Monday 6 April 2015

කැට්ලින් 11-1

රිවර්රන්

සිය බිළිඳු පුතුද රැගෙන උතුරුකරයේ වින්ටර්ෆෙල් බලා යන දිගු ගමන අරඹනු පිණිස, රිවර්රන්වලින් පිටත් වී, කුඩා බෝට්ටුවක නැග, ටම්බල්ස්ටෝන් ගංගාව තරණය කර දැන් වසර දහසක්වත් ගෙවී ගොස් ඇතැයි කැට්ලින් ස්ටාර්ක්ට සිතෙමින් තිබුනි. ඔවුහු දැන් නැවතත් ටම්බල්ස්ටෝන් ගංගාව තරණය කරමින් නිවෙස බලා පැමිණෙමින් සිටියහ. එනමුදු එදා ඒ රෙදිවලින් ඔතා රැගෙන ගිය ළදරුවා මහ මිනිසකු වී සන්නාහයෙන් හා කංචුකයෙන් සැරසී සිටියි.

රොබ් බෝට්ටුවේ ඉදිරිපසට වන්නට ග්‍රේ වින්ඩ් සමගින් අසුන් ගෙන සිටියේය. හබල්කරුවන් සිය හබල් සමගින් ඔරොට්ටු වන අතරේ ඔහු සිය හස්තය ඝෝරවෘකයා ගේ හිස මත රඳවාගෙන ඉදිරිය බලා හුන්නේය. තියන් ග්‍රේජෝයි ද ඔහු පසෙකින් අසුන් ගෙන සිටියේය. ඇගේ බාප්පා පසුපසින් වූ දෙවන බෝට්ටුවේ ග්‍රේට්ජොන් හා කාර්ස්ටාර්ක් උතුමන් සමගින් පැමි‍ණෙමින් සිටියේය.

කැට්ලින් බෝට්ටුවේ අවරයට වන්නට අසුන්ගෙන සිටියාය. ඔවුහු ගංදියේ ‍වේගවත් සැඩපහරට ඔවුන්ව පහළට රැගෙන යාමට ඉඩ හරිමින් දැවැන්ත ජල රෝද කුළුණ පසුකරමින් ඉදිරියට ඇදුනෝය. මේ කුළුණ තුළ වූ ජලරෝදය ‍වෙතින් නැගුනු ගර්ජනා හඬත් දියපහර වැගිරෙන හඬත් විසින් ඇගේ ළමා කාලය සිහිපත් ‍කොට දී කැට්ලින් ගේ මුවට දුක්මුසු සිනහවක් නගන්නට සමත් වී තිබුනි. බලකොටුවේ වැලිගල් ප්‍රාකාර මත රැස් වී සිටි සෙබළුන් ද සේවකයින් ද ඇගේත් රොබ්ගේත් නම් කියමින්, 'වින්ටර්ෆෙල්!' යැයි මොරගසමින් ඔවුන්ව පිළිගන්නට වූහ. සියලුම බලකොටු මුර අටලු වෙතින් ටලී වංශයේ සලකුණ වන රතු හා නිල් පසුබිමක ඉහළට ඉපිලෙන  රජතමය ට්‍රවුට් මාලුවා දැක්වෙන ධජපතාක එල්ලෙමින් තිබුනි. එය සැබැවින්ම හද අලළවන දසුනක් වූ නමුදු ඇ‍ගේ හද ඉපිලවන්නට එය සමත් නොවීය. සිය හදවත නැවත කවදාවත් සතුටින් නොඉල්පෙනු ඇත්දැයි ඇය විමතියෙන් කල්පනා කලාය. අනේ, නෙඩ්...

ජල රෝද කුළුණට පහළින් ලොකු වංගුවක් ගත් ඔවුහු දියපහර කපාගෙන ඉදිරියට ඇදුනෝය. මිනිසුන් සිය උපරිම ජවය හබල් වෙත යොමු කොට තිබින. දිය ද්වාරයේ විසල් ආරුක්කුව ඔවුන් ඉදිරියෙන් පෙනෙන්නට වූ අතර දැවැන්ත යකඩ කටු පැළැල්ල සෙමින් සෙමින් ඉහළට ඔසවන දම්වැල්වල කිරි කිරි නාදය ඇසෙන්නට විය. ඔවුන් කෙමෙන් එයට ළඟාවද්දී පැළැල්ල සෙමින් ඉහළට එසවුනෙන් එහි යට බාගය මල කා රත් පැහැයෙන් දිදුලමින් තිබෙනු කැට්ලින්ට දැකිය හැකි විය. උල්කටු සහිත පැළැල්ලට යාන්තමින් අඟල් කිහිපයක් යටින් එය පසු කර යන අතරේ එහි අඩියේ වූ දුඹුරු පැහැ මඩ ඔවුන්ගේ සිරුරු මත පතිත විය. කැට්ලින් ඉහළ බැලූ අතර පැළැල්ල කෙතරම් නම් මල කා ඇත් ද, හදිසි පහරදීමකට එය ඔ‍‍රොත්තු දේ ද, එය ඉවත් කර නව පැළැල්ලක් සවි කල යුතු ද වැනි නා නා ප්‍රකාර සිතුවිලි ඇගේ සිතේ පහළ වන්නට විය. මේ දිනවල ඇ‍ගේ නිතරම රැඳෙන සිතුවිලි එවැනි දෑ විය.

ආරුක්කුව පසුකර ගිය ඔවුහු ප්‍රාකාරය යටින් දිගටම ඉදිරියට ඇදුනෝය. ඔවුන් වටා ‍ලොකු පොඩි බෝට්ටු රැසක් යකඩ රාමුවලට බැඳී පාවෙමින් තිබුනි. ඇගේ සොහොයුරා සිය සෙබළුන් ද සමගින් ඔවුන් එනතෙක් දිය සෝපානය මත රැඳී සිටියේය. සෙර් එඩ්මුයර් ටලී වනාහි තද රත් පැහැ රැවුලකින් හා අවුල් වී ගිය රතු-දුඹුරු පැහැ හිසකෙසින් යුතු තරබාරු තරුණයකු විය. ඔහුගේ සන්නාහයේ පපු තහඩු තැලී ඇදවී තිබුනේ යුද්ධයේ අතුරුඵලයක් ලෙසින් විය හැක. ඔහු පැළැඳ සිටි රතු-නිල් සළුව දුම් වැකී රුධිර පැල්ලමින් කිලිටි වී තිබින. ගිරා හොටක් වැනි නාසයකින් හා කෙටි කර කපන ලද සුදු-අළු පැහැ දෙපස රැවුලකින් යුතු, හෙල්ලයක් මෙන් උස ටයිටස් බ්ලැක්වුඩ් උතුමානන් ඔහු පසෙකින් සිටගෙන උන්නේය. ඔහුගේ දීප්තිමත් කහ පැහැ සන්නාහය කළු පැහැ විචිත්‍ර ලියවැල් කැටයමින් අලංකාර කෙරුනි. කපුටු පිහාටුවලින් මැසූ සළුවක් ඔහුගේ කෙට්ටු දසරුවෙන් එල්ලෙමින් තිබුනි. ඇගේ සොහොයුරා ලැනිස්ටර් කඳවුරෙන් ‍බේරාගනු පිණිස බලකොටුවෙන් පිටතට ගොස් පහර දුන් සේනාංකය මෙහෙයවා තිබු‍නේ ටයිටස් විසිනි.

"එයාලව ගොඩට ගන්ට." සෙර් එඩ්මුයර් අණකලේය. පියගැට පෙළේ දණතෙක් වූ වතුරේ බැසි සෙබළුන් තිදෙනෙක් කොකු ඇමිනූ දිගැති රිටි යොදාගෙන බෝට්ටුව ඔවුන් දෙසට අදින්නට විය. ග්‍රේ වින්ඩ් හදිසියේම නැගිට සිටගත්තෙන් බිය වූ එක් සොල්දාදුවෙක් සිය රිට අතහැර පසුපසට පැන්නේ, පා පැකිළි දියකඳ මත හතරගාතයෙන් ඉන්දවුනේය. අනික් එවුන් සිනාසෙද්දී මිනිසාගේ මුහු‍ණේ බියමුසු ලැජ්ජාවක් පැතිරී ගියේය. ‍බෝට්ටුවේ පසෙකින් පඩිපෙළ මතට පිනූ තියන් ග්‍රේජෝයි කැට්ලින් ගේ ඉඟටියෙන් අල්ලා ඇයව ඔසවා ඉහළින් වී වියළි පඩිය මත තැබීය.

එඩ්මුයර් පඩි බැස පහළට පැමිණියේ ඇයව වැළැඳ ගත්තේය. "අක්කේ!" ඔහු බැරෑඬි හඬින් කෙඳිරුවේය. ඔහුට තද නිල් පැහැ දෑසක් හා සිනාසීම වෙනුවෙන්ම සැදුනු මුවක් තිබුනද ඒ මුවේ මේ මොහොතේ නම් සිනහවක් දක්නට නොවීය. ‍ඒ වෙනුවට බෙහෙවින් ක්ෂය වී ගිය, වෙහෙසට පත්වුනු පෙනුමක් දැකිය හැකි වූ‍යේ ඔහු යුද්ධයෙන් බැට කා ආතතියෙන් මිරිකී ගිය හෙයින් විය හැක. ගෙලෙහි තුවාල වූ තැනක් වෙළුම්පටි යොදා ආවරණය කර තිබුනි. කැට්ලින් දැඩිව ඔහුව වැළැඳ ගත්තාය.

"ඔයාගෙ දුක මගෙත් දුක කැට්." දෙදෙනා සිය ග්‍රහණයෙන් මිදුනු පසු ඔහු ඇය අමතා කීවේය. "අපට එඩාර්ඩ් ගැන අහන්ට ලැබුන වෙලාවෙ... ලැනිස්ටර්ලා මේකට වන්දි ගෙවයි. මම දිවුරනවා. ඔයාට ඔයාගෙ පලිය ගන්ට ලැබෙයි."

"ඒකෙන් මට නෙඩ්ව ආපහු ලැබෙයිද?" ඇය තියුණු හඬින් විමසුවාය. මෙවැනි මුදු වදන් තවරන්නට තරම් තුවාලය තවමත් අලුත් වැඩිය. ඇය දැන් නෙඩ් ගැන සිතමින් කාලය නාස්ති කල යුතු නොවේ. ඇයට එසේ කල නොහැක. එය පසුවට කල් දැමිය යුතුය. ඇය මේ මොහොතේ ශක්තිමත් විය යුතුය. "ඒ දේවල් පස්සෙ කතා කරමු. මට දැන් තාත්තව දකින්ට ඕන."

"එයා ඔයා එනකම් කාමරේ බලන් ඉන්නවා."

"හස්ටර් උතුමානන් ඇඳට වැටිලා මගේ ආර්යාවනි." ඇගේ පියාගේ නවාතැන් බාරකරුවා ප්‍රකාශ කර සිටියේය. මේ මිනිසා මෙතරම් දුබලව මෙතරම් මහලුව ගියේ කවදාද? "එතුමා මට උපදෙස් දුන්නා ඔබතුමියව දැන්නම එහාට එක්කරන් එන්ටයි කියලා."

"මම එයාව එක්කරන් යන්නම්." එඩ්මුයර් ඇයව දිය සෝපානය දිගේ ඉහළටත් පහළ අංගනය ඔස්සේත් කැඳවාගෙන ගියේය. ඒ වනාහි වරක් පෙටයර් බේලිෂ් හා බ්‍රැන්ඩන් ස්ටාර්ක් ඇගේ අත පතා සටන් වැදුනු ස්ථානය විය. ඇතුළු බලකොටුවේ දැවැන්ත වැලිගල් ප්‍රාකාර ඔවුන්ට ඉහළින් විභූතිමත්ව නැගී සිටියේය. "එයාගෙ තත්ත්වය කොහොමද?" මුර සෙබළුන් දෙදෙනෙකු විසින් රැකවල් ‍කෙරුනු දොරක් පසු කර යන අතරේ ඇය විමසුවාය. මේ වදන් මුවින් පිටවෙද්දී ලැබිය හැකි පිළිතුර ගැන ඇගේ සිත බියෙන් ත්‍රස්ත වී ගියේය.

එඩ්මුයර් ‍ගේ ස්වරය සන්සුන් විය. "එයා අපි අතරෙ වැඩිකල් ඉන්න එකක් නැහැ. එහෙමයි මේස්ටර්ලා කියන්නෙ. වේදනාව... දිගටම අල්ලලා හිටිනවා. උහුලන් ඉන්ට අමාරුයි."

වටහාගත ‍නොහැකි අන්ද‍මේ වියරුවකින් ඇගේ සිත පිරී ගියේය. ඒ වනාහි මුලු මහත් ලෝකයටම එදිරිව නැගුනු වියරුවක්, ඇගේ සො‍හොයුරා එඩ්මුයර්ට, ඇගේ සොහොයුරිය ලයිසාට, ලැනිස්ටර්වරුන්ට, සියලුම මේස්ටර්වරුන්ට, නෙඩ්ට හා ඇගේ පියාට, ඔවුන් දෙදෙනාවම ඇය වෙතින් උදුරාගන්නට කුමන්ත්‍රණය කරන නරක නපුරු දෙවිවරුන්ට එදිරිව නැගුනු වියරුවක් විය. "ඔයාට තිබුනා මට දන්නලා එවන්ට. ඔයා දැනගත්ත ගමන්ම මට පණිවුඩයක් එවන්ට තිබුනා."

"එයා ඒක තහනම් කලා. එයාට ඕන වුනේ නැහැ හතුරො එයා මැ‍රෙන්ට වැටිලා ඉන්නවා කියන එක දැනගන්නවට. රාජධානියෙ තත්ත්වෙ නරක අතට හැරිලා තියෙන වෙලාවෙ. එයා බයවුනා එයා කොච්චර දුර්වලද කියලා ලැනිස්ටර්ලා දැන ගත්තොත්..."

"...එයාලා පහර දෙයි කියලා." කැට්ලින් ඔහු වෙනුවෙන් වාක්‍යය අවසන් කලාය. 'ඒක උඹේ වැරැද්ද. උඹේ.' ඇගේ සිත තුළ වූ යම් කිසිවෙක් මුරගාමින් සිටියේය. 'අර කුරුමිට්ටාව අල්ලගන්න එක උඹේ කරපිටට දාගත්තෙ නැත්තම්...'

ඔවුහු නිහඬවම සර්පිලාකාර පියගැටපෙළ නැංගෝය.

ඇතුළු බලකොටුවද රිවර්රන් මෙන්ම ත්‍රිකෝණාකාර ගොඩනැගිල්ලක් විය. එමෙන්ම හස්ටර් උතුමානන්ගේ නිදන කාමරය ද ත්‍රිකෝණාකාර එකක් විය. එහි නැගෙනහිර පසට වන්නට ගලින් කල නැවක් මෙන් පිටට නෙරා ගිය සඳළුතලයක් විය. බල‍කොටුවේ උතුමානන්ට එහි සිට තමාට පහළින් වූ ප්‍රාකාර, අංගන හා එයින් ඔබ්බෙහි වූ ගංගාව තෙක්ම දැකිය හැකි විය. සේවකයින් විසින් ඇගේ පියාගේ නිදියහන මේ සඳළුතලයට ඔසවාගෙන ගොස් තිබින. "එයා ආසයි ඉරඑළියෙ වාඩිවෙලා ගඟ දිහා බලන් ඉන්ට." එඩ්මුයර් පැහැදිලි කලේය. "තාත්තෙ, මේ බලන්ට මම කාවද එක්කරන් ආවෙ කියලා. කැට් ඇවිල්ලා ඔයාව බලන්ට..."

හස්ටර් ටලී යනු දැවැන්ත මිනිසකු විය. තරුණ වියේදී උස් සිරුරකින් හා පුළුල් පපුවකින් හෙබි වූ ඔහු වයසට යත්ම කෙමෙන් තර වන්නට පටන්ගෙන තිබුනි. එනමුදු දැන් ඔහු ඇකිළි ගොස් ඇතිවාක් මෙන් පෙනුනි. ඇටකටු පමණක් ඉතුරු වී සියලු මාංශය දිය වී ගොස් ඇතිවාක් මෙන් පෙනුනි. ඒ මුහුණ පවා එල්ලා වැටෙමින් තිබුනි. අවසන් වරට කැට්ලින් ඔහුව දකිද්දී ඒ හිසකෙස් හා රැවුල දුඹුරු පැහැයෙන් අව පැහැයට හැරෙමින් තිබූ අතර දැන් ඒ සියල්ල හිම මෙන් සුදු පැහැ ගැන්වී තිබුනි.

එඩ්මුයර්ගේ කටහඬ ඇසෙද්දී වැසී තිබුනු ඒ දෑස් විවර විය. "පුංචි කැට්." වේදනාව නිසා බැරෑඬි වී ගිය, අපැහැදිලි ස්වරයකින් ඔහු කෙඳිරුවේය. "මගේ පුංචි කැට්." සැලෙන සිනහවක් මුහුණේ නැගෙද්දී ඒ අත ඇයව සොයා ඉදිරියට ඇදී ආයේය. "මම ඔයා එනකම් බලන් හිටියා..."

"මම ඔයාලා දෙන්නට කතා කරන්ට ඉඩ දීලා යන්නම්." පියාගේ නළල මුදුව සිප ගත් ඇගේ සොහොයුරා පිටව ගියේය.

බිම දණ නමා ගත් කැට්ලින් පියාගේ අත සිය දෑත් අතරට සිරකර ගත්තාය. පෙරදී විසල් අතක් වූ නමුදු දැන් එය නිකංම නිකං ඇටකටු ගොඩක් පමණි. එහි පෙර පැවැති ශක්තිය මුලුමනින්ම පාහේ නැතිව ගොසිනි. "ඔයාට මට දන්නලා එවන්ට තිබුනා. පණිවුඩකාරයෙක්, කපුටෙක්..."

"පණිවුඩකාරයො මගදි අල්ලගන්ට පුළුවන්. ප්‍රශ්න කරන්ට පුළුවන්. කපුටන්ට විදලා බිම දාන්ට පුළුවන්..." ඔහු පිළිතුරු දුන්නේය. හදිසි වේදනාවක් මතුව ආයෙන් ඒ අතැඟිලි දැඩිව ඇගේ අතැඟිලි බදා ගත්තේය. "මගේ බඩේ කකුළුවො එහාට මෙහාට දුවනවා... උන් අඬුවලින් කොනිති ගහනවා. හැම වෙලාවෙම.. දවල් රෑ කියලා වෙනසක් නැතුව. උන්ට මහ භයානක අඬු තියෙන්නෙ... මේස්ටර් වයිමන් මට ඩ්‍රීම් වයිනුයි, පොපි යුෂයි හදලා දෙනවා... මම ගොඩක් නිදාගන්නවා... ඒ වුනත් මට ඕන වුනා ඔයාව දකින්ට නැගිටලා ඉන්ට. මට බය හිතුනා... ලැනිස්ටර්ලා ඔයාගෙ මල්ලිව අල්ලගත්තහම, අපිව වටකරලා හතුරා කඳවුරු බැඳගෙන හිටියා... මට බය හිතුනා මම මැරෙයි කියලා... ඔයාව ආයෙමත් දකින්නෙ නැතුවම මට මැරෙන්ට වෙයි කියලා... මට බය හිතුනා..."

"ඉතින් දැන් මම ඇවිල්ලා ඉන්නවනෙ තාත්තෙ. රොබ්, මගේ පුතාත් ඇවිල්ලා ඉන්නවා. එයාටත් ඔයාව දකින්ට ඕන වෙයි."

"ඔයාගෙ පුතා. එයාටත් මගේ ඇස්මයි තියෙන්නෙ. මට මතකයි."

"ඔවු.  ඒ වගේම අපි ඔයාට ජේමි ලැනිස්ටර්ව අල්ලන් ආවා. දම්වැල් දාලා අතපය බැඳලා දාලා. රිවර්රන් දැන් ආයෙමත් නිදහස් තාත්තෙ."

හස්ටර් උතුමානන් සිනාසුනේය. "මම දැක්කා. ඊයෙ රෑ. ඒක පටන් ගත්තහම, මම එයාලට කිවුවා... මට ඒක බලන්ට ඕනැයි කියලා. එයාලා මාව උස්සගෙන ගියා ප්‍රධාන දොරටුව උඩින් තියෙන මුර අටල්ලට... මම එතන ඉඳන් බලන් හිටියෙ. ආහ්! ඒකනම් හරිම ලස්සන දර්ශනයක්... පන්දම් ආවෙ හරියට මුහුදු රැල්ළ එනවා වගෙයි. මට ගඟට උඩින් ඇහුනා මිනිස්සු කෑගහන සද්දෙ... හරිම මිහිරි සද්ද... අර වැටලීම් කුළුණ කඩන් වැටිච්ච වෙලාවෙ, දෙයියම්පා... ඒ ‍වෙලාවෙ මැරුනත් සැපයි. මම ඔයාගෙ දරුවො කලින්ම දැකලා තිබුනානම් ඒ වෙලාවෙ මම සතුටින් මැරෙනවා... ඔයාගෙ පුතාද ඒ වැඩේ කලේ? ඒ ඔයාගෙ රොබ් ද?"

"ඔවු." සිත පැලෙන්නට තරම් වූ ආඩමබරයකින් යුතුව කැට්ලින් කීවාය. "ඒ රොබ් තමා... බ්‍රින්ඩනුත් හිටියා. ඔයාගෙ මල්ලිත් මෙහෙ ඇවිල්ලා ඉන්නවා මගේ උතුමානනි."

"එයා." ඇ‍ගේ පියාගේ කටහඬ සවනට නෑසෙන තරමට සිහින් වී ගොස් තිබින. "කළුමාලුවා... ආයෙමත් ආවා? මිටියාවතේ ඉඳන්?"

"ඔවු..."

"ලයිසාත්?" ඔහුගේ තුනී වී ගිය සුදු පැහැ ‍කෙහෙ‍රැළි අතරින් සිසිල් සුළං පොදක් හමන්නට විය. "දෙයියන්ට ස්තූති වෙන්ට! ඔයාගෙ නංගි... එයාත් ආවද?"

ඔහුගේ මුහුණ කෙතරම් බලාපොරොත්තු සහගත අයුරින් දැල්වුනේ ද යත්, ඔහු කෙතරම් තද උවමනාවකින් ඒ වෙනුවෙන් බලා සිටියේද යන්න පැහැදිලි වූ විට ඇයට සත්‍යය පැවසීම අතිශයින්ම දුෂ්කර විය. "එයා ආවෙ නැහැ. මට කණගාටුයි..."

"ආහ්!" ඔහුගේ මුහුණ එල්ලා වැටුනු අතර ඒ දෑසේ වූ දීප්තිය අඩු වී ගියේය. "මම ආසාවෙන් හිටි‍යෙ යන්ට කලින් එයාවත් ආපහු සැරයක් දැක බලාගන්ට."

"එයා ඉයරිවල, එයා‍ගෙ පුතත් එක්ක."

හස්ටර් උතුමානන් දුබල අයුරින් හිස වැනීය. "දැන් එයා රොබර්ට් උතුමානන්. අසරණ ඒරින් මලා නෙව... මට මතකයි... ඇයි එයා ඔයාත් එක්ක නාවෙ?"

"එයා හොඳටම බයවෙලා ඉන්නෙ මගේ උතුමානනි. එයාට ඉයරිවල ඉන්නකොට ආරක්ෂාවක් දැනෙනවලු." ඇය ඔහුගේ රැළි වැටී ගිය නළල සිප ගත්තාය. "රොබ් තාමත් බලන් ඉන්නවා ඇති. ඔයාට එයාව දකින්ට ඕනද? බ්‍රින්ඩන්වත්?"

"ඔයාගෙ පුතා. ඔවු. කැට්ගෙ පුතා... එයාට තියෙන්නෙ ම‍ගේ ඇස්මයි. මට මතකයි. එයා ඉපදුනාම, එයාව ගේන්ට... ඔවු."

"එතකොට ඔයාගෙ මල්ලි?"

ඇගේ පියා ගංගාව දෙසට බැල්මක් හෙලුවේය. "කළු මාලුවා. එයා දැන්වත් කසාද බැඳලද? කවුරුහරි... කෙල්ලෙක්ව බිරිඳ විදියට සරණපාවගෙන ද?"

'එයා මැරෙන්ට වැටිලා ඉන්දැද්දිත්!' කැට්ලින් විමතියෙන් යුතුව කල්පනා කලාය. "එයා බැන්දෙ නැහැ. ඔයා ඒක දන්නවනෙ තාත්තෙ. එයා කවදාවත් බඳින එකක් නැහැ."

"මම එයාට කිවුවා... එයාට අණ කලා. බැඳපන්! මම එයාගෙ උතුමානන්. එයා ඒක දන්නවා. ඒක මගෙ අයිතිය එයාට ගැලපෙන කෙනෙක් හොයලා දෙන එක. මම හොඳ කෙනෙක් හොයලත් දුන්නා. රෙඩ්වින්. පැරණි වංශයක්. හරිම ලස්සන, අහිංසක කෙල්ලක්... බෙතනි... ඔවු, ඒක තමා එයාගෙ නම.. අහිංසක දරුවා... එයා තාමත් බලන් ඉන්නවා. ඔවු, තාමත්."

"බෙතනි රෙඩ්වින් මීට අවුරුදු ගානකට කලින් රොවන් උතුමානන්ව කසාද බැන්දා." කැට්ලින් ඔහුට සිහිපත් කර දුන්නාය. "එයාට දැන් දරුවො තුන්දෙනෙක් ඉන්නවා."

"ඒ වුනත්." ඔහු කටුකුටු ගෑවේය. "ඒ වුනත්. එයා ඒ කෙල්ලට කෙල ගැහුවා. රෙඩ්වින්ලාට කෙල ගැහුවා. මට කෙල ගැහුවා... මම එයා‍ගෙ උතුමානන්, එයාගෙ අයියා... කළු මාලුවා... මම තවත් යෝජනා ගෙනාවා. බ්‍රැකන් උතුමානන්ගෙ කෙල්ල. වෝල්ඩර් ෆ්‍රේ... කෙල්ලො තුන්දෙනාගෙන් කැමැති කෙනෙක් තෝරගන්ට. එයා එහෙමයි කිවුවෙ... එයා බැන්දද? කාවහරි... කාවහරි..."

"කාවවත් බැන්දෙ නැහැ. ඒ වුනත් එයා ලීග සියගානක් දුර ගෙවාගෙන ඇවිත් තියෙන්නෙ ඔයාව බලන්ට. රිවර්රන්වලට එනකම්ම යුද්ධ කර කර. සෙර් බ්‍රින්ඩන් අපට උදවු කලේ නැත්තම් මම අද මෙතන නැහැ."

"එයා හැමදාමත් රණශූරයා. එයා ඒ වැඩේනම් කරයි. වාහල්කඩ නයිට්වරයා. ඔවු." පසුපසට දිගෑදුනු ඔහු දෑස් පියා ගත්තේය. ඒ සිරුර දැඩි වෙහෙසින් පෙලෙමින් තිබෙන බැව් පැහැදිලි විය. "එයාව එවන්ට, පස්සෙ. මම දැන් ටිකක් නිදා ගන්නම්. මට දැන් එයත් එක්ක හටන් කරන්ට තරම් සනීපයක් නැහැ. එයාව පස්සෙ එවන්ට. කළු මාලුවා..."

ඔහුගේ නළල සිපගත් කැට්ලින්, හිසකෙස් අතගා, ඔහුට සිය බලකොටුවේ සෙවනැල්ල යට, පහළින් ගලා යන සිය ගංගාවන්හි හඬ අසමින් නිදන්නට ඉඩ හැර සඳළුතලයෙන් පිටවූවාය. ඇය නිදන කාම‍රයෙන් පිටතට එන්නටත් ‍පෙර ඔහු නින්දට වැටී තිබුනි.

ඇය නැවතත් පහළ අංගනයට පිවිසෙද්දී සෙර් බ්‍රින්ඩන් ටලී දිය සෝපානය අසල රිවර්රන්හි මාලිගාරක්ෂක බලකායේ කපිතාන් සමගින් සාමිචියේ යෙදී සිටියේය. ඔහු වහා ඇය වෙත පැමිණියේය. "එයා?"

"මැරෙන්ට වැටිලා. අපි බයවුන විදියටම."

ඇගේ බාප්පාගේ මුහුණින් දැඩි වේදනාවක සලකුණු විද්‍යමාන විය. ඔහු සිය අළු පැහැ හිසකෙස් අතරින් ඇඟිලි යවා පිරිමැද්දේය. "එයා මාව මුනගැහෙයි ද?"

ඇය හිස වැනුවාය. "එයා කියනවා ඔයත් එක්ක සටන් කරන්ට තරම් දැන් එයාට සනීපයක් නැහැල්ලු."

බ්‍රින්ඩන් කෙකර සිනහවක් පෑවේය. "මම ‍ගොඩක් කල් සොල්දාදුවෙක් ‍වෙලා හිටපු නිසා මම දන්නවා එයා ඒ කියන්නෙ බොරුවක් කියලා. අපි එයාගෙ දරසෑයට ගින්දර දාන්ට ඔන්න මෙන්න තියෙද්දිත් හස්ටර් මට කඩන් පනියි අර රෙඩ්වින් කෙල්ල ගැන කියලා. මුගෙ නාකි ඇටකටු ටික යකාටම ගියාවෙ!"

එය සැබැවක් බව දත් කැට්ලින් සිනාසුනාය. "රොබ් පේන්ට නැහැ."

"එයා ග්‍රේජෝයි එක්ක ප්‍රධාන ශාලාව පැත්තට ගියා මම හිතන්නෙ."

තියන් ග්‍රේජෝයි රිවර්රන්හි ප්‍රධාන ශාලාවේ බංකුවක් මතට වී ඒල් අඟක් තොලගාමින්, ඇගේ පියාගේ සෙබළ මුලුවට විස්පරින්ග් වූඩ්හි සිදුවූ සටන ගැන විස්තරයක් කරමින් හුන්නේය. "...සමහරු හැදුවා පැනලා යන්ට. ඒ වුනත් අපි මිටියාවත දෙපැත්තෙන්ම වහලා දාලයි තිබුනෙ. ඉතින් අපි අන්ධකාරෙ මැද්දෙම කඩුයි ලන්සයි අරන් ඉස්සරහට ගියා. රොබ්ගෙ වෘකයා ලැනිස්ටර්ලා උඩට කඩන් පැන්නහම උන් හිතන්ට ඇති අනික් එවුන් ඇවිත් උන්ට පහර දෙනවා කියලා. මම දැක්කා ඌ එක මිනිහෙක්ගෙ අත උරහිස ගාවින් ඉරලා ‍කඩා ගන්නවා. උගෙ ඉව දැනුනහම ලැනිස්ටර් අශ්වයො නිකං පිස්සු වැටුනා වගේ වුනා. මම දන්නෙ නැහැ මිනිස්සු කී දෙනෙක් අශ්වයො පිටින් විසිවෙලා-"

"තියන්." ඇය කතාවට බාධාකලාය. "කොහෙන්ද මගේ පුතාව හොයාගන්ට පුළුවන්?"

"‍රොබ් උතුමානන් දෙව්වනයට ගියා මගේ ආර්යාවනි..."

ඒ වනාහි නෙඩ් විසින් සිදු කරතැයි බලාපොරොත්තු විය හැකි දේම විය. ඔහු ඇගේ පුතා මෙන්ම ඔහු‍ගේ පියාගේ පුතා ද විය. ඇය එය සිහියේ තබා ගත යුතු විය. 'අනේ දෙවියනේ නෙඩ්...'

කොළ පැහැ දැවැන්ත තුරු වියන යට, උසැති රෙඩ්වුඩ් ගසින් හා පැරැණි එල්ම් ගසින් වට වී, හදවෘක්ෂය වශයෙන් භාවිත වුනු කෙසඟ වයර්වුඩ් ගසක් ඉදිරියේ දණ නමා සිටින රොබ් ඇයට හමුවිය. ඔහුගේ දිගු අසිපත ඉදිරියෙන් පොළොවේ ඇන තිබූ අතර අත්වැසුම් ලූ ඔහුගේ දෑත් එහි මිට වටා වෙලී ගොස් තිබින. ඔහු වටා තවත් අය ඇණ බා ගෙන උන්හ. ග්‍රේට්ජොන් අම්බර්, රිකාර්ඩ් කාර්ස්ටාර්ක්, මේජ් මෝර්මන්ට්, ගැල්බට් ග්ලවර්, සහ තවත් අය එහි වූහ. ටයිටස් බ්ලැක්වුඩ් පවා එහි විය. මේ වනාහි තවමත් පැරැණි දෙවිවරුන්ට වැඳුම් පිදුම් කරන අය බැව් කැට්ලින් වටහා ගත්තාය. තමා මේ දවස්වල වැඳුම් පිදුම් කරන්නේ කවර දෙවිවරුන්ටදැයි ඇය තමාගෙන්ම විමසා සිටියාය. එනමුදු ඊට කිසිදු පිළිතුරක් ඇය සතුව නොවීය.


Brynden Tully: “It is no good hammering your sword into a plowshare if you must forge it again on the morrow.”

27 comments:

  1. Replies
    1. if that wedding bond was created, Ser Brynden might be leading a Highgarden host now to support Riverrun in this desperate moment, rather than been deported out from Eyrie eh PoM.. destiny u say, m'lord?

      Delete
    2. hmmmmmmmmmmmmmmmm
      theres a thought.
      but will the roses throw in their lot with the wolves , or will they ride the lion.
      redwyn is more of a fleet . best fleet in the westeros.
      but robb doesnt need a navy right now does he?
      how much would it change the outcome?

      Delete
    3. how 'bout attacking the Rock & Lannisport by sea?

      Delete
    4. well if robb agrees to marry the little rose may be. redwyns are banner men. they can go against their liege lords but if robb wants a decisive victory, he needs the highgarden.

      if the north attacks lannisport and the rock by sea, (redwynes obviously need some fighting men on board to storm the rock) it will be a bloody battle. not the Robb Stark style i must say.

      Delete
    5. 2500 feet high rock with one of the strongest castles on top of it, its a killbox. its no storms end, (cant be taken by sea) but near impossible to take as long as lannisters can guard. and lannisters can guard the crap out of any castle.
      it is said there are VISIBLE veins of gold in the rock, even after 5000 years of mining.

      Delete
    6. they can land in Lannisport and start the attack from there.. don't forget the majority of Lannister army is with Tywin and was with Jayme.. so the resistance won't be high.. and if they gonna attack from 2 sides, say Robb from the North n Redwyn from South, Tywin will be helpless.. he's cut away by Riverrun host.. River lords can repay what Tywin had done to 'em in Riverlands.. Plunder n burn..

      Delete
    7. Attacking Harrenhal is a joke, unless u have dragons.. The best thing Rob can do is attack the Rock.. Tywin is expecting him to go down towards Kings Landing.. attack your enemy where they least expecting you..

      Delete
    8. correction, attacking harranhel "was" a joke
      balerion melted most of it down
      and there was another lannister army at the lannisport. under kevan, remember. ?
      so we are looking at something like a medieval version of the D-DAY.
      there can be no robb from north and redwyne from south man. if robb wants to attack or at least mount a believable ruse at the lannisport, he needs infantry in ships. robb has to divide his army and both his fronts will suffer,
      better use for a fleet, attack KL, before a certain hand can do mischief.

      Delete
    9. Nay m'lord.. KL is not that important.. once the Rock is down, KL also will go down..

      It'll take months for a Redwyn fleet to reach KL.. they've to go all the way around Dorn & the shipbreakers bay.. better to land at L'port & take control over Sea road, River road n Golden road.. U can always march onto KL later..

      Delete
    10. Why is lannisport so important?
      I think we have established that the rock is not easily taken.all tywin has to do in a case of lannisport attack is to stay put in riverlands, send a bird to the rock to hold on and chop the weekened nothern host to mincemeat before their brethren who took the lannisport can join the fight. Robb has to split his army in two, and the conquest of lannisport will be a blunder.

      Delete
    11. Lannisport is not that important.. But that will hurt the Lannister pride.. And as u mentioned earlier, there won't be a big Lannister host in there.. if so, Tywin gonna call that to come & crush Riverrun army from behind.. Nay m'lord, it's vulnerable at the moment, even Rock is vulnerable.. I'm not talking about attacking L'port n keep it under control.. I'm talking about burning it down, and burning the whole western lands down.. give back what Tywin has done to Riverlands.. All the Lannister bannermen has gone with either Tywin or Jayme.. half of them are inside the dungeons in Riverrun..

      Delete
    12. with what men ?
      the northern host can hardly contend with the lannister army in full force.
      true tywins only weakness is too much pride. attacking the rock would be an irresistible blow to him. (dont think he would give a damn about the lands burned though).
      i think it all depends on when robb decides to attack the port.
      if he take ship from whiteharbor, with all his men, and attack the port, he has a little chance of winning. he can burn down the lannister lands and may be take goldentooth and wait for tywin/jaymie there.
      but if he decides to attack as the things stand now,
      1. he must divide his force,
      2. he must find a port to board the fleet (probably seagard)
      3. he has to overpower kevan (easily done you say, im not sure)
      4. take the rock, or besiege it
      5. march to riverrun???
      but the big problem is by this time tywin is in the crossroads/harranhel area with his main host. so there is no tactical advantage to any of this other than enraging tywin to open battle. by this time tywin will be so enraged, he might just do that. descend upon the nothern army in full fury before the lanisport battalion can rejoin them.

      Delete
    13. m'lord, m'lord...

      1. What Jaymie are u talking about? He's in Riverrun under custody...
      2. What Kevan is this? Kevan is with Tywin at Harrenhal..
      3. This is why I said it's important to take control over the 3 roads. It's not an easy task to come to western lands from Harrenhal. U have to come through the enemy lands. The Lannister host can be easily ambushed. And don't forget, Bolton army is behind them too.
      4. If Tywin wants to protect western lands, he's leaving KL vulnerable to Stannis (or Renly)

      Delete
    14. 1. ok just tywin then. like he isnt enough to handle :P
      2. stafford. before oxcross he was in the port
      3. //And don't forget, Bolton army is behind them too.// :P :P seriously ??
      4. someone said KL isnt that important. who was it i wonder??

      again dude.WITH WHAT MEN???
      lannisters are a match to the robbs army in full strength.

      Delete
    15. I said, KL is not that important to Robb.. but it's important to Tywin, it's his daughter & grandchildren.. And, if Robb attack n burn n plunder western lands, Tywin's bannermen will feel uneasy.. They'll want to protect their lands.. and in such a hurry to come back they will be more vulnerable to ambushes..

      Delete
  2. දෙවියනි ඔබ කොහේද?
    කැට්ලින්.

    ReplyDelete
    Replies
    1. දෙවියනි ඔබ මැවු ලොව පුදුමයි.. පහන ළඟයි ආ‍ලෝකෙ දුරයි..

      Delete
  3. කුච්චු කුච්චුපහෝටාහේ
    කතාවත් ඉවරවෙන්ට ඔන්නමෙන්න තාහේ.
    ඥාව්

    ReplyDelete
    Replies
    1. ඥාව් ඥාව් තාහේ.. :-D

      Delete
    2. හුටා! කතාව ඉවර වුනාම, අපිට සෙට් වෙලා, PoM ගෙ අරිස්ට වඩියක් ලඟ නමාහෙන, ඔය වඳුරු මොටෙකුට දෙකක් පත බාලා ආතල් එකක් ගන්න තැනක් තමා නැතිවෙන්නෙ ;(

      Delete
    3. ඇයි අපට ඒකට තව තැනක් තියෙන්නෙ 'බකමූණු කතා' කියලා.. :-P

      Delete
  4. කලින් කොටස් දෙක මිස් උනා.. ඒකනම් හෙටවත් නිදහසේ බලන්න ඕන..

    සෑහෙන්න දුරක් කතාව ගිහින් ආයෙම මුලම පටන් ගත්ත දෙවුවනයටම ආයෙම ආවා නේද..

    ReplyDelete
    Replies
    1. සංසාරේ වගේ තමා නේ දිනේශ්.. වටේට යනවා.. :-D

      Delete
  5. අද කොටස කියවද්දී මට සිතුනේ මෙවැනි වෘතාන්තයක් නිමැවීම කොතරම් භාරදූර කාර්යයක්ද යන්නයි. මෙවැනි වෘතාන්ත නිපදවන්නට අවශ්‍ය වස්තු බීජ අපේ රටේ තිබුණත්, ඒ සඳහා දැරිය යුතු පිරිවැය මහා සංවර්ධන ව්‍යාපෘතියකට යන වියදම හා සමාන වනු ඇති.

    ReplyDelete
    Replies
    1. අපේ මාර්කට් එක ඒ තරම් ලොකු ව්‍යාපෘතියකට ගැලපෙන තරම් විශාල නෑ නේ විචා.. වෙන මොකුත් ඕන නෑ, මේ තරම් ලොකු පොත් පහක් (දැනට පහයි, තව දෙකක් එන්ට තියෙනවා) ප්‍රින්ට් කලොත් කීයෙන් කීදෙනෙක් ඒවා මිලට ගනියි ද?

      Delete