බ්‍රැන් - 01-1

එම උදෑසන කාලගුනය පැහැදිලි එමෙන්ම සීතල එකක් වූ අතර එහි තිබුනු ප්‍රසන්නභාවය ඉඟිකලේ ගිම්හානය නිමාවීමට ආසන්න බවය. පොළොවට හිරු එළිය පාත්වෙද්දී ඔවුන් පිටත්වුනේ මිනිසකුගේ හිස ගසා දමනු බැලීමටයි. විසිදෙනෙකුගෙන් යුක්ත වූ එම පිරිස අතරේ බ්‍රැන් ගමන් කලේ උද්‍යෝගය නිසා නොසන්සුන් වූ සිතිනි. රජතුමාගේ යුක්තිය ඉටුකරනු බැලීම් වස් තම වංශාධිපති පියා හා වැඩිමහලු සොහොයුරන් සමග පිටව යාමට ඔහුට අවසර ලැබුනු මුල්ම වතාව මෙයයි. මෙතෙක් කල් එවැනි දේකට මුහුණ දීමට තරම් ඔහු ලාබාල වැඩි යැයි පියා විසින් තීරණය කර තිබුනි‍. මේ ගෙවී යමින් තිබුනේ ගිම්හානයේ නව වැනි වසර වූ අතර බ්‍රැන්ගේ ජීවිතයේ සත් වැනි වසරයි.

මිනිසා අල්ලාගෙන තිබුනේ කඳුකරයේ වූ කුඩා බලකොටුවක් අසබඩදීය. රොබ් සිතුවේ ඔහු මැන්ස් රේඩර්ට - ප්‍රාකාරයට ඔබ්බෙන් වූ කැරැළිකාර රජතුමාට - පක්ෂපාතී වනචාරියෙකු බවයි. මේ ගැන සිතද්දී බ්‍රැන් ගේ ඇඟේ හී ගඩු පිපුනේ නාකි ආයම්මා කියා දුන් කතන්දර මතක් වූ බැවිනි. ඇය කියා දුන් ආකාරයට වනචාරියන් යනු කුරිරු මිනිසුන් කොට්ඨාසයක් වූ අතර හොරුන් හා වහල් වෙළෙඳුන්ද වූහ. ඔවුන් යෝධයන් හා වේතාලයන් සමග සම්බන්ධතා ඇති කරගත් අතර මහ රෑ යාමයේ පැමිණ කුඩා ගැහැණු දරුවන් හොරකම් කිරීමද කලහ. ඔවුන්ගේ ගැහැණුන් 'අනික් එවුන්' හා සබඳතා පවත්වා බිහිසුණු අර්‍ධ-මිනිස් දරුවන් මෙලොවට බිහි කලහ.

එසේ නමුත් බලකොටුවේ පිටත බිත්තියට බැඳ දමා රජතුමාගේ යුක්තියට මුහුණ දෙනු පිණිස බලා සිටි මිනිසා බ්‍රැන් අපේක්ෂා කල අන්දමේ තැනැත්තෙක් නම් නොවීය. ඔහු මහළු, කැහැටු, සිය සොයුරු රොබ්ටත් වඩා උසින් අඩු සාමාන්‍ය මිනිසකු විය. අධික ශීතයට නිරාවරණය වීම නිසා ඔහුගේ කණ් දෙකත් අතැඟිල්ලකුත් අහිමි වී ගොස් තිබුනු අතර ඔහු සැරසී සිටියේ නිශා රැකුම් බලකායේ සොයුරන් පළඳින අන්දමේ සම්පූර්ණ කළු පැහැ ඇඳුම් කට්ටලයකි. වෙනසකට තිබුනේ ඔහුගේ ලොම් ඇඳුම් වැරහැලි වී තෙල් ගෑවී තිබීම පමණකි.

සිය වංශාධිපති පියා විසින් බැඳ තිබුන බැමි කපා දමා ඒ මිනිසා ඇද‍ගෙන යද්දී තම අසුන් පිට නිසසලව බලා සිටින වැඩිමහලු සොයුරන් වන රොබ්ට හා ජොන්ට මැදිව තම පෝනියා මත සිටි බ්‍රැන් තම සත් වසරක වයසට වඩා වැඩිමහල් බැරෑරුම් පෙනුමක් මුහුණේ මවාගෙන බලා සිටියේ හරියටම ඔහු මීට පෙරත් මෙවැනි අත්දැකීම්වලට මුහුණ දී ඇති බව අන්‍යයන්ට පෙන්වන්නට මෙනි. බලකොටු ද්වාරය තුළින් මඳ සුළඟක් හමන්නට වූ බැවින් ඔවුන්ට ඉහළින් අහසේ වින්ටර්ෆෙල්හි ස්ටාර්ක් ධජය - සුදු පැහැයෙන් දිදුලන හිම මතින් දිවයන අළු පැහැ ඝෝරවෘකයා - මඳ සුළඟේ සැලෙන්නට විය.

බ්‍රැන් ‍ගේ පියා ගරු ගාම්භීර අයුරින් අසු අරා සිටි අතර ඔහුගේ දිගු දුඹුරු පැහැ කෙහෙරැළි මඳ සුළඟේ නටන්නට විනි. කෙටි කර කපන ලද ඔහුගේ රැවුල තැනින් තැන සුදු පැහැ වී තිබුනු බැවින් ඔහුගෙන් දිස්වූයේ වසර පන්-තිසකට වඩා වැඩිමහලු පෙනුමකි. ඔහුගේ අළු පැහැ දෑසේ මෙදින දකින්නට තිබු‍නේ සැරපරුස පෙනුමකි. බ්‍රැන්ට හැඟුනේ වෙනදාට හැන්දෑ වරුවේ ගිනිඋඳුන අසල වාඩී වී මෘදු ස්වරයෙන් ඔවුන්ට වීරයන් ගැනත් වනාන්තරයේ දරුවන් ගැනත් කතා කියා දෙන පියා වෙනුවට අමුතුම මිනිසකු එතන පහළ වී ඇති බවකි. හරියට ඔහු පියාගේ මුහුණ ගලවා දමා වින්ටර්ෆෙල් බලකොටුවට අධිපති ස්ටාර්ක් උතුමානන්ගේ මුහුණ දමා ගත්තාක් මෙනි.

උදෑසන සීතල මධ්‍යයේ ප්‍රශ්න ඇසීම් හා පිළිතුරු දීම් රැසක් සිදුවූවත් අසන්නට ලැබුනු කිසිදු දෙයක් බ්‍රැන්ගේ මතකයේ රැඳුනේ නැත. අන්තිමේදී ඔහුගේ පියා විධානයක් දුන් අතර ‍සෙබලුන් දෙදෙනෙකු විසින් වැරහැලි ඇඳගත් මිනිසාව චතුරස්‍රය මැද තිබුනු කපා දමන ලද අයන්වුඩ් කොටයක් වෙත ඇදගෙන යන ලදී. මිනිසාගේ හිස පහතට සිටින සේ කොටය මත තැබූ ඔවුහු ඔහුට සෙලවීමට නොහැකි වන පරිද්දෙන් තර කොට අල්ලා ගත්හ. එඩ්ඩාර්ඩ් ස්ටාර්ක් උතුමානන් සිය අසු පිටින් බසිද්දී තියන් ග්‍රේජෝයි විසින් හිස ගසා දැමීම සඳහා භාවිත කරන දිගු අසිපත ඔහු වෙත ගෙන එන ලදී. 'අයිස්' යනුවෙන් නම් ලැබූ එම අසිපත මිනිසකුගේ අතක් තරම් පළල් වූ අතර රොබ්ටත් වඩා උසින් වැඩි විය. අසිපත් තලය නිමවී තිබුනේ දුම මෙන් අඳුරු පැහැ වූ වලීරියන් වානේ වලිනි. වලීරියන් වානේ තරම් වෙන කිසිවක් මුවහත් නැති බව බ්‍රැන් දනියි.

සිය අත්වැසුම් ගලවා තම ගෘහාරක්ෂක බලකායේ ප්‍රධානියා වූ ජොරී කසල් අතට දුන් ඔහුගේ පියා දෑතින්ම අයිස් ඔසවාගෙන මරණ දන්ඩණය ලබාදීමට සූදානම් විය.

"අන්දාල් වරුන්ගේ ද, රයිනාර් වරුන්ගේ ද, මුල් මිනිසුන්ගේ ද රජු වන, රාජධානි සප්තකයේ ස්වාමියා හා ආරක්ෂකයා වන, බරතියන් වංශයේ රොබර්ට් නම් වූ එම නමින් යුත් පළමු රජතුමාගේ නාමයෙන්, වින්ටර්ෆෙල්හි අධිපති හා උතුරේ ආරක්ෂකයා වන ස්ටාර්ක් වංශයේ එඩ්ඩාර්ඩ් වන මම නුඹට මරණීය දන්ඩණය ප්‍රකාශ කරමි."

ඊළඟ මොහොතේ ඔහු දිගු අසිපත හිසට ඉහළින් එසවීය.

බ්‍රැන් ගේ අවජාතක සොහොයුරා වූ ජොන් ස්නෝව් ඔහු දෙසට නැඹුරු විය. "පෝනියාව හයියෙන් අල්ල ගන්ට." ඔහු කෙඳිරුවේය. "අනික අහක බලන්ට එපා. එහෙම කලොත් තාත්තා දැනගන්නවා."

බ්‍රැන් තම පෝනියාව දැඩිව අල්ලාගෙන සිටි අතර අහක බැලුවේද නැත.

ඔහුගේ පියා එකම එක තිර පහරකින් මිනිසාගේ හිස කඳින් වෙන් කලේය. හිම මත රුධිරය විසිර ගියේ හරියටම රතු පැහැ වයින් පරිද්දෙනි. බ්‍රැන්ට ඒ වෙතින් සිය දෑස් ඉවත් කර ගැනීමට අසීරු බවක් දැනුනු අතර ඔහු බලා සිටිද්දී එම රුධිරය උරා ගත් හිම රතු පැහැයෙන් බබලන්නට විය.

ගසේ මුලක් මත පතිත වූ හිස පෙරැලී අවුත් ග්‍රේජෝයි ගේ දෙපා අසල නතර විය. හැම දෙයක්ම සැහැල්ලුවෙන් හා විහිළුවෙන් බාරගන්නා හීන්දෑරී අඳුරු පැහැ දහනව හැවිරිදි තරුණයෙකු වූ තියන් සිනාසී එම හිසට පා පහරක් එල්ල කලේ ඈතට විසි වී යන පරිද්දෙනි.

"බූරුවා." ජොන් සිහින් හඬින් මිමිනුවේ ග්‍රේජෝයිට නෑසෙන පරිද්දෙනි. ඔහු බ්‍රැන් ගේ උරහිස මත අතක් තැබූ අතර බ්‍රැන් සිය අවජාතක සොහොයුරා දෙස බැලුවේය. "ඔයා බොහොම හොඳට කලා." ජොන් සන්සුන් හඬින් කීය.

ඉර පෙරට වඩා අහසේ මුදුන් වී සුළඟද නැවතී තිබුනු නමුත් වින්ටර්ෆෙල් බලා ආපසු යන ගමනේදී බ්‍රැන්ට පෙරට වඩා සීතලක් දැනෙන්නට විය. ඔහු සිටියේ අනිත් පිරිසට පෙරාතුව යන තම සොයුරන් දෙදෙනාගේ අශ්වයන් හා තම කුඩා පෝනියා සමපාත කරගන්නට වෑයම් කරමිනි.

"මිනිහා බයනැතුව මරණයට මුහුණ දුන්නා." රොබ් කීවේය. ඔහු එන්න එන්නම ලොකු මහත් වෙන, ඔහු ගේ මව ගේ විලාසයන් - රිවර්රන් හි ටලීවරුන්ගේ පැහැපත් සම, රතු-දුඹුරු කෙස් හා නිල් පැහැ දෑස් - ඇති යෞවනයෙකි. "ඌට අඩුම ගානෙ නිර්භීතකමක් තිබුනා."

"නෑ." ජොන් ස්නෝව් සෙමින් කීය. "ඒක නිර්භීතකමක් නෙවෙයි‍. මිනිහා මැරෙන තරමට බය වෙලයි හිටියෙ. උඹට ඒක මිනිහගෙ ඇස් දෙකෙන් දකින්ට තිබුනා ස්ටාර්ක්." ජොන් ගේ දෑස් කෙතරම් තද අළු පැහැතිද කිවහොත් ඒවා කළු පැහැයට වඩා ආසන්නය. නමුත් ඒ දෑසට කිසිදු දෙයක් මග නොහැරේ. ඔහු වයස දහහතරක් වූ රොබ් හා සම වයසේ වූවත් ඔවුන් දෙදෙනා අතරේ පෙනුමෙන් නම් කිසිදු සමානකමක් නොතිබිනි. රොබ් ගේ වැඩුනු මස්පිඩු සහිත සිරුරට සාපේක්ෂව ඔහු හීන්දෑරී ය, රොබ් පැහැපත් සමකින් යුක්ත වෙද්දී ඔහු අඳුරු පැහැයට හුරුය, රොබ් ශක්තිමත් හා වේගවත් වෙද්දී ඔහු සුන්දර හා ක්ෂණික විය.

මේ අදහස රොබ් ගේ සිතට කා වැදුනු බවක් පෙනුනේ නැත. "අනික් එවුං උගෙ ඇස් දෙක කාපුවාවෙ. ඌ හොඳට මැරුනා. මොකද කියන්නෙ, තරගයක් තියමුද? පාලම ගාවට යනකං."

"හරි." ජොන් කීවේ පයින් ඇන තම අසු ඉදිරියට මෙහෙයවන ගමන් ය. මැසිවිල්ලක් ගුවනට මුසු කල රොබ් ඔහු පසුපසින් පැන්නුවේය. මොහොතකින් ඔවුන් දෙදෙනා පාරේ වේගයෙන් ඉදිරියට අසුන් මෙහෙයවද්දී - රොබ් සිනාසෙමින් හූ කියමිනුත්, ජොන් නිහඬවම එහෙත් උනන්දුවෙනුත් - අසු කුරවලට හසු වූ හිම වර්ෂාවක් මෙන් පසුපසට විසි විය.

බ්‍රැන් ඔවුන් පසුපසින් යාමට උනන්දුවක් නොදැක්වූයේ තම කුඩා පෝනියාට එවන් වික්‍රමයක් කල නොහැකි බැව් ඔහු හොඳාකාරවම දන්නා බැවිනි. ඔහු මියගිය මිනිසාගේ දෑස් දැක තිබූ අතර මේ මොහොතේ ඒ ගැන සිතන්නට විය. මොහොතකට පසු රොබ් ගේ සිනා හඬ වියැකී ගිය අතර හාත්පස වන පෙත නැවතත් නිහඬ විය.

කෙතරම් තදින් කල්පනාවේ ගැලී සිටියාද කිවහොත් සෙසු පිරිස ඔහු අසලටම ළඟා වී ඇති බැව් බ්‍රැන් දැනගත්තේ සිය පියා ඔහුට සමගාමීව සිය අසු මෙහෙයවන්නට පටන් ගත් විටය. "ඔයා හොඳින්ද බ්‍රැන්?" ඔහු ඇසීය.

"ඔවු තාත්තේ." ඔහු ඉහළ බලා කීවේය‍‍. ලොමින් හා සමින් සැරසී සුවිසල් යුධ අසු අරා සිටි පියා ඔහුට පෙනුනේ යෝධයෙකු පරිද්දෙනි. "රොබ් කියනවා ඒ මිනිහා නිර්භීත විදියට මැරුන ලු. ජොන් කියනවා මිනිහා බයෙන් ලු හිටියෙ."

"ඔයා මොකක්ද හිතන්නෙ?"

බ්‍රැන් මොහොතක් සිතා බැලීය. "මිනිහෙකුට පුළුවන්ද බයවෙච්ච වෙලාවක නිර්භීත වෙන්ට?"

"ඒ තමා මිනිහෙකුට නිර්භීත වෙන්ට පුළුවන් එකම වෙලාව. බයවෙච්ච වෙලාව. ඔයා තේරුම් ගත්තද ඇයි මං ඒක කලේ කියලා?"

"ඌ වනචාරියෙක්." බ්‍රැන් පිළිවදන් දුනි‍. "උං ගෑනු උස්සන් ගිහිල්ලා 'අනික් එවුංට' විකුණනවා."

ඔහුගේ පියා සිනාසුනි. "නාකි ආයම්මා ආයෙමත් ඔයාගෙ ඔළුවට එක එක මනස්ගාත දානව වගේ. ඇත්තම කියනවානං, ඒ මිනිහා පොරොන්දු කඩකරපු එකෙක්. නිශා රැකුම් බලකායෙන් පැනල ආපු එකෙක්. වෙන කිසිම මිනිහෙක් ඌ තරම් භයානක නෑ. පැනලා යන එකා දන්නවා ආපහු අහුවුනොත් මිනිහගෙ ජීවිතේ එතනින් ඉවරයි කියලා. ඒ නිසා ඌ අහු නොවී ඉන්ට ඕනම අපරාධයක් කරන්ට ලෑස්තියි. ඒ වුනත් ඔයා මගේ ප්‍රශ්නෙ හරියට තේරුම් අරන් නෑ. මං ඇහුවෙ 'ඇයි ඒ මිනිහට මැරෙන්ට වුනේ' කියලා නෙවෙයි, 'ඇයි මමම ඒ මිනිහව මරන්ට තීරණය කලේ. කියලයි."

එම ප්‍රශ්නයට බ්‍රැන් ට පිළිතුරක් නොවීය. "රොබර්ට් රජ්ජුරුවන්ට අළුගෝසුවෙක් ඉන්නවා." ඔහු අතීරණාත්මක හඬින් කීය.

"ඔවු, ඒක ඇත්ත." ඔහු ගේ පියා එකඟ විනි. "ඒ විතරක් නෙවෙයි, එයාට කලින් හිටපු ටාර්ගේරීයන් රජවරුන්ටත් හිටියා. ඒ වුනත් අපේ විදිය පුරාණයේ ඉඳන් එන විදියයි. ස්ටාර්ක්වරුන්ගේ නහරවල තාමත් මුල්ම මිනිස්සුන්ගේ ලේ දුවනවා. අපි විශ්වාස කරන්නෙ මරණ දන්ඩණය ප්‍රකාශ කරන කෙනාම ඒක ක්‍රියාත්මක කරන්ටත් ඕන කියලයි. ඔයා මිනිහෙකුගෙ ජීවිතය නැති කරන්ට යනවානං ඒ මිනිහගෙ ඇස් දෙක දිහා බලලා එයාගෙ අන්තිම වචන ටික අහන්ට ඔයා බැඳිලා ඉන්නවා. ඔයාට ඒ දේ දරාගන්ට බැරි නං ඒකෙන් කියවෙන්නෙ එයා මැරෙන්ට සුදුසු නෑ කියලයි."

"එක දවසක් එනවා බ්‍රැන්, එදාට ඔයා තමා රොබ්ගෙ කොඩිය උස්සන් යන්නෙ. ඔයා එදාට ඔයාගෙ සහෝදරයගෙ නමිනුයි ඔයා‍ගෙ රජ්ජුරුවන්ගෙ නමිනුයි බලකොටුවක් පාලනය කරාවි. අන්න එදාට ඔයාට සිද්ධවෙනවා යුක්තිය ඔයා අතට ගන්ට, මිනිස්සුන්ට දඬුවම් කරන්ට. එදාට ඔයාට අහක බලන්ට බෑ. ඒ වගේම ඔයා ඒ කරන දෙයින් සතුටක් ලබන්ට හදන්ටත් එපා. සල්ලි ගෙවලා අළුගෝසුවො තියාගෙන ඒ පිටිපස්සෙ හැංගිලා ඉන්න රජවරුන්ට ඉක්මනටම අමතක වෙනවා මරණය කියන්නෙ මොකක්ද කියලා."

ඒ මොහොතේ ඔවුන් ඉදිරියේ වූ කුඩා කඳුගැටය මුදුනෙන් ජොන් මතු විය. ඔහු පහළ බලා ඔවුන්ට අත වනා හඬ ගෑවේය. "තාත්තේ, බ්‍රැන්. ඉක්මනට එන්ට. ඇවිත් බලන්ට රොබ් මොකක්ද හොයාගත්තෙ කියලා." ඊළඟ මොහොතේ ඔහු නැවත නොපෙනී ගියේය. තම අසු විහිදූ ජොරී ඔවුන් අසලට පැමිණියේය. "මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක්ද මගෙ උතුමානෙනි?"

"කිසිම සැකයක් නෑ. එන්ට ගිහිං බලමු මගේ පුතාලා මෙදා පාර මොකක්ද නටපු ජරමරේ කියලා." ඔහු අසුට හැල්මේ දුවන්නට සන් කල අතර ඒ පිටුපසින් බ්‍රැන්, ජොරී හා සෙසු පිරිස අසුන් විහිදූහ.

Theon Greyjoy: “There’s not been a direwolf sighted south of the Wall in two hundred years.”

Jon Snow: “I see one now.”

*වේතාලයන් = මළ මිනී කන භූතයන්, පිශාචයන්