Wednesday 8 April 2015

කැට්ලින් 11-2


මිනිසුන්ගේ යාඥාවට බාධා කිරීම නොමැනවි. දෙවිවරුන්ට ද ඔවුන්ට හිමි දේ ලබා දිය යුතු විය... ඇගේ පියා සහ ඇගේ නෙඩ්ව ඇගෙන් උදුරාගන්නට තරම් සැහැසි වූ කුරිරු වූ දෙවිවරුන්ට පවා ඔවුන්ගේ හිමිකම් ඇත. එබැවින් කැට්ලින් නැවතී බලා සිටියාය. ගඟ දෙසින් හමා ආ සීත සුළං උසැති තුරුපතර අතරින් හමා ගියේය. දැවැන්ත ජල රෝද කුළුණ ඇගේ දකුණු පසින් විය. ඇය මෙසේ බලා සිටිද්දී පැරැණි මතක සියල්ලක්ම නැවත ඇගේ සිත තුළට ගලා ආයේය. පියා විසින් ඇයට අසුන් පිට යන්නට පුහුණු කරන ලද්දේ ‍මේ ගස් අතර විය. අර තිබෙන්නේ එඩ්මුයර් වරක් වැටී අත කඩාගත් එල්ම් ගසයි. එතකොට අර අතන, ලතා මණ්ඩපයට යටින් තිබෙන්නේ ඇයත් ලයිසාත් එක්ව පෙටයර් සමගින් සිපගැනීමේ සෙල්ලම කල ස්ථානයයි.

ඇයට මේ දේවල් වසර ගනනාවක් තිස්සේම අමතක වී තිබුනි. ඔවුන් එකල කෙතරම් කුඩා දරුවන් වීද. ඇය සන්සා ගේ වයස් තරම් විය. ලයිසා ආර්යාට ද වඩා බාල විය. පෙටයර් ඔවුන් දෙදෙනාටම වඩා බාල වුවද ඒ දෙදෙනාටම වඩා උත්සුක විය. දැරියන් දෙදෙන කැකිරි සිනහ පාමින් මේ කොලුවාව ඔවුන් දෙදෙනා අතර හුවමාරු කරගත්හ. මේ මතකයන් කෙතරම් ප්‍රබලව, කෙතරම් විචිත්‍රව නැවත ඇගේ සිතට පැමිණියා ද යත් ඇයට ඔහු‍ගේ මොළකැටි ඇඟිලි සිය දසරුව ස්පර්ශ කරමින් තිබෙන්නාක් මෙන් හැඟින. ඔහුගේ හුස්මේ තැවරී තිබුනු සුවඳතලා සුවඳ දැනෙන්නාක් මෙන් විය. දෙව්වනය පුරා නිතරම පාහේ සුවඳතලා පඳුරු වැවී තිබුනු අතර පෙටයර් ඒවා සැපීමට රුචියක් දැක්වූයේය. ඔහු නිර්භීත කුඩා කොලුවකු විය. සැමවිටම කුමක් හෝ දෙයකට පැටලී හුන්නේය. "එයා ම‍ගේ කට ඇතුළට එයාගෙ දිව දාන්ට හැදුවා." පසු වේලාවක ඔවුන් දෙදෙන පමණක් සිටින මොහොතක කැට්ලින් සිය සොයුරියට පාපොච්චාරණය කලාය. "එයා මටත් එහෙම කලා." ලයිසා සෙමින් කෙඳිරුවාය. "මම ඒකට කැමැතියි."

* * *

සෙමින් නැගිට සිටි රොබ් සිය අසිපත ‍කොපුවේ ලෑවේය. කැට්ලින් විමතියෙන් කල්පනා කරන්නට වන්නීය. ඇගේ පුතා කෙදිනකවත් දෙව්වනය තුළදී ගැහැණු දරුවකු සිපගෙන නැතිද? අනිවාර්යයෙන්ම ඔහු එසේ කරන්නට ඇත. ජේන් පූල් ඔහුට නෙත් කොණින් හී සැර විදිනයුරු ඇය අනන්ත වාරයක් දැක තිබුනාය. වැඩකාර කෙල්ලන් පවා. අවුරුදු දහඅටක් තරම් වයස්ගතවූ වැඩකාර කෙල්ලන් පවා... ඔහු දැනටමත් යුධ පිණිස ගොස් සිය අසිපතෙන් මිනිසුන් මරා දමා තිබුනි. නිසැකයෙන්ම ඔහු සිපගැනුම්වලට ලක්වන්නට ඇත. ඇගේ දෑසට කඳුළු බිඳු නැගී තිබුනු අතර ඇය කේන්තියෙන් මෙන් ඒවා පිසදා හැරියාය.

"අම්මා." ඇය එතැන සිටගෙන සිටිනු දුටු ඔහු කතාකලේය. "අපි මන්ත්‍රණ සභාවක් කැඳවන්ට ඕන. සාකච්ඡා කරන්ට ගොඩක් දේවල් තියෙනවා."

"ඔයාගෙ සීයා කැමැතියි ඔයාව දැකලා කතා කරන්ට. රොබ්, එයාට හොඳටම අසනීපයි."

"සෙර් එඩ්මුයර් මට කිවුවා. මට කණගාටුයි අම්මා! හස්ටර් උතුමානන් ගැනත්, ඔයා ගැනත් දෙන්නා ගැනම කණගාටුයි! ඒ වුනත් අපි මුලින්ම මේ සාකච්ඡාව තියලා ඉන්ට ඕන. අපට දකුණෙන් පණිවුඩයක් ආවා. රෙන්ලි බරතියන් එයාගෙ සහෝදරයගෙ සිංහාසනේට උරුමකම් කියලා."

"රෙන්ලි?" ඇය විමතියෙන් හා තිගැස්මෙන් යුතුව කීවාය. "මම හිතුවෙ... ඇත්තටම ඒක යන්ට ඕන ස්ටැනිස් උතුමානන්ට..."

"අපි හැමෝම හිතුවෙ එහෙමයි මගේ ආර්යාවනි." ගැල්බට් ග්ලවර් කීවේය.

යුධ මන්ත්‍රණ සභාව ප්‍රධාන ශාලාවේ රැස්විය. දිග අකුලන මේස හතරක් චතුරස්‍රාකාර හැඩයට පෙළගස්වා තිබුනි. හස්ටර් උතුමානන් මේ සභාවට එක්වීමට තරම් සුදුසු සනීපයක නොවූ බැවින් සිය සඳළුතලයට වී ‍ගෙවී ගිය තරුණ කාලය ගැනත්, සිය ගංගාවන් ගැනත් සිහින දකිමින් නිදා සිටියේය. එඩ්මුයර්, ටලීවරුන්ගේ උස් ආසනය අරා වාඩි වී සිටි අතර ඔහු පසෙකින් බ්‍රින්ඩන් කළු මාලුවා අසුන්ගෙන සිටියේය. ඔහුගේ පියාගේ යටත් වංශාධිපතීහු ඔහුගේ දකුණටත් වමටත් වන්නට මේස අරා හුන්නෝය. රිවර්රන්හි යුධ ජයග්‍රහණය පිළිබඳ ආරංචිය පැරද පලා ගොස් සිටි ගංගා නිම්නයේ වංශාධිපතීන් වෙත ලැබී තිබුනු අතර ඔවුහු නැවතත් ඒකරාශී වී සිටියහ. කේරිල් වාන්ස් -සිය පියා ගෝල්ඩන් ටූත්හිදී මියගොස් සිටි බැවින් ඔහු දැන් වාන්ස් උතුමානන් විය- සහ ‍සෙර් මාර්ක් පයිපර් එහි වූහ. ඔවුන් විසින් ඩැරීවරුන් නියෝජනය පිණිස සෙර් රේමන්ගේ කුඩා පුතණුවන් -බ්‍රැන්ගේ වයසේ පමණ වූ කුඩා පුතණුවන්- එහි කැඳවාගෙන විත් තිබින. ස්ටෝන් හෙජ්හි නටඹුන් අතරින් මතුවූ ‍ජොනෝස් බ්‍රැකන් උතුමානන් ද රවමින්, ගර්ජනා කරමින් එහි පැමිණ හුන්නේය. මේස විසින් අවකාශ සලසා දුන් උපරිමයෙන් ඔහු ටයිටස් බ්ලැක්වූඩ්ගෙන් ඈත්ව අසුන් ගත්තේය.

විරුද්ධ පැත්තෙන් උතුරුකරයේ උතුමන් - කැට්ලින් හා ‍රොබ් එඩ්මුයර්ට මුහුණ ලා වාඩි වී සිටි අතර ඔවුන්ගේ පිරිස ප්‍රමාණාත්මකව ස්වල්පයක් විය. ග්‍රේට්ජොන් රොබ්ගේ වම්පසින් අසුන්ගත් අතර කැට්ලින්ගේ දකුණු පසින් තියන්‍, ගැල්බට් ග්ලවර් හා ‍මෝර්මන්ට් ආර්යාව වාඩි වී සිටි‍යෝය. ගිලී ගිය දෑසින් හා එල්ලා වැටුනු මුහුණින් යුතු රිකාර්ඩ් කාර්ස්ටාර්ක් උතුමානන් සිහිනයෙන් ඇවිදින්නාක් මෙන් පැමිණ ඔහුට හිමි අසුනේ වාඩිවූයේය. ඔහු‍ගේ දිගු රැවුල හා කේශ කලාපය සෝදා හෝ පීරා හෝ නොතිබුනු අතර මුහුණ සන්තාපයෙන් මැලවී තිබින. විස්පරින්ග් වුඩ් සටනේදී ඔහුගේ පුතුන් දෙදෙනෙකු මියගොස් සිටි අතර ‍තෙවැන්නා - ඔහුගේ වැඩිමහල් පුතා - රූස් බෝල්ටන් සමග එක්ව කොළ ගංගාව අද්දරදී ටයිවින් ලැනිස්ටර්ට පහර දෙනු පිණිස පිටව ගොස් තිබින. ඔහු කාර්ස්ටාර්ක් හෙලිධරයින්ට අණදෙමින් සටනට එක් වූ නමුදු සටනින් පසු ඔහු පිළිබඳ කිසිදු ආරංචියක් නොවීය.

* * *

වාද විවාද රෑ මැදියමක් වන තුරුම ඇදී ගියේය. සම්ප්‍රදාය අනුව මේ සෑම වංශාධිපතියකුටම තම අදහස් කියා පෑමේ අවසරය ලැබී තිබුනු අතර ඒ සැමෙකෙක්ම කතාවට සහභාගි වූහ. ඔවුහු කතා කරමින්, කෑ ගසමින්, සාප කරමින්, බැන වදිමින්, බොරුවෙන් රවටමින් හා විහිළු කරමින්, හෙට්ටු කරමින්, තර්ජනය කරමින්, මේසයෙන් නැගිට ඉවත යමින්, සිනාසෙමින් හෝ බුම්මාගත් මුහුණින් යුතුව නැවත පැමිණෙමින් කාලය ගෙවා දමන්නට වූහ. කැට්ලින් මේ සියලු කතාවලට ඇහුම්කන් දෙමින් නිසලව වාඩි වී සිටියාය.

රූස් බෝල්ටන් ඔහුගේ බිඳුනු හමුදාව නැවත එක්තැන් කොට, ඒකරාශී කොට, පණගන්වා රජමාවතේ රැස් කරවා තිබින. සෙර් හෙල්මන් ටෝල්හාර්ට් හා වෝල්ඩර් ෆ්‍රේ උතුමානන් තවමත් ද්විත්ව බලකොටුව පාලනය කරමින් සිටිති. ටයිවින් උතුමානන්ගේ හමුදාව ගංගා ත්‍රිශූලයෙන් මෙතෙර වී හැරෙන්හෝල් බලා පැමිණෙමින් සිටිති. මේ සියල්ලටම අමතරව දැන් රාජධානියේ රජවරුන් දෙදෙනෙක් සිටිති. රජවරුන් දෙදෙනෙකු සිටින අතර කිසිදු සම්මුතියක් නොමැත.

බහුතරයක් වංශාධිපතීන්ගේ අභිප්‍රාය වූයේ එකහෙලා හැරෙන්හොල් බලා හමුදා විහිදුවා ටයිවින් උතුමානන්ගේ හා ලැනිස්ටර්වරුන්ගේ බලය සදහටම විනාශ කර දැමීම විය. එනමුදු තරුණ, ආවේගශීලී මාර්ක් පයිපර් කියා සිටියේ ඒ වෙනුවට බටහිර දෙසට, කාර්ස්ටලී රොක්වලට පහර දීම වඩා සුදුසු වනු ඇත යනුවෙනි. තවත් සමහරු ඉවසා බලා සිටීම ගැන කතාකලෝය. රිවර්රන් පිහිටා තිබෙනුයේ ලැනිස්ටර් සැපයුම් මාර්ගය අතරමැද්දේ බැව් ජේසන් මැලිස්ටර් පෙන්වා දුන්නේය. ටයිවින් උතුමානන්ගේ සැපයුම් අවහිර කරන අත‍රේ සිය හමුදා ශක්තිමත් කරමින්, ඔවුන්ට විවේකයක් ලබා දෙමින් නිවිසැනසිල්ලේ මඳක් බලා සිටීම ‍යෝග්‍ය නොවන්නේ ද? බ්ලැක්වුඩ් උතුමානන් ඒ ගැන අසන්නටවත් කැමැති නොවීය. විස්පරින්ග් වුඩ්වලින් පටන්ගත් කාර්යය නිමාවක් දැකීම වඩා යහපත් වනු ඇත. මෙහි සිට හැරෙන්හෝල්වලට හමුදා මෙහෙයවන අතරේ රූස් ‍බෝල්ටන්ගේ හමුදාවද පහළට ගෙන ආවොත් කෙලෙසද? සුපුරුදු පරිදි බ්ලැක්වුඩ් යෝජනා කරන දෙයට බ්‍රැකන් එක හෙලා විරුද්ධ විය‍. නැගිට සිටි ජොනෝස් බ්‍රැකන් උතුමානන් කියා සිටියේ රෙන්ලි රජතුමාට පක්ෂපාතීත්වය ප්‍රකාශ කර දකුණුකරය බලා හමුදා මෙහෙයවීම වඩා සුදුසු බවකි.

"රෙන්ලි කියන්නෙ ර‍ජෙක් නෙවෙයි." ‍රොබ් කීවේය. ඒ වනාහි ඔහු මුව විවර කල පළමු වතාව විය. ඔහුගේ පියා මෙන්ම සිය යටත් වංශාධිපතීන්ට ඇහුම්කන් දෙන්නේ කෙසේදැයි ඔහු මනාව දැන හුන්නේය.

"ඔබ ජොෆ්රිට පක්ෂපාතී වෙන්ට අදහස් කරගෙන නැහැ නේද මගේ උතුමානනි?" ගැල්බට් ග්ලවර් ඇසුවේය. "එයා ඔබේ තාත්තා මරලා දැම්මා."

"ඒක හරි. ඒ වුනත් ඒකෙන් කියැවෙන්නෙ එයා නරකයි නපුරුයි කියලා විතරයි‍." රොබ් පිළිතුරු දුන්නේය. "මම දන්නෙ නැහැ ඒකෙන් කියැවෙනවා කියලා ‍රෙන්ලි තමා දැන් රජතුමා කියලා. ජොෆ්රි තමා රොබර්ට්ගෙ ඇත්ත වැඩිමහල් පුතා. ඒ කියන්නෙ මේ රාජධානියෙ නීතිරීති අනුව එයාට තමා සිංහාසනේ නියම විදියට උරුම වෙන්ට ඕන. එයා මලොත් - මම හිතාගෙන ඉන්නෙ එයාව පරලෝකෙට යවන්ට තමා - එයාට ඉන්නවා බාල සහෝදරයෙක්. ජොෆ්රිගෙන් පස්සෙ ටමෙන්ටයි රජකම යන්ට ඕන."

"ටමෙන් කියන්නෙත් ලැනිස්ටර් කෙ‍නෙක්." සෙර් මාර්ක් පයිපර් කඩා පැන්නේය.

"ඒක හරි." රොබ් ප්‍රශ්නයකට මැදි වූ බවක් පෙනුනි. "ඒ වුනත් අපි හිතමු ඒ දෙන්නම රජවෙලා නැහැයි කියලා. ඒත් කොහොමද රෙන්ලි උතුමානන් රජවෙන්නෙ? එයා  රොබර්ට්ගෙ බාල සහෝදරයා. බ්‍රැන්ට බැහැ මට කලින් වින්ටර්ෆෙල්වල අධිපතියා වෙන්ට. ඒ වගේම රෙන්ලිට බැහැ ස්ටැනිස් උතුමානන්ට කලින් රජවෙන්ට."

මෝර්මන්ට් ආර්යාවද ඒ කතාවට එකඟ විය. "නියම උරුමක්කාරකම තියෙන්නෙ ස්ටැනිස් උතුමානන්ට තමා."

"‍රෙන්ලි දැන් රජවෙලා ඉවරයි." මාර්ක් පයිපර් කියා සිටියේය. "හයිගාර්ඩ්නුයි ස්ටෝර්ම්ස් එන්ඩුයි එයාට පක්ෂපාතීත්වය දක්වලා තියෙනවා. ඩෝර්නිෂ් කාරයොත් නිකං බලන් ඉන්න එකක් නැහැ. වින්ටර්ෆෙල්වලටයි රිවර්රන්වලටයි පුළුවන් වුනොත් තමන්ගෙ ශක්තිය එයත් එක්ක එක්කහු කරන්ට, මේ රාජධානියෙ තියෙන උසස්ම වංශාධිපති පවුල් හතෙන් පහක් එයත් එක්ක එකතු වුනා වෙනවා. ඒරින්ලා නින්දෙන් නැගිටලා ආවොත් ඒක හතෙන් හයක් වෙනවා. කාර්ස්ටලී රොක්වලට විරුද්ධව අනිත් පවුල් හයම! මගේ උතුමනි, මේ අවුරුද්ද ඉවරවෙන්ට ඉස්සෙල්ලා අපට උන් හැමෝගෙම ඔළුගෙඩි රිටිවල අමුනන්ට පුළුවන් වෙයි. රැජිනයි, කොලු රජයි, ටයිවිනුයි, පුංචි යකායි, රජුන් මරන්නායි, සෙර් කෙවනුයි, මේ හැමඑකාම. අපි රෙන්ලි රජතුමාත් එක්ක එක්කහු වුනොත් ඒක තමා අපට ලැබෙන දිනුම. අපි මේ හැමදෙයක්ම අහකට කරලා දාන්ට ඕන ස්ටැනිස් උතුමානන්ට මොකක් තියෙන නිසාද?

"නියම උරුමකම." රොබ් මුරණ්ඩු ස්වරයෙන් කීවේය. ඔහු හරියටම සිය පියා මෙන්ම ‍මේ වදන් පැවසීයැයි කැට්ලින් සිතුවාය.

"ඉතින් ඒ කියන්නෙ ඔබ අදහස් කරනවද අපි ස්ටැනිස්ට පක්ෂපාතියි කියලා ප්‍රකාශ කරන්ට ඕනැයි කියලා?" එඩ්මුයර් ඇසුවේය.

"මම දන්නෙ නැහැ. නියම උත්තරේ පෙන්නලා දෙන්ටයි කියලා මම යාඥා කලා. ඒ වුනත් දෙවිවරු මට උත්තරයක් දුන්නෙ නැහැ. ලැනිස්ටර්ලා මගේ තාත්තව මරලා දැම්මා රාජද්‍රෝහි චෝදනා එල්ල කරලා. අපි හැමෝම දන්නවා ඒක බොරුවක් කියලා. ඒ වුනත් ජොෆ්රි රජකමට නියම උරුමක්කාරයා නම්, අපි එයාට විරුද්ධව සටන් කලොත් අපිත් රාජද්‍රෝහියො වෙනවා."

"මගේ තාත්තනම් කියයි පරෙස්සමින් බලන් ඉන්ට කියලා." ෆ්‍රේ වරුන්ට උරුම මුගටි සිනහව රැඳි මුවින් යුතුව නාකි සෙර් ස්ටෙව්රන් කියා සිටියේය. "නැවතිලා බලන් ඉන්ට. මේ රජවරු දෙන්නට තමන්ගෙ සිහසුන් සෙල්ලම කරගෙන යන්ට දෙන්ට. එයාලා සටන් කරලා ඉවරවුනාට පස්සෙ අපට පුළුවන් ඒ සටනින් දිනපු කෙනාට දණ නමන්ට. එ‍හෙමත් නැත්තම් අපි කැමැති නම් එයත් එක්ක සටන්කරන්ට. රෙන්ලි දැන් හමුදාව රැස්කරන වෙලාවෙ ටයිවින් උතුමානන් බොහොම කැමැති වෙයි සාම ගිවිසුමක් ගහන්ට... ඒ වගේම එයාගෙ පුතාව පරෙස්සමින් ආපහු බාරගන්ට. උදාර උතුමනි, මට ඉඩදෙන්ට හැ‍රෙන්හෝල්වලට ගිහිල්ලා එයත් එක්ක ගිවිසුම් කොන්දේසි ගැනයි වන්දි ගැනයි කතා කරගන්ට..."

සැහැසි ගර්ජනා රැසක් විසින් ඔහුගේ කතාව යටපත් කරදමන ලදී. "බයගුල්ලා!" ග්‍රේට්ජොන් ගිගිරුවේය. "සාම ගිවිසුමක් ඉල්ලලා යැවුවොත් හිතයි අපි දුර්වල වෙලා කියලා." මෝර්මන්ට් ආර්යාව නිවේදනය කර සිටියාය. "වන්දිය යකාට ගියාවෙ! අපි රජුන් මරන්නාව ආපහු දෙන්ට හොඳ නෑ." රිකාර්ඩ් කාර්ස්ටාර්ක් කීවේය.

"ඇයි සාමයකට යන්නෙ නැත්තෙ?" කැට්ලින් විමසුවාය.

වංශාධිපතීන් සියල්ල ඈ දෙස බැලූහ. එනමුදු ඒ අතරින් ඇයට වඩාත්ම බරට දැනුනේ ‍රොබ්ගේ දෑ‍සේ වූ බැල්ම විය. "ම‍ගේ ආර්යාවනි. උන් මගේ තාත්තාව, ඔබේ සැමියාව නිරපරාදෙ මරලා දැම්මා." ඔහු දරුණු ස්වරයෙන් කීවේය. සිය දිගු අසිපත කොපුවෙන් මෑත් කරගත් ඔහු එය ඉදිරිපස මේසය මත තැබුවේය. "මේ තමා ලැනිස්ටර්ලාත් එක්ක ම‍ගෙ තියෙන එකම සාමය."

ග්‍රේට්ජොන් ගුගුරමින් සිය එකඟතාව පලකලේය. අන්‍යයන්ද කෑ ගසමින්, සිය අසිපත් ඇද ගනිමින්, මේසයට මිටින් තඩිබාමින් ඊට සිය හඬ මුසු කලෝය. ඔවුන් නිහඬ වනතෙක් කැට්ලින් මඳක් බලා සිටියාය. "මගේ උතුමනි. එඩාර්ඩ් උතුමානන් කියන්නෙ ඔබලා හැමෝගෙම වංශාධිපතියා. ඒ වුනත් මම ඒ මනුස්සයත් එක්ක ඇඳ බෙදාහදා ගත්තා. එයා වෙනුවෙන් දරු‍වො වැදුවා. ඔබලා හිතනවද මගේ හිතේ එයා ගැන තියෙන ආදරේ ඔබලගෙ හිතේ තියෙන ආදරේට වඩා අඩුයි කියලා?" දුක නිසා ඇ‍ගේ කටහඬ බිඳී යන්නට විය. එනමුදු දිගු හුස්මක් ඉහළට ඇදගත් කැට්ලින් තමාව සන්සුන් කරගත්තාය. "රොබ්, ඔය කඩුවට පුළුවන් නම් එයාව ආපහු ගේන්ට, එයා ආ‍යෙමත් මගේ පැත්තකින් හිටගෙන ඉන්න වෙලාව එනකම් ඔය කඩුව කොපුවෙ දාන්ට මම ඉඩ තියන්නෙ නැහැ... ඒ වුනත් දැන් එයා මැරිලා. විස්පරින්ග් වුඩ් සීයක් ගෙනාවත් එයා ආපහු එන්නෙ නැහැ. නෙඩ් යන්ට ගිහිල්ලා, ඩේරින් හෝර්න්වුඩ්, එතකොට කාර්ස්ටාර්ක් උතුමානන්ගෙ නිර්භීත පුත්තු දෙන්නා, තවත් හොඳ මිනිස්සු මහ ගොඩක් යන්ටම යන්ට ගිහිල්ලා. ඒ කිසිකෙනෙක් ආපහු එන්නෙ නැහැ. ඉතින්, අපට තවත් මිනිස්සු මැරෙන්ට ඕනද?"

"ඔබ ගැහැණියක්, මගේ ආර්යාවනි." ග්‍රේට්ජොන් සිය ගැඹුරු ස්වරයෙන් කීවේය. "ගෑනුන්ට ‍මේ දේවල් තේරෙන්නෙ නැහැ."

"ඔබලා මෘදු වැඩියි." කාර්ස්ටාර්ක් උතුමානන් ද දුක්මුසු මුහුණින් යුතුව කතාවට එක්විය. "පිරිමියෙක් වුනාම පලිය ගන්ට තියෙන්ට ඕන."

"ඔබ සෙර්සි ලැනිස්ටර් දිහා බැලුවොත් කාර්ස්ටාර්ක් උතුමානනි, ඔබට පෙනෙයි ගෑනියෙකුට කොච්චර මෘදු වෙන්ට පුළුවන්ද කියලා. ඇත්ත, සමහරවිට මට තේරෙන්නෙ නැතුව ඇති ඔබලාගෙ ඔය යුද්ධ උපක්‍රමයි, උපායනුයි‍ ගැන... ඒ වුනත් මම දන්නවා නිශ්ඵලභාවය කියන්නෙ මොකක්ද කියලා. අපි මේ යුද්ධෙ පටන් ගත්තෙ ලැනිස්ටර් හමුදා අපේ ගංගා නිම්නය මංකොල්ලා කද්දි, නෙඩ් බොරුවට රාජද්‍රෝහි චෝදනාවලට ලක්වෙලා හිරකාරයෙක් වෙලා ඉන්දැද්දි. අපි සටන් කලේ අපේ භූමිය බේරගන්ට. නෙඩ්ගෙ නිදහස දිනාගන්ට."

"හරි අපි එක දෙයක් දිනාගත්තා. අනිත් කාරනාව අපට ආයෙ කවදාවත් දිනාගන්ට බැහැ. මම මැරෙන දවස වෙනතුරුම නෙඩ් ගැන දුක්වෙයි. අඬයි. වැළැපෙයි. ඒ වුනත් මම ජීවත්වෙලා ඉන්න අය ගැනත් හිතන්ට ඕන. මට ඕන මගේ දුවලා දෙන්නා ආපුහ මගේ ගාවට ගන්ට. රැජින තාමත් ඒ දෙන්නව අල්ලගෙනයි ඉන්නෙ. උන් අල්ලන් ඉන්න ස්ටාර්ක්ලා දෙන්නා වෙනුවෙන් අපි අල්ලන් ඉන්න ලැනිස්ටර්ලා හතරදෙනාම දෙන්ට සිද්දවුනත් මම ඒක සාධාරණ ගනුදෙනුවක් හැටියට සතුටින් බාරගන්නවා. මට ඕන ඔයා ආරක්ෂා ඇතුව ඉන්නවා දකින්ට රොබ්. වින්ටර්ෆෙල්වලට වෙලා ඔයාගෙ තාත්තගෙ ආසනේ වාඩිවෙලා උතුර පාලනය කරනවා දකින්ට. මට ඕන ඔයා ඔයාගෙ ජීවිතේ විඳිනවා දකින්ට. ඔයා කෙල්ලෙකුට හාදුවක් දීලා, ගෑනියෙක් කසාද බැඳලා පුතෙකුට තාත්තා වෙනවා දකින්ට. මට ඕන ‍මේ හැමදේකම කෙලවරක් දකින්ට. මට ඕන ගෙදර යන්ට ම‍ගේ උතුමනි. ගෙදර ගිහිල්ලා ම‍ගේ සැමියා වෙනුවෙන් ඇතිපදම් අඬන්ට."

කැට්ලින් සිය කතාව නිමකරන විට මුලු ශාලාවම නිහඬතාවයේ ගැලී තිබුනි.

"සාමය..." ඇගේ බාප්පා බ්‍රින්ඩන් කතාව ඇරඹීය. "සාමය කියන්නෙ බොහොම සුන්දර දෙයක් මගේ ආර්යාවනි... ඒ වුනත් ඒ මොන කොන්දේසි යටතෙද? අද දවසෙ ඔබේ කඩුව උණුකරලා ඒකෙන් නඟුල් දතක් හැදුවට වැඩක්වෙන්නෙ නැහැ හෙට ආයෙමත් ඒක උණුකරලා කඩුවක් හදන්ට වෙනවානම්‍."

"එත‍කොට ටෝරනුයි මගේ පුතා එඩාර්ඩුයි මැරුනෙ මොන කෙහෙල්මලකට ද? මට උන්ගෙ ඇටකටු විතරක් අරන් වෙන මොකුත් නැතුව ආපහු කාර්හෝල්ඩ්වලට යන්ට සිද්දවුනොත් ඒකෙ ඇති වැඩේ මොකක්ද?" රිකාර්ඩ් කාර්ස්ටාර්ක් ඇසීය.

"ඒකනෙ." බ්‍රැකන් උතුමානන් ද කතාවට හවුල් විය. "ග්‍රෙගර් ක්ලිගේන් මගේ ඉඩම්වලට ගිනි තියලා ඒවා මුඩු බිම් කලා. මගේ ගම්මු මරලා දැම්මා. ස්ටෝන්හෙජ් නිකංම දුම් දාන නටඹුන් ගොඩක්කරලා දැම්මා. එතකොට ඔබ කියන්නෙ උන්ව මෙහාට එවුව උන්ගෙ මහ එකාට මම දැන් දණ නමන්ට ඕනයි කියලද? හැම දෙයක්ම ආයිමත් කලින් තිබුන තත්ත්වෙටම ඇදලා දාන්ට යනවානම් අපි මොන මඟුලකට ද යුද්ධ කලේ?"

කැට්ලින් ගේ අතිමහත් විස්මයට මෙන්ම ඇගේ බලවත් කනගාටුවට මෙන් බ්ලැක්වුඩ් උතුමානන් මේ කතාවට එකඟ විය. "අපි ජොෆ්රි රජතුමාත් එක්ක සාම ගිවිසුමක් ගහන්ට යනවානම් එතකොට අපි රෙන්ලි රජතුමාට ද්‍රෝහි වුනා වෙන්නෙ නැද්ද? ‍මොකද වෙන්නෙ සිංහයා පරද්දලා ගෝනා දිනුවොත්? එතකොට අපේ තත්ත්වය වෙන්නෙ මොකක්ද?"

"ඔබලා කවුරු මොනවා තීරණය කලත් මට කමක් නැහැ, මම කවදාවත් ලැනිස්ටර් කාරයෙකු‍‍ට රජතුමා කියලා කියන්ට යන්නෙ නැහැ." මාර්ක් පයිපර් නිවේදනය කලේය.

"මමත් නෑ." කුඩා ඩැරී කොලුවා මුරගෑවේය. "කවදාවත් නෑ."

නැවතත් කෑ ගැසීම් වටයක් ඇරඹින. කැට්ලින් නශ්ටාපේක්ෂාවන්ගෙන් යුතුව නිහඬව බලා සිටියාය. ඇය ආසන්නයටම පැමිණියාය. ඔවුන් සැ‍වොම ඇයට ඇහුම්කන් දුන්නෝය... ඔවුන් සැවොම ඇයට එකඟවන්නට තිබුනි... එනමුදු අත පත් මොහොත ඉවත ගියේය. සාමයක් ඇති නොවනු ඇත. තුවාල සුවවීමට අවස්ථාවක් නොලැබෙනු ඇත. ආරක්ෂාවක් නැති වනු ඇත. ඇය සිය පුතු දෙස බැලුවාය. සිය යටත් වංශාධිපතීන් වාදවිවාද කරනු, එකිනෙකාට රවාගනු, කලහකාරී ලෙස හැසිරෙනු නරඹමින් ඔවුන් දෙස බලා සිටින සිය පුතු දෙස බැලුවාය. ඔහු ඉත සිතින්ම යුද්ධය හා බැඳි සිටියේය. වෝල්ඩර් ෆ්‍රේ උතුමානන් ගේ දුවක හා විවාහ වීමට පිළිණ දී තිබුනද සත්‍ය වශයෙන්ම ඔහුගේ මනාළිය වනු ඇත්තේ ඉදිරිපස මේසය මත ඇති ඒ දිගු අසිපත වන බැව් ඇය පැහැදිලිවම දුටුවාය.

කැට්ලින් සිය දියණියන් ගැන වදවෙමින්, ඇයට නැවත කවදා ඔවුන් දැකිය හැකිවේදෝයි සිතමින් සිටින අතරේ හදිසියේම ග්‍රේට්ජොන් නැගිට සිටියේය.

"මගේ උතුමනි!" ඔහුගේ හඬ ගිගුම් දෙමින් ශාලාව පුරා පැතිර යන්නට විය. "මෙන්න ඔය රජවරු දෙන්නටම මට කියන්ට තියෙන දේ." ඔහු බිමට කෙල ගැසීය. "රෙන්ලි බරතියන් කියන්නෙ මට බිංදුවකවත් වැඩක් ඇති එකෙක් නෙවෙයි. ස්ටැනිස් ගැනත් එහෙම්මයි. උන් මොකටද මාවයි මගේ යටත් වැසියන්වයි පාලනය කරන්නෙ? හයිගාර්ඩ්න්වල හරි ඩෝර්න්වල හරි තියෙන හරි ලස්සන වැඩ දාපු පුටුවක වාඩි වෙලා මාව පාලනය කරන්නෙ? උන් මොනාද දන්නෙ ප්‍රාකාරය ගැන? එහෙමත් නැත්තම් වෘක වනාන්තරය ගැන, මුල් මිනිස්සුන්ගෙ සොහොන් ‍ගොඩැලි ගැන? උන්ගෙ දෙවියො පවා වැරැදි දෙවිවරු. ලැනිස්ටර්ලාත් අනික් එවුන්ම අරන් ගියාවෙ. මට දැන් උන්ව ඇතිවෙලයි තියෙන්නෙ." සිය දසරුවට ඉහළින් අත යැවූ ඔහු පිටේ එල්ලාගෙන සිටි, දෑතින්ම එසවිය යුතු, සිය දැවැන්ත අසිපත ඇද ගත්තේය. "ඇයි ආයෙමත් අපි අපිවම පාලනය කරන්ට පටන්ගන්නෙ නැත්තෙ? අපිව එක්කහු කලේ මකරු. දැන් මකරු ඔක්කොම මැරිලා!" ඔහු සිය අසිපත ‍රොබ් දෙසට එල්ල කලේය. "අන්න ඉන්නවා මම දණ නමන්ට කැමැති, මගේ නියම රජතුමා. මගේ එකම රජතුමා. එතුමන්ට විතරයි මම දණ නමන්ට ඕන ම‍ගේ උතුමනි." ඔහු ගිගිරුවේය. "උතුරුකරේ රජතුමා!"

ඊළඟ මොහොතේ දණ නැමූ ඔහු සිය අසිපත රොබ්ගේ දෙපතුල මුල තැබුවේය.

"ඒ කොන්දේසිය යට‍තේ සාමයකට මමත් කැමැතියි." කාර්ස්ටාර්ක් උතුමානන් කීවේය. "උන්ගෙ රතු බල‍කොටුවයි, අර මලඉලවු යකඩ පුටුවයි උන්ම තියා ගත්තාවෙ." ඔහු සිය දිගු අසිපත කොපුවෙන් මෑත් කර ගත්තේය. "උතුරුකරයේ රජතුමා!" ග්‍රේට්ජොන් පසෙකින් දණ නමමින් ඔහු කීවේය.

මේජ් මෝර්මන්ට් නැගිට සිටියාය. "ශීත කාලයේ රජතුමා!" සිය කටු යගදාව අනිකුත් අසිපත් අසලින් තබමින් ඇය නිවේදනය කලාය. ගංගා නිම්නයේ වංශාධිපතිහු පවා නැගිටින්නට වූහ. බ්ලැක්වුඩ් සහ බ්‍රැකන් සහ මැලිස්ටර් පවා. මේ වනාහි ඉතිහාසයේ කවර කලෙකවත් වින්ටර්ෆෙල් වෙතින් පාලනය නොවූ වංශාධිපති පවුල් විය. එනමුදු ඔවුන් එකාවන්ව නැගිට සිය අසිපත් පිටට අදිනු කැට්ලින් බලා සිටියාය. වසර තුන්සියයකින් මෙපිට මේ රාජධානියේ අසන්නට නොලැබුනු වදන් ශාලාව පුරා ගිගුම් දෙද්දී ඔවුහු එකාවන්ව දණ නැමූහ. ඒ වනාහි ජයග්‍රාහක ඒගන් විසින් රජධානි සත ඒකාබද්ධ කොට තනි රාජධානියක් තැනූ දා පටන් කිසිදා නෑසුනු වදන් විය... එනමුදු දැන් නැවතත් ඒ වදන් ඇගේ පියාගේ ප්‍රධාන ශාලාව පුරා රැවු දෙන්නට විය.

"උතුරුකරයේ රජතුමා!"
"උතුරුකරයේ රජතුමා!!"

"උතුරුකරයේ රජතුමා!!!"



Catelyn Stark: “Riverrun is free again.”

18 comments:

  1. හුටා! බෙදුම්වාදය හිස ඔසවන්ට යන්නේ.

    ReplyDelete
    Replies
    1. බෙදුම්වාදයම කියලත් කියන්ට බෑ නේද මනෝජ්.. මේක කොහොමත් ෆෙඩරල් රාජ්‍යයක් නෙව.. :-)

      Delete
  2. "උතුරුකරයේ රජතුමා!"

    ReplyDelete
    Replies
    1. එසේය මගේ ස්වාමිනී..

      Delete
  3. එහාටත් බොබසේ වගේ අයිටම්හුටං එකක් යන්නයි යන්නෙ. මළා ම තමා.
    උඹ මළා රොබ් උඹ මළා

    හය්යූ ආර්යා කෙලී.....

    ReplyDelete
    Replies
    1. ආර්යා කොහොමෙයි මේකට ගෑවෙන්නෙ මහේෂ්.!? :-O

      Delete
  4. Replies
    1. ජටාය ජටිතා පජා... :-)

      Delete
  5. දැන් කැට්ලින් මොකෑ කියන්නෙ...

    ReplyDelete
    Replies
    1. උන්දෑ කියන එවුවා කවුරුවත් ගනන් ගන්නෙ නෑ නෙව රන්වන්..

      Delete
  6. ඒ මනුස්සය මක්ක දොඩන්නද රංවං
    හිහි
    පේන්නෙ නැද්ද ඥාව් ක්යාගන්න වත් බැර්ව ඉන්නව

    ReplyDelete
  7. Our days are numbered, my dear comrades. Time to go back to the jungle. Here I go with a limping leg and a heavy heart. So long :(

    ReplyDelete
    Replies



    1. Pra Jay9 April 2015 at 11:20

      Well, if the limp is the only injury suffered count yourself lucky Motts.

      There are Princes here who are left with only the shining black skin after encounters such as yours - the royal dignity in tatters, if any left .

      Your vulpine cunning must have saved you.

      Delete
    2. A fox who went through what Motts did and emerged with only a little limp and the coat and tail intact should be able to handle a mangy gorilla even with 3 paws tied up.

      Delete
    3. // Here I go with a limping leg //

      Suppose it's not a chicken leg Motts.. :-P

      Delete
  8. ඒ ගමන මොක්ද මේ වෙන්න යන්නේ??

    ReplyDelete