අන්තිමේදී ඛාල් ඩ්රෝගෝ ඇයට තෑගි පිරිනමන මොහොත උදා විය. නැගී සිටි ඔහු ඈ වෙතින් නික්ම යද්දී බලාපොරොත්තුවේ නිහැඬියාවක් මුළු ඛලසාරය පුරා කෙ‍මෙන් පැතිරෙන්නට විය. ඔහු ආපසු පැමිණි විට තෑගි දෙන්නට පැමිණ සිටි ඩොත්රැකියෝ දෙපසට වී ඔහුට ඉඩ දුන්හ. ඔහු ඇය වෙත අශ්වයකු රැගෙන ආවේ ය.
ඈ ජීවයෙන් පිරි තේජාන්විත තරුණ වෙළඹක් වූවා ය. මේ නම් සාමාන්‍ය අන්දමේ සත්ත්වයකු නොවන බව තේරුම් ගැනීමට තරම් ඩැනී අශ්වයින් ගැන දැන සිටියා ය. ඇය තුළ කෙනෙකු මන්මත් කරවන අන්දමේ කුමක්දෝ ගතියක් තිබින. ඇය ශීත කාලයේ මුහුදක් මෙන් අළු පැහැ වූ අතර රිදී පැහැයෙන් දිදුලන කේශර පොකුරකට හිමිකම් කීවා ය.
දෙගිඩියාවකින් මෙන් අත දිගු කල ඩැනී අශ්වයා ගේ ගෙල අතගෑවා ය. ඇගේ කේශර තුළින් සිය අතැඟිලි දිවෙවුවා ය. ඛාල් ඩ්රෝගෝ ඩොත්රැකි බසින් යමක් පැවසූ අතර ඉල්ලීරියෝ එය පරිවර්තනය කලේ ය. "ඛාල් කියනවා ඔබේ කෙස්කළඹේ රිදී පැහැයට ඔහුගෙන් රිදී තෑග්ගක් කියලා."
"එයා හරිම ලස්සනයි." ඩැනී මිමිනුවා ය.
"එයා තමා ඛලසාර‍යේ ආඩම්බරය. චාරිත්‍රානුකූලව ඛලීසි තමන්ගෙ තත්ත්වයට ගැලපෙන අශ්වයෙක් පිටේ නැගලා ඛාල් පසෙකින් ගමන් කරන්ට ඕන."
ඉදිරියට පැමිණි ඩ්රෝගෝ සිය දෑත ඇගේ ඉණ දෙපසින් තැබුවේ ය. කුඩා දැරියක තරම් පහසුවෙන් ඇයව එසවූ ඔහු ඇයව සෑදලය මත තැබී ය. එය ඇයට හුරුපුරුදු සෑදලයකට වඩා කුඩා, ඩොත්රැකියන් භාවිත කරන අන්දමේ එකක් විය. ඩැනී අතීරණාත්මක අයුරින් මො‍හොතක් සිටියා ය. දැන් කල යුත්තේ කුමක්දැයි කිසිවෙකුත් ඇයට කියා දී නොතිබින. "මම මොකක්ද කරන්ට ඕන?" ඇය ඉල්ලීරියෝගෙන් ඇසුවා ය.
සෙර් ජෝරා මෝර්මන්ට් පිළිතුරු දුන්නේ ය. "තෝන් ලණුව ඇදලා අශ්වයාව ධාවනය කරන්ට. ඔබ වැඩිය දුර යන්ට ඕන නෑ."
සැකසහිත අන්දමින් තෝන් ලණුව අතට ගත් ඩැනී කෙටි පාපටිය තුළට දෙපා රිංගෙවුවා ය. අශ්වයින් ධාවනය සම්බන්දයෙන් ඇයට තිබුනේ යන්තම් දැනුමක් පමණි. අසුන් පිට යාමට වඩා ඇය සිය ගමනාගමනයට භාවිත කර තිබුනේ නැවු, කරත්ත හෝ දෝලාවන් විය. තමා බිම වැටී අවමානයට ලක් නො‍වේවායි ප්‍රාර්ථනා කල ඩැනී සිය දණහිසෙන් සියුම්ව වෙළඹ ස්පර්ශ කලා ය.
පැය කිහිපයකට පසු ප්‍රථම වතාවට ඇයට බියවන්නට අමතක විය. සමහරවිට ඒ ඇගේ ජීවිත කාලය තුළ ප්‍රථම වතාවට විය හැක. රිදී පැහැ වෙළඹ සුනම්‍ය සුමුදු ගමන් විලාසයකින් ඉදිරියට ඇ‍දෙන්නට වූවා ය. පිරිස දෙපසට වී ඇයට ඉඩ ලබාදුන් අතර සෑම දෙනෙතක්ම ඇය දෙස යොමු වී තිබින. තමා අදහස් කලාටද වඩා වැඩි වේගයකින් අසු ඉදිරියට ඇදෙන බැව් ඇයට වැටහුනද එය කිසිසේත්ම බියවීමට කරුණක් නොවී ය. වෙළඹ හැල්මේ දුවන්නට පටන්ගත් අතර ඇය සිනාවක් පෑවා ය. ඇගේ දෙපයින් දෙනු ලබන ඉතාම සියුම් තෙරපුමට හා තෝන් ලණුවෙන් දෙනු ලබන සැහැල්ලුම ඇදීමට වෙළඹ ප්‍රතිචාර දැක්වූවා ය. ඇය වෙළඹට පිම්මේ යාමට සැලැස්සුවා ය. ඩොත්රැකියන් සිනහසෙමින්, කෑ ගසමින්, හූ කියමින් ඇය යන මාර්ගයෙන් ඉවත්වීමට පොර කෑහ. ආපසු යාමට අසු හැරවූ ඩැනී දුටුවේ තමා යන මාවත මැද ඇති ගිනි මැලයයි. දෙපසම පිරී සිටි ඩොත්රැකියන් නිසා අසු නවතාගැනීමට තැනක් නොවී ය. ඇය කිසිදා නොදැන සිටි සාහසික බවක් ඇගේ සිරුර පුරා පිරී යන බැව් ඇයට දැනින. ඇය වෙළඹට සන් කලා ය.
රජතමය වෙළඹ ගිනිගොඩට උඩින් පැන්නේ හරියටම ඇයට පියාපත් තිබෙන්නාක් වැනි සැහැල්ලුවකිනි.
මැජිස්ටර් ඉල්ලීරියෝ ඉදිරියේ අසු නැවතූ ඇය මෙසේ කීවා ය. "ඛාල් ඩ්‍රෝගෝට කියන්ට ඔහු මට දීලා තියෙන්නෙ සුළඟක් කියලා." මහත පෙන්ටෝෂියා සිය කහවන් රැවුල අතගාමින් එය ඩොත්රැකි බසට පෙරැලී ය. සිය නව සැමියා සිනාසෙන'යුරු ඩැනී පළමුවැනි වතාවට දුටුවා ය.
මේ වන විට බැස යන හිරු ගේ අවසන් රැස් දහර පෙන්ටොස්හි උසැති පවුරුවලට ඔබ්බෙන් සැඟව ගොස් තිබින. තම අසු ගෙනෙන්නැයි ඛාල් ඩ්රෝගෝ සිය රුධිරාරක්ෂකයින්ට සන් කලේ ය. රතු පැහැ සෛන්ධවයාට ඛාල් විසින් සෑදල දමද්දී විසේරිස් හෙමින් සීරුවේ රජතමය අසු පිට හුන් ඩැනී වෙත කිට්ටු විය. සිය ඇඟිලිවලින් ඇගේ පාදය තදින් මිරිකාගත් ඔහු මෙසේ කීය. "එයාව සතුටුකරන්ට වග බලාගනිං, මගෙ ආදරණීය නංගී. එහෙම නැත්තං උඹ මීට කලින් කවදාවත් දැකලා නැති තරම් දරුණු විදියට මකරා අවදිවෙනවා උඹට බලාගන්ට පුළුවන් වෙයි."
සිය සොයුරා පැවසූ මේ වදන් සමග භීතිය නැවතත් ඇගේ සිතට රිංගා ගත්තා ය. ඇයට නැවතත් හැඟු‍නේ තමා අන් කිසිවකුත් නොව මුහුණපෑමට ඇති කිසිදු දෙයකට සූදාණම් නොවුනු, සියල්ලන් විසින් තනි කර දැමුනු, වසර දහතුනක දැරියක පමණක් බවයි.
තරු නැග එද්දී ඛලසාරයත්, තෘණමය නිවාසයෙන් සැදි කඳවුරත් ඔවුන් පිටුපසින් අතහැර දැමූ ඔවුන් දෙදෙනා අසුන් ඉදිරියට මෙහෙය වූහ. කිසිදු වදනක් නොදෙඩූ ඛාල් ඩ්රෝගෝ දැඩිවන අඳුර මධ්‍යයේ සිය අසුට හැල්මේ දුවන්නට ඉඩ හැරියේ ය. ඔහු ගේ හිස රැඳි පුංචි රිදී සීනු මෘදු හඬින් රැවු දෙනු ඇයට ඇසින. බිය නැති කර ගැනීමටත් සිය ධෛර්‍ය වඩවා ගැනීමටත් ගමන අතරතුරේදී ඩැනි සෙමින් තමාටම කොඳුරා ගත්තා ය. "මම තමා මකරාගේ රුධිරය. මම තමා මකරාගේ රුධිරය. මම තමා මකරාගේ රුධිරය." මකරුන් කිසිදිනෙකත් බියපත් නොවූහ.
ඔවුන් මෙසේ කෙතරම් දුරක් හෝ කෙතරම් වේලාවක් හෝ ගමන් කලාදැයි ඩැනීට නිසැක වශයෙන්ම කිව නොහැකි විය. එනමුදු අන්තිමේදී කුඩා දිය පාරක් අසබඩ පිහිටි තණ බිමකදී ඔවුන් අසුන් නවතන විට සම්පූර්ණයෙන්ම අඳුර වැටී තිබින. සිය අසු පිටින් බිමට පිනූ ඩ්රෝගෝ ඇයව ඔසවා බිමින් තැබීය. ඔහුගේ ශක්තිමත් දෑතට මැදි වී සිටිද්දී තමා වීදුරු මෙන් බිඳෙනසුලු බවත් සිය අතපය ජලය මෙන් අප්‍රාණික බවත් ඩැනීට සිතුනි. ඇය කිසිදු පිළිසරණක් නොමැති අයුරින් වෙවුලමින් සිටගෙන සිටි අතර ඔහු තමා දෙස හැරුනු විට ඉකිබිඳ හඬන්නට පටන් ගත්තා ය.
ඛාල් ඩ්රෝගෝ කිසිදු හැඟීමක් නොමැති මුහුණින් ඇගේ කඳුළු දෙස බලා සිටියේ ය. "නෑ." ඔහු කීවේ ය. සිය අත එසවූ ඔහු ගොරහැඩි මහපටැඟිල්ලකින් ඒ කඳුළු පිසදා හැරියේ ය.
"ඔබ පොදු භාෂාව කතා කරනවද?" ඇය පුදුමයෙන් ඇසුවා ය.
"නෑ." ඔහු නැවතත් කීවේ ය.
සමහරවිට ඔහු දන්නේ මේ එකම එක වචනය පමණක් වන්නට ඇතැයි ඩැනී සිතුවා ය. එනමුදු කිසිවක්ම නොදැන සිටීමට වඩා එය හොඳ දෙයක් වුනු අතර ඩැනී ගේ සිත මඳක් සැහැල්ලු විය. ඩ්රෝගෝ සිය අතැඟිලි අතරට මැදි කරගත් කෙස් රොදවල් පිරිමදිමින් මෘදු හඬින් ඩොත්රැකි බසින් මුමුනමින් හෙමින් සීරුවේ ඇගේ කෙහෙරැළි ස්පර්ශ කලේ ය. ඔහු කියූ කිසිදු වදනක් ඩැනීට නොතේරුනද ඒ ස්වරයේ ඇති උණුසුම ඇයට හොඳින්ම දැනින. එය ඇය මේ මිනිසාගෙන් කිසිදා බලාපොරොත්තු නොවූ මොළොක් බවක් හා කරුනාවන්තකමක් විය.
ඇගේ නිකටට යටින් ඇඟිල්ලක් තමා ඇගේ මුහුණ එසවූ ඔහු ඇගේ දෑස දෙස බලා සිටින්නට විය. ඔහු ඇය අසලින් සිටගෙන සිටියේ උසැති කුළුණක් මෙනි. ඇගේ බාහුවලට යටින් දෑත් යවා සෙමින් ඇයව ඔසවා ගත් ඩ්රෝගෝ දියපහර අසබඩ තිබුනු වටකුරු ගලක් මත ඇයව හිඳුවී ය. ඉන්පසු ඔහු දෙකකුල් පටලවා ඇයට මුහුණ ලා වාඩි වුනු අතර අන්තිමේදී ඔවුන් දෙදෙනා ගේ මුහුණු එක මට්ටමකට සමපාත විය. "නෑ." ඔහු කීවේ ය.
"ඔබ දන්න එකම වචනය එච්චරද?" ඇය ඇසුවා ය.
ඩ්රෝගෝ පිළිතුරක් දුන්නේ නැත. ඔහු ගේ දිගු ගෙතූ කොණ්ඩය ඔහු පසෙකින් දරණ ගැසී බිම වැටී තිබින. සිය දකුණු උරහිසට ඉහළින් එය ඇදගත් ඔහු එහි එල්ලා තිබුනු පුංචි රිදී සීනු එකින් එක සෙමින් ගලවන්නට වන්නේ ය. මඳ වේලාවකට පසු ඩැනී ද ඉදිරියට නැමී ඔහුට උදවු කරන්නට වූවා ය. මේ සියල්ල නිමා වූ පසු ඩ්රෝගෝ ඇයට අතින් සන් කලේ ය. ඩැනී එය වටහාගත්තා ය. ඇය ඔහු ගේ ගෙතූ කෙස්කළඹ ලිහන්නට විය.
එය බොහෝ වේලාවක් ගතවූ කාර්යයක් විය. ඇය එය නිමකරන තෙක් ඔහු ඉවසිලිවන්තව බිම වාඩි වී ඇය දෙස බලා සිටියේ ය. සියල්ල ලිහා දැමූ පසු ඔහු හිස ගස්සා සෙලවූ අතර ඒ කේශකලාපය කළු පැහැ ගංගාවක් මෙන් ඔහු පිටුපසින් ඇද හැලින.
ඉන්පසු පැමිණියේ ඔහු ගේ වාරය යි. ඔහු ඇගේ ඇඳුම් ඉවත් කරන්නට වූයේ ය. ඔහු ගේ අතැඟිලි කඩිසර මෙන්ම පුදුමාකාර අන්දමින් මෘදු වූ අතර ඩැනී නිහඬව නොසෙල් වී ඔහු ගේ දෑස් දෙස බලා සිටියදී ඔහු ඉතා ප්‍රවේශමෙන් ඇගේ සේද ඇඳුම් එකින් එක ඉවත් කලේ ය. ඔහු ඇගේ ළපටි තිසරුන් නිරුවත් කල විට ඩැනීට තමාව පාලනය කරගත නොහැකි බවක් දැනුනු අතර සිය දෑස් ඔහු ගෙන් මුදවා ගත් ඈ දෑතින් ළය වසා ගත්තා ය. "නෑ." ඩ්රෝගෝ කීය. ඔහු සිය දෑතින් මෘදුව එහෙත් තිර අන්දමින් ඇගේ දෑත් දෙපසට කලේ ය. ඉන්පසු ඇගේ මුහුණ ඔසවා ඇගේ දෑසට එබුනේ ය. "නෑ." ඔහු නැවතත් කීවේ ය.
"නෑ." ඇය ද එයම ප්‍රතිරාව නැංවී ය.
ඇයව දෙපයින් සිටවා තමා අසලට ඇදගත් ඔහු ඇගේ අවසාන ඇඳුම් කිහිපය ඉවත් කලේ ය. රාත්‍රී වාතය ඇගේ නිරුවත් සමට සීතලක් ගෙන ආ අතර ඇය වෙවුලුවා ය. ඇගේ දෑත් හා දෙපා වල හී ගඩු පි‍පෙන්නට විය. ඊට පසු කුමක් සිදු වේදැයි ඇය බියෙන් බලා සිටි මුත් මඳ වේලාවක් යන තෙක් කිසිවක්ම සිදු නොවී ය. ඛාල් ඩ්රෝගෝ බිම වාඩි වී ඇය දෙස බලා සිටියේ ඒ සිරුරේ රූ සිරිය සිය දෑසින් උරා බොමිනි.
මඳ වේලාවකට පසු ඔහු ඇයව ස්පර්ෂ කරන්නට පටන් ගත්තේ ය. පළමුව මෘදුවත් ඉන්පසුව මඳක් දැඩිවත් ස්පර්ෂ කරන්නට පටන් ගත්තේ ය. ඔහු ගේ දෑතේ ඇති සාහසික ශක්තිය ඇයව වැටහී ගියද ඔහු කිසි විටෙකත් ඇයට රිදවූයේ නැත. සිය දෑතින් ඇගේ අත අල්ලා ගත් ඔහු ඇගේ අතැඟිලි එකින් එක පිරිමදින්නට විය. ඔහු ගේ අතක් මෘදු අන්දමින් ඇගේ කකුල මතින් ඇදී ගි‍යේ ය. ඇගේ කණ් පෙති පිරිමදිමින් ඇගේ දෙතොල් වටා පිරිමදිමින් ඔහු ඇගේ මුහුණ ස්පර්ෂ කලේ ය. සිය අතැඟිලි ඇගේ කෙහෙරැලි අතරට රිංගවූ ඔහු ඇඟිලි වලින් කෙස්කළඹ පීරන්නට විය. ඇයව අනික් පස හරවා ඇගේ උරහිස හා කොඳු ඇට පෙළ දිගේ පහළට පිරිමදින්නට විය.
මේ අයුරින් බොහෝ වේලාවක් ගෙවී ගිය අතර අන්තිමේදී ඒ දෑත ඇගේ පයෝධර වෙතට පිවිසියේ ය. ඔහු පළමුව සිනිඳු යටි සම පොපියන තෙක් සෙමින් අතගෑවේ ය. සිය මහපටැඟිලි ආධාරයෙන් පයෝධර තුඩු වටා කවාකාරව පිරිමැද්දේ ය. මහපටැඟිල්ල හා දබරැඟිල්ල අතරට පියයුරු තුඩු මැදි කරගෙන ඒවා සෙමින් තද කලේ ය. පළමුව සෙමිනුත් ඉන්පසු මඳක් දැඩි බවකිනුත් ඒවා ඇද්දේ ය. අන්තිමේදී ඇගේ පයෝධර තුඩු දැඩි වී ඇදුම් දෙන තුරු නොනවත්වාම ඒවා ඇද්දේ ය.
අන්තිමේදී මෙය නතර කර දැමූ ඔහු ඩැනීව සිය උකුළ මතින් වාඩි කරවා ගත්තේ ය. ඩැනීගේ හද වේගයෙන් ගැහෙන්නට වූ අතර සිය හුස්ම හිරවෙන්නාක් මෙන් ඇයට දැනින. සිය විසල් දෑතට ඇගේ මුහුණ මැදි කර ගත් ඔහු ඇගේ දෑසට එබී බැලී ය. "නෑ." ඒ ස්වරයේ තිබුනු ප්‍රශ්නාර්ථය ඩැනීට වැටහින.
ඔහු ගේ අතින් අල්ලා ගත් ඇය සිය තෙත් වූ යටිකය වෙත ඒ අත සෙමින් රැගෙන ගියා ය. "ඔවු!" ඈ කෙඳිරුවා ය.
Illyrio Mopatis: “The khal has promised you a crown, and you shall have it.”
Viserys Targaryen: “Yes, but when?”
Illyrio Mopatis: “When the khal chooses.”