේ කලිකලහයෙන් පිටමන් වී නිදහස් තැනකට පිය මැන්නේ ය.

හිම මෙන් සීතල සුපිරිසුදු දිය පහරක් අසබඩ පිහිටි පැරැණි ඕක් ගසක් සෙවනේ සිය වලස් සම් ඇතිරිල්ල එලු ටිරියන් වයින් උගුරක් පානය කර මකරුන් ගැන කියවන්නට විය.

------------------------------------------------

ටිරියන් තුළ මකරුන් කෙරෙහි කිසිදා නොසන්සිඳෙන ඇල්මක් තිබින. එය හරියටම වශීකරණයක් බඳු විය. සිය සොයුරිය හා රොබර්ට් බරතියන් ගේ විවාහ මංගලෝත්සවය වෙනුවෙන් මුල්ම වරට කින්ග්ස් ලෑන්ඩින්ග්වලට පැමිණි දා ඔහු ගේ ඒකායන බලාපොරොත්තුව වී තිබුනේ ටාර්ගේරියන් රාජසභාවේ බිත්තිවල එල්ලා තිබුනු මකර හිස්කබල් දැකගැනීම විය. එනමුදු ඒ වනවිට රොබර්ට් රජතුමා ඒ හිස්කබල් ඉවත් කර ඒ වෙනුවට ධජපතාක වලින් බිත්ති සරසා තිබින. කෙසේවුවද මාළිගයේ අඳුරු ගබඩා කාමරයක ගොඩගසා තිබුනු මකර හිස්කබල් රැස දෑසින් දකින තෙක් ටිරියන් සිය උත්සාහය අත් නොහැරියේ ය.

එම හිස්කබල් සිත්ගන්නාසුළු හා තැතිගන්වනසුළු වෙතැයි ටිරියන් බලාපොරොත්තු වුවද ඒවා මෙතරම් අලංකාර වෙතැයි ඔහු කිසිදා සිතා නොතිබින‍. අගත්ති මෙන් කළු පැහැ වූ ඒවා කෙතරම් සිනිඳුවට ඔප දමා තිබිනි ද යත් පන්දම් එළියේ දීප්තියෙන් බබලන්නට විය. ඔහු‍ට හැඟුනු අන්දමට නම් ඒ හිස්කබල් ගින්දර ප්‍රිය කලා වන්නට ඇත. විශාල හිස්කබලක දත් විලිස්සාගත් මුව තුළ සිය පන්දම බලා ලූ ටිරියන් තමාට පසුපසින් වූ බිත්තිය මත ඒ ‍සෙවනැලි නටන'යුරු දෙස බලා සිටියේ ය. මකර දත් කළු දියමන්තියෙන් තැනුනු දිගු උල්පිහියා මෙන් දිලිසුනු අතර පන්දමේ ගිනිදල්ල ඒවාට නොදැනුනු තරම් විය. ඒවා මීට වඩා සියදහස් ගුණයකින් ප්‍රබල අග්නි ජාලාවන්ට මුහුණ දී පුරුදු ඇතියවුන් විය. ඔහු පිටව යන ආකාරය දෙස ඒ හිස් දෑස් කුහර බලා සිටි බව ටිරියන්ට දිවුරා කියත හැකි විය.

එහි හිස්කබල් දහනවයක් තිබුනි. වයස්ගතම ඒවා වසර තුන්දහසකට වඩා පැරැණි වූ අතර ලාබාලම ඒවා යාන්තම් සියවස් එකහමාරක් වයස් විය. ‍මේ ලාබාලම හිස්කබල් දෙක යාන්තම් මැස්ටිෆ් බල්ලකුගේ හිස්කබලක් තරම් විශාල වූ අතර අස්වාභාවික අයුරින් විකෘති වී තිබින. ඩ්‍රැගන්ස්ටෝන්හි ඉපැදුනු අවසාන මකර පැටවුන් දෙදෙනා - සමහරවිට ‍මේ මුලු ලෝකයේම අවසාන මකර පැටවුන් ‍දෙදෙනා - එතරම් දිගුකලක් ජීවත්වන්නට වාසනාව ලද්දවුන් නොවූහ.

එතැන් පටන් ක්‍රමයෙන් විශාල වී ගිය මකර හිස්කබල් පේළීය අවසාන වූයේ අනවරත කතන්දර හා සැහැලිවලට මුල් වූ දැවැන්තයින් තිදෙනෙකුගෙනි. මේ වනාහි ජයග්‍රාහක ඒගොන් හෙවත් ඒගොන් ටාර්ගේරියන් සිය සොයුරියන් දෙදෙනා හා එක්ව රාජධානි සප්තකයට එදිරිව මෙහෙය වූ මකරුන් තිදෙනා විය. කවීන් විසින් ඔවුන්ට දෙවිවරුන් ගේ නම් තමා තිබින. බැලේරියන්, මෙරැක්සිස් හා වේගාර්. විදහාගත් ඒ දැවැන්ත හණු මධ්‍යයේ ටිරියන් සිටගෙන සිටියේ විස්මය හා බිය නිසා වදනකුදු දොඩා ගත නොහැකිව ය. වේගාර් ගේ උගුර දිගේ යමෙකුට අසෙකු පිට නැගී ගමන් කල හැකි වූ අතර මෙරැක්සිස් ඊටත් වඩා විශාල විය. එනමුදු ඒ හැමටම වඩා විශාල වූ බැලේරියන් හෙවත් කළු රෞද්‍රයා, ඔරොක්සයකු නැතහොත් ඉබ්න් තොටමුණට එහායින් සැරිසරතියි කියැවෙන මැමතයකු එක උගුරට ගිලිය හැකි තරමේ දැවැන්තයකු විය.

බැලේරියන් ගේ මේ දැවැන්ත හිස්කබල දෙස බලාගත්වනම සිටි ටිරියන් සිය පන්දමේ එළිය අඩු වී යන තෙක් බොහෝ ‍වේලාවක් ඒ අඳුරු ගොහොරු ගබඩාවේ ගත කලේ ය. ඌ පණපිටින් සිටියා නම් කෙසේ වන්නට ඇත්දැයි සිතමින්, සිය දැවැන්ත කළු අත්තටු විදහා අහසේ පියාඹමින් මුවින් ගිණිදැල් විහිදමින් සිටි අයුරු මනසේ ඇඳගන්නට තැත් කරමින් ඔහු බොහෝ වේලාවක් ගත කලේ ය.

ඔහු ගේ පුරාණ මී මුත්තා, කාර්ස්ටලී රොක්හි ලොරේන් රජතුමා ඒ බව සියැසින්ම දැක තිබින. රීච්හි රජතුමා වූ මර්න් හා එක්ව ටාර්ගේරියන් ආක්‍රමණයට විරුද්ධව සටන් කල ඔහු ඒ ගිනිදැල්වල බලය අත් විඳ තිබින. ඒ වනාහි මීට වසර තුන්සියයකට පෙර, රාජධානි සප්තකය යනු විශාල රාජ්‍යයක ප්‍රාන්තයන් නොව සත්‍ය රාජධානි සප්තකයක් වූ කාලය විය. මේ රජවරුන් දෙදෙනා යටතේ වංශවතුන් හයසියයක්, අශ්වාරෝහක නයිට්වරුන් පන්දහසක් හා එමෙන් දසගුණයක් පමණ වූ සෙබළුන් පිරිසක් යුධට බැස තිබින. ප්‍රවාදවලට අනුව මකරාධිපතියන් සතුව සිටියේ එයින් පහෙන් එකකටත් අඩු හමුදාවක් විය. එයිනුත් වැඩි පිරිස ඒගොන් විසින් ඊට පෙර මරාදමන ලද රජතුමා ‍ගේ සෙබළුන් වූ අතර මකරාධිපතියන් ‍කෙරෙහි ඔවුන් ගේ පක්ෂපාතීත්වය අවිනිශ්චිත විය.

රීච්හි සුවිසල් තැනිතලා භූමියේ රන්වන් කරළින් පිරි තිරිඟු යායවල් මධ්‍යයේ මේ හමුදා දෙක එකිනෙක සම්මුඛ වූහ. රජුන් දෙදෙනා සිය ඒකාබද්ධ ප්‍රහාරය එල්ල කල විට තැතිගත් ටාර්ගේරියන් හමුදා සීසීකඩ දුවන්නට පටන් ගත්හ. ප්‍රවාද වලට අනුව එක් ස්වල්ප මොහොතකට ඒකාබද්ධ හමුදා සටනින් ජයගත් බැව් පෙනින. ඒගොන් ගේ ආක්‍රමණයේ අවසානය එය වූ බැව් පෙනින. එහෙත් ඒ එක් මොහොතකට පමණි. ඊළඟ මොහොතේ ඒගොන් ටාර්ගේරියන් සිය සොයුරියන් දෙදෙනා සමග සටන් බිමට පිළිපන්නේ ය.

වේගාර්, මෙරැක්සිස් හා බැලේරියන් මකරුන් තිදෙනාම එකවර සටනක් වෙනුවෙන් යෙදවූ මුල්ම හා එකම අවස්ථාව එය විය. කවීන් විසින් එය 'ගිනිගත් කෙත' යනුවෙන් හඳුන්වනු ලබන අතර ඒ වෙනුවෙන් ගී හා සැහැලි රැසක් බිහිවී ඇත.

හාරදහසකට ආසන්න පිරිසක් එදින පිළිස්සී මියගියහ. රීච්හි මර්න් රජතුමා ද ඒ මියගියවුන් අතර විය. පැරැදී පළා ගිය ලොරේන් රජතුමා ටාර්ගේරියන්වරුන්ට යටත් භාවය ප්‍රකාශ කර සිටියේ තව බොහෝ කලක් - තම වංශය ‍නොනැසී පවත්වාගෙන යාමට පුතකු ලබන තෙක් - යටත් පාලකයකු වශයෙන් කාර්ස්ටලී රොක්හි අධිපති බව දැරීය. ඒ වෙනුවෙන් ටිරියන් සිය මී මුත්තාට බෙහෙවින් කෘතඥ විය.

------------------------------------------------

"ඇයි ඔබ ඔච්චර පොත් කියවන්නෙ?"

හිස ඔසවා බැලූ ටිරියන් දුටුවේ අඩි කිහිපයක් දුරින් සිටගෙන තමා දෙස කුතුහලයෙන් බලා සිටිනා ජොන් ස්නෝව් ය. "මා දිහා බලලා කියහං බලන්ට උඹට මොනවද පේන්නෙ කියලා."

කොළුවා ඔහු දෙස සැකමුසු බැල්මක් හෙලීය. "මේක මොකක් හරි විහිළුවක්ද? මට ඔබව පේනවා. ඔබ ටිරියන් ලැනිස්ටර්."

ටිරියන් සුසුමක් හෙලී ය. "උඹ බොහොම ආචාරසම්පන්නයි ස්නෝව්. උඹට පේන්නෙ කුරුමිට්ටෙක්. උ‍ඹේ වයස කීයද? දොලහක්?"

"දාහතරයි."

"දාහතරයි. හරි. උඹ දැනටමත් මට වඩා උසයි. මට කවදාවත් යන්න බැරි තරම් උසයි. මගේ කකුල් කොටයි, බකලයි. මට ඇවිදින්ට අමාරුයි. මගේ අශ්වයගෙ පිටෙන් නොවැටී ඉන්ට මම විශේෂයෙන් හදපු සෑදලයක් පාවිච්චි කරන්ට ඕන. උඹට ඇත්තම කියනවානම් ඒකත් මගේම සැලසුමකට අනුව හදවගත්ත එකක්. එහෙම කලේ නැත්තම් මට ‍පෝනියෙක් පිටේ තමා යන්ට වෙන්නෙ. මගේ අත් දෙක ශක්තිමත් තමා, ඒත් ඒවත් කොටයි. මට කවදාවත් කඩු හරඹ කාරයෙක් වෙන්ට බෑ. මම පිටිසර ගැමියෙක් විදියට ඉපදුනානම් උං මාව මැරෙන්ට ඇරලා කොහේ හරි දාලා යන්ට තිබ්බා. එහෙමත් නැත්තම් මිනිස්සුන්ට විනෝදය සපයන්ට කියලා වහල් වෙළෙන්දුන්ට විකුණන්ට තිබ්බා. ඒත් අවාසනාවට මම ඉපදුනේ කාර්ස්ටලී රොක්වල ලැනිස්ටර් කෙනෙක් විදියට. ඉතිං මිනිස්සු මගෙන් යමක් බලාපොරොත්තු වෙනවා. මගේ තාත්තා අවුරුදු විස්සක් රජ්ජුරුවන්ගෙ හස්තය විදියට සේවය කලා. මගේ සහෝදරයා පස්සෙ ඒ රජ්ජුරුවන්ව මරලා දැම්මා. මගේ සහෝදරී අලුත් රජ්ජුරුවන්ව කසාද බැන්දා. මගේ කැත බෑනා ඊළඟට රජ වෙයි. ඉතිං උඹට හිතෙන්නෙ නැද්ද මමත් මගේ පරම්පරාවෙ ගෞරවය වෙනුවෙන් යමක් කරන්ට ඕනැයි කියලා? ඒත් කොහොමද? ම‍ගේ කකුල් දෙක පොඩි වුනාට මගෙ ඔළුව ලොකුයි. මට හොඳ පැහැදිලි අවබෝධයක් තියෙනවා මොනවද මගෙ හැකියාවන්, මොනවද මගෙ දුර්වලකම් කියන එක ගැන. ම‍ගේ මනස තමා මගේ ප්‍රධානම ආයුධය. මගේ සහෝදරයට එයාගෙ කඩුව තියෙනවා. ‍රොබර්ට් රජ්ජුරුවන්ට එයාගෙ යගදාව තියෙනවා. මට මගේ මනස තියෙනවා... කඩුවක් මුවහත් කරන්ට ගිනිගලක් තියෙන්ට ඕන වගේ මනසක් මුවහත් වෙන්ට පොත් තියෙන්ට ඕන." ටිරියන් සිය අතේ ඇති පොතේ සමින් බැඳුනු කවරයට තට්ටුවක් දැම්මේ ය. "අන්න ඒකයි මම මෙච්චර පොත් කියවන්නෙ ජොන් ස්නෝව්."

කොළුවා මේ සියල්ල නිශ්ශබ්දව අවබෝධ කරගත්තේ ය. ඔහුට ස්ටාර්ක් නාමය ලැබී නොතිබුනු නමුදු ඒ දිගැටි, සන්සුන් ස්ටාර්ක් මුහුණුවර ලැබී තිබින. සිත ඇතුළේ ඇත්තේ කුමක්දැයි පිටතට නො‍පෙන්වා සියල්ල සඟවාගන්නා මුහුණක්! ඔහු ගේ මව කවරෙකු වුනත් ඇ‍ගෙන් ඔහුට කිසිවක් ලැබී නැතිවා සේ ය. "ඔබ මොකක් ගැනද ඔය කියවන්නෙ?" ඔහු ඇසීය.

"මකරුන් ගැන."

"මොකක්ද ඒ ගැන කියවන එකෙන් ඇති වැඩේ? මේ ලෝකෙ තවදුරටත් මකරු ඉතිරිවෙලා නෑ."

"මිනිස්සු එහෙම තමා කියන්නෙ." ටිරියන් පිළිතුරු දුනි. "හරිම දුකයි, එහෙම නේද? මම උ‍ඹේ වයසෙ ඉන්නකොට හීන දැක්කා මගේම මකරෙක් අයිති කරගැනීම ගැන."

"ඔබ එහෙම කලාද?" කොළුවා සැකමුසු ස්වරයෙන් ඇසීය. සමහරවිට ටිරියන් ඔහුට විහිළු කරනවා වනැයි ඔහු සිතන්නට ඇත.

"ඇත්තටම. කුරු, බකල ගැහිච්ච, කැත කොල්ලෙකුට වුනත් මකරෙකුගෙ පිටේ නැග්ගහම ලෝකය දිහා උඩ තැනක ඉඳන් බලන්ට පුළුවන්." පොරවාගෙන සිටි ඇතිරිල්ල පසෙකට කල ටිරියන් නැගිට සිටියේ ය. "මම කාර්ස්ටලී රොක් ඇතුළෙ ගිනි ගොඩවල් ගහලා ඒ දිහා පැය ගනන් බලා ඉන්ට පුරුදුවෙලා හිටියා. මම හිතුවා ඒ තියෙන්නෙ මකරාග්නිය කියලා. සමහර වෙලාවට මම හිතේ මවාගත්තා මගේ තාත්තා ගිනිගන්න විදිය. සමහර වෙලාවට මගේ සහෝදරී." ජොන් ස්නෝව් ඔහු දෙස බලාගෙන සිටියේ අඩක් භීතිය හා අඩක් විමතිය මුසු වූ බැල්මකිනි. ටිරියන් කොක්හඬලා සිනාසුනේ ය. "ඔය විදියට මා දිහා බලන්ට එපා කොල්ලො. මම දන්නවා උ‍ඹේ රහස. උඹත් මේ විදියෙ හීන දකින්ට පුරුදුවෙලා හිටියා නේද?"

"නෑ! මම එහෙම...."

"නෑ? කවදාවත්ම?" ටිරියන් ඇහි බැම ඉස්සී ය. "කිසිම සැකයක් නෑ එහෙමනම් ස්ටාර්ක්ලා උඹට බොහොම හොඳට සලකලා තියෙනවා. මට විශ්වාසයි ස්ටාර්ක් ආර්යාව උඹට එයාගෙම දරුවෙක් විදියට සලකන්ට ඇති. එතකොට උ‍ඹෙ සහෝදරයා රොබ්, උඹට හැම තිස්සෙම කරුනාවන්ත වෙන්ට ඇති. එහෙම වෙන්ට එපැයි. එයාට වින්ටර්ෆෙල් හිමිවෙනවා, උඹට ප්‍රාකාරෙ හිමිවෙනවා. එතකොට උඹෙ තාත්තා... එයාට බොහොම හොඳ හේතුවක් තියෙන්ට ඇති උඹව මෙහෙම නිශා රැකුමට පටවලා එවලා අත පිහිදගන්ට."

"ඕක නවත්තන්ට!" ‍ජොන් ස්නෝව් කේන්තිය නිසා රතු වූ මුහුණෙන් යුතුව පැවසී ය. "නිශා රැකුම කියන්නෙ බොහොම උදාර දෙයක්."

ටිරියන් මහ හඬින් සිනාසුනේ ය. "ඒ කියමන විශ්වාස කරන්ට තරම් උඹ මෝඩයෙක් නෙවෙයි. නිශා රැකුම කියන්නෙ රාජධානි‍යෙ ඉන්න ඔක්කොම නරක එවුන් එකට එකතු වෙන තැනක්. මම දැක්කා උඹ යොරේනුයි උගෙ අර කොල්ලො දෙන්නයි දිහා බලන විදිය. ඔය තමා උඹෙ අලුත් සහෝදරයො ජොන් ස්නෝව්. උඹට මොකක්ද ඒ ගැන හිතෙන්නෙ? බුම්මගත්ත ගැමියොයි, ණයකාරයොයි, හොර දඩයක්කාරයොයි, ස්ත්‍රී දූෂකයොයි, හොරුයි, උඹ වගේ අවජාතකයොයි. මේ හැමෝම ප්‍රාකාරෙ එකතු වෙලා යක්කුයි, පිශාචයොයි උඹලගෙ ආයම්මලා කියලා දීපු අනිත් භූතයො හැම එකාමයි එනකං රැක ගෙන ඉන්නවා. එක හොඳකට තියෙන්නෙ ඔය යක්කුයි පිශාචයොයි ඇත්ත එවුන් නෙවෙයි. ඒක නිසා ඒ රාජකාරිය එච්චර භයානක එකක් නෙවෙයි. නරකකට තියෙන්නෙ උඹලා හීතලෙන් ගල් වෙලා මැරිලා යන එකයි."

"ඕක නවත්තපං!" කොළුවා බෙරිහන් දුන්නේ ය. මිට මොලවා ගත් දෑතින් හා හැඬුම්බර මුහුණින් යුතුව ඔහු අඩියක් ඉදිරියට තැබීය. ටිරියන්ට වරදකාරී හැඟීමක් දැනෙන්නට විය. ඔහු ද පෙරට පියවරක් තැබුවේ සැනසුම් සහගත වදනක් කියා කොළුවාව අස්වැසීමේ අරමුනිනි.

ඔහු කිසිවිටෙකත් වෘකයාව නොදිටී ය. ඌ සිටියේ කොහේද, ඔහු වෙතට පැමිණියේ කෙසේද යන්න නොදත්තේ ය. එක් මොහොතක ඔහු ස්නෝව් දෙසට පිය මනිමින් සිටි අතර ඊළඟ මොහො‍තේ බිම උඩු බැල්ලෙන් වැටී සිටියේ ය. අතින් පොත විසිවී ගිය අතර හදිසි කම්පනය නිසා හුස්ම හිරවී ගියේ ය. ඔහු ගේ මුව පස්, ලේ හා වියළි කොළ වලින් පිරී ගියේ ය. ටිරියන් නැගී සිටීමට උත්සාහ කල නමුත් වේදනාත්මක අයුරින් ‍කොන්ද ඇදුම් කන්නට විය. වැටීම නිසා කොන්ද උළුක්කු වුනා වන්නට ඇත. දත්මිටි කමින් ගසක මුලක් අල්ලාගත් ටිරියන් අඩක් ඉස්සුනේ ය. "මට උදවු කරන්ට." ඔහු කීවේ කොළුවා දෙසට අතක් දිගු කරමිනි.

එසැනින් වෘකයා ඔවුන් දෙදෙනා මැදට පැන්නේ ය. ඌ ගෙරෙවුවේ නැති අතර දත් විලිස්සා සිය දීප්තිමත් රතු පැහැ දෑසින් ඔහු දෙස බලා සිටියා පමණි. අමනාපයෙන් උගුරෙන් හඬක් පිටකල ටිරියන් නැවත ‍පොළොවේ දිගා වුනේ ය. "හරි හරි. මට උදවු කරන්ට ඕන නෑ. උඹ මෙතනින් යනකං මම මෙහෙමම ඉන්නම්."

ජොන් ස්නෝව් සිනාසෙමින් ගෝස්ට් ගේ සුදු පැහැ ලොම් පිරිමැද්දේ ය. "උදවු ඕන නම් හොඳින් අහන්ට."

සිත තුළ කේන්තිය නැග එනු ටිරියන්ට දැනුනු මුත් ඔහු මහත් වෑයමකින් එය යටපත් කර දැමීය. සිය ජීවිතයේ මෙසේ අවඥාවට භාජනය වූ මුල්ම අවස්ථාව මෙය නොවන අතර අවසන් අවස්ථාවද මෙය නොවනු ඇත. සමහරවිට ඔහු මීට සුදුසු වන්නට ඇත. "ඔබ මට කරුනාවෙන් උදවු වෙනවා නම් මම කෘතඥ වෙනවා ජොන්." ඔහු මෘදු ස්වරයෙන් කී‍වේ ය.

"ගෝස්ට්. වාඩිවෙන්ට." කොළුවා කීවේ ය. ඝෝරවෘකයා සිය පසුපස දෙපා මතින් වාඩි වූ මුත් ඒ රතු පැහැ දෑස් කිසිවිටෙකත් ටිරියන් වෙතින් මෑත් වූයේ නැත. ඌ වටා පැමිණි ජොන් ටිරියන් ගේ කිහිලි යටින් දෑත් දමා ඔහුව දෙපයින් නැගිට්ටෙවුවේ ය. ඉන්පසු බිම වැටී තිබුනු පොත අහුලා දුන්නේ ය.

"ඇයි ඌ මට පහර දුන්නෙ?" ටිරියන් ඇසුවේ වෘකයා දෙස හොරෙන් බැල්මක් හෙලමිනි. ඔහු සිය පිටි අත්ලෙන් මුවේ තැවරී තිබුනු පස් හා ලේ පිස දැමී ය.

"සමහරවිට ඌ හිතුවද දන්නෙ නෑ ඔබ පිශාචයෙක් කියලා."

"දෙයියම්පා! මම හිතන්නෙ මාව පිශාචයෙක් වගේ තමා පේනවා ඇත්තෙ. ඌ යක්කුන්ට මොකක්ද කරන්නෙ?"

 ඔබට ඒක දැනගන්ට ඕන වෙන එකක් නෑ." වයින් පිරුනු සම් මල්ල අහුලාගත් ජොන් එය ටිරියන්ට දිගු කලේ ය.

මූඩිය විවර කල ටිරියන් හිස ඇල කර දීර්ඝ වයින් උගුරක් බීවේ ය. සීතල වයින් උගුර කිති කවමින් පහළට ගලා ගොස් උදරය උණුසුම් කලේ ය. ඔහු මල්ල ජොන් දෙසට දිගු කලේ ය. "පොඩ්ඩක් ගන්නවද?"

මල්ල අතට ගත් කොළුවා පරිස්සමෙන් උගුරක් බීවේ ය. "ඒක ඇත්ත. එහෙම නේද? ඔබ නිශා රැකුම ගැන කියාපු දේ."

ටිරියන් හිස වැනී ය.

ජොන් ස්නෝව් කට ඇද කලේ ය. "ඒක එහෙම නම්, ඒක එහෙම වෙච්චාවෙ."

ටිරියන් ඔහු දෙස බලා විරිත්තී ය. "ඒක හොඳයි කොල්ලො. ගොඩක් මිනිස්සු කැමැතියි ඇත්තට මූන දෙන්නෙ නැතුව හැංගෙන්ට. ඒක බොරුයි කියලා කියන්ට."

"ගොඩක් මිනිස්සු. ඒත් ඔබ එහෙම කරන්නෙ නෑ."

"නෑ. මම එහෙම කරන්නෙ නෑ." ටිරියන් බිම වැටී තිබුනු සම් ඇතිරිල්ල අහුලා ගත්තේ ය. "යමු. උඹේ මාමා අපිව හොයන්ට එන්ට කලින් කඳවුරට යමු."

කඳවුර දැකීමම ඇසට සතුටක් ගෙන ආවේ ය. අත්හැර දැමූ පැරැණි බලකොටුවක බිඳ වැටුනු තාප්පයට එදිරිව කඳවුරු ගසා තිබුනු නිසා එයට සීත සුළඟින් මුවාවක් ලැබින. අශ්වයින්ට සාත්තු කර තිබුනු අතර ගින්න බුර බුරා ඇවිළුනි. යො‍රේන් ගලක් අසල වාඩි වී සිටියේ ලේනෙකු හම ගසමිනි. කටට කෙල උනන ඉස්ටුවක සුවඳ ටිරියන් ගේ නැහැ පුඩුවලට දැනුනි.

බෙන්ජින් ස්ටාර්ක් සිය කූඩාරම තුළින් පිටතට ආවේ ය. "මේ ඉන්නෙ. ‍ජොන් උඹ නං යකාට යන්ට ඕන. ඔහොම තනිපංගලමේ යන්ට එපා. මම හිතුවෙ අනික් එවුන් උඹව අරන් ගිහින් කියලා."

"අනික් එවුන් නෙවෙයි, පිශාචයො." ටිරියන් සිනාසෙමින් කීවේ ය. ජොන් ස්නෝව් මඳ සිනාවක් මුවට නගා ගත්තේ ය. ස්ටාර්ක් අන්දමන්ද වූ බැල්මක් යොරේන් දෙසට හෙලූ අතර මහළු මිනිසා උගුරෙන් හඬක් නිකුත් කර, දෙවුර අකුලා නැවතත් කරමින් සිටි කාර්යයට ඇස යෙදවී ය.

ඒ රැයේ ගිනිමැලය වටා වාඩි වූ ඔවුහු ඉස්ටුවත් සමග කළු පාන් හා දැඩි චීස් අනුභව කලහ. ටිරියන් සිය වයින් සම් මල්ල සියල්ලන් සමගම හුවමාරු කරගත්තේ ය. ඉන්පසු රාත්‍රියේ පළමු මුරකිරීම භාර වී තිබුනු ජොන් ස්නෝව් පමණක් අවදිව සිටිද්දී එකින් එකා නින්දට වැදීම පිනිස සිය කූඩාරම් තුළට වන්හ.

සුපුරුදු පරිදි සියල්ලන්ටම පසුව නින්දට ගියේ ටිරියන් වූ අතර සිය කූඩාරම වෙතට පිය මනිද්දී ඔහු මො‍හොතක් නැවතී ජොන් දෙස බැල්මක් හෙලී ය. ගිනිමැලය අසල සිටගෙන සිටි කොළුවා බුර බුරා නැගෙන ගිනි දැල් දෙස දැඩි කරගත් මුහුණින් හා ගැඹුරු බැල්මක් ඇති දෑසින් බලාගෙන සිටි‍යේ ය.

දුක්මුසු සිනහවක් පහළ කල ටිරියන් ලැනිස්ටර් නින්දට වන්නේ ය.

Tyrion Lannister: “Most men would rather deny a hard truth than face it.”