ඩනේරිස් 09-2

මඳ වේලාවකට පසු කූඩාරමට ඇතුළු වූ සෙර් ජෝරා සහ මිරී මාස් ඩූර් විසින් තවමත් ඒවා තැන්පත් කර තිබුනු පෙට්ටිය තුළ වූ අනෙක් මකර බිත්තර දෙක දෙස බලමින් හුන් ඩැනී දුටුවෝය. ඩැනීට වැටහී ගියේ මේ බිත්තර දෙක ද ඇය තුරුළු කර නිදා සිටි මකර බිත්තරය තරම්ම උණුසුම් වී ඇති බවකි. එය අදහන්නට නොහැකි තරමේ පුදුමාකාර දෙයක් විය. "සෙර් ජෝරා, මෙහාට එන්ට." ඔහුගේ අතින් අල්ලාගත් ඇය එය ලේ රතු පැහැ සුළි වැටුනු කළු බිත්තරය මතින් තැබුවාය. "ඔබට මොනවද දැනෙන්නෙ?"

"බිත්තර කටුව. ගලක් වගේ හයියයි." නයිට්වරයා පරීක්ෂාකාරී ස්වරෙයෙන් පිළිතුරු දුනි. "කොරපොතු."

"රස්නෙ ද?"

"නැහැ. සීතල ගලක් විතරයි." ඔහු සිය අත ඉවතට ඇදගත්තේ ය. "කුමාරි, ඔබ හොඳින් ද? ඔබ මෙහෙම නැගිටලා ඉන්න එක හොඳ ද? තාම ඇඟ දුර්වලයි නේද?"

"දුර්වලයි! මම දැන් හොඳටම ශක්තිමත් සෙර් ජෝරා." එනමුදු ඔහුව සතුටු කිරීම පිණිස ඇය බිම වූ කො‍ට්ට ගොඩක් මත වාඩිවුනාය. "මට කියන්ට කොහොමද මගේ දරුවා මැරුනෙ කියලා."

"එයා කොහෙත්ම ජීවත් වුනේ නැහැ මගේ කුමාරි. ගෑනු කියන්නෙ..." ඔහුගේ කතාව හදිසියේම ඇන සිටි‍යේය. ඔහුගේ සිරුර බුරුල්ව එල්ලා වැටෙන ආකාරයත්, ඔහු ඇවිදින විට කොරගසන ආකාරයත් ඩැනී නිරීක්ෂණය කලාය.

"මට කියන්ට... මට කියන්ට මොනවද ගෑනු කියන්නෙ."

ඔහු සිය මුහුණ ඇගෙන් ඉවතට හරවා ගත්තේය. ඒ දෑස්වල අමුතුම ආකාරයේ බැල්මක් විය. "එයාලා කියනවා දරුවා..."

ඇය නැවතී බලා සිටි නමුදු සෙර් ජෝරාට එය කියා ගත නොහැකි විය. ලැජ්ජාව නිසා ඔහුගේ මුහුණ කළු වී ගියේය. ඔහුගෙන් දිස් වූයේ බාගෙට මැරුනු මිනිසකු ගේ වැනි පෙනුමකි.

"යක්ෂ පැටියෙක්." මිරී මාස් ඩූර් ඔහු වෙනුවෙන් වාක්‍යය සම්පූර්ණ කලාය. නයිට්වරයා බෙහෙවින් ශක්තිමත්, ප්‍රබල පුද්ගලයකු විය. ඒ මොහොතේ ඩැනීට ‍තේරුම් ගියේ මේ යක්දෙස්සිය ඔහුටද වඩා ශක්තිමත්, කුරිරු එමෙන්ම අපරිමානවම භයානක පුද්ගලයකු බවයි. "ඇඟ ඇඹරිලා තිබ්බෙ. මමමයි එයාව එළියට ගත්තෙ. එයාව කටුස්සෙක් වගේ කොරපොතුවලින් වැහිලා තිබුනා. ඇස් පේන්නෙ නෑ. පුංචි වල්ගා කොටේකුයි, වවුලෙකුගෙ වගේ පුංචි හම් පියාපත් දෙකකුයි තිබුනා. මම එයාව ඇල්ලුවම මස් කෑලි කෑලි ගැලවිලා ආවා. ඇඟ ඇතුළෙ තනිකරම ඉහඳ පණුවොයි, කුණු ගඳයි විතරයි. එයා අවුරුදු ගානකට කලින්ම මැරිලා."

'අන්ධකාරය!' ඩැනී කල්පනා කලාය. ඇයව ගිල දැමීමට මාන බලමින් ඇය පසුපස හඹා ආ ඒ බිහිසුණු අන්ධකාරය. දැන් නැවත හැරී බැලුවොත් ඇය සිය සටන පරාද වනු ඇත. "සෙර් ජෝරා මාව කූඩාරම ඇතුළට උස්සගෙන එද්දී එයා බොහොම ශක්තිමත්ව, පණපිටින් හිටියා. මට දැනුනා එයා පයින් ගහපු හැටි. මට දැනුනා එයා එළියට එන්ට හදපු හැටි."

"ඒක එහෙම වෙන්ට පුළුවන්." මිරී මාස් ඩූර් පිළිතුරු දුන්නාය. "ඒ වුනත් ඔබේ ගැබෙන් එළියට ආවෙ අර වගේ සතෙක්. ඒ වෙලාවෙ මේ කූඩාරම ඇතුළෙ තිබ්බෙ මරණයයි ඛලීසි."

"‍ඒවා නිකං හෙවනැලි විතරයි." සෙර් ජෝරා කී නමුදු ඒ වදන්වල තැවරී තිබුනු සැකය හා දෙගිඩියාව ඇයට තේරුම් ගියේය. "මම දැක්කා, යක්දෙස්සි. මම උඹව දැක්කා. තනියම. හෙවනැලිත් එක්ක නටනටා හිටියා."

"මළවුන් බොහොම දිග හෙවනැලි මවනවා යකඩ උතුමානනි." මිරී කීවාය. "බොහොම දිග බොහොම අන්ධකාර හෙවනැලි. අන්තිමේදී කිසිම එළියකට බෑ ඒවා නවත්තන්ට."

සෙර් ජෝරා විසින් නොදැනුවත්වම හෝ සිය පුත්‍රයා මරා දැමුනු බැව් ඩැනී වටහාගත්තා ය. ඔහු ඒ දේ කලේ ලැදි බව හා ආදරය නිසා බව සැබැවි. එනමුදු කිසිදු පණ ඇති මිනිසකු පය නොතැබිය යුතු තැනකට ඔහු විසින් ඈ ඔසවාගෙන ගොස් ඇගේ පුත්‍රයාව අන්ධකාරයට බිලි දුන්නේය. ඔහු පවා ඒ බැව් දැන සිටියේය. අඳුරු වී ගිය මුහුණ, ගිලී ගිය දෑස්, නොන්ඩිය. "ඒ හෙවනැලිවල බලපෑමට ඔබවත් අහුවෙලා සෙර් ජෝරා." ඩැනී කීවාය. නයිට්වරයා කිසිදු පිළිතුරක් නොදුන් අතර ඩැනී නැවත දේවදාසිය වෙතට හැරුනි. "ඔබ මට අනතුරු ඇඟෙවුවා ජීවිතය වෙනුවෙන් වන්දි ගෙවන්ට පුළුවන් මරණයෙන් විතරයි කියලා. මම හිතුවෙ ඔබ ඒ කිවුවෙ අශ්වයා ගැනයි කියලා."

"නෑ. ඒ ඔබ තමන්ව සනසගන්ට ඔබටම කියාගත්තු බොරුවක්. ඔබ මුල ඉඳන්ම දැනගෙන හිටියා මොකක්ද නියම මිල කියලා."

ඇය දැන සිටියා ද? ඇය එය දැන සිටියා ද? දැන් නැවත හැරී බැලුවොත් ඇය සිය සටන පරාද වනු ඇත. "හරි ඒ ඉල්ලපු මිල ගෙවුවා. අශ්වයා, මගේ දරුවා, ක්වාරෝ, ක්වෝතෝ, හග්ගෝ, කොහොල්ලෝ. මේ මිල ගෙවුවා, ගෙවුවා, ‍ගෙවුවා." ඇය වාඩි වී සිටි කොට්ටා ගොඩ උඩින් නැගිට්ටාය. "කෝ දැන් ඛාල් ඩ්‍රෝගෝ? එයාව මට පෙන්නන්ට. දේවදාසි, යක්දෙස්සි, ලේ යකැදුරී හරි මොකෙක් හරි. මට ඛාල් ඩ්‍රෝගෝව පෙන්නන්ට. මගේ පුතාගෙ ජීවිතයෙන් වන්දි ගෙවලා මම මොකක්ද මිලේට ගත්තෙ කියලා මට බලන්ට ඕන."

"ඔබේ කැමැත්තක් ඛලීසි." ගැහැණිය කීවාය. "එන්ට. මම ඔබව එයා ගාවට එක්කරන් යන්නං."

ඩැනී සිතා සිටියාට වඩා ඇය දුර්වල විය. ඇගේ බඳ වටා අතක් යැවූ සෙර් ජෝරා ඇයට කෙලින් සිටගැනීමට උදවු කලේය. "අපි මේ වැඩේ පස්සට කල් දාමු මගේ කුමාරි." ඔහු පහත් හඬින් ඇයට කීවේය.

"මට දැන් එයාව බලන්ට ඕන සෙර් ජෝරා."

කූඩාරම තුළ වූ මන්දාළෝකයෙන් පසු පිටත දෑස් නිලංකාර කරවන අන්දමින් දීප්තිමත් විය. සූර්යයා ආකාශයේ රන් පැහැයෙන් බබලමින් සිටියේය. අවට පරිසරය මුලුමනින්ම කර්කශ වී ගොස් තිබුනි. ඇගේ සේවිකාවෝ පළතුරුත්, වයින් හා ජලයත් රැගෙන ඇය එනතෙක් බලා සිටියෝය. ජෝගෝ ඇය වෙතට ළඟා වූයේ සෙර් ජෝරාට උදවු වනු පිණිස විය. ඔහුට පසුපසින් අග්ගෝ හා රඛාරෝ සිටගෙන සිටියහ. හිරුඑළිය වැල්ල මත පතිත වීම නිසා ඇති වූ දීප්තිය කෙතරම් ද යත් ඩැනී සිය දෑත් ඔසවා ආළෝකය මුවා කරන තුරු වෙනත් කිසිවක් දැකිය නොහැකි විය. විශාල ගිනිමැලයක අළු ද, එහා මෙහා ඉබාගාතේ ඇවිදිමින් තණකොළ බිඳක් සොයන අසුන් කිහිපදෙනෙකු ද, තැනින් තැන විසිරුනු කූඩාරම් කිහිපයක් හා නිදි පැදුරු ද ඇයට දැකගත හැකි විය. කුඩා දරුවන් පිරිසක් ඇය දෙස බැලීම පිණිස එක්ව සිටි අතර ඊට ඔබ්බෙන් ගැහැණුන් සිය එදිනෙදා කටයුතුවල නිරත වන ආකාරයත්, මහලු මිනිසුන් බිම වාඩි වී, දුබල දෑත්වලින් ලේ මැස්සන් තලමින්, වෙහෙසකර දෑසින් නිල් අහස දෙස බලා සිටින ආකාරයත් දිස්විය. මේ සියලු පිරිස සියයක් නොඉක්මවීය. සතලිස් දහසක් මිනිසුන් විසූ ස්ථානයේ දැන් වූයේ වියළි සුළඟත්, දුහුවිල්ලත් පමණි.

"ඩ්‍රෝගෝ ගේ ඛලසාර් එක ගිහිල්ලා."

"අශ්වයෙක් පිටේ යන්ට බැරි ඛාල් කෙනෙක් කියන්නෙ ඛාල් කෙනෙක් නෙවෙයි." ජෝගෝ පිළිතුරු දුන්නේය.

"ඩොත්රැකියො යන්නෙ ශක්තිවන්තයා පස්සෙයි." සෙර් ජෝරා කීය. "මට සමාවෙන්ට කුමාරි. උන්ව නවත්තගන්ට ක්‍රමයක් තිබුනෙ නැහැ. කෝ පොනෝ තමා මුලින්ම ගියේ. එයා තමන්ට කියාගත්තා ඛාල් පොනෝ කියලා. එයාත් එක්ක ගොඩක් දෙනෙක් ගියා. වැඩි වෙලාවක් යන්ට කලින් ජඛෝත් ඒකම කලා. අනිත් එවුන් ටිකෙන් ටික, රැයින් රැය හෙමින් සීරුවේ පිටවෙලා යන්ට ගියා. ලොකු කණ්ඩායම්, පුංචි කණ්ඩායම් විදියට. මීට කලින් ඩ්‍රෝගෝගෙ ඛලසාර් එක තිබුන තැන දැන් අලුත් ඛලසාර් දුසිමක් විතර තියෙනවා."

"නාකි එවුන් ටික විතරක් ඉතුරු වුනා." අග්ගෝ කීවේය‍. "උනුයි, බලගුල්ලොයි, දුබලයොයි, ලෙඩ්ඩුයි. ඒ වගේම ඔබට පක්ෂපාතියි කියලා දිවුරුම් දුන්නු අපි හැමෝමත් නැවතුනා."

"උන් ඛාල් ඩ්‍රෝගෝගෙ අශ්වයො ඔක්කොම අරන් ගියා ඛලීසි." රඛාරෝ ද කතාවට එක්විය. "අපට උන්ව නවත්තන්ට හැකියාවක් තිබුනෙ නෑ. අපි ටිකයි, උන් මහ ගොඩක්. බලවතා දුබලයාගෙ දේ පැහැරගන්න එක තමා අපේ ක්‍රමේ. උන් වහල්ලුත් ඔක්කොම වගේ අරන් ගියා. ඛාල්ගෙයි ඔබෙයි දෙන්නගෙම. ඒ වුනත් උන් බොහොම ‍සොච්චමක් ඉතුරු කරලා ගියා."

"එතකොට ඉරෝආ?" තමා විසින් බැටළු මිනිසුන්ගේ නගරයේ ද්වාරය අසලදී ගලවාගත් දැරිය සිහිපත් වූ ඩැනී ඇසුවාය.

"මාගෝ ඒකිව පැහැරගත්තා. මාගෝ දැන් ඛාල් ජඛෝගෙ රුධිරාරක්ෂකයෙක්." ජෝගෝ පිළිතුරු දුන්නේය. "ඌ ඒකිව කැමැති කැමැති විදියට පාවිච්චි කරලා උගෙ ඛාල්ට බාරදුන්නා. ජඛෝ ඒකිව උගෙ අනිත් රුධිරාරක්ෂකයින්ගෙ පාවිච්චියට දුන්නා. උන් හයදෙනෙක්. උන් ඇති වෙනකං ඒකිව පාවිච්චි කරලා අන්තිමේදි ඒකිගෙ බෙල්ල කපලා දැම්මා."

"ඒ තමා ඒකිගෙ ඉරණම ඛලීසි." අග්ගෝ පැවසීය.

දැන් නැවත හැරී බැලුවොත් ඇය සිය සටන පරාද වනු ඇත. "ඒක හරිම කුරිරු ඉරණමක්. ඒ වුනත් ඒක මාගෝට අත්වෙන්ට යන ඉරණම තරම් කුරිරු එකක් නෙවෙයි. මම ඒක පොරොන්දු වෙනවා. පැරැණි දෙවියන්ගෙත්, අලුත් දෙවියන්ගෙත්, අශ්ව දෙවියන්ගෙත්, බැටළු දෙවියන්ගෙත්, මේ ලෝකෙ ඉන්න හැම දෙවි කෙනෙක්ගෙම නාමෙන් මම ඒක පොරොන්දු වෙනවා. පොළෝ ගැබේ සහ කඳු මාතාවගෙ නාමයෙන් මම ඒක දිවුරනවා. මම උන්ට වධ දීලා ඉවර වෙනකොට මාගෝයි කෝ ජඛෝයි දෙන්නා උන් ඉරෝආට පෙන්නුව විදියෙ ක්ෂාන්තියක් ඉල්ලලා මගෙන් බැගෑපත් වෙනවා."

ඩොත්රැකියෝ අතීරණයෙන් මෙන් බැලුම් හුවමාරු කරගත්හ. "ඛලීසි." ඇගේ සේවිකාව ඉරී කතාකලාය." "ජඛෝ කියන්නෙ දැන් විසිදාහක් සෙබළු ඉන්න ඛලසාර් එකක් ඛාල් කෙනෙක්."

ඩැනී ගර්වයෙන් හිස එසෙවුවාය. "මම ඩනේරිස් ස්ටෝම්බෝර්න්. ටාර්ගේරියන් වංශයෙ ඩනේරිස්. ම‍ගේ ඇඟේ දුවන්නෙ ජයග්‍රාහී ඒගන්ගෙ ලේ. කුරිරු මේගර්ගෙ ලේ. ඒ ඔක්කොටමත් වඩා පුරාණ වැලීරියාවෙ ලේ. මම මකරාගෙ දුව. මම ඔබලාට දිවුරලා පොරොන්දු වෙනවා. මේ මිනිස්සු බයෙන් වේදනාවෙන් කෑ ගහ ගහ තමා මැරෙන්නෙ. දැන් මාව එක්කරන් යන්ට ඛාල් ඩ්‍රෝගෝ ගාවට."

* * *

ඔහු නිරුවත් රතු පස් මත වැතිර ඉහළින් වූ සූර්යයා දෙස බලා සිටියේය.

සිරුර පුරා ලේමැස්සන් දුසිමක් පමණ වසා සිටි නමුදු ඔහුට ඒ ගැන වගක්වත් ඇති බවක් නොපෙනුනි. ඔවුන් පිසදා ඉවත හැරි ඩැනී ඔහු පසෙකින් දණ බිම ඇන ගත්තාය. ඒ දෑස් විවරව තිබුනු නමුදු ඔහු එයින් දුටු බවක් නොපෙනුනි. ඒවා අන්ධ වී ගොස් ඇති බැව් ඩැනී එක්වරම වටහා ගත්තාය. ඇය ඔහුගේ නම මිමිනූ මුත් ඔහුට ඒ ඇසුනු බවක් නොපෙනුනි. පපුවේ වූ තුවාලය සුව වී ගොස් රතු අළු පැහැ තුවාල කැළැලක් පමණක් ඉතුරු වී තිබුනි.

"ඇයි එයා මෙහෙම අවුවට වෙලා තනියම ඉන්නෙ?"

"එයා උණුසුමට කැමැතියි වගේ කුමාරි." සෙර් ජෝරා පිළිතුරු දුන්නේය. "එයාගෙ ඇස් ඉරඑළිය එන පැත්තට හැරෙනවා. කොහොමවුනත් එයාට ඒක පේන්නෙ නැහැ. ඔබ එයාව එක්කරන් යන්නෙ කොහෙද එයා එතැනට යයි. ඊට වඩා බැහැ. ඔබ එයාගෙ කටේ කෑම එබුවොත් එයා කයි. එයාගෙ තොල්වල තැවරුවොත් වතුර බොයි."

ඩැනී ඔහුගේ නළල මෘදුව සිපගත්තා ය. ඉන්පසු නැගිට සිට මිරී මාස් ඩූර් දෙස බැලුවාය. "උඹේ යකැදුරුකම් බොහොම මිලයි යක්දෙස්සි."

"එයා ජීවත්වෙනවා." මිරී මාස් ඩූර් පිළිතුරු දුන්නාය. "ඔබ ඇහුවේ ජීවිතේ ගැන. ඔබ ගෙවුවෙ ජීවිතේ වෙනුවෙන්."

"මේක ජීවිතයක් නෙවෙයි. ඩ්‍රෝගෝ වගේ කෙනෙකුට කොහෙත්ම ජීවිතයක් නෙවෙයි. එයාගෙ ජීවිතේ වුනේ හිනාව, ගිනිමැලයකට අල්ලලා මස් පුච්චලා කන එක, අශ්වයෙකුගෙ පිටේ යන එක. එයාගෙ ජීවිතේ වුනෙ අරඛ් එකක් අතින් අරන්, කොණ්ඩෙ ගහලා තියෙන සීනු නාදවෙද්දි සතුරාව මුලිච්චි වෙන්ට ඉස්සරහට යන එක. එයාගෙ ජීවිතේ වුනේ එයාගෙ රුධිරාරක්ෂකයො, මම, එයා වෙනුවෙන් මම උපද්දන්ට ලෑස්තිවෙලා හිටපු පුතා."

මිරී මාස් ඩූර් කිසිදු පිළිතුරක් නොදුන්නාය.

"එයා ආයෙමත් පරණ පුරුදු තත්ත්වයට එන්නෙ කවදද?"

"ඉර බටහිරෙන් පායලා නැගෙනහිරෙන් බැහැලා ගියදාට." යක්දෙස්සිය පිළිතුරු දුන්නාය. "මුහුදෙ වතුර හිඳිලා ගියදාට. ගස්වල කොළ හුළඟෙ ගහගෙන යනවා වගේ කඳු හුළඟෙ ගියදාට. ඔබේ ගැබ ආයෙමත් ශක්තිමත් වෙලා ඔබේ කුසට ආයෙමත් පුතෙක් ආපු දාට. එදාට එයා ආපහු එයි. ඊට කලින් නෙවෙයි."

ඩැනී සෙර් ජෝරා හා අනිකුන්ට පිටව යන්නැයි සන් කලාය. "පිටවෙන්ට. මට මේ යක්දෙස්සිත් එක්ක තනියම කතා කරන්ට ඕන."

මෝර්මන්ට් හා ඩොත්රැකියන් පිරිස විසිර ගියෝය. "උඹ දැනගෙන හිටියා." ඔවුන් දෙදෙන තනිවූ පසු ඩැනී කීවාය. ඇගේ සිරුර ඇතුළතින් මෙන්ම පිටතින්ද වේදනාවෙන් ඇදුම් කමින් තිබින. එනමුදු කේන්තිය හා වියරුව විසින් ඇයට අමුතු ශක්තියක් ලබා දී තිබින. "උඹ දැනගෙන හිටියා මම මොකක්ද මිලට ගන්නෙ කියලා. ඒ වගේම උඹ දැනගෙන හිටියා මොකක්ද ඒ වෙනුවෙන් මම ගෙවන්ට නියමිත මිල කියලා. ඒ වුනත් උඹ ඒ ගැන මට නොකියා ඒ මිල ගෙවන්ට මට ඉඩ ඇරියා."

"උන් මගේ දේවාලෙ පිච්චුව එක වැරැදියි." තරබාරු, මුක්කම් නාසයකින් හෙබි ගැහැණිය පිළිතුරු දුන්නාය. "ඒකෙන් වුනේ මහා එඬේරා කෝප වුන එකයි."

"මේක දෙවියන්ගෙ වැඩක් නෙවෙයි." ඩැනී කෝපාන්විත ස්වරයෙන් කීවාය. දැන් නැවත හැරී බැලුවොත් ඇය සිය සටන පරාද වනු ඇත. "උම මට වංචා කලා. උඹ මගේ දරුවාව මරලා දැම්මා."

"ලෝකය පාලනය කරන සෛන්ධවයා තවත් නම් කිසිම නගරයක් ගිනිතියන එකක් නෑ. එයාගෙ ඛලසාරය තවත් නම් කිසිම ජාතියක් පාගලා පොඩිකරලා දාන එකක් නෑ."

"මම උඹ වෙනුවෙන් කතා කලා." ඇය දැඩි සන්තාපයෙන් යුතුව කීවාය. "මම උඹව බේරගත්තා."

"මාව බේරගත්තා?" ලසාරීන් ගැහැණිය බිමට කෙල ගැසුවාය. "ඩොත්රැකි අසරුවො තුන්දෙනෙක් මාව පාවිච්චි කලා. මිනිහෙක් ගෑනියෙක්ව ගන්න විදියට නෙවෙයි. පිටිපස්සෙන්. හරියට බල්ලෙක් බැල්ලියෙක්ව ගන්නවා වගේ. ඔබ මාව පහුකරන් යද්දි මගේ ඇඟ උඩ නැගලා හිටියෙ හතරවෙනියා. ඉතින් කොහොමද ඔබ කියන්නෙ මාව බේරගත්තා කියලා? මම දැක්කා මගේ දෙවියන්ගෙ දේවාලය ගිනිඅරන් කඩන් වැටෙනවා. මම ඒ දේවාලෙ ඇතුළෙදි කොච්චර නම් හොඳ මිනිස්සු සනීප කරලා ඇද්ද? උන් මගේ ගෙදරත් පිච්චුවා. පාරවල් පුරා ඔළුගෙඩි ගොඩගහලා තිබ්බා මම දැක්කා. මට පාන් පිච්චුව බක්කරේගෙ ඔළුගෙඩිය මම දැක්කා. යාන්තං මාස තුනකට විතර කලින් උණ හැදිලා වැටිලා ඉන්දැද්දි මම බේරගත්තු ඒ පුංචි කොලුවගෙ ඔළුගෙඩිය මම දැක්කා. අසරුවො උන්ගෙ කසවලින් ගගහා එලවන් යද්දි පුංචි එවුන් අඬන සද්දෙ මට ඇහුනා. මට කියන්ට ඔබ මොනවද බේරගත්තෙ කියලා."

"උඹේ ජීවිතේ."

මිරී මාස් ඩූර් කුරිරු සිනහවක් පෑවාය. "ඔබේ ඛාල් දිහා බලලා මට කියන්ට මොකක්ද ජීවිතෙන් ඇති පලේ කියලා. අනිත් හැම දෙයක්ම නැතිවුනාට පස්සෙ මොකක්ද ජීවිතෙන් විතරක් ඇති පලේ කියලා."

සිය ඛාස් එකේ සෙබළුන්ට කතා කල ඩැනී මිරී මාස් ඩූර්ව රැගෙන ගොස් ඇගේ අතපය බැඳ දමන්නැයි අණ කලාය. එනමුදු ඔවුන් විසින් ඇදගෙන යන අතරේ යක්දෙස්සිය ඇයට සිනාසුනේ හරියටම ඔවුන් දෙදෙනා පමණක් දන්නා රහසක් ගැන උදම් වන්නාක් මෙනි. සිය මුවින් පිටකරන එක් වදනකින් ඩැනීට ඇගේ හිස ගසා දැමිය හැකිව තිබුනු නමුදු ඇය කිසිත් නොකීවාය. එසේ කිරීමෙන් ඇයට අත්වන ප්‍රතිලාභය කුමක්ද? ඔළුගෙඩියක්? ජීවිතයෙන් කිසිදු ඵලක් නැතිනම් මරණයෙන් ඇති ඵලය කිම?

ඔවුහු ඛාල් ඩ්‍රෝගෝව නැවත ඇගේ කූඩාරමට කැඳවාගෙන ආවෝය. නාන බාල්දිය දියෙන් පුරවන්නැයි ඩැනී ඔවුන්ට අණ කලාය. මෙවර ඒ දියේ රුධිරය නොවීය. සියතින්ම ඔහුව නෑවූ ඩැනී ඔහුගේ අත්පාවල, පපුවේ තැවරී තිබුනු කුණු දූවිලි සෝදා හැරියාය. මුදු රෙදි කඩක් ගෙන ඔහුගේ මුහුණ පිස දැම්මාය. ඔහුගේ දිගු කළු පැහැ වරලස හොඳින් සෝදා, එහි වූ ගැට හා අවුල් කඩා ඇයට මතක තිබුනු පරිද්දෙන්ම දිස්නය දෙන තෙක් හොඳින් පීරුවාය. මේ සියලු කාර්යයන් නිමාවන විට අඳුරු වැටී බොහෝ වේලාවක් ගෙවී තිබුනු අතර ඇය බෙහෙවින් විඩා වැටී සිටියාය. කෑම කටක් කා කුමක් හෝ පානය කරනු පිණිස ඇය මඳ විවේකයක් ගත්ත ද ෆිග් ගෙඩියක් ලෑටි ගා පැන් උගුරු කිහිපයක් බීම හැර හැර අන් කිසිවක් කෙරෙහි ඇය තුළ රුචියක් නොවීය. නින්ද ඇයට හොඳ විවේකයක් වන්නට ඉඩ තිබුනු නමුදු ඇය හොඳින් නිදාගෙන තිබුනාය... උවමනාවටත් වඩා වැඩියෙන් නිදාගෙන තිබුනාය. අද රාත්‍රිය ඩ්‍රෝගෝ වෙනුවෙන් පුද කල යුතු විය. ඔවුන් දෙදෙන එක්ව ගෙවූ සියලු රාත්‍රින් වෙනුවෙන් හා මතු එළඹෙන්නා වූ සියලුම රාත්‍රින් වෙනුවෙන් අද ඔහු වෙනුවෙන් කැප කල යුතු විය.

ඔවුන් දෙදෙන එකතුව මුලින්ම අසු විහිදූ ඒ රාත්‍රිය ඇගේ සිතේ වෛවර්ණයෙන් ඇඳෙද්දී ඇය ඔහුව කැඳවාගෙන පිටත අන්ධකාරය තුළට පිවිසුනාය. මන්ද මිනිසකු ගේ දිවියේ සියලුම වැදගත් දේ විවෘත ආකාශය යට සිදුවිය යුතු යැයි ඩොත්රැකියන් තරයේ ඇදහූ බැවිනි. වෛරයට වඩා බලගතු තවත් බලයන් ඇතැයි ඇය තමාටම කියා ගත්තාය. යක්දෙස්සිය විසින් අශයීහිදී ඉගෙනගත් යකැදුරුකම්වලට වඩා පුරාණ, සත්‍ය මායා බන්ධන ඇතැයි ඇය තම සිතට ඒත්තු ගැන්නුවාය. රාත්‍රිය අන්ධකාර වූ අතර අහසේ සඳ පායා නොතිබින. එනමුදු ඔවුන්ට ඉහළින් මිලියන ගණනක් තාරකාවෝ බබලමින් තිබුනු අතර එය සුබ ලකුණක් යැයි ඇය විශ්වාස කලාය.

ඔවුන් වෙනුවෙන් බලා සිටි මෘදු තණ ඇතිරිල්ලක් එහි නොවීය. ඒ වෙනුවට එහි වූයේ කර්කශ, ගල්මුල් පිරුනු, දුඹුරුවන් වියළි පොළොව පමණක් විය. සුළඟේ ලෙලදෙමින් සිලිසිලි හඬ නංවන්නට එහි කිසිදු ගසක් නොවීය. සිය ජලදහරේ කිංකිණි සංගීතයෙන් ඇගේ සිත තුළ වූ බිය තුරන් කරන්නට කිසිදු දියපහරක් ද එහි නොවීය. එනමුදු තාරකා‍වන් ගේ ආමුඛය ඕනෑවටත් වඩා ඇති යැයි ඩැනී තමාටම කියා ගත්තාය. "මතක් කරන්ට ඩ්‍රෝගෝ." ඇය ඔහුගේ කණට කෙඳිරුවාය. "මතක් කරන්ට අපි දෙන්නා මුලින්ම අශ්වයො පැදගෙන ගිය දවස. අපි දෙන්නා කසාද බැන්ද දවස. අපි දෙන්නා එකතුවෙලා රේගෝව හදපු දවස මතක් කරන්ට. මුලු ඛලසාර් එකම අපි අවට ඉන්දැද්දි ඔබ මගේ මූන දිහාම බලාගෙන හිටපු හැටි මතක් කරන්ට. ලෝකයේ ගැබේ වතුර කොච්චර පිරිසුදු ද, කොච්චර සීතල ද කියලා මතක් කරන්ට. මගේ ඉරයි තරුයි, මේ හැම දෙයක්ම මතක් කරන්ට. මතක් කරලා ආයෙමත් මගේ ළඟට එන්ට."

දරු උපත විසින් ඇයව වියළා දමා ඉරා දමා තිබුනු බැවින් ඇයට උවමනා වූ අන්දමින් ඔහුව තමා තුළට ප්‍රවිශ්ට කරවා ගැනීම උගහට විය. එනමුදු ඩෝරියා ඇයට තවත් නොයෙකුත් ක්‍රම උගන්වා තිබුනාය. ඩැනී සිය දෑත් ද, සිය මුව ද, සිය පයෝධර යුවල ද යොදවා ගත්තාය. ඔහුව නියපොතුවලින් සූරා දමා, හාදු වලින් තෙමා, ඔහුගේ කණට කර නොයෙකුත් ආදර කතා මිමිනුවාය. අන්තිමේදී මේ කිසිදු දෙයකින් ඵලක් නොවූ තැන සිය කඳුළුවලින් ඔහුව තෙමුවාය. එනමුදු ඩ්‍රෝගෝට මේ කිසිදු දෙයක් නෑසුනි. කිසිවක් නොදැනුනි. ඔහුව යලි පුබුදන්නට සමත් තවත් කිසිවක් ඉතිරි වී නොතිබුනි.

හිස් ක්ෂිතිජයට ඉහළින් මූසල අරුණෝදය එබී බලද්දී තමා‍ගේ සියලු උත්සාහයන් ව්‍යර්ථ වී ඇති බැව් ඩැනී වටහා ගත්තාය. ඇයට ඔහුව අහිමිව ගොස්, සදහටම අහිමිව ගොස් ඇති බැව් ඇය තේරුම් ගත්තාය. "ඉර බටහිරෙන් පායලා නැගෙනහිරෙන් බැහැලා ගියදාට." ඇය බලවත් සන්තාපයෙන් යුතුව කීවාය. "මුහුදෙ වතුර හිඳිලා ගියදාට. ගස්වල කොළ හුළඟෙ ගහගෙන යනවා වගේ කඳු හුළඟෙ ගියදාට. මගේ ගැබ ආයෙමත් ශක්තිමත් වෙලා මගේ කුසට ආයෙමත් පුතෙක් ආපු දාට. එදාට ඔබ ආපහු එයි මගේ ඉරයි තරුයි. ඊට කලින් නෙවෙයි."

'කවදාවත් ආපහු එන්නෙ නෑ!'අන්ධකාරය මුරගෑවේය‍. 'කවදාවත් නෑ! කවදාවත් නෑ! කවදාවත් නෑ!'

කූඩාරම තුළට වැදුනු ඩැනී පිහාටු පුරවා සිනිඳු සේද රෙද්දෙන් මැසූ කොට්ටයක් සොයා ගත්තාය. එය සිය ළයට තදකරගත් ඇය නැවත ඩ්‍රෝගෝ වෙතට පිය මැන්නාය. සිය දිවියේ සූර්යයා සහ තාරකාවන් වෙතට පිය මැන්නාය. දැන් නැවත හැරී බැලුවොත් ඇය සිය සටන පරාද වනු ඇත. ඇවිදීම පවා දැන් ඇයට වේදනා ගෙන දුන්නේය. ඇයට නිදන්නට අවශ්‍ය විය. කිසිදු සිහිනයක් නොදැක සුවසේ නිදන්නට අවශ්‍ය විය.

දණ බිම ඇනගත් ඩැනී අවසන් වරට ඩ්‍රෝගෝගේ දෙතොල් සිපගත්තී පිහාටු කොට්ටය ඔහුගේ මුහුණ මත තබා තදකලාය.

If she looked back she was lost.