සන්සා 06

මේගර්ගේ බලකොටුවේ පිහිටි කුළුණක වූ සිය නිදන කාමරය තුළ සන්සා අන්ධකාරයේ ගිලී ගියාය. ඇඳ වටා වූ සියළුම තිර රෙදි පහළට ඇද දැමූ ඇය නින්දට යමින්, වැළපෙමින් අවදිවෙමින්, නැවත නින්දට යමින් කාලය ගෙවුවාය. තව දුරටත් නිදන්නට නොහැකි තරම් වූ විට ඇය සිය ඇතිරිලි යටට වී ශෝකය නිසා වෙවුලමින් වැතිර සිටියාය. අහර බඳුන් රැගත් සේවකයින් සෑම කෑම වේලක් පාසාම පැමිණියද ඇයට ඒ දෙස බැලීමට පවා තරම් පිරියක් නොවුනි. අතවත් නොගැසූ අහර බඳුන් ඇගේ කාමරයේ කවුළුව සමීපයෙහි වූ මේසය මත ගොඩගැසෙන්නට වූ අතර අන්තිමේදී සේවකයින් විසින්ම ඒවා ඉවත රැගෙන යනු ලැබීය.

සමහරවිට ඇගේ නින්ද කිසිදු සිහිනයක් නොදකින බර නින්දක් විය. එවැනි විටෙක ඇය නැවත දෑස් හැරියේ දෑස් පියාගන්නට පෙර සිටියාටද වඩා වෙහෙසකින් වූ නමුදු ඇය එයට වඩා කැමැති වූවාය. මක්නිසාද යත් ඇය නින්දේදී සිහින දුටහොත් ඒ සෑම සිහිනයක්ම ඇගේ පියා පිළිබඳ වූ බැවිනි. නිදා සිටියදී හෝ අවදි වී සිටියදී කියා වෙනසක් නැතිව ඇගේ දෑස් ඉදිරියේ ඔහුගේ රුව මැවී ගියේය. රන්කබාකාරයින් විසින් ඔහුව ඇදගෙන එනු ලැබූ අන්දම, සෙර් ඉලියන් දිගු පියවර තබමින් ඉදිරියට එන අන්දම, සිය පිටට අත යවා අයිස් අසිපත කොපුවෙන් පිටතට ඇදගත් අන්දම, ඒ මොහොත... ඒ මොහොත... ඒ මොහො‍තේ ඒ දෙස නොබලා ඉවත බලන්නට ඇයට ඕනෑ විය. ඇයට තදින්ම ඕනෑ විය. ඇගේ දෙපා පණ නැතිව ගොස් ඇයව දණින් ඉන්දවුනු නමුදු ඇයට කිසිසේත්ම සිය හිස හරවාගැනීමට නොහැකි විය. සියළුම මිනිසුන් කෑගසමින්, හඬ තලමින් සිටි අතර ඇගේ කුමරා ඇය දෙස බලා සිනාසුනේය. ඔහු එසේ ඈ දෙස බලා සිනාසෙද්දී ඇයට මහත් ආරක්ෂාකාරී බවක් දැනුනි. එනමුදු ඒ එක් මොහොතකට පමණි. ඔහු අර බියකරු වදන් මුවින් පිටකරන තෙක් පමණි. ඇගේ පියාගේ දෙපා... ඇයට වඩාත්ම හොඳින් මතක තිබුනු දේ එය විය... ඔහුගේ දෙපා... සෙර් ඉලියන්... අර කඩුවෙන්... ඔහුගේ දෙපා ගැහුනු අයුරු...

'සමහරවිට මාත් මැරෙයි.' ඇය තමාටම කියාගත්තා ය. මේ සිතුවිල්ල ඇය පෙර සිතා සිටි තරම් බිහිසුණු එකක් නොවීය. ඇය සිය කවුළුවෙන් පිටතට පැන්නොත් මේ වදවේදනා කෙලවර වනු ඇත. මතු යම් දවසක කවීන් ඇගේ සන්තාපය හා දිවි පිදීම ගැන කවි ලියනු ඇත. සිඳී බිඳී ගිය ඇගේ අහිංසක සිරුර පහළින් ඇති ගල් ගොඩවල් මත වැතිර තිබෙනු ඇත. ඇයව පාවාදුන්, ඇගේ විශ්වාසය පාවාදුන් ඒ සියල්ලෝම එය දැකීමෙන් ලැජ්ජාවට පත්වනු ඇත. සන්සා ඇත්තෙන්ම ඇඳෙන් බැස සිය කාම‍රයේ කවුළුව වෙතට ගොස් එහි තිර රෙදි ඇද දැමීමට තරම් දුර ගොස් තිබුනාය... එනමුදු ඊළඟ මොහොතේ ඇගේ සිත තුළ වූ ධෛර්‍යය සහමුලින්ම නැතිවී ගිය අතර ඇය ඉකිබිඳිමින් නැවත ඇඳ වෙත දිවගියාය.

කුළුණු පඩිපෙළේ පියගැටෙන හඬ ඇය සිහිනෙන් ඇසුවාය. මිනිසකු ඇ‍ගේ නිදන කාමරය වෙත හෙමින් හෙමින් ළඟාවන ඒ හඬ ඇයට ඇසුනාය. ඇයට කල හැකි වූ එකම දෙය දොර පිටුපසට වී ගුලි ගැසී වෙවුලමින් ඒ පියවර හඬට කන්දීම පමණක් විය. මේ මිනිසා තව තවත් කාමරයට ලං වූයේය. ඒ අන් කිසිවෙකුත් නොව සෙර් ඉලියන් පේය්න් බැව් ඇය දැන සිටියාය. අයිස් අසිපත සුරතින් දරා ඇගේ හිස සිඳලීම පිණිස පැමිණෙමින් සිටින සෙර් ඉලියන් පේය්න් විය. ඇයට දිව යන්නට තැනක් හෝ සැඟවෙන්නට තැනක් හෝ කාමරයේ දොරට අගුලු දැමීමට ක්‍රමයක් හෝ නොවීය. අන්තිමේදී ඒ පියවර හඬ නැවතුනු අතර ඔහු දැන් දොරට පිටතින් සිටගෙන සිටින බැව් ඇයට වැටහුනි. නිහඬවම, ඒ සීතල දෑසින් බලමින් සිටගෙන සිටිනු ඇයට දැනුනි. ඒ මොහොතේ ඇයට වැටහී ගියේ තමා මුලුමනින්ම නිරුවතින් සිටින බවකි. වහා උක්කුටියෙන් වාඩිවුනු ඇය දෝතින් සිය නිරුවත වසා ගැනීමට තැත්කලාය. ඊළඟ මොහොතේ ඇගේ කාමරයේ දොර ක්‍රීක් හඬ නංවමින් ඇරෙන්නට වූ අතර දැවැන්ත අසිපතක තුඩ එතුළින් එබී බලන්නට විය...

ඇය වෙවුලමින් කෙඳිරිගාමින් අවදිවූවාය. "අනේ එපා. අනේ එපා. මම හොඳ ළමයෙක් වගේ ඉන්නම්. අනේ එපා!" එනමුදු ඒ වදන් අසන්නට එහි කිසිවෙකුත් නොවීය.

* * *

අන්තිමේදී ඔවුන් සත්‍ය වශයෙන්ම ඇය වෙනුවෙන් පැමිණි විට සන්සාට ඔවුන්ගේ පියවර හඬ කොහෙත්ම නොඇසින. එමෙන්ම ඇගේ කාමරයේ දොර ඇරියේ සෙර් ඉලියන් නොව ඇගේ කුමරුවා වූ ජොෆ්රි විය. ඇය සිය ඇඳ මතට වී, තිර රෙදි පහත හෙලාගෙන, බෝලයක් මෙන් වකුටුව බලා සිටි අතර ඒ දහවලද නැතිනම් මධ්‍යම රාත්‍රියද කියා කියන්නටවත් නොදත්තාය. ඇයට ඇසුනු මුල්ම දෙය නම් සිය දොර මහ හඬින් වැසෙන ශබ්දයයි. ඊළඟ මොහොතේ ඇගේ ඇඳ වටා වූ තිරරෙදි වැරෙන් දෙපසට ඇදී ගිය අතර ඇතිවුනු හදිසි ආ‍ළෝක තත්ත්වයෙන් සිය දෑස් මුදාගන්නට ඇය දෑත් එසෙවුවාය.

"ඔබ අද දවාලෙ මගෙත් එක්ක රාජසභාවෙ පෙනී ඉන්ට ඕන." ජොෆ්රි කීයේය. "නාලා, හොඳට ඇඳපැළැඳගෙන මගේ කුමාරිකාවට ගැලපෙන විදියට ඉන්ට ඕන." ජොෆ්රි පසුපසින් දුඹුරු පැහැ පිටකබායකින් හා කොළ පැහැ සළුවකින් සැරසුනු දඩබල්ලා බලා සිටියේය. උදෑසන හිරුඑළිය නිසා ඔහුගේ පිළිස්සුනු මුහුණ තවත් අජූව පෙනුමක් ගත්තේය. ඔවුන්ට පිටුපසින් දිගැති සුදු පැහැ සළුවෙන් සැරසුනු රාජ්‍යාරක්ෂක බලකායේ නයිට්වරුන් දෙදෙනෙක් සිටගෙන සිටියහ.

නිකට තෙක් සිය පොරෝණය ඇදගත් සන්සා ගත වසා ගත්තාය. "නෑ." ඇය ඉකිබින්දාය. "අනේ.. අනේ කරුනාකරලා.. මට තනියෙන් ඉන්ට දෙන්ට."

"ඔබ නැගිටලා තනියෙන් ඇඳුම් ඇඳගත්තෙ නැත්තම් මගේ දඩබල්ලා ඔබ වෙනුවෙන් ඒක කරාවි." ජොෆ්රි පිළිවදන් දුනි.

"මම බොහොම බැගෑපත්ව ඔබෙන් ඉල්ලා ඉන්නවා මගේ කුමරුනි."

"මම දැන් කුමාරයෙක් නෙවෙයි රජෙක්. බල්ලො, එයාව ඇඳෙන් එළියට ඇදලා දාපන්."

ඇය කිසිදු ඵලක් නොමැතිව දුබල අයුරින් දඟලද්දී ඉඟටියෙන් අල්ලාගත් සැන්ඩෝර් ක්ලිගේන් ඇයව ඇඳෙන් නැගිට්ටෙවුවේ ය. සිරුර වසා තිබුනු පොරෝණය බිම වැටුනු අතර ඇගේ නිරුවත් සිරුර ආවරණය පිණිස හැඳ සිටි තුනී නිදන ගවොම හැර අන් කිසිවක් එහි නොවීය. "ඔබට කියාපු විදියට කරන්ට දරුවො." ක්ලිගේන් කීවේය. "ඇඳුම් ඇඳගන්ට." ඔහු මෘදු අන්දමින් ඇයව ඇඳුම් අල්මාරිය දෙසට තල්ලු කලේය.

සන්සා ඔවුන්ගෙන් පසෙකට ඇදුනාය. "මම රැජින කියපු හැම දෙයක්ම කලා. මම අර ලියුම් ලිවුවා. එයා ලියන්ට කියපු හැම දෙයක්ම මම ලිවුවා. ඔබ මට පොරොන්දු වුනා අභයදානය දෙනවයි කියලා. අනේ මට ගෙදර යන්ට දෙන්ට. මම හොඳට ඉන්නම්. කිසිම රාජද්‍රෝහි වැඩක් නොකර ඉන්නම්. මම දිවුරලා පොරොන්දු වෙනවා. මගේ ඇඟේ ද්‍රෝහියෙකුගෙ ලේ නැහැ. මට ඕන එකම දේ ගෙදර යන එක විතරයි‍."තමා උගත් ආචාරශීලීත්වයන් සිහිපත් වූ ඇය වහා හිස නැමුවාය. "ඔබතුමා සතුටු නම්". ඇය බැගෑපත් ස්වරයෙන් එක්කලාය.

"මම ඒකෙන් සතුටුවෙන්නෙ නැහැ." ජොෆ්රි පිළිතුරු දුන්නේය. "අම්මා කියන්නෙ මම ඔබත් එක්ක විවාහ වෙන්ට යනවා කියලයි. ඒක නිසා ඔබ මෙහෙ ඉන්ට ඕන. ඒ වගේම මට කීකරු වෙන්ට ඕන."

"මට ඔබත් එක්ක විවාහවෙන්ට කිසිම උවමනාවක් නැහැ. ඔබ මගේ තාත්තගෙ හිස ගසා දැම්මා."

"ඌ රාජද්‍රෝහියෙක්. මම කවදාවත් පොරොන්දු වුනේ නැහැ ඌව බේරනවා කියලා. මම කිවුවෙ මම අනුකම්පාසහගත වෙන්නම් කියලා විතරයි. මම එහෙම කලා. ඒ ඔබේ තාත්තා නැතුව වෙන මිනිහෙක් වුනානම් මම ඌව කෑලි කෑලි ඉරනවා. නැත්තම් පණපිටින් හම ගහනවා. ඒ වුනත් මම එහෙම නොකර ඌට ඉක්මන් මරණයක් ලබාදුන්නා."

සන්සා ඔහු දෙස බැලූයේ සිය දිවියේ පළමුවරට ඔහුව නියමාකාරයෙන් දුටුවාය. ඔහු සිංහ රූ වලින් අලංකාර කෙරුනු ලේ රතු පැහැ පිට කබායකින් සැරසී රන් හුයෙන් කල උස් කොලරයක් සහිත කෙටි කබායක් හැඳ සිටියේය. ඔහු කඩවසම් යැයි තමා සිතූයේ කෙසේදැයි සන්සා මවිතයෙන් කල්පනා කලාය. ඔහුගේ දෙතොල් වර්ෂාවකින් පසු මතුවන පනුවන් මෙන් සුමුදු රත් පැහැයකින් දිදුලුවේය. එමෙන්ම ඒ දෑස් අහංකාර කුරිරු ඒවා විය. "මම ඔබට වෛර කරනවා." ඇය කොඳුලාය.

ජොෆ්රි රජුගේ මුහුණ දැඩිවිය. "මගේ අම්මා මට කියපු දෙයක් තමා රජ කෙනෙක් තමන්ගෙ බිරිඳට තඩිබාන එක මහ නොහොබිනා කමක් කියලා. සෙර් මෙරින්."

ඇයට කිසිවක් සිතාගන්නට ලැබෙන්නටත් පෙර නයිට්වරයා ඇය අසල විය. සිය මුහුණ ආවරණය කරගනු පිණිස එසවූ සන්සාගේ දෑත් වැරෙන් පසෙකට ඇද දැමූ ඔහු අත්වැසුම් ලූ මිටින් ඇගේ කණ හරහා අතුල් පහරක් එල්ල කලේය. තමා ඇද වැටෙනු සන්සා නොදත් මුත් ඊළඟ මොහොතේ තමා තිරරෙදි අතර දණින් වැටී සිටිනු ඇයට තේරුම්ගියේය. ඇගේ කණ් කීං ගාමින් තිබූ අතර සෙර් මෙරින් ට්‍රෙන්ට් ඇය අබියස සිටගෙන සිටියේය. ඔහුගේ සුදු පැහැ අත්වැස්මේ රුධිරය තැවරී තිබින.

"උඹ දැන්වත් කීකරු වෙනවද නැත්තම් මම එයාට කියන්ටද ආයෙමත් වතාවත් උඹව මට්ටු කරන්ටයි කියලා?"

සිය කණ අගුළු වැටී ඇත්තාක් මෙන් සන්සාට හැඟුනි. ඇය එය අත ගා බැලූ අතර ඇඟිලි තුඩුවල රුධිරය තැවරී තිබුනි. "මම.. ඒ.. ඒ.. විදියට කරන්නම් මගේ උතුමානනි."

"උඹේ ස්වාමින්. උතුමානන් නෙවෙයි." ජොෆ්රි ඇයව නිවැරැදි කලේය. "උඹ රාජසභාවට එයි කියලා මම බලන් ඉන්නවා." ආපසු හැරුනු ඔහු පිටව ගියේය.

සෙර් මෙරින් හා සෙර් ඒරිස් ද ඔහු අනුව පිටව ගියමුත් මඳක් සුනංගු වූ සැන්ඩෝර් ක්ලිගේන් ඇයව අතින් අල්ලා ඇද නැගිට්ටෙවුවේ ය. "නිකං බොරුවට වේදනා විඳින්ට එපා දරුවො. එයාට ඕන දේ කරන්ට."

"මොකක්ද... මොකක්ද එයාට ඕන කරලා තියෙන්නෙ? අනේ මට කියන්ට."

"එයාට ඕන ඔබ හොඳ ලස්සනට හිනාවෙලා, සුවඳ ගගහ එයාගෙ ආදරණීය කුමාරිකාව වගේ ඉන්න එකයි. එයාට ඕන ඔබේ අර සෙප්ටා ඔබට උගන්නලා තියෙන විදියට ලස්සන චාටු කතා, මෝඩ කතා එයාට කියන එකයි. එයාට ඕන ඔබ එයාට ආදරේ කරන්ටයි... එයාට බයවෙන්ටයි."

ඔහු පිටව ගිය පසු නැවත තිරරෙදි අතර බිම ඇණබාගත් සන්සා බිත්තිය දෙස බලාගත්වනම කල්පනාවේ ගැලුනාය. ඇගේ සේවිකාවන් දෙදෙනෙක් බයාදු අයුරින් කාමරය තුළට රිංගාගත්තෝ ය. "මට නාන්ට උණුවතුර ඕන." ඇය ඔවුන්ට පැවසුවාය. "ඒ වගේම සුවඳ විලවුන්. ඒත් එක්කම මේ තැල්ම මකලා දානට පුයර ටිකකුත්." ඇගේ මුහුණේ දකුණු පස දැන් ඉදිමී තිබුනු අතර දැඩිව වේදනා ගෙන දුන්නේය. එනමුදු ජොෆ්රිට ඇයව අලංකාරවත් අයුරින් දකින්නට උවමනා බව ඇය දැන සිටියාය.

උණුදිය විසින් ඇයට නැවත වින්ටර්ෆෙල් සිහිගැන්වූ අතර එයින් ඇගේ සිරුරට අමුතු ශක්තියක් ලැබුනාක් මෙන් පෙනින. සිය පියා මියගිය දිනයේ සිට ඇය මුහුණ සේදීම පවා නොකල අතර සිරුරේ වූ කුණුධූලි විසින් උණුදිය අවපැහැ ගැන්වූ ආකාරය දෙස ඇය මවිතයෙන් යුතුව බලා සිටියාය. සේවිකාවෝ ඇගේ මුහුණේ වු රුධිරය සෝදා පිසදා හැර, සිරුරේ කුණු අතුල්ලා, හිසකෙස් සෝදා ඒවා නැවත පෙර මෙන් රතු දුඹුරු කැරැළි ගැසෙන තෙක් හොඳින් පීරුවෝය. ඔවුන්ට යම් යම් අණ දීමට හැරෙන්නට ඇය ඔවුන් හා වදනකුදු නොදෙඩුවාය. ඔවුන් ඇගේ සේවිකාවන් නොව ලැනිස්ටර් සේවිකාවන් විය. ඇය ඔවුන් කිසිවෙකුත් බිඳකුදු විශ්වාස නොකලාය. නා හමාර වූ පසු ඇය එදා තරගාවලිය වෙනුවෙන් සැරසුනු කොළ පැහැ සේද ගවොමෙන් සැරසුනාය. එදා රෑ පැවැති භෝජන සංග්‍රහයේදී ඇගේ කුමරුවා කෙතරම් නිර්භීත අන්දමින් හැසිරුනාදැයි ඇයට සිහිපත් වන්නට විය. සමහරවිට මේ ගවොම දැකීමෙන් ඔහුටද එය සිහිපත් වනු ඇත. එවිට ඔහු ඇයට වඩා කරුනාවෙන් සලකන ඇත.

තමාව කැටුව යාමට කෙනෙකු පැමිණෙන තෙක් බලාසිටින අතරේ කුසගින්න නිවාගනු පිණිස ඇය බටර්කිරි වීදුරුවක් පානය කර විස්කෝතු කිහිපයක් අනුභව කලාය. සෙර් මෙරින් නැවත පැමිණෙද්දී මධ්‍යහ්නය වී තිබුනි. මේ වනවිට ඔහු සිය ධවල සන්නාහයෙන් සැරසී හුන්නේය. සුදු කොරපොතු සන්නාහයේ රන් පැහැයෙන් වැඩ දමා තිබුනු අතර උස් ශිරස්කය මුදුනේ රන්වන් සූර්‍යයෙක් විය. ඔහුගේ ග්‍රීවාවරණ, අත්වැසුම්, ජංඝාවරණ හා බූට්ස් සපත්තූ යන සියල්ලක්ම ඔප දැමූ වානේවලින් නිමාවී තිබුනු අතර බරැති ලොම් සළුවක් රන්වන් සිංහ රුවක හැඩගත් හාරිච්චියකින් උරහිස මත රැඳවී තිබුනි. ශිරස්කයේ මුවවැස්ම ඉවත් කොට තිබුනෙන් ඔහුගේ රළු මුහුණ ද, දෑස් යට වූ අඳුරු පැහැ පැල්ලම් ද, නොරිස්සුම් සහගත මුව ද, අවර්ණ වී යාමට පටන්ගෙන තිබුනු මලකඩ පැහැ හිසකෙස්ද පැහැදිලිව දැකගත හැකි විය. "මගේ ආර්යාවනි." ඔහු ඇයට හිස නැමුයේ හරියට මීට පැය තුනකට පෙරාතුව ඇයට ලේ එනතෙක් තැලූ තැනැත්තා ඔහු නොවන්නාක් මෙනි. "ස්වාමින් අණකලා ඔබතුමීව රාජසභා ශාලාවට එක්කරන් එන්ටයි කියලා."

"මම එන්ට බැහැයි කිවුවොත් මට තලන්ටයි කියලත් එයා කිවුවද?"

"ඔබතුමී එන එක ප්‍රතික්ෂේප කරනවද මගේ ආර්යාවනි?" ඔහු ඇය දෙස හෙලූ බැල්ම කිසිදු හැඟීමක් නොමැති එකක් විය. අඩුම තරමේ ඔහු ඇගේ මුහුණේ ඉතුරුකර තබාගිය තැල්ම දෙසවත් දෑස් යොමු නොකලේය. ඔහු තමාට වෛර නොකරන බැව් සන්සා වටහාගත්තා ය. එමෙන්ම ඔහු තුළ ඇය කෙරෙහි ඇල්මක් ද නැත්තේය. ඔහු තුළ ඇය ගැන කිසිදු ආකාරයක හැඟීමක් නොවීය. ඔහුට ඇය නිකංම නිකම් ගෘහභාණ්ඩයක් වැනි දෙයක් පමණි. "නැහැ‍." ඇය අසුනින් නැගිටිමින් පැවසුවාය. ඇයට ‍කේන්තියෙන් පුපුරන්නට උවමනා විය. ඔහු ඇයට රිදවූවාක් මෙන් පෙරලා ඔහුට ද රිදවන්නට උවමනා විය. නැවත වරක් තමාට රිදවුවහොත් තමා රැජින වූ පසු ඔහුව මේ රාජධානියෙන් එලවා දමන්නෙමියි ඔහුට අනතුරු අඟවන්නට උවමනා විය. එනමුදු දඩබල්ලා තමාට පැවසූ දේ ඇයට සිහිපත් විය. එබැවින් ඇගේ මුවින් පිටවූයේ මෙවැන්නකි. "මගේ ස්වාමින් මට අණකරන ඕන දෙයක් මම කරන්නම්."

"හරියට මම කරනවා වගේ."

"ඔවු... ඒ වුනත් ඔබ නියම නයිට්වරයෙක් නෙවෙයි සෙර් මෙරින්."

සැන්ඩෝර් ක්ලිගේන් ඇගේ මේ කතාවට සිනාසෙන්නට ඉඩතිබුනි. තවත් සමහර මිනිසුන් ඇයට සාපකරනු ඇත. ඇයට කට පියාගෙන සිටින්නැයි අනතුරු අඟවනු ඇත. නැතිනම් ඇගෙන් සමාව ඉල්ලා සිටිනු ඇත. එනමුදු සෙර් මෙරින් ට්‍රැන්ට් මේ කිසිවක් නොකලේය. සෙර් මෙරින් ට්‍රැන්ට් මේ කිසිවක් ගැන තැකීමක් නොකලේය.

* * *

සභාශාලාවේ සඳළුතලයේ ඇය හැරෙන්නට අන් කිසිවෙකුත් නොවීය. ඇය දෑසට නැගෙන කඳුළු බිඳු වළකාලන්නට තැත්කරමින් බිමට හරවාගත් මුහුණින් යුතුව කාලය ගෙවා දැමුවාය. පහළින් වූ යකඩ සිංහාසනයේ අසුන්ගෙන සිටි ජොෆ්රි ඔහු විසින් යුක්තිය යැයි කියාගත් දේ පසිඳලමින් සිටියේය. කෙසේවුවද තමා ඉදිරියට ගෙනා නඩුහබවලින් දහයෙන් නවයක් කෙරෙහිම ඔහු තුළ කිසිදු උනන්දුවක් නොවූ අතර ඒ සැමෙකක්ම රාජසභාව වෙත යොමු කෙරින. බේලිෂ් උතුමානන්, ප්‍රධාන පූජක පයිසෙල් හා සෙර්සි රැජින විසින් මේ නඩුහබ විසඳන තෙක් ඔහු අසුන මත නොසන්සුන් ලෙස ඇඹරෙමින් බලා සිටියේය. එනමුදු යම් නඩුවක තීන්දුව තමා විසින්ම ලබාදීමට ඔහුට උවමනා විනි නම් එතැනින් එහාට ඔහුගේ මවට පවා ඊට මැදිහත් විය නොහැකි විය.

තමා ඉදිරිපිටට ගෙනා සොරෙකුගේ දෑත් ඒ මොහොතේම, සභාශාලාව තුළදීම සිඳලන්නට ඔහු විසින් සෙර් ඉලියන්ට අණ කෙරින. ඉඩම් හබයක් රැගෙන ආ නයිට්වරුන් දෙදෙනෙකුට හෙට දිනයේ ඒ වෙනුවෙන් ද්වන්ද්ව සටනක් කරන්නැයි ඔහුගෙන් උපදෙස් ලැබුනි. "එකෙක් මැරෙනකම්ම." ඒ ඔහුගේ තීන්දුව විය. ඔහු ඉදිරියේ දණ නැමූ ගැහැණියක් රාජද්‍රෝහියකු යැයි චෝදනා ලැබ හිස ගසා දමනු ලැබූවකුගේ හිස ලබා දෙන්නැයි අයැද සිටියාය. තමා ඔහුට ආදරය කල බවත්, ඔහුව නිසිපරිදි වල දමා බුහුමන් දක්වන්නට උවමනා බවත් ඇය කීවාය. "උඹ ද්‍රෝහියෙකුට ආදරේ කලානම් උඹත් ද්‍රෝහියෙක් වෙන්ට ඕන." ජො‍ෆ්රි කීවේය. රන්කබාකරුවන් දෙදෙනෙකු විසින් ඇයව දඟගෙය වෙත ඇදගෙන යනු ලැබින.

කළු විල්ලුදයෙන් කල උඩු කබායක් හා රන් හුයෙන් කල කෙටි කබායකින් සැරසුනු, ගෙඹි මුහුණකින් යුත් ස්ලින්ට් උතුමානන් රාජසභා මේසයේ කෙලවරක අසුන් ගෙන සිටියේ රජතුමා නිවේදනය කරනු ලබන සෑම තීන්දුවක්ම අවසානයේ ඒ අනුමත කරන අයුරින් හිස වැනීය. සන්සා නොපහන් ස්වරයෙන් ඒ අජූව මුහුණ දෙස බලා සිටියේ සෙර් ඉලියන්ට සිය පියාගේ ගෙල සිඳලනු පිණිස ඔහු විසින් පියාව අල්ලා බිම බාවා අල්ලාගත් ආකාරය මෙනෙහි කරමිනි. තමාට ඔහුට රිදවන්නට ඇත්නම්, කිසියම් වීරයෙකු මෙතැන පහල වී ඔහුව බිම බාවා හිස සිඳ දමන්නේ නම් යැයි ඇය ප්‍රාර්ථනා කලාය. එනමුදු ඇගේ හිස තුළ වූ කටහඬක් මුමුනන්නට විය. 'වීරයො කියලා ජාතියක් නැහැ.' එමෙන්ම පෙටයර් උතුමානන් විසින් වරක් මේ සභාශාලාව තුළදීම තමාට පවසන්නට යෙදුනක් ඇයට සිහිපත් විය. "ජීවිතේ කියන්නෙ සින්දුවක් නෙවෙයි වස්තුවෙ. ඔයාගෙ තණගාටුවට හේතුවෙන්ට ඔයාම දවසක ඒක තේරුම් ගනියි." ඔහු එදා එලෙස පැවසීය. 'ඇත්ත ජීවිතේදි දිනන්නෙ වීරයො නෙවෙයි, යක්කු, අමනුස්සයො.' ඇය තමාටම පවසා ගත්තාය. ඊළඟ මොහොතේ ඇගේ සිත තුළ දඩබල්ලා ගේ ගොරෝසු, බෙලෙක් කටහඬ ඇසෙන්නට විය. "නිකං බොරුවට වේදනා විඳින්ට එපා දරුවො. එයාට ඕන දේ කරන්ට."

දිනයේ අවසාන නඩු තීන්දුව වූයේ තරබාරු තැබෑරුම් ගායකයෙකුට එරෙහිව විය. මියගිය රොබර්ට් රජතුමාට නිගාදෙන අන්දමේ විකට ගීයක් තනා ගායනා කිරීම ඔහුට නැගුනු චෝදනාව විය. ඔහුට සිය වීණාව ලබදෙන්නැයි අණකල ජොෆ්රි මේ සභාශාලාවට ඇසෙන්නට එය දැන් ගයන්නැයි ගායකයාට අණ කලේය. බියෙන් වැලපෙන්නට වූ ගායකයා තමා නැවත කිසිදාක එය නොගයන්නෙමැයි දිවුරන්නට වූ නමුදු රජතුමා බලකර සිටියේය. එය ඇත්තෙන්ම යම් ආකාරයක විතට ගීයක් විය. රොබර්ට් රජතුමා ඌරෙකු හා සටන් වැද මියගිය අයුරු එයින් විස්තර කෙරිනි. මේ ඌරා වනාහි රොබර්ට්ව මරා දැමූ අර වල්ඌරා බැව් සන්සා දැන සිටියාය. එනමුදු ගීයේ වූ යම් යම් ව්‍යංගාර්ථයන්ගෙන් කියැවුනේ ඇත්තටම මේ කියැවෙන්නේ රැජින ගැන බැව් ඇය වටහාගත්තා ය. ගීය නිමාවූ පසු ජොෆ්රි නිවේදනය කර සිටියේ තමා අනුකම්පා සහගත වන්නට සිතූ බවයි. ගායකයාට සිය අතැඟිලි හෝ දිව යන දෙකෙන් එකක් පමණක් තබාගන්නට අවසර ලැබුනු අතර ඒ කුමක්දැයි තීරණය කරන්නට දවසක කාලයක් ද ලැබුනි. සුපුරුදු පරිදි ජේනස් ස්ලින්ට් උතුමානන් හිස වැනුවේය.

මේ වනාහි දිනයේ අවසාන නඩුව බැව් සන්සා සිතේ නැගුනු සහනයකින් යුතුව සිතුවාය. එනමුදු ඇගේ වදවිභාගය තවම හමාර නොවීය. රාජදූතයා විසින් රාජසභාව අවසන් වූ බැව් නිවේදනය කල වහා ඇය සඳළුතලයෙන් පිටවූ නමුදු සර්පිලාකාර පියගැටපෙළ පාමුල ජොෆ්රි ඇය එනතෙක් බලා සිටියේය. ඔහුත් සමග දඩබල්ලා ද සෙර් මෙරින් ට්‍රැන්ට් ද වූහ. යෞවන ‍රජතුමා ඇය දෙස විවේචනාත්මක බැල්මක් හෙලුවේය. "කලින් හිටියට වඩා දැන් ඔබ ගොඩක් ලස්සනයි."

"ස්තූතියි මගේ ස්වාමිනී!" සන්සා කීවාය. ඒ නිකංම් නිකම් හිස් වචන ටිකක් පමණක් වුවද ඔහු එයින් සතුටු වූ බව ඇය දුටුවාය.

"මගෙත් එක්ක ඇවිදින්ට." ජොෆ්රි ඇයට සිය අත දෙමින් අණ කලේය. ඒ අත ගැනීම හැර ඇයට අන් විකල්පයක් නොවීය. එක් කලෙකදී නම් මේ ස්පර්ෂය ඇගේ රෝමෝද්ගමනය කර ඇයව සතුටින් පිනවන්නට සමත් වුවද දැන් ඇයට දැනුනේ අතිමහත් පිළිකුලක් පමණි. "මගේ උපන්දිනේ ඉක්මනටම එනවා." සභාශාලාව පසුපස වූ දොරින් පිටතට පියමනින අතරේ ජොෆ්රි පැවසුවේය. "ලොකු භෝජන සංග්‍රහයක් පැවැත්වෙයි. තෑගිත් ගොඩක් ලැබෙයි. ඔබ මොනවද මට දෙන්ට යන්නෙ?"

"මම... මම ඒ ගැන හිතුවෙ නැහැ ම‍‍ගේ උතුමානනි."

"ඔබේ ස්වාමිනී." ඔහු තියුණු ස්වරයෙන් කීවේය. "ඔබ ඇත්තෙන්ම මහ මෝඩ කෙල්ලෙක් නේද? මගේ අම්මා එහෙම කියනවා."

"එයා එහෙම කියනවද?" හරිනම් මේ සිදුවූ සියලු දේවලින් පසු ඔහුගේ වදන්වලට තවදුරටත් ඇයව රිදවන්නට නොහැකි විය යුතුව තිබින. එනමුදු එය එසේ නොවීය. රැජින හැමදාමත් ඇයට කරුනාවෙන් සැලකුවාය.

"අපොයි ඔවු. එයා අපි දෙන්නට ලැබෙන්ට යන දරුවො ගැන වදවෙනවා. එයාලත් ඔබ වාගෙම මෝඩයො වෙයි කියලයි එයා බය. ඒ වුනත් මම එයාට කිවුවා ඒ ගැන වදවෙන්ට එපයි කියලා." රජතුමා සන් කල අතර සෙර් මෙරින් ඔවුන් වෙනුවෙන් දොර විවර කර දුන්නේය.

"බොහොම ස්තූතියි මගේ ස්වාමිනී!" ඇය කොඳුලාය. 'දඩබල්ලා හරි.' ඇය සිතුවාය. 'මම නිකංම නිකම් පුංචි කිරිල්ලියෙක් විතරයි. එයාලා මට උගන්නපුවා මම දොඩවනවා.' බටහිර දෙසින් වූ ප්‍රාකාරවලට එපිටින් හිරු බැසගොස් තිබුනු අතර රතු බලකොටුවේ ගල් බිත්ති ලේ රතු පැහැයෙන් බැබලින.

"ඔබ නියම කාලෙට ආපු ගමන්ම මම ඔබට දරුවෙක් දෙන්නම්." සරඹ පුහුණු අංගනය හරහා ඇයව කැඳවාගෙන යන අතරේ ජොෆ්රි පැවසීය. "පලවෙනි දරුවා මෝඩයෙක් වුනොත් මම ඔබේ හිස ගසා දාලා වෙන බුද්ධිමත් බිරිඳක් හොයාගන්නම්. කොයි කාලෙ විතර වෙයිද ඔබට දරුවෙක් ලැබෙන්ට සුදුසු තත්ත්වයට පත්වෙනකොට?"

සන්සාට හිස ඔසවා ඔහු දෙස බැලිය නොහැකි විය. ඔහු ඇයව එතරම්ම ලැජ්ජාවට පත් කර තිබුනි. "සෙප්ටා මෝර්ඩේන් කියපු විදියට නම්.. ගොඩක්.. ගොඩක් උසස් පවුල්වල ගෑනු ළමයි අවුරුදු දොළහ දහතුන වෙනකොට වැඩිවිය පැමිණෙනවා."

ජොෆ්රි හිස වැනුවේය. "මේ පැත්තෙන්." ඔහු ඇයව බලකොටු ද්වාරය පාමුල වූ ඉහළ මුරකපොලුවලට නගින පඩිපෙළ පාමුලට කැඳවාගෙන ගියේය.

සන්සා වෙවුලමින් ඔහුගෙන් මෑත්වුවාය. ඔවුන් මේ යන්නේ කොහේදැයි ඇයට හදිසියේම වැටහී ගියේය. "නෑ." බිය නිසා ඇගේ ස්වරය අමාරුවෙන් හුස්ම අල්ලන්නාක් බඳු විය. "අනේ එපා. එහෙම කරන්ට එපා. මම වඳින්නම්..."

ජොෆ්රි සිය දෙතොල් තද කරගත්තේය. "මට ඕන ඔබට පෙන්නන්ට මොකක්ද ද්‍රෝහින්ට වෙන්නෙ කියලා."

සන්සා වියරුවෙන් හිස සැලීය. "මට බැහැ.. මට බැහැ.."

"මට පුළුවන් සෙර් මෙරින්ට කියන්ට ඔබව උඩට ඇදගෙන යන්ටයි කියලා. ඔබ ඒකට කැමැති වෙන එකක් නැහැ. ඊට වඩා හොඳ නැද්ද මම කියන හැටියට වැඩ කරන එක." ජොෆ්රි ඈ දෙසට නැඹුරු වූ අතර ඇය බියෙන් ඇකිළෙමින් ඔහු වෙතින් මෑත් වුයේ දඩබල්ලා දෙසට පසුබැස්සාය.

"ඒක කරන්ට කෙල්ලෙ." දඩබල්ලා ඇයව නැවත රජතුමා දෙසට තල්ලු කරමින් සෙමින් කීවේය. ඔහුගේ මුහු‍ණේ පිළිස්සුනු පැත්තේ මුව ඇදවී තිබුනු අතර ඔහු ඊළඟට පවසන්නට යන දේ ඇයට ඇසෙන්නාක් බඳු විය. 'ඔබ මොනවා කලත් එයා කොහොමහරි ඔබව ඒක උඩට ගෙනියනවා. ඒක නිසා එයාට උවමනා දේ කරන්ට.'

ඇය ආයාසයකින් යුතුව ජොෆ්රිගේ අතකින් අල්ලාගත්තා ය. ඉහළ නැගීම නපුරු සිහිනයක් බඳු විය. තබන සෑම පියවරක්ම වෙනවෙන් කෙතරම් දැඩි ආයාසයක් දැරිය යුතු වී ද යත් එය හරියටම මඩේ බැස ඇවිදින්නාක් මෙන් විය. එමෙන්ම එහි ඇය සිහිනෙන් වත් නොසිතූ තරම් පියගැට විය. පියගැට දහස් ගණනක්, දසදහස් ගණනක්! එමෙන්ම ඉහළින් වූ මුර අට්ටාලවල ඇය වෙනුවෙන් මහත් බියකරු දෙයක් බලා සිටියේය.

මුර අට්ටාලවලට නැගගත් පසු ඔවුන්ට පහළින් මුලුමහත් ලෝකයම විවර විය. ඇගේ පියා මියගිය බේලර්ගේ සප්තකය, විසෙන්යාගේ කඳුගැටයේ පිහිටා තිබුනු ප්‍රධාන සප්තක දේවස්ථානය සන්සාට දැකගත හැකිවිය. නගරයේ අනිත් පස සොහොයුරියන් ගේ වීථියේ වූ ගින්නෙන් කළුගැසුනු, මකරාවාටයේ නටඹුන් දිස්විය. බටහිර දෙසට වන්නට රත් පැහැ ගුලියක් මෙන් වූ සූර්යයා දෙවිවරුන්‍ ගේ ද්වාරයට එපිටින් අඩක් සැඟව ගොස් තිබුනි. ඇයට පසුපසින් ලුණු මුහුද වූ අතර දකුණු පසින් මාළු වෙළෙඳපලත්, නාවුක තටාකාංගනයත්, වරායත්, වේගයෙන් ගලාබස්නා කළුදියදහරත් විය. උතුරෙන්...

ඇය උතුරු දෙසට හැරුනාය. ඇයට දැකගත හැකි වූ එකම දෙය නගරය පමණි. වීථි, පටුමං, කඳුගැට, මුඩුක්කු, තවත් වීථි, තවත් පටුමං හා අන්තිමේදී ගඩොලින් බැඳි නගර ප්‍රාකාර. එනමුදු මේ සැමට එපිටින් විවෘත භූමිභාගයක් ඇති බැව් ඇය දැන සිටියාය. ගොවිපල, තණබිම්, වනාන්තර සහ තවත් උතුරට යනවිට... උතුරට උතුරට උතුරටම යනවිට වින්ටර්ෆෙල්!

"ඔය මොකක් දිහාද ඔය බලන්නෙ?" ජොෆ්රි ඇසුවේය. "මට මෙන්න මේකයි ඔබට පෙන්නන්ට ඕන වුනේ. මෙන්න මෙතැන."

සන්සාගේ නිකට තෙක් උස්වූ තාප්පයකින් මුර අටල්ලේ පිටත සීමාව ආවරණය කෙරින. එහි අඩි පහෙන් පහට මෙන් විවර කපා තිබුනේ දුනුවායින්ට ඊ විදීම පහසු වනු පිණිස විය. ප්‍රාකාරය දිගටම මේ කපොලු දෙකක් අතර යකඩ හෙල්ලයක ඇමිනු මිනිස් හිසක් බැගින් සිටවා තිබුනේ නගර වැසියන්ට දිස්වනු පිණිසය. ඇය මුර අට්ටාලවලට නැගුනු වහාම පාහේ සන්සා මේවා දැක තිබුනද නදියේ වේගවත් දියපහර දෙස ද, ජනයා පොදිකන වීථි දෙස ද, බැසයන හිරු දෙස ද බලා සිටීම එදෙස බැලීමට වඩා ප්‍රියජනක විය. 'එයාට පුළුවන් මට ඒවා දිහා බලන් ඉන්ට කියලා බල කරන්ට.' ඇය තමාටම කියාගත්තා ය. 'ඒ වුනත් එයාට බැහැ මට ඒවා පෙන්නන්ට.'

"මේ ඉන්නෙ ඔබේ තාත්තා. මෙන්න මේක. බල්ලො, ඒක මෙහාට හරවපන් එයාට ඒක දිහා හොඳට බලන්ට."

හිසේ කෙහෙරැල්ලෙන් අල්ලාගත් සැන්ඩෝර් ක්ලිගේන් එය ඔවුන් දෙසට හැරෙවුවේය. කපා වෙන් කරන ලද හිස කල්තබා ගැනීම උදෙසා තාරවල ගිල්වා තිබුනි. සන්සා සන්සුන් ස්වරයෙන් එදෙස බලා සිටියද සැබැවින්ම එය නොදැක්කාය. 'ඒක ඇත්තෙන්ම එඩාර්ඩ් උතුමානන් වගේ නෙවෙයි.' ඇය සිතුවාය. 'ඒක ඇත්තම මිනිස් ඔළුවක් වගෙත් නෙවෙයි.' "මම කොච්චර වෙලා බලන් ඉන්ට ඕනද?"

ජොෆ්රිගේ බලාපොරොත්තු කඩවූවාක් මෙන් පෙනින. "ඔබට අනිත් ඒවාත් බලන්ට ඕනද?" එහි මිනිස් හිස්ගෙඩි දිගු පේළියක් විය.

"ඔබතුමා සතුටුනම් මගේ ස්වාමිනී‍."

ජොෆ්රි ඇයව කැඳවාගෙන මිනිස් හිස් දුසිමකට වැඩි ප්‍රමාණයක් ද හිස් යකඩ හෙලි දෙකක් ද පසු කරමින් ඇවිද ගියේය. "මම ඔය දෙක තියාගෙන ඉන්නෙ මගේ බාප්පලා දෙන්නා ස්ටැන්ලිටයි රෙන්ලිටයි." ඔහු පැහැදිලි කලේය. මේ අනිකුත් හිස් ඇගේ පියාගේ එකට වඩා පැරැණි ඒවා විය. තාරවල ගිල්වූ නමුදු ඒවා දැන් බොහෝ කොටම කුණු වී ගොස් හඳුනාගත නොහැකි තරමට විරූපව ගොස් තිබුනි. රජතුමා එයින් එකකට ඇඟිල්ල දිගුකලේය. "අර ඉන්නෙ ඔබේ සෙප්ටා." එනමුදු සන්සාට අඩුම තරමේ ඒ ගැහැණියකගේ හිසක් ද යන්නවත් හඳුනාගත නොහැකි විය. එහි හණුව ගැලවී වෙන්ව ගොස් තිබුනු අතර කපුටන් විසින් එක් කණකුත් කම්මුල්වල බොහොමයකුත් කා දමා තිබුනි‍.

සෙප්ටා මෝර්ඩේන්ට කුමක් සිදු වී දැයි සන්සා නොයෙක් වර කල්පනා කර තිබුනි. එනමුදු ඇයට ඇත්තටම කුමක් වන්නට ඇත්දැයි තමා නොදැනුවත්වම හෝ දැනසිටි බැව් ඇයට වැටහින. "ඇයි ඔබ එයාව මරලා දැම්මෙ? එයා දෙවියන්ට කැපවුන-"

"ඒකි ද්‍රෝහියෙක්." ජොෆ්රි අමනාපයෙන් හොටබලියා ගත්තේය. ඇය ඔහුව නොමනාපයට පත් කර ඇති සේය. "මගේ උපන්දිනේට ඔබ මට මොනවද දෙන්ට යන්නෙ කියලා ඔබ කිවුවෙ නැහැ. මම හිතන්නෙ ඒ වෙනුවට මම ඔබට මොනවහරි දෙයක් දෙන්ට ඕනයි කියලයි. ඔබ ඒකට කැමැතිද?"

"ඔබතුමා සතුටුනම් මගේ ස්වාමිනී."

ඔහු‍‍ගේ සිනහව දුටුවිට ඔහු ඇයට සමච්චල් කරමින් සිටින වග ඇය තේරුම් ගත්තාය. "ඔබ දන්නවද‍? ඔබේ අයියත් ද්‍රෝහියෙක්‍." ඔහු සෙප්ටා මෝර්ඩේන් ගේ හිස ආපසු හැරවීය. "මට මතක් වෙනවා ඔබේ අයියා වින්ටර්ෆෙල්වල හිටපු හැටි. මගේ බල්ලා ඌට කිවුවෙ ලී අසිපතේ උතුමානන් කියලයි. එහෙම නේද බල්ලො?"

"මම එහෙම කිවුවද?" දඩබල්ලා පිළිතුරු දුනි. "මට මතක නෑ."

ජොෆ්රි නොරිස්සුමෙන් මෙන් දෙවුර ඇකිළීය. "ඔබේ අයියා මගේ මාමා ජේමිව පරද්දලා. මගේ අම්මානම් කියන්නෙ ඒක වංචාවක් කියලයි. රාජද්‍රෝහිකමක් කියලයි. ඒ ආරංචිය ආවාහම එයා ඇඬුවා. ගෑනු ඔක්කොම හරි මෝඩයි. හරිම දුර්වලයි. එයා වුනත්. ඒ වුනත් එයා පෙන්නන්ට හදන්නෙ එයා එහෙම නැහැ කියලා. එයා කියනවා අපි කින්ග්ස් ලෑන්ඩින්ග් ඇතුළට වෙලා ඉන්ට ඕනයි කියලා. මොකද මගේ බාප්පලා දෙන්නා පහර දෙන්ට පුළුවන් නිසා. ඒ වුනත් මම එයා කියන එක අහන්නෙ නැහැ. මගේ උපන්දින උත්සවෙන් පස්සෙ මම හමුදාවකුත් අරන් යනවා මගේ අතින්ම ඔබේ අයියාව මරලා දාන්ට. ඒක තමා මම ඔබට දෙන්ට යන්නෙ සන්සා ආර්යාවනි. ඔබේ අයියාගෙ ඔළුව."

ඒ මොහොතේ ඇය තුළ මහත් වියරුවක් නැග ආවේය. සිය මුවින් මෙලෙස පිටවෙනු ඇයට ඇසුනි. "සමහර විට මගේ අයියා මට ඔබේ ඔළුව දෙයි."

ජොෆ්රි තරහින් රවා බැලුවේය. "ඔබ කවදාවත් මට ඒ වගේ විහිළු කරන්ට එපා. නියම බිරිඳක් කවදාවත් තමන්ගෙ සැමියාට ඔය වගේ විහිළු කරන්නෙ නැහැ. සෙර් මෙරින්, එයාට උගන්නන්ට."

මේ වතාවේ නයිට්වරයා ඇගේ මුහුණට පහර දෙද්දී ඇගේ හණුවෙන් අල්ලා මුහුණ තිරකොට සිර කරගත්තේ ය. ඔහු මෙවර ඇයට දෙවරක් තැලීය. වමේ සිට දකුණටත් නැවත පෙරටත් වඩා හයියෙන් දකුණේ සිට වමටත්. ඇගේ තොල පුපුරා නිකට දිගේ රුධිරය ගලා යන්නට විය. ඒවා ඇගේ දෙනෙතින් ගැලූ කඳුළු හා මුසුවිය.

"ඔබ ඔහොම හැමවෙලාවෙම අඬාගත්තු ගමන් ඉන්ට ඕන නැහැ." ජොෆ්රි කීවේය. "ඔබ හිනාවෙනකොට ඔයිට වඩා ලස්සනයි."

ඇය ආයාසයෙන් මුවට සිනාවක් නංවාගත්තා ය. එසේ නොකලහොත් ඔහු සෙර් මෙරින් ලවා නැවත වරක් ඇයට තලවනු ඇතැයි ඇය බියපත් වූවාය. එනමුදු එයින් පලක් නොවීය. රජතුමා නොරිස්සුමින් හිස සැලීය. "ඔය ලේ පිහදාගන්නවා. ඔබ බොහොම අපිරිසුදුවට පේන්නෙ."

පිටත බිත්තිය ඇගේ නිකට තරම් උස් වුවද ඇතුළත කිසිදු බිත්තියක් නොවීය. අඩි හැත්තෑවක් අසූවක් තරම් පහළින් වූ අංගනය හා ඔවුන් අතර කිසිදු බාධකයක් නොවීය. 'පුංචි තල්ලුවක් විතරයි ඕන කරන්නෙ.' ඇය තමාටම කියාගත්තා ය. ඔහු ඒ අයිනේ සිටගෙන අර පනුවන් වැනි දෙතොලින් ඇය දෙස සිනාසෙමින් බලා සිටියේය. 'ඔයාට ඒක කරන්ට පුළුවන්.' ඇය තමාටම කියාගත්තා ය. 'ඔයාට පුළුවන්! දැන්ම ඒක කරන්ට.' ඔහුත් සමග ඇයත් පහළට වැටුනද කම් නැත. එහි කිසිදු ප්‍රශ්නයක් නොමැත.

"මෙන්න කෙල්ලෙ." සැන්ඩෝර් ක්ලිගේන් ඇය ඉදිරියෙන්, ඇයත් ජොෆ්රිත් අතර වූ ඉඩේ දණ නමාගත්තේ ය. ඒ මුදුමොළොක් බව ඔහු වැනි දැවැන්ත මිනිසකුට නොගැලපෙන තරම් පුදුමාකාර එකක් විය. ඇගේ දෙතොලින් ගලන රුධිරය ඔහු පිසදා හැරියේය.

අත පත් මොහොත ඉවත ගියේය. සන්සා සිය දෑස් පහත් කරගත්තා ය. "ඔබට ස්තූතියි!" රුධිරය පිසදා හමාර වූ පසු ඇය ඔහුට කීවාය. ඇය හැමදාමත් හොඳ දරුවකු විය. ඇය සැමදාමත් සිය ආචාරශීලීත්වයන් මතක තබාගත්තා ය. රැකගත්තා ය.

Sandor Clegane: “Save yourself some pain, and give him what he wants.”