ජොන් - 01-1

සිය අවජාතක භාවය පිළිබඳ ජොන් සතුටු වූ අවස්ථාවන් වේ නම් ඒ අතේ ඇඟිලි වලින් ගණනය කල හැකි තරම් ස්වල්පයකි. වයින් ගුරුලේත්තුවකින් තවත් වයින් වඩියක් සිය කුසලාණට වත් කරගන්නා අතරේ ඔහු කල්පනා කලේ මෙයත් නිසැකයෙන්ම එවැනි අවස්ථාවක් බවයි. නයිට්වරුන් ගේ තරුණ සහචරයන් අතරට වී බංකුවක වාඩි ගෙන පානය කරමින් සිටි වයින් බඳුන ඔහු ගේ දිවට සුමිහිරි රසයකුත් මුවට සිනාවකුත් ගෙන ආවේ ය.

වින්ටර්ෆෙල්හි ප්‍රධාන ශාලාව ගිනිමැලවල දුමින් පිරී පැවති අතර වාතය පිළිස්සෙන මස් සුවඳින් හා උණු පාන් සුවඳින් බර වී තිබින. එහි අඳුරු ගල් බිත්ති සුදු පැහැ, රන් පැහැ, රතු පැහැ ධජවලින් සහ ස්ටාර්ක් ඝෝරවෘකයා, බරතියන් ගෝනා හා ලැනිස්ටර් සිංහයා ගෙත්තම් කල පතාක වලින් වැසී තිබින‍. ගායකයකු සිය වීණාව වාදනය කරමින් සැහැල්ලක් ගායනා කලද බුර බුරා නැගෙන ගිනිදළුවල හඬත්, පිඟන් කෝප්ප එකිනෙක ගැටෙන හඬත්, බීමතින් කෙ‍රුනු සංවාද සිය ගණනක මුනුමුනුවත් අත‍රේ ශාලාවේ මෙහා කොණට ඒ ගායනය ඇසුනේ යන්තමිනි.

මේ ගෙවී යමින් තිබුනේ රජතුමා පිළිගනිමින් පැවැත්වෙන භෝජන සංග්‍රහයේ සිවු වන පැය යි. රජතුමා හා බිසව සහ ස්ටාර්ක් උතුමානන් හා එම ආර්යාව වෙනුවෙන් තැනුනු උස් වේදිකාව ශාලාවේ එක් කොණක විය. ඒ පසෙකින් ජොන් ගේ සොයුරු සොයුරියෝ රාජකීය දරුවන් සමග මේසයට වාඩි වී සිටියහ. උත්සව අවස්ථාවට සුදුසු අන්දමින් ඔහු ගේ පියා විසින් තම දරුවන්ට වයින් වීදුරුවක් පානය කිරීමට අවකාශ දී තිබුනද එයින් එහාට ඔවුන්ට යාමට බැරි බව ජොන් දැන සිටියේ ය. එනමුදු මේ බංකු අතරේ සිය පිපාසය නිවෙන තෙක් වයින් බිවුවද ඔහුව එයින් වලකන්නට කිසිවෙකුත් පැමිණියේ නැත.

ඔහු මුසු වී සිටියේ නියමම සමාගමකටය. ඔවුන් ගේ දිරිගැන්වීම් මධ්‍යයේ වයින් කුසලාණකට පසු තවෙකක් වශයෙන් හිස් කරමින් ඔහු ඔවුන් ගේ කතාවලට - යුද්ධ ගැන, ගැහැණුන් ගැන, දඩයම් ගැන කෙරුනු කතාවලට - ආසාවෙන් සවන් දෙමින් සිටියේ ය. සිය සගයින් රජතුමා ගේ දරුවන්ට වඩා හොඳ විනෝදකාමීන් බව ඔහුට නිසැක විය. අමුත්තන් ශාලාවට ප්‍රවිශ්ට වූයේ ඔහු සිටි බංකුවට අඩි කිහිපයක දුරකින් නිසා ඔවුන් සියල්ලම හොඳින් දැක බලා ගැනීමේ වරම ඔහුට හිමි වුනි.

රැජිණ පිරිවරා ඔහු ගේ පියා මුලින්ම පැමිණියේ ය. මිනිසුන් කියන්නාක් පරිදිම ඇය අතිශයින් සුන්දර විය. ඇගේ දිගු කෙහෙරැළි අතර කුඩා මිණිකිරුළක් බැබලුනි. එහි සවි කර තිබුනු මරකත මැණික් වල කොළ පැහැය ඇගේ දෑසේ පැහැයට හරියටම ගැලපුනි. ඈ කිසිවිටෙකත් ඔහු ගේ පියා දෙස නොබැලූ අතර වසර දහහතරක කොලුවකු වූ නමුදු ඇගේ සිනා මුහුණට යටින් ඇති සැබෑ මුහුණ හඳුනා ගැනීමට ඔහුට අපහසු නොවී ය.

ඉන්පසු පැමිණියේ ස්ටාර්ක් ආර්යාව සමග අතිනත ගත් රොබර්ට් රජතුමා ය. රජතුමා ගේ දර්ශනය ජොන් ගේ බලාපොරොත්තු බිඳ දමන්නක් විය. ඔහු ගේ පියා රජතුමා ගැන නිතරම කතා කියා දී තිබින. අද්විතීය රොබර්ට් බරතියන්, ත්‍රිශූලයේ යක්ෂයා, රාජධානියේ සිටින බිහිසුණුම රණශූරයා, කුමරුන් අතර යෝධයා. නමුත් ජොන් දුටුවේ රතු වූ මුහුණින් යුතු දහඩියෙන් පෙඟී ගිය මහත මිනිසකු පමණි. ඔහු ඇවිද්දේ ද බාගෙට බීගත් මිනිසෙකු පරිද්දෙනි.

ඔවුන් පසුපසින් දරුවෝ පැමිණියහ. මුලින්ම පැමිණියේ වසර තුනක දරුවකුට හැකි උපරිම විලසින් උදාරම් අඩි තබමින් පිය නැගූ පුංචි රිකන් ය. ඒ පසුපසින්ම වාගේ ස්ටාර්ක් වර්ණ වන අළු පැහැ හා සුදු පැහැ ලොමින් සැරසුණු රොබ් සහ ඔහු ගේ අතේ එල්ලුනු අට වියැති මර්සෙලා කුමරිය පැමිණියහ. ඔහු ‍ගේ අර්ධ සොයුරියෝ රාජකීය කුමරුවන් පිරිවරා - ආර්යා තරබාරු ටමෙන් කුමරු සමගත් ඇයට වඩා දෑවුරුද්දක් වැඩිමල් සන්සා කිරුළ හිමි ජොෆ්රි බරතියන් සමගත් - පිය නැගූහ. දොළොස් හැවිරිදි වූ ජොෆ්රි ජොන් හා රොබ් දෙදෙනාටම වඩා වයසින් බාල වුවද ඔවුන් දෙදෙනාටම වඩා උසින් වැඩි වූ අතර මෙය ජොන් ගේ සිතේ විශාල කැළඹීමක් ඇති කලේ ය. ඔහු ට රන් පැහැ කෙස් හා සිය මවට මෙන්ම කොළ පැහැ දෑසක් හිමිව තිබින. ඔහු ගේ පසෙකින් පිය නැගූ සන්සා කාන්තිමත්ව බබලන්නට වූ නමුදු ජොෆ් ගේ අමනාපයෙන් මෙන් උල් කරගත් දෙතොලත් වින්ටර්ෆෙල්හි ප්‍රධාන ශාලාව දෙස ඔහු හෙලූ අවඥාසහගත බැල්මත් ජොන් ගේ සිත් ගත්තේ නැත.

මේ හැමටම වඩා ඔහු උනන්දුවෙන් බැලුවේ ඔවුන්ට පසුපසින් පිය නැගූ දෙදෙනා දෙසය. රැජිණ ගේ සොයුරන් දෙදෙනා, කාර්ස්ටලී ‍රොක්හි ලැනිස්ටර්වරුන් දෙදෙනා, සිංහයා සහ පුංචි යකා. ඔවුන් දෙදෙනා වෙන් කර හඳුනා ගැනීමට කිසිදු අපහසුවක් නොවී ය. සෙර් ජේමි ලැනිස්ටර් සෙර්සි රැජිණ ගේ නිවුන් සොයුරා වූ අතර ඔහු උස, රන් පැහැ හිසකෙස්, දිදුලන කොළ පැහැ දෑස් හා තියුණු සිනාවක් ඇත්තෙකු විය. ලේ රතු පැහැ ‍සේද ඇඳුමින් සැරසී කළු පැහැ උස් සපත්තු යුගලක් හා කළු පට රෙද්දෙන් කල සළුවක් පැළඳ සිටි ඔහු ගේ කබායේ පපුව මත රන් පැහැ නූලින් සිය වංශයේ සලකුණ වූ ගොරවන සිංහයා ගෙත්තම් කොට තිබින. මිනිස්සු ඔහු ගේ මුහුණට 'ලැනිස්ටර් සිංහයා' යැයි කියූ අතර ඔහුට පසුපසින් 'රාජඝාතකයා' යැයි කෙඳිරූහ.

ඔහු ගේ දර්ශනයෙන් දෑස් ඉවතට ගැනීම ජොන්ට අසීරු විය. රජෙකු සිටිය යුත්තේ ‍මෙන්න මෙපරිද්දෙන් යැයි ඔහුට සිතින.

සිය සොයුරා පසෙකින් බාගෙට සැඟවී බකල ගසමින් යන අනිකා ජොන් මීලඟට දිටී ය. ටිරියන් ලැනිස්ටර්, ටයිවින් උතුමානන් ගේ දරුවන් අතරින් බාලම හා අවලස්සනම කෙනා. දෙවියන් විසින් සෙර්සිට හා ජේමිට ලබා දුන් හැම දෙයක්ම ටිරියන්ගෙන් වසන් කර තිබින. ඔහු සිය සොයුරාගෙන් අඩක් පමණ උස ඇති අඟුටුමිට්ටකු විය. ඔහු ගේ හිස සිරුරට සාපේක්ෂව විශාල වූ අතර මෘගයකු ගේ වැනි මුහුණක් ද, සුදු පැහැයට හුරු කෙස් රොදට යටින් එබිකම් කල එකක් කොළ පැහැ හා අනෙක කළු පැහැ වූ අසමාන දෑසක් ද ඔහුට හිමිව තිබින. ජොන් ඔහු දෙස බලා සිටියේ වශී වූවාක් මෙනි.

අවසානයටම පැමිණි වංශාධිපතියන් දෙදෙනා වූයේ ඔහු ගේ බාප්පා, නිශා රැකුමේ බෙන්ජින් ස්ටාර්ක් සහ සිය පියා ගේ භාරකාරත්වය යටතේ වැඩෙන තියන් ග්‍රේජෝයි වූහ. ජොන්ව පසුකරද්දී බෙන්ජින් ඔහුට උණුසුම් සිනාවකින් සංග්‍රහ කල අතර පුරුදු පරිදි තියන් ඔහුව නොදැක්කා සේ සිටියේ ය. මේ සියල්ලන්ම වාඩි ගත් පසු, කෙලවරක් නැති සවුදිය පිරීම් හා ස්තූති කතා වලින් පසු සාදය ආරම්භ විය.

ජොන් සිය මධු පානය ඇරඹූයේ ඒ අවස්ථා‍වේ දී වූ අතර ඔහු තවමත් නවත්වා නොමැත.

‍මේසයට යටින් යමක් ඔහු ගේ පාදයේ දැවටුනි. පහත බැලූ ජොන් දුටුවේ ඔහු දෙස බලා සිටින රතු පැහැ දෑසකි. "උඹට ආයෙමත් බඩගිනි වෙලාද?" ඔහු ඇසීය. මේසය මත තිබුනු බදින ලද කුකුළා සිය පිහියා තුඩින් ගත් ජොන් එය දෙපා අතරින් බිම හෙලූ අතර ගෝස්ට් නිහඬවම තම සංග්‍රහය භුක්ති විඳින්නට විය. ඔහු ගේ සොයුරු සොයුරියන්ට සිය වෘකයන්ව සාදයට කැඳවාගෙන ඒමට අවසර ලැබී නොතිබින. එනමුදු ශාලාවේ මෙම අන්තයේ මේස අතර ඕනෑ තරම් පර බල්ලන් ‍සැරිසැරූ අතර ජොන් ගේ වෘක පැටවා ගැන කිසිවෙකුත් කිසිවක් නොකී ය. ඒ අතිනුත් තමා වාසනාවන්ත බව ඔහු තමාටම කියා ගති.

දුම නිසා ඔහු ගේ දෑස් දැවෙන්නට වූ අතර අල්ලෙන් දෑස් පොඩි කර තවත් වයින් උගුරක් ගිල දැමූ ජොන් දිගටම සිය වෘක පැටවා කුකුළාව ගිල දමන දෙස බලා සිටින්නට විය.

මේස අතර සැරිසරමින් සිටි කහ පැහැ දෑසින් යුතු කළු බැල්ලකට කුකුළා ගේ ඉව දැනින. නැවතුනු ඌ බංකුවට යටින් රිංගුවේ පහසු සංග්‍රහයක් භුක්ති විඳීමේ බලාපොරොත්තුවෙනි. කිසිවක් නොකල ජොන් මේ ඝට්ඨනය දෙස බලා සිටින්නට විය. උගුරට යටින් පහත් ගෙරවුම් හඬක් පිට කල බැල්ල සිය ගොදුරට කිට්ටු කලාය. ඉහළ බැලූ ගෝස්ට් නිහඬවම රත් පැහැ දෑසින් සිය ප්‍රතිමල්ලවයා මැන බැලී ය. ඌට වඩා තුන් ගුණයක් විශාල වූ බැල්ල අභියෝගාත්මක ගෙරවීමක් කලද ගෝස්ට් සෙලවුනේවත් නැත. ඒ වෙනුවට නැගිට සිටි ඌ මුව අයා දත් විලිස්සුවේ ය. තිගැස්සුනු බැල්ල, මේ සටන ගැන නැවත වරක් සිතා බලා දෝ ආපසු හැරී පරාජිත ලීලාවෙන් පසු බසින්නට වූ අතර ගෝස්ට් නැවතත් සිය ආහාරය වෙත අවධානය යොමු කලේ ය. සතුටින් නියවූ ජොන් පහතට නැඹුරු වී වෘක පැටවා ගේ සුදු පැහැ ලොම් පිරිමැද්දේ ය. හිස උස්සා ඔහු ගේ අත ලෙව කෑ පැටවා නැවත කෑම කන්නට විය.

"මේ ඉන්නෙ මට අහන්ට ලැබුන ඝෝරවෘකයෙක්ද?" සුපුරුදු හඬක් ඔහු අසලින් නැගුනි.

ඔහු වෘක පැටවා ගේ හිස අත ගෑ පරිද්දෙන්ම බෙන්ජින් ඔහු ගේ හිස අතගාද්දී ජොන් සතුටින් හිස ඔසවා බැලී ය. "ඔවු. උගේ නම ගෝස්ට්."

කකුල් දෙපසට දමා බංකුව මත වාඩි වුනු බෙන්ජින් ස්ටාර්ක් ජොන් ගේ අතේ තිබුනු වයින් කුසලාණ උදුරා ගත්තේ ය. "සමර්වයින්." උගුරක් තොල ගෑ ඔහු තෙපලී ය. "මේකට ගහන්ට දෙයක් නෑ. උඹ කෝප්ප කීයක් බිවුවද ජොන්?"

කිසිවක් නොකී ‍ජොන් සිනාසුනි.

බෙන් ස්ටාර්ක් ද සිනහවක් පෑවේ ය. "හා! මං හිතුවා හරි එහෙනං. කොහොමවුනත් මට මතක හැටියට මං ඉස්සෙල්ලාම කණ පැලෙන්ට බීවෙ උඹටත් වඩා ලාබාල වයසෙදි." අසල තිබුනු පිඟානකින් බදින ලද ළූණු ගෙඩියක් ගත් ඔහු එය හපන්නට විය.

ඔහු ගේ බාප්පා තියුණු පෙනුමකින් යුත් කෙට්ටු පුද්ගලයකු විය. ඔහු ගේ අළු-නිල් පැහැ දෑසේ නිතරම සිනහවක සේයාවක් දක්නට හැකි විය. නිශා රැකුමේ සෙබළෙකුට ගැලපෙන පරිද්දෙන් ඔහු සම්පූර්ණ කළු පැහැ ඇඳුමින් සැරසී සිටියේ ය. කළු විල්ලූද, උස් හම් සපත්තු හා රිදී ගාංචුවක් සහිත පුළුල් ඉණ පටියක් පැළඳ සිටි ඔහු ගේ කරේ ඝණකම් රිදී දම්වැලක් එල්ලී තිබින. බෙන්ජින් විමතියෙන් මෙන් ගෝස්ට් ‍දෙස බලා සිටින්නට විය. "බොහොම නිශ්ශබ්ද වෘකයෙක්."

"ඌ අනිත් එවුං වගේ නෙවෙයි. ඌ කවදාවත් සද්ද කරන්නෙ නෑ. ඒකයි මං ඌ ‍ගෝස්ට් කියලා නම දැම්මෙ. අනික ඌ සුදු පාට නිසා. අනිත් එවුං සේරම තද පාටයි, කළු නැත්තං අළු."

"ප්‍රාකා‍රෙන් එහා පැත්තෙ තාමත් ඝෝරවෘකයො ඉන්නවා. අපි මුරසංචාර යද්දී ඇහෙනවා උං කෑ ගහන සද්දෙ. උඹ සාමාන්‍යයෙන් උ‍ඹේ සහෝදරයොත් එක්ක මේසෙට වාඩි වෙලා නේද කන්නෙ?"

"ගොඩක් වෙලාවට. ඒ වුනාට අද රෑ ස්ටාර්ක් ආර්යාව හිතුවා අවජාතකයෙක් එයාලත් එක්ක එක මේසෙ වාඩිවෙන එක රජ පවුලට අවනම්බුවක් වෙයි කියලා"."

"මට තේරුනා." ඔහු ගේ බාප්පා උරහිසට උඩින් හිස හරවා ශාලාවේ ඈත ‍කොණේ ඇති උස් වේදිකාව දෙස බැලී ය. "මගේ සහෝදරයා අද රෑ එච්චර උත්සවශ්‍රීයෙන් ඉන්නවා වගේ පේන්නෙ නෑ."

ජොන් මෙයද නිරීක්ෂණය කර තිබින. අවජාතකයෙකු හැම දෙයක්ම නිරීක්ෂණය කරන්නට ඉගෙන ගත යුතුය. මිනිසුන් ගේ දෑස් පිටුපස සැඟවී ඇති සත්‍යය වටහා ගැනීමට ඉගෙන ගත යුතුය. ඔහු ගේ පියා ආගන්තුක සත්කාර සියල්ලක් ගැනම සොයා බැලූ නමුදු ජොන් ඔහු ‍වෙතින් කලාතුරකින් දැක ඇති අන්දමේ දැඩි ගතියක් අද රෑ ඔහු වෙතින් විද්‍යාමාන විය. ඔහු වචන ස්වල්පයක් දෙඩූ අතර කිසිවක් නොදුටු දෑසින් ශාලාවට ඉහළින් බලා සිටින්නට විය.

ආසන දෙකකට එහායින් සිටි රජතුමා මුළු රෑ පුරාවටම නොනවත්වා සුරා පානය කරන්නට විය. ඔහු බොහෝ වාරයක් සවුදිය පිරූ අතර සෑම විහිළුවකටම මහ හඬින් සිනාසෙමින් හා කුසගින්නේ සිටින මිනිසෙකු මෙන් අතට එන සෑම කෑම පිඟානක්ම ගිල දමමින් සිටි නමුත් ඔහු පසෙකින් සිටි රැජිණ සීතල අයිස් ප්‍රථිමාවක් පරිද්දෙන් බලා සිටියා ය.

Jon Snow: “What do you know about being a bastard?”