Wednesday 1 April 2015

ජොන් 09-1

 

ජොන් සෑදල පටි තද කරද්දී වෙළඹ මෘදු හඬින් හේෂාරවය කලාය. "හරි හරි. හෙමින් කෙල්ලේ, හෙමින්." මුදු හඬින් මුමුනමින්, වෙළඹව ස්පර්ශ කරමින් ඔහු ඇයව සන්සුන් කරන්නට තැත් කලේය. ඉස්තාලය පුරා හමා ගිය සීතල සුළං සිය මුහුණේ දැවටෙන්නට වූ නමුදු ඔහු ඒ නොතකා හැරියේ සිය දරදඬු වූ, අනම්‍ය ඇඟිලිවලින් සෑදල බෑගය සෑදලයට තබා ගැට ගැසුවේය. "ගෝස්ට්. මගේ ළඟට වරෙන්." ඔහු සිහින් හඬින් මිමිනූ අතර ඊළඟ මොහොතේ රත් පැහැයෙන් දිදුලන දෑසින් යුතු වෘකයා එතැන විය.

"‍ජොන් කරුනාකරලා. උඹට මේ වැඩේ කරන්ට බැහැ."

වෙළඹ පිට නැගුනු ජොන් තෝන්ලණුව අල්ලාගත්තේ රාත්‍රී අන්ධකාරය දෙසට ඇයව හරවා ගත්තේය. සෑම්වෙල් ටාර්ලි ඉස්තාල දොරකඩ සිටගෙන සිටි අතර ඔහුගේ උරහිසට උඩින් පුරා හඳක් එබිකම් කරමින් තිබුනි. එනයින් ඔහුගේ සෙවනැල්ල දැවැන්ත කළු පැහැ ‍යෝධයකු මෙන් ඉස්තාල බිම වසා පැතිරුනේය. "මගේ පා‍රෙන් අයින් වෙයන් සෑම්."

"ජොන් උඹට මෙහෙම කරන්ට බැහැ. මම උඹට ඉඩදෙන්නෙ නැහැ මේක කරන්ට."

"මම කැමැති නැහැ උඹට තුවාලයක් කරන්ට. අහකට වෙයන් සෑම්. නැත්තම් මම උඹව යටකරලා දානවා."

"මම දන්නවා උඹ එහෙම කරන්නෙ නැහැයි කියලා. අනේ, උඹ මම කියන දේට ඇහුම්කණ් දීපන්."

ජොන් සිය සන්කටු තද කල අතර වෙළඹ දොර දෙසට පිම්මේ පැන්නාය. එක් ‍මොහොතකට සෑම් සුදුමැලි මුහුණින් හා ඇරගත් මුවින් යුතුව ඔහු එන දෙස බලා සිටි නමුදු අවසාන නි‍මේෂයේ ඉවතට පැන ගන්නට සමත් විය. ඔහු එසේ කරනු ඇතැයි ජොන් බලාපො‍රොත්තු වූ අයුරින්ම අශ්වයා තමා හා ගැටෙන්නට මොහොතකට පෙර ඉවතට පැන ගත්තේය. එනමුදු ඔහු පා පැකිළී බිම ඇද වැටුනු අතර ඔහුට ඉහළින් වෙළඹ පැන්නවූ ජොන් රාත්‍රී අන්ධකාරය තුළට එළඹියේය.

සිය ඝනකම් සළුවෙහි වූ ශීර්ෂාවරණය හිස වැසෙන සේ ඇදගත් ඔහු ඉදිරියට යන්නැයි වෙළඹට සන්කලේය.

තමා පසෙකින් දුවන ගෝස්ට් ද ඇතිව ඔහු පිටත්වද්දී කළු බලකොටුව නිහඬවම නිසොල්මනේ බලා සිටියේය. ප්‍රාකාරය උඩ මුර සෙබළුන් බලා සිටිනු ඇති බව ඔහු දත්තද නිසැකවද ඔවුන්ගේ දෑස් යොමුව තිබෙනුයේ දකුණු දෙසට ‍නොව උතුරු ‍දෙසට විය. ඔහු පිටව යන අයුරු කිසි කෙනෙකු නොදිටීය. මේ වනවිට දනිපනි ගා නැගිට සිය සිරුරේ දූවිලි පිස දමමින් ඉන්නා සෑම්වෙල් ටාර්ලි හැර අන් කිසිවකු නොදිටීය‍. මෙ‍ලෙස පැනීමෙන් සෑම්ට අනතුරක් නොවන්නට ඇතැයි ජොන් කල්පනා කලේය. ඔහුගේ සිරුර දැවැන්ත බරැති පංචස්කන්ධයක් වූ අතර ‍මෙවැති වැටීමක් නිසා මැණික්කටුවක් බිඳීයාම හෝ වළලුකරක් ඇඹරී යාම පහසුවෙන්ම සිදු විය හැක. "මම ඌට අනතුරු ඇ‍ඟෙවුවා." ‍ජොන් මහ හඬින් තමාටම කියා ගත්තේය. "ඒ කොහොම වුනත් ඒක ඌට අයිති දෙයක් නෙ‍වෙයි." අසු ධාවනය කරන අතරේ ඔහු සිය පිළිස්සුනු අ‍තේ ඇඟිලි නවමින් දිග හරිමින් ඒවා සුනම්‍ය කරන්නට තැත් දැරුවේය. අතැඟිලි තවමත් වේදනා ගෙන දුන්නද වෙළුම්පටි ඉවත් කර තිබීම මහත් සහනයක් විය.

පීත්ත පටියක් මෙන් දිගහැරුනු රජමාවත දිගේ අසු ඉදිරියටම යද්දී සඳඑළිය විසින් කඳු මුදුන් රජතමය පැහැයෙන් බබලවන්නට විය. ඔහුගේ පලායාම ගැන ඔවුන් දැන ගන්නට පෙර හැකි තරම් දුරක් ප්‍රාකාරයෙන් ඈතට ගමන් කිරීම ජොන්ගේ අභිලාෂය විය. හෙට උදෑසන ඔහුට ප්‍රධාන මාවතෙන් ඉවත් වී වනාන්තර, ලඳු බිම්, දිහපහර හා කඳු ඔස්සේ යමින් තමා පසුපස පන්නන්ගෙන් මඟහැරිය හැකි වනු ඇත. එනමුදු ‍මේ මොහොතේ වඩා වැදගත් වනුයේ මඟහැරීම නොව වේගයෙන් ගොස් හැකිතරම් ඈතට යාමයි. කෙසේ වුවද ඔහු මේ පලායන්නේ ‍කො‍හේටදැයි අනුමාන කිරීම ඔවුන්ට අපහසු දෙයක් නොවනු ඇත.

නාකි වලහා බිමට එළිය වැටෙන්නා හාම නැගිටින්නට පුරුදුව සිටියේය. එබැවින් තමා හා ප්‍රාකාරය අතර ලීග ගනනාවක දුරක් තබාගැනීම පිණිස ජොන්ට අරුණෝදය තෙක් අවකාශ ඇත... ඒ සෑම් ටාර්ලි ඔහුව පාවා නොදුනහොත් පමණි. මේ මහත කොලුවා රාජකාරිය අකුරටම ඉටුකරන, බියගුල්ලෙකු වුවද ඔහු ජොන්ට සොහොයුරකුට ‍මෙන් ආදරය ක‍ලේය‍. ප්‍රශ්න කිරීමකට ලක් වුවහොත් ඔහු නිසැකයෙන්ම ඔවුන්ට ඇත්ත පවසනු ඇත. එනමුදු මේ වෙලාවේ රජතුමාගේ කුළුණ වෙතට ගොස්, මුර කරුවන්ට කරදර කර, ‍නාකි මෝර්මන්ට්ව නින්දෙන් අවදි කරවීමට තරම් ඔහු නිර්භය නොවනු ඇතැයි ජොන් දැන සිටියේය.

නාකි වලහාගේ පාතරාසය ගෙන යනු පිණිස ඔහු උදෑසන කුස්සියට නොගිය විට ඔවුන් ඔහුගේ කුටිය පිරික්සා බලනු ඇත. එවිට ඔහු එහි දමා ආ දික්නියපහුර ඔවුන්ට හමුවනු ඇත. එය අත්හැර දමා පැමිණීම අසීරු කරුණක් වුවද ජොන් තවමත් සිය ගෞරවය අමතක කර දමා ‍නොමැත. අඩුම ගනනේ අවඥාවට බඳුන් වී පලායද්දී සෙර් ජෝරා මෝර්මන්ට් පවා එය රැගෙන ගියේ නැත. කිසිදු සැකයකින් තොරව මේ අසිපත බාර දෙනු පිණිස ඔහුට වඩා සුදුසුකම් ඇත්තෙකු නාකි වලහා විසින් සොයා ගන්නවා ඇත. මේ මහලු මිනිසා ගැන කල්පනා කරද්දී ජොන්ගේ සිතේ තමා කල දේ ගැන නොපහන් හැඟීමක් ඇතිවන්නට විය. ඔහු‍ගේ පුතාගේ පලායාම නිසා තවමත් රිදුම් දෙමින් තිබෙන ඒ සිතට තමාගේ මේ පලායාම තවත් දුකක් එක්කරනු ඇති බැව් ඔහු දැන සිටියේය. නාකි වලහා තමා කෙරෙහි තැබූ විශ්වාසය වෙනු‍වෙන් මේ කරන්නා වූ දේ නපුරු කලගුන සැලකීමක් වනු ඇති නමුදු ඔහුට අන් කිසිදු විකල්පක් නොවීය. ඔහු කුමක් කලත් ඔහු අතින් කිසිවෙකු හෝ පාවාදෙවනු ඇත.

‍මේ දැන් පවා තමා මේ කරමින් සිටින්නේ ගෞරවනීය දෙයක් දැයි ඔහුගේ සිත විමසමින් තිබුනි. දකුණුකරයේ උදවියට නම් එය පහසු කටයුත්තක් වනු ඇත. ඔවුන්ට කතා කරන්නට, උපදෙස් ගන්නට, දෙවියන්ගේ වචනය ඔවුන්ට කියා දී හොඳ නරක තෝරාබේරා ගන්නට උදවු වනු පිණිස සප්තක පූජකවරුන් සිටියි. එනමුදු ස්ටාර්ක්වරුන් වන්දනාමාන කලේ පුරාණ දෙවිවරුන්ටය. වනාන්තර‍යේ නිර්නාමික දෙවිවරුන්ටය. හදවෘක්ෂය ඔහු කියන දේ අසා සිටියද පෙරලා ඔහුට කතා ‍නොකරයි, උපදෙස් නොදෙයි.

* * *

කළු බලකොටුවේ අවසාන එළියත් තමා පසුපසින් වැසී යද්දී ජොන් සිය වෙළඹ‍ගේ වේගය අඩු කොට ඇයට සැහැල්ලුවෙන් ඇවිද යන්නට සැලැස්වූවේය. ඔහුට බොහෝ දුර ගමනක් යන්නට ඇති අතර ඒ මුලු දුරම ඔහුව ගෙනයන්නට සිටින එකම අසු මෙපමණකි. රජමාවතේ දකුණට යන විට ඔහුට ගොවිබිම් හා කුඩා බල‍කොටු මුනගැසෙනු ඇති අතර අවශ්‍ය වී නම් ඔහුට එයින් එකකට ගොඩ වැදී සිය වෙළඹ වෙනුවෙන් නව අසෙකු හුවමාරු කරගත හැකි වනු ඇත. එහෙත් ඒ වෙළඹ කිසිදු අනතුරකින් තොරව අතක් පයක් නොබිඳී සිටියහොත් පමණි.

ඔහුට ඉක්මනින්ම අලුත් ඇඳුම් ද සොයාගත යුතු වනු ඇත. ඇත්තෙන්ම කියන්නේ නම් සොරාගත යුතු වනු ඇත. ඔහු හිසේ සිට දෙපතුලට යන තෙක්ම කළු ඇඳුමින් සැරසී සිටි‍යේය. අසු පිට යන විට පළඳින උස් හම් බූට්ස් සපත්තු, ඔහුගේ කලිසම හා උඩු කබාය, සමින් කල අත් රහිත කොට කබාය, ඝනකම් ලොම් සළුව, ‍‍මේ සියල්ලම කළු පැහැතිය. ඔහුගේ දිගු අසිපත හා සිරිය බහා තිබෙන්නේ කළු පැහැ කොපුවලය. සෑදල මල්ලේ ඇති මුදු දම්වැල් හිස් ආවරණය හා කමිසය පවා කළු පැහැතිය. මේ සියල්ලේ ‍තේරුම නම් ඔහුව අල්ලාගනු ලැබුව‍හොත් නියත මරණයකි. බෙල්ලෙන් උඩ ඇති සෑම ලොකු කුඩා බලකොටුවක්ම, ගොවිපලක්ම, ගම්මානයක්ම කළු පැහැයෙන් සැරසුනු ආගන්තුකයෙකු දෙස හෙලන්නේ සැකමුසු බැල්මකි. එමෙන්ම වැඩි කාලයක් යන්නට පෙරම මිනිසුන් ඔහුව සොයා එනු ඇත. ඔහුගේ පලායාම සඳහන් කරමින් මේස්ටර් ඒමන්ගේ කපුටන් විසින් දසඅත පණිවුඩ රැගෙන ගිය පසු ඔහුට සැඟව ගන්නට අභය ස්ථානයක් සෙවීම උගහට වනු ඇත. වින්ටර්ෆෙල් පවා ආරක්ෂාකාරී නොවනු ඇත. නිසැක වශයෙන්ම බ්‍රැන් ඔහුට බල‍කොටුවට ඇතුළුවීමට අවසර දෙනු ඇති මුත් මේස්ටර් ලුවින් ඊට වඩා දුරදිග බලා වැඩකරනු ඇත. කලයුතු පරිද්දෙන්ම ඔහු බලකොටු ද්වාරයට අගුළු දමා ජොන්ව පලවා හරිනු ඇත. එහි කොහෙත්ම නොයාම වඩාත් මනෝඥ පියවරයි.

එනමුදු ඔහුගේ මනසේ වින්ටර්ටෆෙල්හි රූපකාය සිතුවම් පටක් මෙන් ඇඳී ගි‍යේය. හරියටම ඔහු එය හැරදා මෙහි පැමිණියේ අද ඊයේ මෙනි. දැවැන්ත කළුගල් ප්‍රාකාර, බල්ලන්ගේ හා පිළිස්සෙන මස්වල සුවඳින් පිරුනු ප්‍රධාන ශාලාව, පියාගේ පුස්තකාල කාමරය, ඔහු නිදාගත් අට්ටාල කාමරය. යලිත් බ්‍රැන් සිනාසෙන හඬ අසන්නටත්, ගේජ් ‍කෝකියා ගේ හරක් මස් හා බේකන් පයි එකක රස විඳින්නටත්, වනාන්තරයේ දරුවන් හා මෝඩ ෆ්ලෝරියන් ගැන නාකි ආයම්මා කියාදෙන කතන්දර අසන්නටත් ඔහුගේ එක් අර්ධයකට දැඩිව උවමනා විය.

එනමුදු ඔහු ප්‍රාකාරයෙන් පලා ආයේ ‍මේ දේවල් වෙනුවෙන් නොවේ. ඔහු එයින් පලා ආයේ ඔහු ඇත්තටම සිය පියාගේ පුතනුවන් කෙනෙකු හා රොබ්ගේ සො‍හොයුරකු බැවිනි. දික්නියපහුර වැනි උත්තම ගනයේ අසිපතක් ත්‍යාග වශයෙන් ලැබුනද ඔහු මෝර්මන්ට් කෙනෙකු නොවනු ඇත. එමෙන්ම ඔහු ඒමන් ටාර්ගේරියන් ද නොවේ. දෛවය විසින් මේ මහලු මිනිසාව තෙවරක්ම පිරික්සා බැලුවද ඔහු සැමවිටම සිය ගෞරවය තෝරා ගත්තේය. එනමුදු ඒ ඔහුය. මේස්ටර්වරයා දිගටම කළු බලකොටුවේ නතර වූයේ ඔහු දුබලයකු හා බියගුල්ලකු වන නිසා ද නැතිනම් ශක්තිමත්, සිය දිවුරුමට පක්ෂපාතී වූ කෙනෙකු නිසා ද යන්න මේ දැන් පවා ජොන්ට සිතා ගත හැකි කරුනක් නො‍වේ. එනමුදු මේ මහලු මිනිසා ‍තෝරාගැනීම හා වේදනාව ගැන එදා කී දේ ජොන්ට හොඳින්ම අව‍බෝධ වී තිබුනි. ඔහු ඒ සියල්ල ඕනෑවටත් වඩා හොඳින් ඔහුට අවබෝධ වී තිබුනි.

ටිරියන් ලැනිස්ටර් පැවසූයේ බහුතරයක් මිනිසුන් තිත්ත ඇත්තට මුහුණ දීමට වඩා එයින් සැඟවයාමට, මඟ හැරීමට කැමැති බවයි. එනමුදු ජොන් මේ සැඟවයාම් වලින් හා මඟහැරීම්වලින් වෙහෙසට පත්ව සිටියේය. ඔහු ඔහුමය. ඔහු ජොන් ස්නොව්ය. අවජාතකයකු හා දිවුරුම් කඩකරන්නෙකි. මවක නැති, යහළුවකු නැති, සැමදෙනාම වෙතින් ගර්භාවට පත්වූවෙකි. ඔහුගේ ඉතිරි ජීවිත කාලය කෙතරම් දිගු එකක් වුවද ඒ මුලු කාලය පුරාවටම ඔහුට පිටවහලෙකුට මෙන් රහස් දිවියක් ගත කරන්නට සිදුවනු ඇත. සිය සැබෑ නම සඟවාගත්, අන්ධකාර සෙවනැලි තුළ සැඟව ගත්  නිහඬ මිනිසකු වීමට සිදුවනු ඇත. ඔහු ‍මේ රාජධානි සප්තකය තුළ කො‍‍යිබ සංචාරය කල ද ඒ සෑමවිටම ඔහුට බොරුව තුළ සැඟව දිවි ගෙවන්නට සිදුවනු ඇත. එසේ ‍නොවුනහොත් ඔහුට එරෙහිව සෑම මිනිසකුගේම දෑත් එසවෙනු ඇත. කෙසේ වුවද කම් නැත. සිය සොහොයුරාගේ පසෙකින් හිඳ ඔහුත් සමග එකතුව පියාගේ මරණය වෙනුවෙන් පලිය ගන්නට හැකියාවක් ලබන තෙක් ජීවත් වන්නට ලැබුනහොත් එයින් පසු කුමක් සිදුවූවද කම් නැත.

අවසන් වරට රොබ්ව දුටු දිනය ඔහුගේ සිහියට ආයේය. ඔහු අංගනයේ හිම වරුසාව මධ්‍යයේ සිටගෙන සිටිද්දී ඒ රතු දුඹුරු පැහැ හිසකෙස් මත හිම දියවූ අයුරු. ජොන්ට ඔහු වෙතට ළඟා විය හැකි වනු ඇත්තේ වෙස් වලාගෙන රහසේ ගිය‍හොත් පමණි. තමාව ඔහුට නිරාවරණය කල පසු රොබ්ගේ මුහුණේ ඇඳෙනු ඇති විමතිය සිතේ මවා ගන්නට ජොන් උත්සාහ දැරුවේය. සිය සොහොයුරා හිස සලා සිනහවෙනු ඇත. ඉන්පසු ඔහු... ඉන්පසු ඔහු...

ඔහු‍ට රොබ්ගේ සිනහව සිතේ ඇඳගත නොහැකි විය. කෙතරම් උත්සාහ කලද එය මවාගත නොහැකි විය. ඔවුන් එදා අර ඝෝරවෘක පැටවුන් සොයාගත් දවසේ ඔවුන්ගේ පියා විසින් හිස සිඳ මරා දැමූ මිනිසා ගැන ඔහු කල්පනා කරන්නට වන්නේය. "උඹ ඒ වචන කිවුවා." එඩාර්ඩ් උතුමානන් ඒ මිනිසාට කීවේය. "උඹ දිවුරුමක් දුන්නා. උඹේ ස‍හෝදරයො ඉදිරිපිට. පුරාණ දෙවිවරුයි අලුත් දෙවිවරුයි ඉදිරිපිට." ඩෙස්මන්ඩ් හා මහත ටොම් එකතුව ඒ මිනිසාව දංගෙඩිය වෙත ඇදගෙන ආවෝය. බ්‍රැන්ගේ දෑස් පීරිසි තරම් විසල් වී ගිය අතර සිය පෝනියාව තරයේ අල්ලා ගන්නැයි ඔහුට මතක් කර දෙන්න‍ට ජොන්ට සිදුවිය. තියන් ග්‍රේජෝයි විසින් අයිස් අසිපත ගෙනෙන විට පියාගේ මුහුණේ වූ පෙනුම ජොන්‍ට සිහිපත් වන්නට විය. හිම මත විසිරුනු රත් පැහැ ලේ, සිය දෙපා අසලට රෝල් වී පැමිණි හිස් ගෙඩියට තියන් පයින් ගැසූ අයුරු.

ඒ පලායන්නා වැරහැලි හැඳි ආගන්තුකයකු නොව සිය සොහොයුරා බෙන්ජින් ස්ටාර්ක් වූවානම් එඩාර්ඩ් උතුමානන් කුමක් කරනු ඇත්දැයි ජොන් කල්පනා කලේය. එයින් තීරණයේ වෙනසක් වනු ඇත්ද? නිසැකවම, නිසැකවම, එසේ විය යුතුය... රොබ් ඔහුව සාදරයෙන් පිළිගනු ලැබෙනු ඇත. නිසැකවම. ඔහු එසේ කල යුතුව ඇත. නොඑසේ නම්...

ඒ ගැන සිතීම අසීරු කටයුත්තක් විය. ඔහු දැඩිව තෝන්ලණුව අල්ලාගත් අතර අතැඟිලි පුරා ගැඹුරු වේදනාවක් පැතිර යන්නට විය. වෙළඹට විළුඹෙන් සන් කල ඔහු රජමාවත ඔස්සේ ඇයව පිම්මේ පන්නවන්නට වූයේ හරියට සිය සිත තුළ නැග එන සැකයන්ගෙන් මිදෙනු පිණිස දුවන්නාක් මෙනි. ජොන් මියයාමට බිය නොවීය. එනමුදු ඒ අයුරින් මියයාමට ඔහු තුළ කිසිදු කැමැත්තක් නොවීය. සාමාන්‍ය පල්හොරකු නැතහොත් මංකොල්ලාකාරයකු මෙන් බැම්මෙන් බැඳී, හිස්ගැසුම් කන්නට ලැබීම. මිය යා යුතු නම් ඔහු මියයන්නේ අතකින් ගත් අසිපතක් ඇතිව, සිය පියා‍ගේ මිනීමරුවන් හා සටන් වදිමිනි. ඔහු සැබෑ ස්ටාර්ක් කෙනෙකු නොවේ. ඔහු කිසිදා ස්ටාර්ක් කෙනෙකු නොවීය... එනමුදු ඔහුට ස්ටාර්ක් කෙනෙකු මෙන් මිය යන්නට කිසිදු බාධාවක් නොමැත. එඩාර්ඩ් ස්ටාර්ක් පුතුන් තිදෙනෙකුට නොව පුතුන් සිවු දෙනෙකුට පියා වූහයි මිනිසුන් විසින් පවසනු ඇත.

* * *

අඩ මයිලයක් පමණ දුරක් යනතෙක් ඔවුන් හා සමගාමීව සිය වේගය පවත්වා ගැනීමට ගෝස්ට් සමත් විය. මුවෙන් එල්ලෙන රත් පැහැ දිවෙන් හති දමමින් ඌ ඔවුන් සමග දිව ආයේය. මිනිසා ද අශ්වයාද සිය හිස් තවත් පහත් කරගත්තේ ජොන් විසින් තවත් වේගයෙන් යන්නට අසුට සන් කල බැවිනි. වෘකයා සිය වේගය අඩු කලේ අන්ති‍මේදී සම්පූර්ණ‍යෙන්ම නැවතී සඳ එළියේ රත් පැහැයෙන් බබලන දෙනෙතින් ඔවුන් දෙස බලා සිටියේය. ඌ ඔවුන්ට පසුපසින් නොපෙනී ගිය නමුදු සිය සාමාන්‍ය වේගයෙන් යුතුව දිගටම ඌ ඔවුන් හඹා එනු ඇති බව ජොන් දත්තේය.

ඔහුට ඉදිරියෙන් පාර දෙපසම ගස් අතරින් ආලෝක පුංජ දිදුලනු දක්නට ලැබින. මෝල්ස් ටවුන්! බල්ලකු බුරන හඬ ද, ඉස්තාලයක සිටි ‍කොටලුවකු බැරෑඬි හඬින් තප්පුලනු ද ඔහුට ඇසුනි. එනමුදු ඒ ඇරෙන්නට මුලු නගරයම පාහේ නිහඬතාවයේ ගැලී තිබින. අතරින් පතර වසා දැමුනු කවුළු පියන්පත් අතරින් ගිනි උඳුණක ආළෝකය දිස් වුවද ඒ ද යාන්තමින් මෙනි.

මෝල්ස් ටවුන් වනාහි පෙනෙනවාට වඩා විශාල නගරයක් විය. එහි හතරෙන් තුනක්ම පාහේ ‍පොළොව යට වූ උණුසුම් බිංගෙවල් තුළ සැඟවී තිබුනු අතර වංකගිරියක් මෙන් වූ උමං සමූහයක් මගින් එකිනෙක හා සම්බන්ධ විය. ගනිකා නිවාසය පවා පොළොව යට සැඟවී තිබුනි. මතුපිට වූ එකම දෙය නම් දොරට ඉහළින් එල්ලුනු රතු ලන්තෑරුමක් සහිත කුඩා දැවමය මඩුවක් පමණි. ප්‍රාකාරයේ වූ මිනිසුන් මෙහි සිටි ගණිකාවන්ව හැඳින්වූයේ 'වැලලුන නිධාන' යන අන්වර්ථ නාමයෙනි. සිය කළු සොහොයුරන් කිසි‍වෙක් අද රාත්‍රි‍යේ මෙහි වැලලුනු නිධන් හාරමින් සිටිනු ඇතිදැයි ඔහු කල්පනා කලේය. එයද සාමාන්‍යයෙන් දිවුරුම් කඩ කිරීමක් වන නමුදු කිසිවෙකුත් ඒ ගැන තැකීමක් නොකලහ.

නගරය පසු කර සෑහෙන දුරක් යන තෙක් ජොන් සිය වේගය අඩු නොකලේය. ඒ වනවිට ඔහු මෙන්ම වෙළඹ ද දහදියෙන් පෙඟී සිටියාය. ඔහු වෙවුලමින් අසු පිටින් බිමට පැන්න අතර තුවාල වූ අත වේදනා ගෙනදෙමින් තිබින. දියවෙමින් පැවති හිම ගොඩක් පාර අසබඩ ගස් යට, සඳ එළියේ දිදුලමින් විසිර පැවතියේය. දියවෙමින් පැවති හිම විසින් කුඩා දිය කඩිති සාදා තිබින. උක්කුටියෙන් බිම ඇන බා ගත් ජොන්, දෑත් එක් කර මේ දිය දෝතක් පුරවා ගත්තේය. දිය හිම මෙන්ම සීතල විය. උගුරු කිහිපයක් පානය කල ඔහු දෙකම්මුල් පුපුරු ගසන තෙක් මේ සීතල දිය මුහුණට විසි කර ගත්තේය. පසුගිය දින කිහිපයටම වඩා දැන් ඔහුගේ පිළිස්සුනු අතැඟිලි වේදනා ගෙනදෙමින් තිබූ අතර හිසද කැක්කුම් ගෙන දෙන්නට පටන්ගෙන තිබුනි. 'මම මේ කරන්නෙ හරි දේ.' ඔහු තමාටම කියා ගත්තේය. 'එහෙමනම් ඇයි මට මේ මහා නරක හැඟීමක් දැනෙන්නෙ?'

අධික විඩාව නිසා වෙළඹ මුවින් පෙණ දමමින් සිටියාය. එබැවින් උගේ කටකලියාවෙන් අල්ලාගත් ජොන් ඇයත් සමග ඉදිරියට ඇවිද ගියේය. මාවත අසරුවන් දෙදෙනෙකුට යාන්තමින් මාරු විය හැකි තරම් පටු විය. මතුපිට සෑම තැනම කුඩා දිය පහරවල් ද, උඩට නෙරා ආ ගල්මුල් ද විය. ඔහු පිම්මේ ආ ගමන අතිමහත් මෝඩ කමක් විය. ඔහුගේත් අසුගේත් බෙල්ල නොකැඩී බේරුනේ වාසනාවක් නිසා විය යුතුය. තමාට මේ කුමක් සිදු වී දැයි ‍ජොන් විමතියෙන් කල්පනා කරන්නට විය. ඔහුට මෙතරම් ඉක්මනින් මියැදෙන්නට සිත් වී ද?

ගස් අතරින් ඇදී ආ, ඈතින් ඇසුනු කිසියම් සතෙකු බියෙන් කල කෑ ගැසීමක් නිසා ඔහු හිස ඔසවා බැලුවේය. ඔහුගේ වෙළඹ නොසන්සුන් ස්වරයෙන් ‍හේෂාරවය කරන්නට වන්නීය. ඔහුගේ වෘකයා කිසියම් සතකුව දඩයම් කර ඇත්ද? "‍ගෝස්ට්!" මුව වටා දෑත් යැවූ ඔහු කෑ ගැසු‍වේය. "ගෝස්ට්. මෙහාට වරෙන්." ඇසුනු එකම පිළිතුර වූයේ ඔහුට පිටුපසින් තැති ගත් බස්සකු අහසට නගින හඬ පමණි.

රවා ගත් මුහුණින් යුතුව ජොන් ඉදිරියටම ගියේය. සිය වෙළඹගේ සිරු‍රේ නැගි දහදිය වියළෙන තෙක් ඔහු ඇය සමග පැය බාගයක් පමණ ඉදිරියට ඇවිද ගියේය. එනමුදු ගෝස්ට් ගේ ආගමනයක් නොවීය. නැවත අසු පිට නැගී යන්නට ජොන්ට උවමනා වූ නමුදු සිය වෘකයා‍ගේ අතුරුදන් වීම ඔහුගේ සිතේ යම් බියක් ඇති කර තිබින. "ගෝස්ට්!" ඔහු නැවත කෑ ගැසුවේය. "උඹ කොහෙද? මෙහාට වරෙන් ගෝස්ට්!" මේ වනාන්තර තුළ ඝෝරවෘකයෙකුට අනතුරක් විය හැකි කිසිවක් නොවීය. ගෝස්ට් වැනි අඩක් වැඩුනු ඝෝරවෘකයකුට පවා අනතුරක් විය හැකි ක්‍රමයක් නොවීය. එහෙත්... නැත. වලසෙකුට පහර දෙන්නට යාමට තරම් ගෝස්ට් මෝඩයකු විය නොහැක. තවත් වෘක රංචුවක් මේ අසලක වේ නම් ජොන්ට නිසැකවම උන්ගේ උඩුබිරීම් ඇසෙනු ඇත.

තමා දැන් කෑම කටක් කෑ යුතු බැව් ඔහු තීරණය කලේය. අහර විසින් ඔහුගේ උදරය සන්සුන් කරනු ඇති අතර ගෝස්ට්ට ඔවුන්ව අල්ලාගැනීමට ඉඩ ප්‍රස්ථාවද ලැබෙනු ඇත. කළු බලකොටුව තවමත් නින්දේ පසුවන අතර ඔහුව හඹා ඒමක් සිදු විය නොහැක. සෑදල මල්ල ඇවිස්සූ ඔහු විස්කෝතුවකුත්, කේජු කැබැල්ලකුත්, වියළී ගිය කුඩා ඇපල් ගෙඩියකුත් සොයා ගත්තේය. ඔහු සතුව ලුණු දැමූ හරක් මස් කැබැල්ලක් හා කුස්සියෙන් පන්නා ගත් බේකන් කැබැල්ලක් ඇති නමුදු ඒවා හෙට වෙනුවෙන් පරෙස්සම් කර ගන්නට ඔහු තීරණය කලේය. මේ සියල්ල අවසන් වූ පසු ඔහුට දඩයම් කරන්නට සිදුවනු ඇති අතර එයින් ඔහුගේ ගමන් වේගය අඩාල වනු ඇත.

සිය වෙළඹ රජමාවත පසෙක උලා කන අතරේ ගසක් යට වාඩි වූ ජොන් විස්කෝතුව හා කේජු කැබැල්ල කා හමාර කලේය. ඔහු ඇපල් ‍ගෙඩිය අවසානයට ඉතුරු කර ගත්තේ එය හොඳින් රස විඳිනු පිණිස විය. එය යාන්තමින් මෙන් බෙරි වන්නට පටන්ගෙන තිබුනු නමුදු මදය තවමත් කසට ගතියෙන් හා යුෂයෙන් පිරි තිබින. එය කා හමාරවන්නට ඔන්න මෙන්න තිබියදී ඔහුට ශබ්දයක් ඇසුනි. අශ්වයින්! උතුරු දෙසින්! වසා නැගී සිටි ජොන් දුවමින් මෙන් සිය ‍වෙළඹ ‍වෙත ළඟාවූයේය. ඔහුට ඔවුන්ව පරදා අසු පැන්නවිය හැකි වනු ඇතිද? නැත, ඔවුන් ආසන්නයටම පැමිණ ඇත. ඔවුන්ට ඔහුව නිසැකයෙන්ම ඇසෙනු ඇත. ‍මේ පිරිස කළු බලකොටුවේ සිට ඔහු සොයා පැමිණියවුන් නම්...


Jeor Mormont: “I think you were meant to be here.”

15 comments:

  1. හය්යෝ ජොන්....
    පිස්සු නැත්තං සෝක්

    ReplyDelete
    Replies
    1. පිස්සු නොහැදි තියෙයිය මහේෂ් කොලුවට වෙන දේවල් හැටියට... :-)

      Delete
  2. ඔන්න ජෝන් පනිනාවෝ,මේ ඇහුනාදෝ.

    ReplyDelete
    Replies
    1. ඔහොම බෑ මනෝජ්, තව හයියෙන් කෑ ගහන්ට ඕන.. :-P

      Delete
  3. හොක්කි, හොක්කි හූ

    ReplyDelete
    Replies
    1. පොම් පොම් නැති වෙලාවෙ බුවාට ඔහොම හූ කියන එක හරිද මං අහන්නෙ..

      Delete
  4. //මෝඩ ෆ්ලෝරියන් //

    Florian the fool?
    I think he is the funny kind of fool. "wikata florian"??

    ReplyDelete
  5. මාටින් ලොක්කා ඇයි හැමතිස්සෙම, ඇස් තුනේ කපුටා, ඇඟිලි තුනේ කෝකියා ගැන කියන්නෙ? ඇයි කකුල් දෙකේ සේර් නැටිලස්? අපි ඔ‍ටුවොද?

    - කකුල් හතරේ නරි මොටා -

    ReplyDelete
    Replies
    1. මොටා කකුලක් කඩාගෙන තුන් පයින් යන්ට ආසද?

      Delete
    2. කාගෙද කොහෙද චාරිකාවක් නිසාමොට්ස්ගෙ නැට්ට නැති වීමට ආසන්නයි කොහොමත්.
      එතකොට Ser Nautilus Faux-Motts !

      Delete
    3. හෑ, උන්දෑ නැටි හන්ටිං ඇවිල්ලද?
      සුප් එකට වෙන්ටෑ?
      ඇයි කිව්වෙ වැජිටේරියන් කියල නේද?

      I come from the land down under
      Where women glow and men plunder
      Can't you hear, can't you hear the thunder

      Motts:
      Better run, better take cover :)

      Delete
  6. Replies
    1. ස්තූතියි සරත්! :-)

      Delete